A Carta máxica

OUUUUuuuu.... Sego sin rendirme qué lle vou facer... eu na única maxestade na que acredito é na das persoas xenerosas, nas auténticas, as que dan o mellor de sí cada día para os seus e para a comunidade; as que comparten o mais valioso do seu saber sen reservas nen protagonismos.

Nestes intres de tremenda aflicción, de sufrimento, de desafío... temos que ser quen de plantarnos sen estridencias nin violencias, só con constancia e firmeza de decirlle á nosa sociedade que basta xa da darlle premios ós mesmos, que non se pode rescatar só a unha parte dos que tomaron malas decisions, que non se pode empeñar o futuro de todos polos beneficios duns poucos.

Esta carta máxica non sairá do espazo virtual onde a deposito mais teño confianza en que conseguiremos que deixen de enganarnos con publicidades maniqueas e academos a visión de conxunto non só como sociedade senon como especie para afronta-los verdadeiros problemas que temos por diante e que son os que se ocultan tra-la néboa dos temas financieros: O dogal enerxético e de consumo desmedido ó que nos submetemos hipnotizados.

Feliz día.