RESUMO

OUUUUuuuu

Non gosto de plaxiar mais a frase, cos seus fallos, realmente me semella moi acertada:
Uns perden maiorías absolutas a esgalla e non van mandar case que en ningures, e outros non soben tanto como pensaban e dependen cada día máis duns terceiros que parecen atrancarse niso de ter as chaves pero non a casa.

O comentario

Non ia eu facer nengun comentario sobre os resultados electorais porque sería tempo perdido dado que, como xa expliquei, cada quen emprega o marco de referencia que lle peta para poder dicir "Gañamos".

Mais chamoume a atención un artigo dun colega de farrapos ó que tiña eu por alonxado da movida política ainda que non lle faltara boa escola na casa durante moito tempo. Sobre todo ten ben aprendidos os conceptos de lealdade e aturar.
O artigo analiza como o PPdG pode dicir que gañou nas eleccions malia a NON gañar por maioría absoluta en ningunha grande cidade galega (hai que ir ata a 13ª vila para o 1º goberno do PPdG) mais SI recuperou en parte voto urbán (cousa que terán que analizar 'os outros'). Non entra directamente en si a perda da deputación de Lugo pode ter que ver coa case total ausencia da "máquina de carrexar" (só 1 denuncia) provocada pola defenestración de Francisco Cacharro inda que ollando o mapa semella moi extrano a perda das principais vilas e a cantidade de concellos da montaña que trocan de cor; no mesmo Deza se 'perden' 2 concellos e a deputación estivo en perigo ata o derradeiro intre. Mais o peor para o PPdG e os seus novos patronos (o tandem Rajoy-Feijoo) é que non poden botar man da transposición dos resultados a unhas hipotéticas autonómicas (perderían 2 escanos) ou xerais (perderían 1 deputado).
A miña analise caseira é que os chamamentos ó medo etarra non abondan para frear o inevitable efecto da parca sobre a envellecida demografía do votante popular.

Outra cousa é o derradeiro parragrafo:
Agora chega tamén a hora dos reproches internos e dos coitelos afiados, pois como decía Adenauer: "Na política hai adversarios e correlixionarios: estos últimos son os máis perigosos"

Vos diredes, mais a min enseguida se me viñeron ó caletre as siglas Terra Galega, e a impresión de que un partido galeguista de centro só poderá xurdir con opcions si o PPdG se vise moi debilitado mercede a unha táctica a longo prazo que, dende dentro, "garantise" malos resultados e falla de poder político. Si, xa sei que en outro artigo anterior aparenta criticar a esta forza e ó partido galeguista (siglas mercantilizadas) mais manteño a miña análise que refrendo cunha frase dese mesmo artigo:
Partidos que utilizan ese sacro termo, para aproveitarse das ansias das xentes de boa fe de ter unha forza política que realmente os represente
Polas túas ondas xigantes e mornas
son impulsado i esmagado...
Polo tremor devastador desas horas
nas que esquezo e son atopado...
Polas cegueiras, cicatrices fondas
,que me teñen da luz privado...
Porque non e porque si
CALO.

Botada a sorte

OUUUUuuuu

Dentro de escasas horas rematarán as fanfarrias das compañías de representación i exhibición de elementos, tornaranse tranquilos os acesos discursos e quedarán limpos os rueiros de papeis e fotos.
Suponse que entón teremos que reflexionar para outorgarllela confianza á candidatura que semelle mais consistente e con mais perspectivas de traballar en prol do que un considere preciso no ámbito da elección. Subliñei o de candidatura porque así nos obrigan a votar nestes intres; as designacions de cargos (deputados, procuradores a cortes, concellais...) son individuais mais votar votamos a un conxunto "Mancomunado" de individuos que, de xeito automático escomenzan a desligarse uns dos outros en canto hai atisbo de algún perigo ou problema...

Bueno, ó que vou, que esa reflexión moitos a fan en base a actitudes políticas xerais dos partidos que presentan as candidaturas ou con respecto ó primeiro candidato da lista··· É certo, non o nego, o que eu propoño leva tempo; e asumir que incluso persoas con aspecto que nos pode resultar noxento ou pertencentes a partidos que son sostidos e sosteñen plantexamentos insolidarios e retrógrados, poden ter realizado o programa que presentaron e polo que foron elexidos e/ou presentar programas con propostas novidosas, ben plantexadas, convincentes e concordes cos principios do que un considera bó goberno.
Por todo elo, dende hai moitos anos gardo os programas electorais que se buzonean nos comicios municipais para, chegado este intre facer unha AUTÉNTICA REFLEXIÓN. Xeralmente gardaba o de Lalín, logo o de Verín, mais nas derradeiras xa gardei o de Ponferrada por aquelo de que sabía que nesta ocasión "tocaría metela" eiquí.

Collo o programa do 2003 e vou mirando os 100 puntos e marcando o que sei que se fixo, o que non sei de que vai, o que sei que se vai facendo, o que se fixo "de boquilla" (pedirlle a outros que fagan), o que se está a facer agora e o que non se fixo e sácolle unha nota coma a un escolar: Un 6. Gustaríame entrar en detalle mais son un tipo con sorte; non teño nada que facer e permanezo ocupado...

Logo collo o programa das elecions actuais do equipo que gañou as anteriores e do que, por afinidade política me semella que puidera votar. Ó primeiro lle miro principalmente si é ou non moi continuista no que corresponde ás liñas de desenrolo básico e si entra ou non en detalle do 'como' pensa conquerir o que propon e o cronograma do mesmo; fago isto porque se supón que o nivel de detalle por simple coñecemento interno debera ser maior e polo tanto é esixible non só uns compromisos de feitos senon tamén unha programación financieira e cronolóxica.
Ó programa que me pudera resultar afín lle miro con lupa o detalle das propostas e o nivel participativo que se ofrece á cidadanía en xeral, o nivel de 'moldeabilidade' pode indicar si se trata dun grupeto iluminado que se coida posuidor do vellocino de ouro ou si realmente se trata de acadar maior participación e mais puntos de vista...

Con elo me fago unha idea clara do voto, sen atender ás chamadas do "voto inutil" que consideran o meu xeito de pensar unha auténtica inutilidade e queren facerme preso dunha suposta 'economía de escala' que eles impuxeron con D'ont e as cuotas mínimas.

Cesar cruzou o Rubicón e desafiou ás leis da república de Roma; a cultura clásica adoptou a bota da sorte como unha proba da forza dun lider... na política actual nada mais lonxe da realidade pois "tu voto puede...mais con sentidiño."

tonechada contradictoria

OUUUUuuuu

Dende que o día 17 vin unha parte do show dos tonechos adicado á lingua galega apreciei que a capacidade de rirmos de nós mesmos é un indispensable elemento á hora de abordar a cantidade de lerias que rulan ó redor do principal vehículo de comunicación e afirmación do que dispomos.

Non é que me pareza mal nen moito menos; todo o contrario vexo positivo que sexa pola vía do pragmatismo que a realidade, esmorecente mais ainda viva, do galego nas terras do bierzo se faga patente.

Dicía Tucho tentando de explicarlle a Tonecho quen era Castelao que "segundo as derradeiras enquisas punto arriba, punto abaixo pois ainda estamos pendentes do voto emigrante... Castelao é o pai da patria." Tonecho retrucou: "!!!A patria, a isa sí que a coñezo eu ben¡¡¡ si oh...". Mais adiante os tonechos dan en conta que para saber quen fora Castelao había que desenterrar o seu cadaleito do panteón dos galegos ilustres e levalo á escola... Nen cavilando nelo se podería dar cunha imaxe tan potente do que ten que ser a recuperación da lingua.

Eis eiquí que no bierzo se fala galego "na intimidade" i, engado eu, "baixo intimidación" pois expersarte en galego en público semella, ás veces, unha especie de declaración de intencions políticas que pouco teñen que ver co capital cultural e moito cos medos dos que gobernan...

Mais a relación cultural con Galicia e coa lingua dos seus antergos acudelles cando miles de turistas chegan ás tendas e queren un "Recuerdo de Ponferrada"; alí mesmo onde se nega a existencia de lectores de literatura en galego se venden "conxuros da queimada" en paneis de louza listos para colocar nas cociñas dos fogares dos visitantes ó tempo que lembran as viandas tan suculentas que comeran aquel día en...
Tamén lles acude esa temida 'invasión' cultural cando; relegados a un segundo termo polos massmedia autonomicos, teñen que enviar milleiros de correos a San Marcos para que a TVG emita o partido que a Ponferradina xogaba en Almería; mágoa de resultado, a relación emocional que provocaría unha victoria salvadora coa lingua poderia ser moi interesante cara ó futuro.

Bueno, só recomendarvos que acudades por estas terras para disfrutar da paisaxe, do xantar, do viño e dun paseiño...

Desmontando o absurdo

OUUUUuuuu

Nestes días de campaña electoral un tería que soportar estoicamente, incluso con ledicia, que as persoas e organizacions políticas que se burlaron das opinions e defenestraron os argumentos se apunten agora ós carros da lóxica mais sempre coa sana intención de gañar algo en troques.

Lendo un incisivo artigo de Vazquez Pumariño en Vieiros vexo que non son o único que se decata de que a chegada dos conceptos "troco climatico" e "sustentabilidade" ós medios de in-comunicación non é mais ca unha campaña de márketing ben dirixido e destinado, coma sempre, a que certas solucions semellen as únicas e as lóxicas e que calquer oposición a elas sexa tachada de suicida ou insolidaria.

Agora que as ratas abandoaron o barco do mercado inmobiliario xa teñen elexido o destino dos seus futuros rendementos: A "loita" contra o troco climático en forma de mais centrais eólicas, mais plantas de biodiesel (e mais cultivos destinados ó mesmo), Nova xeira de plantas de enerxía nuclear e minicentrais electricas... sen entrar nos modelos sociais e de consumo que realmente provocan un incremento exponencial das emisions de CO2, o esgotamento dos recursos naturais...

Escoitar agora falar de sustentabilidade a quen forzou a implantación de industrias insustentabeis e contaminantes me produce certo noxo porque percibo que só se trata dunha maquillaxe para seguires facendo negocio.

E non, non me abonda conque a posta "de moda" dos temas ambientais axudará a pensar á xente porque percibo que o engano está servido en forma de promesas de novos postos de traballo e crecemento sostido e sen fin... Xusto o que calquera quer ouvir; porque ningún político plantexa en serio: "Imos por impostos de circulación altos nos centros das cidades facilitando en troco o acceso mediante transporte internodal público"; "Non se farán mais vias de alta capacidade para vehiculos senon que se potenciaran as infraestructuras ferroviarias"...

O malo vai ser para a cantidade de xente que se vai quedar sen emprego na construcción (autónomos moitos deles); haberá que ver que fan os miles de inmigrantes que traballan nas obras cando non haxa choio; por cada 100000 vivendas que disminua a "producción" perderanse 300000 empregos e, sinceiramente, non me cadra que os 'novos nichos' que se podan xerar con estas industrias 'pseudosustentabeis' podan abondar para tod@s.

Pola banda da enerxía habería que respostar á pregunta de porqué as alternativas pasan sempre por grandes investimentos en xeración, investimentos que só poden facer os grandes grupos de capital...

LINGUA

TESOURO,

LEGADO,

HERDANZA,

VENCELLO,

NEXO...



FUTURO.

Desarme, paz e outras herbas...

OUUUUuuuu


Onte un dos grupos paramilitares mais radicais do Ulster anunciou o seu desarme moitos meses dempois de que se comprobase o do IRA e a escasas datas da constitución do primeiro goberno conxunto en Irlanda do norte. Isto constitue unha lección para os que semellan empecinados en querer "falar" coa ameaza dun arma na mesa.

Onte nas eleccions parlamentares de Escocia e Gales concurriron con grandes posibilidades de obter ampla representación partidos que se mostran abertamente a prol da independencia do Reino Unido sen que elo significase, dende o meu punto de vista, unha grande catástrofe. Semella unha lección para os que se empecinan en negar que habendo PAZ se debe falar "con TODOS de TODO" e seguen a por condicions: "de isto non se fala, con istes non se fala" etc.

Dito empecinamento oculta o feito de querer acala-la voz dos que manteñen unha vía política na que se 'comprende' erroneamente a orde de factores enunciada se cadra porque non se dan mostras de que o segundo chanzo vai vencellado ó primeiro; dito 'acalamento legal' leva a extremos esperpénticos de estarmos a menos dun mes das eleccions e terse que dilucida-la posibilidade das listas electorais nos tribunais.

¿Cal sería a reacción dos nosos proto-demócratas se, en virtude da lei de partidos, se ESIXISE unha declaración de repudio á violencia dos bandos da guerra civil española e do réxime franquista nos anos sucesivos?.

Semella que o tema 'terrorismo' estaselle a esgotar ó PP que agora vai a arrincar polo tema corrupción que os iguala co P$o€ de tal xeito que pode aparentar unha loita de bandos do mesmo partido.

Edición 23:00

Como se viu trabuqueime de cabo a rabo pois o SNP non só acadou unha importánte representación senon que se declarou vencedor nunhas eleccions que tiveron graves problemas no reconto pois moitas papeletas houberon de seren invalidadas por confusión dos votantes. Todo se debeu a que se "xuntaron" duas votacions nunha papeleta e que a votación por "county" (rexión) se fixo polo sistema de Voto Simple Transferible o que daba a oportunidade de apoiar ó candidato que un desexa e, si este non acada votos dabondo, apoiar en segundo termo a outro candidato... Fuxindo así do "voto util" que tantas veces se emprega para depredar ós partidos pequenos.

Que mágoa o esmorecemento (¿ou a miña desconexión?) de ODEP. Alí tamén se empregaba o VST o que permitía unha grande aproximación o verdadeiro pensamento dos participantes.

Trebello

OUUUUuuuu

Seguindo unha nova de chuza! topei nun blogue un chat instántaneo e decidín probar a poñelo; resultoume doado e deixareino quedar. Non soia telo conectado ata o de agora mais haberá que ver como vai.

Estivemos fora estes días polas "Terras roxas do rio Oja" camiñando, comendo e tal...



Ainda que tiven tempo dabondo para pensar foi mais ben unha reflexión interior, lonxe do ruido das novas e das batallas diarias. Iso sí, non podo deixar de comentar que como contraste coa anterior tirada na que faleceu o xefe da empresa católica desta volta naceunos unha nova pensionista.