A hipótese de "a quinta"

OUUUUuuuu...

Non, non vou facer un exercicio de politica-ficción e divagar sobre o tema da integración dos concellos do Bierzo en Galicia como quinta provincia administrativa da comunidade autónoma.

Irei mais aló, mais tarde, para comprobar como as políticas que se aplican en Galicia non enriquecerían o patriomonio inmaterial dos territorios integrados senon que os levarían á desaparición.

Como indicador habería que empregar o principal patrimonio inmaterial das poboacions dun territorio que se teñan por caracterizadas con entidade propia: a lingua.

A evolución da lingua galega, característica dos habitantes do territorio da comunidade autónoma e con entidade propia dende o século IX é patrimonio común dos habitantes dos concellos de O bierzo porén as variantes que o longo tempo de transmisión exclusivamente oral e a marxinación como lingua vehicular na educación, na ciencia, na cultura, na xustiza... a marxinación no uso cotián.

Unha misión CONSTITUCIONAL dos gobernos das comunidades autónomas é a conservación do patrimonio cultural dos seus habitantes. 

Así pois a hipótese é que si o goberno cumprise o seu cometido o patrimonio cultural dos bercianos manteríase cando non medraría... eu á vista dos datos da lingua galega en galicia neste século predigo que si o bierzo se integrase en Galicia o galego desaparecería nos concellos onde se fala... exactamente igual que si se mantén o marco político actual.

Conversas e fronteiras

OUUUUuuuu... Vai uns días cadraron dous elementos apuntando a un tema que non podo pasar sen comentar.

Moit@s coñecidos en redes sociais tecnolóxicas comentaron unha nova acontecida en Londres na que se dicía que un home agrediu a outro batendo nel cunha táboa "por falar español" (podedes ve-lo vídeo nesta web).
Ó parecer o agresor estaba bébedo e tomaba medicación para unha alteración da capacidade de atención co que non quero poñer escusa a semellante brutalidade senon marcar una fina liña...

O segundo feito precisa unha explicación algo mais longa.

Como pode que saibades van 18 anos que moro nun territorio que polos azares da historia non está dentro da galicia política malia as grandes semellanzas xeográficas e climaticas que ten co resto do pais e a evidentes vencellos culturais e "intrahistóricos" de modo que aínda é doado escoitar á xente falar galego nas rúas e locais e hai escolas e institutos de varios concellos nos que se ensina o galego.

No meu traballo emprego o galego esporadicamente con algún doente que me fala en galego de entrada mais é un emprego limitado a certos temas de vocabulario e case sempre vencellado a "traducir" (como si fixera falta) expresions por unha diferencia mais de nivel socio-cultural que linguistica.

O caso é que fai un tempo teño unha compañeira de traballo que é galegofalante habitual na miña área de traballo e gostamos de conversar sobre os temas da actualidade sobor de todo a a actualidade política.

Unha mañan na que non compartíamos espazo de traballo asomei no que estaba ela para saudar a outras compañeiras que alí estaban e iniciamos unha conversa sobor da actualidade política... en breves intres unha das compañeiras que alí estaban me chamou para dicirme:

"-Me ha parecido muy mal lo que has hecho, no está bien que entres aquí y os pongais a hablar para que no os entendamos..."

Eu normalmente agradezo calquer indicación sobre a miña actitude ou os meus feitos... sempre hai algo que correxir ou mellorar. Lembro que aquel día pensei si o mesmo se lle diría ós alumnos do "Atlantis" que fixeron rotación no noso centro e que entre eles falaban en inglés...

Teño claro que a clave do tema está na natureza da conversa en cuestión; vexo que tanto no caso da parella agredida en inglaterra como no meu caso se trata de conversas privadas sen efectos sobre o entorno social ou profesional así que non había ningún motivo para elimina-la suposta barreira que un castelán falante pode ter respecto a unha conversa en galego ou a evidente barreira que unha conversa en castelán supón para un angloparlante.

Tamén teño claro que é de agradecer que alguén que se sinte "ofendido" polo desempeño linguistico dun sexa quen de dicilo.

Mais claro teño que si a "norma" que esta persoa me insinuou fose válida o galego está morto como lingua porque nun entorno de predominio da lingua castelán non hai cáseque entornos "exclusivos" de galegofantes e teríamos que caer nunha especie de 'gueto' linguístico... cousa que cecais acontence mais que non xustifica que se trate de aplicar o mesmo proceso na via inversa (apupar a quen fale castelán nun entorno de galegofalantes).

En fin, unha reflexión ó redor do Samain... con lingua.

Letras con desconto...

OUUUUuuuu...Tal é a sensación de catástrofe neste día das letras que nin esta entrada se escribe o mesmo día 17 senon o 18 como si o mundo tivese dado unha volta de menos por mor da crise.

Hai crise tamén para a lingua galega enfrontada ó reto dunha minoría maioritaria que non só non quere que se lle "impoña" senon que o rexeita e con grupos radicais en ámbolos extremos que ameazan con desmembralo de xeito irreparable.

Fixome gracia que o sitio onde mais escoitei falar galego nestes derradeiros 5 días foi no Parque Warner de Madrid...e o noso sino, o empregamos pero moitos non só non estamos orgullosos del senon que o temos como ferramenta do privado, como xoia ou lencería para empregar só na casa, cos íntimos, como un xeito de comunión.

Non teño dúbida que non haberá ningúnha política presupuestaria que contribua ó emprego natural do galego, que serán os falantes os que o debamos de manter vivo porque nestes tempos que corren os cartos só están para o que están: para salvar ós cartos. Así que é mellor deixar de laiarse polo que non se fixo ou polo que non se fai dende os gobernos e facer lingua cada día como se poda...aínda que só sexa neste oceano de bits...

O que había antes e as necesidades do mercado

OUUUUuuuu...Conta Saramago no seu libro da "historia do cerco de Lisboa" como a 'tropa de galegos' tomou a cidade da luz dando un paso fundamental na constitución do futuro reino de Portugal.

Tanto nesa como nas outras conquistas peninsulares hai un aspecto que supoño que os investigadores teñen tratado mais non forman parte de coñecemento xeral; qué lingua falaban os 'conquistados'? por como se desenrolaron as cousas suponse que existía certo xeito de comunicación 'directa' entre ámbalas partes... pero logo da conquista debeu trocar o tema e os conquistadores impuxeron o su código de comunicación (o noso) que logo, coa traumática separación política evoluiu e prosperou pola súa conta. Cecais foi 'culpa' da presencia do suposto corpo do apostol Santiago en Compostela o motivo polo que a coroa de Castela se empecinou en reter a Galicia no seu reino...ou a activa participación da nobreza galega nas trifulcas sucesorias a que provocou ese interese...o certo é que tanto na 'conquista' como na 'doma' as linguas/idiomas dos sometidos levaron a peor parte.

En troques no mundo moderno, o das empresas e o capital é a conquista do mercado a que se impón. Eis por elo que a presencia dunha masa de inmigrantes que falan unha lingua/idioma diferente se aparta do concepto de mercado "marxinal" a peza central en canto acada unha masa relevante.

Neste eido a conducta do goberno e de certas formacions políticas é realmente paranoide; empréganse grandes cantidades de cartos en promocionar e ensinar o castelán en EEUU e non se fai outra cousa que falar do seu amplo recoñecemento e pregoando o valor cultural de multiculturalidade americana presionando ás autoridades locais para a súa inclusión no ensino obrigatorio e por outra banda non se fai mais que manter unha 'guerra' interna para negar o valor da multiculturalidade dentro do estado español e a necesidade de que as linguas propias de cada territorio formen parte sustancial do ensino básico non xa como unha asinatura 'extra' senon como o que son: Vehículos de comunicación e vencello entre humanos de diversos espazos e tempos.

Chegan os "tercios" a tomar unha terra irredenta como antes viñeron as lexions... Dende o Pindo ós Ancares dende Bares ó Couto mixto e mais aló debemos constituir unha masa unificada que defenda a principal ferramenta da nosa cultura e do noso ser das picas desta insensatez.

Do 50% de minimo ó 33% de Máximo o avanzo do cangrexo.

OUUUUuuuu...Saiu o decreto antidecreto post-plano fragonormalizador.

Eu reitero o meu punto de vista contra a imposición e a imposición da lingua de estudo por decreto ou por maioría é imposición o fin e o cabo porque con este decreto tampouco os pais decidimos, deciden as maiorías que é diferente.

E queda por ver COMO se fai esa votación; quen a regula, a controla e a garante? Por exemplo; como se "agrupan" as aulas? si hai 150 rapaces nun curso e 80 votan castelan si a distribución se fai 'a posteriori' está claro que se pode manipular para que TODALAS aulas sexan maioritariamente en castelán (o contrario tamén, claro). Porqué o decreto non garante que se formen aulas segundo a elección do idioma?

Nin os choros da hipocresía "vilingüe" nin os berros dos anteriores impositores me importan... sego a pensar que o galego morre no berce das casas, nas mesas e salas de comedor de cada fogar, nos mostradores dos bancos, nos lugares de "marcha"... no intre preciso de coñecermos á persoa que nos acompañará na viaxe da vida... e non, non lle daremos terra en Bonaval.

O galego que non fala
Na lingua da súa terra
Non sabe o que ten de seu
Nin é merecente dela.

("Da Vella Roseira", Victoriano Taibo)

Visión da lingua.

OUUUUuuuu... A Mesa publicou un manifesto para o día das letras co que concordo en algo mais non en todo así que o adapto mais non o adopto:

1.- Os cidadans de Galicia temos dereito a que a nosa lingua propia (orixinaria) sexa oficial a todos os efectos no ámbito territorial da Comunidade Galega. Os usuarios do galego deben desfrutar no seu territorio do mesmo status legal que o castelán.

2.- A situación do galego está moi lonxe de ser así. Non desfrutamos de dereitos lingüísticos plenos para desenvolver a nosa vida diaria con normalidade na nosa lingua no territorio de Galicia. O galego corre perigo como idioma e os galego falantes non son respectados. Vivimos unha grande inxustiza que é a negación da igualdade e da verdadeira convivencia.

3.-. Correspóndelle ós cidadans de Galicia, a través das súas institucións representantivas, definir a política lingüística acorde co criterio de cooficialidade e de lingua propia que o actual Estatuto recoñece. Esperamos o compromiso das institucións de autogoberno na defensa da igualdade plena de dereitos para o galego e na aplicación de medidas a favor da normalización dos seus usos.

4.- Alertamos á sociedade galega para non se deixar confundir e instámola a cavilar sobre a verdadeira situación do galego no propio país. Defendemos un dereito que nos define, ademais, como pobo diferenciado. Debemos ser firmes rexeitando todo posicionamento que persiga recortar dereitos ou retroceder no cativo camiño andado tanto nas administracións públicas, como na vida social.

A lingua falsa e a lingua afiada

OUUUUuuuu... Falsa debía se-la lingua do vil debate, mais vaille custar á lingua d@s galeg@s outra reviravolta lexislativa liberadora...de odios. A sociolinguistica é unha ciencia e fai estudos empregando ferramentas científicas universalmente aceptadas e que determinan si un estudo é válido e si dous ou mais estudos son comparables; a tertulia radiofónica non é unha ciencia e non require nin ler ou ter coñecemento directo do que se está a falar para cobrar uns cartiños por pasa-lo rato e "sentar cátedra". Así sentanse 4 a falar dun estudo sobre o estado da lingua galega e a comparación con outro estudo feito vai 15 anos e ningún dos 4 leeu o primeiro e moito menos sabe si é comparable co segundo.

Falar por falar falo eu; que vou pola rúa en Ponferrada e escoito falar galego a alguns cidadans case sempre maiores e case sempre en grupos de 2 ou 3. Tamén sei onde morre o galego: "no berce dos recen nados" ós que, nin sequer ás avoas que rematan de falar polo mobil en galego coas amigas ou a familia, lles adican un agarimo na súa lingua 'vernacula'. Debería facer un estudo sesudo do estilo dos da RG para concluir...o galego progresa como ferramenta de comunicación entre os que o falan (intégrase nas novas tecnoloxías como o teléfono mobil) mais non terá falantes novos de seu en 10 anos.

Alguén na RG chegou a dicir que habería que obrigar de algun xeito... si obrigación xa hai, mais ninguén a exerce. Si un cidadán recibe un documento oficial no que o seu nome non figura tal e como está no DNI non o pode rexeitar si a semellanza é 'razoable'. Si ó funcionario do rexistro lle peta non acepta un documento co nome dun raparigo en galego e NADA vai suceder ó respecto. Mais o que verdadeiramente dá pena é que solicitar que eses preceptos legais se cumplan é "buscar problemas" e os "villinguistas" non saen a defendelos... o caso ten mal pronostico meus e dificil solución.

Vil Linguismo

OUUUUuuuu... Sei que vou ser acusado cando menos de plaxio, fago constar que eu tamén pensei nesta denominación mais non a citei por falla de tempo, quería centrarme en cousas verdadeiramente importantes como a CRISE.

Entón temos a unha chea de xente reclamando dereitos que xa teñen e que eles mesmos e os que se ocultan tras deles negaban (e negan en territorios do galego irredento) ós que agora sinalan como opresores... todo un teatro ben maquinado e aventado por medios in-comunicativos con UNHA clara finalidade, GRANDE interese en que a situación continue e a xente non sexa LIBRE.

Agora entran na teima da 'destrucción' do castelán, da súa '¡persecución!'. A verdade é que hai moito odio que se retroalimenta; algunhas persoas pensan que a obriga do que eles opinan como correcto é a única coidan xustificarse con identicas actitudes dos que defenden a idea contraria.

Non cabe dúbida que é importante o papel da educación obrigatoria na aprendizaxe e no emprego dun código (lingua) concreto, mais o papel dunha lingua nunha sociedade ven dado por moitos factores, xustamente moitos dos que mantiveron "VIVA" á lingua galega non foron escolarizados, ou o foron en castelán... o galego tiña, e ten, valores arraigados no país non precisa de imposicions.

A transformación social cara a unha paisaxe mais urbana, industrial, consumista integrada nun suposto 'mercado' superior non xustifica virarlle-las costas ó propio patrimonio, a diversidade non é un valor só no campo biolóxico, tamén no linguistico e si esa diversidade nos enlaza con cousas e tempos non lonxanos e valedeiros non se xustifica mais ca no medo ó descoñecido ese odio visceral cara á música do falar.

VIL: Indigno, torpe.

Facer unha guerra agora desta cuestión cando hai 30 anos que se promulgaron as leis nas que se sustenta... simplemente demagóxico. Como aquel que dicía respeta-la lei mais que cando as leis lle dixeron que non tiña razón cantou... La, lalalá, lalalá, lalalá.... e gastou os cartos de todos en defender a súa teima.

Esta 'cruzada' contra a lingua é VIL.

Edición 14/2/2009

Quero destacar agora esta entrada de illas ficas "Me mola tu antítesis (3)" na que desmonta as argumentacions xurídicas dos vil linguistas e dos seus principais apoios políticos (incluso demostra que o PPdG estivo a prol delo).
Como se comenta alí; as actitudes de centros particulares e de docentes particulares non xustifican unha campaña xeralizada contra a lexislación vixente.

As dúas frontes da lingua

OUUUUuuuu... Nestes días saen no Chuza¡ unha chea de artigos e vídeos sobre cuestions linguisticas tanto referidas ó nivel local como a 'temas quentes' a nivel de outras linguas e poboacions humanas no mundo.

O galego ten, polo de agora, o foxo cavado. Está no seo das familias que o deixamos de transmitir ós fillos por moi diversos motivos mais todos eles emparentados, coido, coas cuestions de prestixio social e a perspectiva de 'éxito' na vida. Son argumentos tan manidos que soan a falaces mais coido que é así. Ós afroamericanos non tiñan prestixio social nin prespectivas de éxito na vida ó inicio do século XX, moi poucos cursaban estudos universitarios e pensar na súa participación na política era un disparate; hoxe, malía que a situación non se invertiu nin equilibrou, a poboación afroamericana conta cunha forte dignidade de 'cultura propia' e con prestixio social e participación na vida política.

Nestes días engradeceuse a miña familia cunha fermosa 'picheleira' que namorara xa ó meu vello co seu falar musical. Na súa familia todos entenden e saben falar mais... só os pais e a rapaza en cuestión o empregan con asiduidade, os outros irmans non o teñen nin "para a intimidade" como dicía aquel do bigote. Son xente que traballou duro para acadaren unhas posibilidades económicas que lles permitiron darlle carreira ós fillos mais ¿tiña que ser o galego o "prezo"?.

Nunha sociedade local coñecese si hai 'colonización' cando se mira quen ocupa os postos de decisión da mesma e cara a donde van as olladas que percuran referentes (económicos, culturais, filosóficos... políticos). A sociedade non o explicita, mais sabe que adoptar certos referentes significa abandoar referentes própios.

A linguaxe na fala e na escrita é unha arma perigosa pois ten un dobre fio que nin o que a fala pode distinguir completamente pois a comunicación depende tamén dos condicionantes de todo tipo que afectan ó receptor das nosas linguaxes; por iso non podo asegurar nin que eu diga o que quero nin que cada lector entenda unha cousa diferente.

O galego foi desprestixiado, perseguido e reducido a "lingua inculta" (curioso paradoxo: o vehículo das culturas humanas por excelencia reducido a algo 'inculto') mais houbo intres nos que persoas con grande intelixencia viron que un pobo que abandoa ese referente propio deixa de ter o 'pegamento' que o fai único e pasa a unha masa que nin é o que era nin poderá, NUNCA, ser o que os outros queren; quedará nun limbo cultural e social indefinido, tal e como se dí que somos os galegos: non se sabe si imos ou vimos.

Malía iso non debemos caermos na doada tentación de repetirmonos a xogada ó revés e aplicaren indiscriminadamente políticas de marxinación que en nada conducen ó prestixio social nin ó éxito da lingua e dos seus falantes. Facer do galego algo "artificial" non lle dará pulos senon que encherá de dúbidas ós posibles 'neofalantes' que o adoptarán coma un traxe, un uniforme que hai que portar para acadar outras metas. Eu sonvos mais romántico e sego a lembrar a 6 rapaces de 16-18 anos que se decataron da herdanza que recibiran e decidiron darlle vida empregandoa con novos pulos escomenzando polo seu mesmo interior ata acadaren ser quen de "pensarmos en galego" o que acabou por impregnarnos ata os ósos. Lonxe de todo victimismo, de bandeiras e himnos, de solemnidades e grandielocuencias ó galego se lle defende no emprego diario en calquer eido pois a súa función como vehiculo de comunicación non está "en competencia" coas outras ferramentas; en todo caso, se complementa con elas.

E nesa complementación hai que traballar para que a nova fronte inmigratoria que se abre non sexa unha fronte excluinte e alienante para os novos habitantes do país tanto os que poderían coñecer a lingua (pode que dende o berce sen sabelo) como ós que non sabían nin da súa existencia.

A ameaza húmida

OUUUUuuuu...

O mais poderoso enemigo dun humano é o seu medo.

O medo a que outros lle fagan a un o que un sabe que se fixo durante décadas cos demais leva a algunha xente a ver prognoms linguísticos onde só hai reivindicación do papel da lingua na vida cotián. Cada medida debe ser discutida dende a óptica da liberdade mais sen querer ignorar ou esquencer cal é a verdadeira "especie ameazada" e sen tentar outorgar valores individuais a ferramentas de emprego colectivo.

O Galego agoniza nas mans das futuras parellas que non son quen de inicia-las súas relacions empregando como reflexo dos seus sentimentos i emocions a lingua que lles brindaron no berce. Esfolase nos leitos de paixons conscientes ou súpetas que arrecenden vocabularios estranos. Afógase no bico dos novos pais que reciben ó mundo ós seus fillos coas verbas agarimosas da lingua cervantina... Desaparece nas imposicions de uns e de outros que o queren realidade á forza ou fora da realidade.

Rico é quen ten moito e sabe facer uso delo.

Eu non domino ninguha lingua mais son quen de me comunicar en 3 ou 4. Con un idioma só se vai ata a seguinte fronteira.

tonechada contradictoria

OUUUUuuuu

Dende que o día 17 vin unha parte do show dos tonechos adicado á lingua galega apreciei que a capacidade de rirmos de nós mesmos é un indispensable elemento á hora de abordar a cantidade de lerias que rulan ó redor do principal vehículo de comunicación e afirmación do que dispomos.

Non é que me pareza mal nen moito menos; todo o contrario vexo positivo que sexa pola vía do pragmatismo que a realidade, esmorecente mais ainda viva, do galego nas terras do bierzo se faga patente.

Dicía Tucho tentando de explicarlle a Tonecho quen era Castelao que "segundo as derradeiras enquisas punto arriba, punto abaixo pois ainda estamos pendentes do voto emigrante... Castelao é o pai da patria." Tonecho retrucou: "!!!A patria, a isa sí que a coñezo eu ben¡¡¡ si oh...". Mais adiante os tonechos dan en conta que para saber quen fora Castelao había que desenterrar o seu cadaleito do panteón dos galegos ilustres e levalo á escola... Nen cavilando nelo se podería dar cunha imaxe tan potente do que ten que ser a recuperación da lingua.

Eis eiquí que no bierzo se fala galego "na intimidade" i, engado eu, "baixo intimidación" pois expersarte en galego en público semella, ás veces, unha especie de declaración de intencions políticas que pouco teñen que ver co capital cultural e moito cos medos dos que gobernan...

Mais a relación cultural con Galicia e coa lingua dos seus antergos acudelles cando miles de turistas chegan ás tendas e queren un "Recuerdo de Ponferrada"; alí mesmo onde se nega a existencia de lectores de literatura en galego se venden "conxuros da queimada" en paneis de louza listos para colocar nas cociñas dos fogares dos visitantes ó tempo que lembran as viandas tan suculentas que comeran aquel día en...
Tamén lles acude esa temida 'invasión' cultural cando; relegados a un segundo termo polos massmedia autonomicos, teñen que enviar milleiros de correos a San Marcos para que a TVG emita o partido que a Ponferradina xogaba en Almería; mágoa de resultado, a relación emocional que provocaría unha victoria salvadora coa lingua poderia ser moi interesante cara ó futuro.

Bueno, só recomendarvos que acudades por estas terras para disfrutar da paisaxe, do xantar, do viño e dun paseiño...

Fronteira non, encontro

OUUUUuuuu

Dempois de escoitar , sen sabelo, o derradeiro asubio alegre de quen me deu vida acudín ó teatro Bérgidum a participar da festa do "galego-berciano" na entrega dos premios xarmenta. Acudín a participar porque para "facer bulto" non facia falla...



Foi un acto completo dabondo, con actuacions musicais bercianas, galegas e do mundo e no que se falou "berciano", galego, castelan e sefardí.

Ainda sorprendeume polo seu manexo das cordas e coitelos das verbas, Uxía agasallounos con 3 luceiros do mais clásico repertorio galego un deles -"unha noite na eira do trigo"- de fonda lembranza emigrante que me voltou a levar ás xuntanzas das fins de semana caraqueñas... Dona Argentina Frey e 'alegría berciana' puxeron imaxe e voz ó que é o singular sincretismo "galego-berciano".
A remozada música sefardí de Sirma amosou artisticamente a escencia do encontro que ten lugar en "terras de paso" como esta.
Rapabestas fixo notas da singular paisaxe e idiosincrasia berciana.
Os de Vagalume cos seus 'curtos' teatrais antes de cada entrega oficial deron boa mostra do "humor galego" e da extensión das teimas é redor da lingua mais aló dos ancares.

Da parte política só me quero referir á presencia do 'consejero' de cultura da JCyL porque me sorprendeu a altura da representación política enviada dende Valladolid e o contraste coa auséncia (polo menos na escea) de representación política do concello de Ponferrada...

A emocionada digresión de Amancio Prada lembrando como coñeceu él a escencia do galego na terra berciana ainda antes de saberes da existencia do idioma coma tal e a súa emoción ó recibir os versos rosalianos na lonxana terra de pucela abríronme os ollos o titular da entrada: O bierzo non é fronteira, é encontro. Tivo/ten a oportunidade de estar como "Portico de Galicia" na 'internet medieval' que era o camiño e aproveitouna multidireccionalmente.

O discurso do presidente da RAG puxo moitas cousas no seu sitio; en primeiro lugar: Non se trata da festa da cultura galega no bierzo; trátase da festa da cultura "galego-berciana", unha homxe ós que se esforzaron i esforzan en conservar, difundir e transmitir uns valores i expersions tan propios como galegos.

As dúas reivindicacions do acto:

• A construcción da "casa Sarmiento" en Vilafranca do Bierzo


• A reivindicación de Antonio Fernández Morales; autor cababelense de adopción que publicou en 1861 un "ensayo poético en dialecto berciano" con 15 poemas en galego. e a proposta para lle adiacar o día das letras galegas nos vindeiros anos.

O Paradoxo

OUUUUuuuu

Quero aproveitar a suba de visitas (desta volta algo menor que da outra vez) que sempre deixa tras de si que un medio de grande audiencia como vieiros o enlace a un...


Para plantexar un paradoxo que leva, coidamos, grande parte do que acontece no "sermos galegos" e que está detrás das inxustificabels revanchas que algúns se toman "polo ben do galego".

O paradoxo platexomo así: Un cidadán vai a un departamento dunha administración situado en Galiza (por non dicir nunha zona na que o galego é lingua oficial/cooficial) e se dirixe ó funcionario da ventaniña ou mesa en galego; o funcionario (servidor público seica) respóstalle:"No entiendo lo que me dice···". Estatísticamente está demostrado que o galego falante trocará de rexistro, incluso se disculpará co funcionario.

I é que o problema non e a historia continua de fracasos e auto odio senon un presente falto de espiritu sereo e consciente do que somos nós e o que somos no mundo.
Nun mundo que troca moi rápido trocando nós con el a toda velocidade; recibimos e aportamos, ou debéramos aportar, a nosa "céluda de universalidade" sen negar ren pois como dí a miña guia: "A PRÓXIMA ROSALÍA SERA NEGRA"

Cultura sen lingua?

OUUUUuuuu

Outro oubeo dun desinformado que cavila en altofalante no canto de permaneceren calado.

Lin sobor dos memes, i estiven a escoitar música e a ver un filme... todo normal na miña vida, disperso e sin senso mais de súpeto atopeime con algo que me fixo estremecer: vin unha cultura que medrou e se fixo forte cos seus memes pululando por todo o mundo e que xa se pode afirmar que NON TEN LINGUA VIVA de seu.

A cultura irlandesa se ben non dun xeito tradicional ten mezclado os seus memes no entramado cultural "globalizante" anglo-americano mais mantendo unha identidade própia, recoñecible por calquera. Eses elementos culturais teñen mutado para adaptarse ó vehículo transmisor (e non falo só da lingua inglesa senón do seu xeito de proceder polo mundo adiante) sen perder a "verdadeira alma". Teño cavilado nelo moitas voltas nos adestramentos e sempre me ven ó caletre unha insidiosa pregunta:

¿Podería sobrevivir unha 'cultura galega' recoñecible sen o galego?

Percurei, na miña memoria sen demasiado éxito e tamén na rede outros exemplos de culturas cunha identidade recoñecible mais sen ligazón a unha lingua viva e supoño que os exemplos abundan nas zonas da terra onde a rápidez da globalización ou de outras dominacions pasadas se afirmou facendo desaparecer a lingua local e impondo a do conquistador; como o caso das culturas Maya, Azteca e Inca nas que os elementos culturais foron 'sincretizados' mais a lingua semellou perderse agás o quechua recoñecido xa como oficial en Bolivia, Colombia, Ecuador e Perú. Tamén me lembrei da cantidade de linguas da Norteamérica que viñan nun vello mapa da National Geographic das que posiblemente moitas desapareceron quedando os costumes deses pobos integrados no "folklore do oeste" como mostra da 'benevolencia' dos conquistadores.

Mais hoxe despertei cunha angustia tremenda dun sono sobre a lingua(galega) e as polémicas que algúns montan no canto dela; uns porque teñen medo de sentirse desprazados ou desprezados por non coñecela; outros, rencorosos, só son capaces de idear medidas de promoción da lingua que "devolvan" a moeda da intolerancia e a imposición 'polo ben da lingua' sen decatarse de que o prestixio do galego vai depender de fundamentarse nunha sociedade verdadeiramente tolerante agora que o tema da inmigración abre unha nova fronte neste eido. Tentando lembrar o final do sono, percurei na súa brétema e achei a resposta que tanto me asustou á pregunta que antes fixen:

¿Podería sobrevivir unha 'cultura galega' recoñecible sen o galego?: Si, o exemplo vivo delo non hai que percuralo na Irmandade galega de Caracas (onde este neno aprendeu a nadar) , nin na de Bós Aires, nen en Xenebra···

O exemplo o temos nunha terra fermosa cun clima idéntico ó da Galicia Política, tanto que Pemán é o único que acerta con él; unha terra que nestes días é un Magosto contínuo, unha terra que velaba ós defuntos á galega, que celebra os Maios, que ten contos e cancions coa tematica e as estructuras tradicionais...

O BIERZO.

Cumpreanos das letras

VIVO DIAS ESPERANZADOS

DE ETERNAS ANSIAS PASAXEIRAS

DIAS DE FROITOS QUE MADURAN

AGARDANDO CHEGAR A DONDE QUEIRAN

DIAS DE TOXO QUE NON MANCA

A QUEN CON AGARIMO O ENTREGA

DIAS DE FLORES ETERNAS

MIL PRIMAVEIRAS DA LINGUA GALEGA

Hoxe cumpre 8 anos esta chispa que fai anda-lo motor da vida

Propostas sereas e respostas exaltadas...

OUUUUuuuu

Xabier Lago Mestre é o presidente da asociación Fala Ceibe; unha asociación cultural que ten coma obxectivo a defensa e promoción da lingua galega no bierzo.

Mantén esta asociación e o seu presidente (a quen non coñezo persoalmente) unha permanente presecia nos medios de in-comunicación coa participación e a organización de eventos culturais (a Exposicións, doazons de libros...).

E ainda mais...porque mantendo unha liña coherente (coido eu) co que está a acontecer no estado recentemente presentou nun comunicado de prensa (só recollido por Bierzo Digital) unha serie de puntos claves para a reforma do ESTATUTO DE EL BIERZO. A esta proposta quero eu facer unha crítica mais ben unhas puntualizacions mais non sen antes vos invitar a que vexades canto taliban-integrista se pode escudar tra-lo anonimato que premiten certos sistemas de comentarios. Por certo; en ningún punto da súa proposta Xabier dí ren dunha integración do Bierzo en Galiza nen da "imposición" do galego como lingua vehicular...

Nas propostas para o Capítulo primeiro vexo que se esquece de incluir o necesário refrendo dos habitantes dos concellos que se unan (agora? e) no futuro ó órgano supramunicipal. Neste capítulo sae a única referéncia ó galego na petición de que a co-oficialidade recoñecida polo estatuto de "Castilla y León" (art.4) se reflexe no texto regulador deste ente político territorial i é consecuencia deste recoñecimento explicito que se pide tamén que a denominación dos concellos (asunto do que xa trataran noutra ocasión) con presencia de galego falantes (os da franxa occidental desta terra raiana) e do própio territorio. Peca cecaís de un ancrónico apego ós símbolos que nos séculos pasados marcaban a identidade dun territorio (Bandeira etc.).

Nas claves do segundo capitulo postúlase Xabier coma unha persoa con visión política; algo que se lle bota en cara nos comentários mais que eu coido que é algo do que se gabar. Entra nos escuros territorios das competéncias e solicita para o ente territorial unha loga batería delas todas (ainda que non o argumenta) vencelladas pola necesidade dunha organización perto dos cidadans e do territorio e inclue dous puntos destacables: A recopilación do "Dereito Consentudinario" (que é algo que sí imprime caracter ós costumes dun territorio) i a vontade de evitar 'dupliciadaes administrativas'.

Para o capítulo seguinte; o referente ós órganos de goberno escolle o autor un foco interesante; o sistema de elección. Coido que o acerto de manifestarse a prol dunha participación mais activa da cidadanía ó traveso da elección directa non debe quedares empañado por teren esquecido á inclusión dentro do articulado do texto dunha porta para a Iniciativa Lexislativa Popular e para a implantación, por fin, dunha medida tan democrática coma descoñecida A REVOCACIÓN DE CARGOS por iniciativa dos cidadans. Como remate a este punto decídese por crear un auténtico goberno ó optares pola vinculación á maioría política e non pola actual proporcionalidade.

Volta a dar mostra dun afinado senso político cando, no capítulo dedicado á facenda, reclama a "autonomía económica" para este ente territorial e ainda vai algo mais lonxe suxeríndo a creación dun fondo que garanta a solidaridade interna dentro do territorio (eso de que tanto se queixan os detractores do Estatut de Catalunya). Un gran acerto, mais se cadra unha provocación innecesária ós poderes do territorio é a suxerencia dunha taxa ás empresas contaminantes e, por si non quedaba claro, ás xeradoras de enerxia con forte impacto ambental (e que, como teñen sede en Madrid -próximamente en Barcelona-, non pagan taxas pola merda que botan eiquí). Eiquí deixa fora a inclusión ainda que só sexa a modo de "potencia" dos chamados 'presupostos participativos' nos que teríamos gran peso os cidadans.

Remata reclamando que este remozado ente territorial poda ter (como o resto dos entes políticos do estado) dereito á iniciativa lexislativa perante as cortes de "castilla y león" mais esquece novamente o necesário avance democrático que supoñen as ILP

Ben. Agora explico porqué fago eiqui esta crítica... Para podela facer en galego sen que me digan que "non procede".

Jran D Polemica

OUUUUuuuu

E colleu Bieitiño e sacou os pes do tiesto. Nun movimento cualificado como meditado sacaron o sacho do rego e foron a pola directora xeral de Politica linguistica e tamén a por "Pacochet" ó que calificou de 'delincuente'.

Desta non puiden conterme e me sumei ó "ruido do foro"; trascribo eiqui o dito coa esperaza de que este oubeo non sexa en vano.

"ACORDO SOBRE BASES PROGRAMÁTICAS PARA A ACCIÓN DA XUNTA DE GALICIA QUE ASINAN OS GRUPOS POLÍTICOS PSdeG-PSOE E BNG:"(enlace a .pdf 73 Kb.) "5. EDUCACIÓN, LINGUA E CULTURA" "LINGUA"
A Xunta promoverá unha política de recuperación de falantes da lingua do país e de extensión do seu uso normal en todos os ámbitos da sociedade.
Asemade, potenciará o intercambio cultural cos países de lingua oficial portuguesa, no cal se atribuirá un papel de relevo aos medios de comunicación públicos. Outras medidas contempladas son:
- Desenvolverase o plan xeral de normalización lingüística aprobado polo Parlamento en 2004, con dotación orzamentaria, programación e avaliación anual.
- Crearase unha Institución para a promoción exterior da lingua e da cultura de Galicia.
- O goberno galego empregará a nosa lingua de forma sistemática en todas as súas comunicacións orais e escritas e promoverá o seu uso normal nos servizos e dependencias da Administracións autónoma e das Administracións locais. Garantirase en todo caso o dereito dos cidadáns a ser atendidos en galego en todas as súas relacións coa Administración.
- A Administración galega velará polo cumprimento estrito do Plano Xeral de Normalización Lingüística tanto no seu funcionamento interno como nas relacións con outras institucións de Galicia e cos cidadáns.

Dende o primeiro día Mendez Romeu incumpre este acordo que él mesmo negociou; o seu mentor (pacochet) incumpre sistemáticamente e con alevosía a lexislación en tódolos aspectos relacionados co galego.

GALIZA é un termo aceptado pola normativa vixente i é aplicable administrativamente dende o momento en que a normativa o recoñece como oficial.

A camisola é horrenda como o feito de ter como prioridade ter unha selección dun deporte profesional (si, é o que ten mais raigame. ¿e qué?) abocado ó fracaso. De ter necesidade da presencia internacional dos nosos deportistas para reafirmarmonos como NACIÓN escomencemos por apoialos individualmente (escomenzando por David Cal e Gomez Noia por exemplo) e colectivamente :Unha seleccion de hoquei a patins ou de balonman tería mais perspectiva de exito e pode que atopasen menos trabas por parte do nacionalismo español. E como a camisola é horrenda pois casequeme aledaría que houbese que repeti-lo proceso de deseño. Que rectificar é de sábios.

Edición 24 de Outubro

Seica até os membros do goberno galego pola banda do BNG incumplen o acordo arriba mencionado. Cito do Foro de Correr en Galicia:

Entiendo que siendo la carrera en Santiago,capital de Galicia,con la presencia de la nacionalista conselleira de educación y deportes, se debiera utilizar como lengua oficial de la carrera, la que es oficial y propia de Galicia.Ni por escrito,ni por palabra (acto entrega premios) se utilizó
para nada el Gallego. Las autoridades deportivas ( conselleira,secretario
Xeral para o deporte, etc.) debieran promover la normalización y utlización del Gallego en el ámbito deportivo.
No se puede entender una carrera en Santiago, y sobre todo en el momento actual, que menosprecie por escrito y por palabra la utilización de nuestro idioma propio y oficial.

.

Eu non quedo ós protocolos de entrega de premios (para min ter gañas de participar é un premio) e non podo saber si o mencionado comentário é verdade mais de selo meréceme a mesma ou mais repulsa que a actitude de Mendez Romeu pois Xela tamén estivo na comisión negociadora e coñece e debera sentir a importáncia do exemplo. E non me vale que se diga que había participantes de fora... se cadra os Keniatas e demais entenden o castelan.

Indefension, inmersión, opción e revisión.

OUUUUuuuu

Nestes días en que as forzas centrípetas anda a argallar como terxiversar a vontade do 90% do parlament de catalunya (¿logo non din que os representantes equivalen á poboación e, por elo, negan o dereito ó referendum vinculante?) eu quixérame centrar en como TOD@S falamos da feira como nos vai nela e facemos causa de liorta aquela discriminación que nos interesa (económica ou ideolóxicamente) e no a discriminación en sí mesma.

Vai uns días Enrique Múgica sacou da chisteira (i é que semella un chiste) unha misiva á ministra de Educación sobor dos "modelos de inmersión linguistica" que se estan a aplicar en cataluña, baleares e ¿galiza?. I é que ó chistoso este preocúpalle só a lesión de dereitos que sofren os que queren usa-lo castelan como lingua vehicular e residen nesas comunidades... para partirmonos.

Dende eiquí non podo mais que proclama-la miña indefensión diante dunha persoa tan partidista ó fronte dunha institución como a de "defensor del pueblo" que se lembra só dos dereitos que lle peta e ignora (como reflexa este informe do consello de europa) a marxinación que ainda vive o galego non só na educación senon na vida cotián. Eis esta o informe do 2004 no que ignora as reiteradas peticions da Mesa Pola Normalización Linguistica i entroques si reflexa como discriminatorias as politicas dos escasos concellos que promocionan o galego coma "lingua vehicular". Seguro que a este o fan membro de honra da AGLI.

E xa que estamos a falar de liberdade de elexir (si claro, sempre que se elixa o que eles queren). ¿Porqué non incluimos na carta á ministra de educación unha petición para que seña o ensino da relixión católica unha opción e substituimos esa hora obrigatoria por unha asignatura de "Cidadanía e convivencia" na que se lle ensine ós rapaces as súas obrigas e dereitos como cidadans i a facer as colas, non tirar lixo ó chan etc.?. Esa opción non lle interesa ó señor Múgica e polo tanto a institución que dirixe (rixe digo eu) fai "mutis".

Con respecto a esta liberdade de elexir e ó polémico trato privilexiado da relixión católica no contexto dun "estado aconfesional" (art. 16.3 constitución española "amén") con "relacions de cooperación" quero facer causa e difundir unha iniciativa cidadan que solicita ó goberno a revisión do concordato coa iglesia católica.
Dende esta páxina (en galego) podedes asinar electrónicamente a solicitude, baixarvos o texto da mesma e baixar formularios en .pdf para recoller sinaturas.
Nos foros podedes opinar sobor do tema e relata-las vosas experiencias.
Coido que é unha iniciativa interesante e, de feito, está no punto de mira do liberalismo capitalista que a ataca co débil argumento de que hai outras relacions privilexiadas (como ás dos sindicatos); si, débil porque en concordato.org ningúen lles impide montar unha iniciativa similar co fin que desexen; só queremos deixar de subvencionar directa e indirectamente a unha institución que tente impor os seus puntos de vista por tódolos medios i emprega a educación para adoctrinar e crear inxustiza social i de xénero.

12/10/2005: Veño de cavilar en que o ensino obrigatorio da asignatura de relixión constitue unha estratexia de "inmersión"; xustamente esa que tanto se critica con respecto ó ensino dun idioma. Polo tanto o que queda meridianamente claro é a falta de liberdade para elexir que é contra o que reclamamos uns e outros i é o que non temos en todo: dende o modelo de estado e goberno até que i en que idioma deben estudiar os nosos fillos.



En derradeiro termo, mais non menos importante quero difundir e facer explicito o meu apoio á candidatura do patrimonio inmaterial galego-portugués a ser proclamado pola UNESCO como "obra prima do patrimonio oral e inmaterial".

Cumpreanos, aniversario e letras.

OUUUUuuuu

Hoxe vai facer un dia maravilloso... e compreto. Un día coma de primaveira como debe ser. Unha xornada de ledicia en todo o pais e para tódolos que empregamos a lingua dos galegos. Para min, sen dúbida, é unha xornada moi especial por que nela celebro tres acontecementos.

O 1° e mais significativo o cumpreanos da personificación da alegría que decidiu vivir conosco



Mais non podo esquencer que nesa mesma data estamos a celebar a "vida" da nosa ferramenta de comunicación mais importante e o simbolo sobranceiro da singularidade galega. Mentres os galegos empreguemos a nosa lingua para vivir o galego vivirá as mil primaveiras que lle auguraron @s escritor@s do rexurdimento.



Tamén celebro unha desas "chorradas" que trocan a vida (eu sabíao, pero non imaxinara canto). Un día coma hoxe saiu no BOE que colleria un nomeamento no INSALUD... e veume a luz de que ia vir para o Bierzo.En fin, cousas de "meigo-home".