Mostrando entradas con la etiqueta Res-públika. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Res-públika. Mostrar todas las entradas

Deixar de pagar por facelo mal

OUUUUuuuu...
As primeiras sesions do parlamento de Galicia no pazo de Xelmirez.
Nas institucions de calquer nivel hai unha parte que corresponde ó chamado "poder lexislativo" que, como dí o seu nome, debe face-las normas que guiarán á sociedade cara ás metas e situacions que as persoas decidimos mediante a elección dos representantes que compoñen as diversas cámaras dese poder nos diferentes niveis (Congreso, Senado, comunidade autónoma, comarca, deputación, concello...).

Así pois estas persoas teñen encomendada a misión de lexislar e cobran por elo e mais teñen uns privilexios xurídicos e socioeconómicos que non vou agora a entrar a xulgar se son ou non dabondo, xustos ou escasos o certo é que a labor ten unha retribución; logo debería ter certa esixencia no que refiere á "calidade do producto".

 E é ahí onde hoxe quero incidir porque si imos a mercar un producto feito por alguén que nos cobra non veríamos nin medio normal ter que lle pagar si o producto falla Como pode ser que deixemos que estas persoas elexidas para "representar e servir" cobren por investigar os seus propios fallos?

As comisions dos diversos parlamentos están todas retribuídas con xenerosidade, tanto que esta lexislatura está a constituir unha fonte enorme de ingresos para os parlamentarios. Mais Están xustificadas tódalas comisions dos parlamentos?

Plantexar comisions para estudar prospectivamente o qué facer sobre temas que preocupan á sociedade para logo sacar lexislación respecto delo semella lóxico e normal, ter comisions permanentes para as funcions de control do executivo en aspectos estratéxicos tamén, investigar os efectos que teñen os propios fallos da lexislación feita polo parlamento... non o vexo.

As comisions de investigación NON son un tribunal de xustiza, non van condear á perda de dereitos políticos nin a multas ou cadea; polo tanto as súas consecuencias chamadas "políticas" semellan unha especie de apupamento público dos individuos e os partidos pero non se ve que teña efectos prácticos pois as normas non trocan.

Coido pois que sería lóxico que as comisions que revisen conductas que se aproveitan dos fallos da lexislación non sexan retribuídas nin para os participantes nin para os seus grupos políticos. Xa que o fan mal, que o arranxen gratis.

Felipe, non te recoñezo

OUUUUuuuu...

Hoxe consumase o feito sucesorio que remata a democracia Juancarlista e da paso a unha monarquía ó uso... un sistema medieval.

Escomenzo a miña vida neste réxime expresando que non recoñezo a Felipe... e non é que non o recoñeza como El rey senon que non o recoñezo como democrata. Porque podería acatar ter un xefe do estado a título vitalicio... si o decidimos entre tódolos cidadans... e non, non abonda que os parlamentarios que se elexiron para esta lexislatura votasen a lei orgánica... é unha decisión que só nos corresponde ó conxunto da cidadanía... como o tema do 'dereito a decidir'...

En fin, que me decreto en rebeldía do xefe do estado non pola forma senon polo fondo e deixareillo claro en canto abran a ocasión... si o fan.

E tampouco me vale que digan que o vindeiro resultado electoral será o referendum... a pregunta debe ser expresa e única... para xogos condicionados chegou o nomeamento de Juancarlos.

SEGUIMOS CARA AL SOUL...

Derradeiro Dia de reflexión deste sistema

OUUUUuuuu..

Ata mañan vivíamos nun sistema de consenso e equilibrio. Seica eramos unha democracia con rei porque así o expresara unha gran maioría aló polo anos 70 do pasado século... é mais que un sistema democrático unha "democracia juancarlista" e como parte da sociedade cada quen podía expresar o que quixera pero nos tolerabamos nese acubillo agardano o intre do troco...

Sempre dixen que esto era unha protodemocracia e unha das súas probas de lume sería a sucesión porque, como digo no twitter, "¿Que por qué ahora? Porque la sucesión transforma a un líder elegido por la gente de su tiempo en uno impuesto... "
Claro que iso a un grupo de cidadans (e ós seus intereses) non lles preocupa a DEMOCRACIA senon para cando saben que son maioría; non sendo así non se cortan en deciren que "a xente non sabe o que vota" ou "nun país no que Belen Esteban é top ventas de libros..." e cousas polo estilo mentras aceptan o voto de persoas evidentemente discapacitadas 'carretadas' para deposita-la súa papeleta.

Hai moitos nervos nas cavernas e xa só lles falta dicir que alguns das novas formacions comen nenos ou teñen rabo... para cada argumento que se emprega hai unha resposta que confronta a suposta tendencia dos partidos e líderes en alza con realidades dos partidos e líderes xa existentes... só que aqueles inspiran esperanza e, polo de agora, manteñen mais contacto coa xente e se non ahí están as asambleas nas que se está a discutir qué e cómo facer... non como outros que negocian en cenáculos escondidos... apañando listas e favores...

Para mostra un exemplo: o da anterior entrada. Dos 109 deputad@s do Psoe contactei (via mail e twitter) con uns 100... só 2 respostaron por correo (tal e como se viu na entrada) e outros 2 por twitter... un 4%...

Insisto, esto non é só "un trámite" é o punto de apoio para decidir si somos unha DEMOCRACIA ou si quedou todo "atado e ben atado" e seguimos "cara al soul"...


Porque ¿qué pasa si a lei de sucesión non sae? ¿en qué posición queda Juan Carlos?¿e o goberno?... Para min está claro que Juan Carlos quedaría desenmascarado e ó goberno só lle quedaría ofrecerlle-la opción do referendum ou de tratar de que siga 'tirando' ata que a "recuperación".... bueno, que siga ata que morra... Felipe sabería que o que lle pedín no seu libro de visitas é a única saída honrada que lle quedaría.

Por certo: sentinme moi apoiado ó ler na columna de Manuel Rivas:
Mientras se elogia la madurez democrática, negar a los españoles un referéndum tiene el alto riesgo de atornillar la monarquía como una imposición patrimonial.

Porqué é o momento e porqué o deixan pasar... 5 erros

OUUUUuuuu...

Os fontaneiros de Zarzuela levarían xa tempo decíndolle a Juan Carlos que había que dar un paso porque cos datos reais das enquisas víase ben que a cousa está así...


Mais como teño dito ata a fartura non son partidario da "manifestocracia" porque ahí si son ben manipulables as masas e 'suceden' cousas de xeito estrano... é moi doado rebentar unha manifestación, bastan 15 tipos ben organizados (como xa está demostrado).

Eu coido que os tempos son chegados e non me resigno ós argumentos dos asesores dos deputados do Psoe que veñen a decir: 
"En mi opinión, se puede ser republicano o monárquico y plantear cambios en esa dirección en cualquier momento, hace un año, ahora o dentro de un año. Usando los sistemas de reforma constitucional y de consulta al electorado que nos hemos dado todos. La cuestión es por qué ahora, porque el rey haya abdicado, hay que hacerlo precipitadamente e ignorando lo que prescribe la Constitución. Por qué no hace un año o dentro de un año, como si los republicanos españoles se movieran al ritmo que marque el monarca. No me negará que es paradójico. Y si el Rey no hubiera abdicado ¿seríamos (los que lo somos) menos republicanos?. El acto del miércoles es un acto formal, procedimental, que viene a decir que la abdicación es jurídicamente correcta (que no apreciamos que el Rey haya sido forzado, o que no esté en sus cabales, que estuviera oculto, u otro tipo de circunstancia que nos hiciera dudar de su voluntad). Si dijéramos "no" el efecto sería que la abdicación no era correcta y que el Rey debería seguir siéndolo. No es por parte del Parlamento una aceptación de la monarquía o de la sucesión, eso ya está en la Constitución. Y he prometido cumplirla. Y al prometerlo, me he comprometido a usar su sistema de reforma para intentar cambiar lo que considere que no me gusta. De hecho, como sabe, mi partido viene hace tiempo viene proponiendo que nos sentemos a examinar esa "fatiga de materiales". Y por tanto, el miércoles votaré que me parece correcta la abdicación. Porque considero que es jurídicamente válida y además políticamente lógica, dado el desgaste de la imagen de la institución. No se me pide no una adhesión a la monarquía, ni una opinión sobre el nuevo Rey o sobre la Monarquía. Seguiré pensando que la monarquía como institución tiene una lógica completamente ajena a estos tiempos y que conservo íntegro (junto con el resto de españoles) mi derecho soberano a proponer en cualquier momento un cambio de régimen, por las vías que todos nos dimos. Qué quiere que le diga, yo no soy un republicano "de temporá", ni es el Rey quien me indica con sus actos cuando debo serlo y expresarlo. Este respeto por los procedimientos, este "patriotismo constitucional", es la manifestación más nítida de mi condición de demócrata. Mi rey es mi pueblo y mi obediencia lo es a sus decisiones soberanas. Hasta que él mismo decida otra cosa diferente de lo hoy aceptado por las vías que él mismo se dio. Yo no podría decirles a los secesionistas catalanes lo que les digo, lo que decida el pueblo soberano por las vías constitucionales, si ahora defendiera sobre este asunto que las urnas lo son todo y todo lo curan, por encima de las reglas del juego" (José Ignacio Sánchez Amor)
Principalmente porque esas "vias democráticas e contitucionais" están pensadas para mante-lo control e impedir que aínda que exista unha maioría se poda facer un troco no sistema sen algo de 'ruido'.

1º erro: É Juan Carlos quen pon o tema en riba da mesa porque coida que o tempo se lle esgota, que a maioría social está trocando pero que facendo a sucesión agora garante a monarquía ata a seguinte sucesión.

2º erro: Si a lei non sae no parlamento sería o PP quen tería que optar por un "plan B" que seguramente NON sería a consulta á cidadanía o que escusarían con temas como o gasto... pero os deixaría ó descuberto.

3º erro: a resposta que se lle está a dar ós nacionalismos é que as consultas hai que facerllelas ó conxunto da cidadanía... pero agora non se quere consultar este tema.

4º erro: Vota-la abdicación e a sucesión e acetar "de feito" o normal funcionamiento da monarquía como forma política do estado e a sucesión por herdanza biolóxica como parte do 'feito democrático' e son dúas afirmacions falaces.

5º erro: Non tedes dereito a propoñer nada dempois de votar esto porque sería incoherente participar na sucesión para logo propoñer un troco... algo que non se fixo xa nos congresos políticos non se vai facer.

Por sorte algo bó haberá si a votación sae adiante (cousa que só pode ocurrir co voto dos deputados do psoe) pois acabarase a chantaxe do "voto útil" e do "socialismo a muerte" e veremos como se completa esta transformación...



Por certo; NON son "Republicano" ó uso... NON penso que se teña que "reinstaurar" o sistema de antes da guerra civil ou que sexa unha ocasión para a revancha; de feito, coido que o novo goberno da cidadanía soberana tería que acadar novos símbolos lonxe de aqueles e novas bases xurídicas e o políticas tamén alleas a aquel conflito.

EDICIÓN 6/6/2014

E Odón Elorza me enviou un mail decindome que a súa resposta era esta: http://www.eldiario.es/zonacritica/conciencia-libre_6_267783250.html

Como vedes o argumento se repite mais tamén unha persoa como Odón si recoñece que están a cometer un erro.... histórico.

Encoberta de aplausos

OUUUUuuuu... Subiu o capitán do barco que fai augas á cuberta de exposición e foi recibido cunha 'pose' espida de vergoña formada por unha salva de aprausos mansos...

Apraudiron ó encubrimento?
Apraudiron ó encubridor?
Trataron de encubrir co aprauso?

Até as 'poses' dos que non apraudiron ou non acudiron resultaron forzadas, cáseque violentas para os que as tiveron, de puro absterse puideron non terse presentado ás eleccions... Que tería feito eu: Voltarme de espaldas ó palco e apraudir ó povo (se o houber) nos palcos.

Definitivamente non concordo coa nostalxia nin co inmovilismo Hay que facer un NOVO GOBERNO CIDADÁN que conteña tódolos ingredientes da DEMOCRACIA como principio de toma de decisions e uns valores encabezados polos dereitos humans como primeiro artigo lexislativo.

Novamente lles agradezo ós abstencionistas esta merda de 4 anos que nos falta, eles así o quixeron.

Aniversario para aprender i esquecer

OUUUUuuuu... 75 anos van nestes días do desencadeamento dunha traxedia que non tivo parangón na Hª da península ibérica.

Sego a pensar que o límite entre vinganza, revancha e memoria é confuso, non teño claro a utilidade de remexer en certas feridas por parte de quen non as padeceu aínda que sí comprendo que hai que dar terra en lugar apropiado a quen foi vilmente asasinado e abandoado nunha cuneta ou nun foxo.


Podo tentar entende-la teima coa simboloxía do bando que resultou gañador e que represionou durante outros 40 anos a quen non casaba con il, pero dentro duns límites lóxicos e, sobor de todo, prácticos que hai outras prioridades nas que poñer os cada vez mais escasos fondos públicos.

Cecais o peor é que toda esta teima é resultado de certa cobardía de fai 20 ou 30 anos cando a "transición" non significou troco algún e agora non se quere aceptar que é tarde para facer estas contas e que no que hai que centrarse é en que non se consume ese gatopardo evitando a sucesión por razón biolóxica na xefatura do estado... pero igual que hai 20 ou 30 anos quenes tiñan oportunidade, representatividade e poder para falar e facer nin falaron nin fixeron agora os apoltronados de turno calan e non fan; logo virán con "democracias e lerias" o MOMENTO É AGORA.

Tunez, Islandia e o gatopardo

OUUUUuuuu... Hoxe non vou ter tempo de deixar todo o que penso nestas liñas.

Decátase alguén da forte madurez coa que a sociedade tunecina está a impedir que "todo troque para que todo siga igual"?. A marcha do ditador e a transición non quere dicir poñer no goberno a un mix "dos que saen e os que entran" senon a unha ruptura que non será completa sen un novo documento que funde as novas relacions da sociedade e a súa forma de goberno decidida pola cidadanía.

Por iso a continuación das manifestacions nas rúas de Tunez ten desconcertados ós gobernos occidentais e mais ó da metropole que coidou os seus negocios a salvo co troco da peza mais alta mantendo a estructura... agora non teñen claro como goberna-la cousa.

Algo semellante, mais silenciado, está a acontencer en Islandia onde as manifestacions teñen o grande mérito de ser nunha climatoloxía polar; a xente na rúa fixo dimitir ó goberno do fraude financieiro e constituiu unha asamblea constituinte para xerar un novo 'lugar' de convivencia i expresión da soberanía. Haberá que estarmos atentos á experiencia.

Neste recuncho do mundo uns se mofan de nós cunha NON-negociación sobre cousas decididas por outros en despachos de Londres, Paris e Bruselas e outros seguen ancorados en estratexias de mobilización de hai 40 anos... machiños sede orixinais, folga si; pero de consumo, de move-los cartos de TODOS dun sitio para outro se pagar comisions... facendo flashmobs nos actos mais insospeitados... apoiando ás estructuras locais...
Cando teña 65 anos levarei 42 anos cotizados á SS e, si a cousa non troca, uns 20 'aforrando' en plan de pensions... para que eles podan especular con eses cartos apalancando mercados etc. Nese tipo de cousas é onde se pode facer "pupa" a quen dita as medidas que están a rematar cos servizos e a solidaridade do 'estado do benestar'.

As demagoxias son, agora, tardías e oportunistas por parte duns e doutros que se sacan da man (pola presión das redes sociais, cadeas de correos etc. ou cecais esas cousas eran parte da estratexia?) medidas de mínima rebaixa dos privilexios cando levamos 2 anos de crise; ou é que ata o de agora non había crise nas familias? entón é que como políticos non teñen programa, nin ideas, nin moral...

A rexencia a distancia ou porqué non fai falla...

OUUUUuuuu...Onte asistimos a unha meticulosa intervención de "marketing social" na que, como sempre, os medios in-comunicativos centraron a mediática atención no interesante para eles segundo o guión que marca o férreo servizo de 'dominio do público' da estirpe gobernante.

Pero, que pasou coas "altas funcions" sobre as que ten 'responsabilidade' o cidadán en cuestión?...pois que quedaron desertas porque a persoa que por herdanza biolóxica (que grande criterio de selección para unha empresa) chamada a exercelas nin foi nomeada transitoriamente nin estaba no territorio da organización política en cuestión.

Seica se tentou dar unha imaxe de normalidade...pero non tiñan claro que podería pasar (a intervención podería ter durado o doble por exemplo si teñen que facer lobectomía) e coa agravante que a zona estivo virtualmente incomunicada por mor do fume de "Voldemort", que Felipín xa o dixo: "cando o volcán nos deixe iremos aló"... supoño que tería dado o mesmo, que si se precisara o meterían na embaixada aló e no despacho do embaixador o proclamarían.

Hai quen dí, que os deixaron ir a Guatemala malia a intervención para ter lonxe á oportunista esa...que seguro que si se achegaba por alí desconectaba todo o que caese na súa mán; a sabe a que tería montado.

Xa non entro a valorar o que se desprendeu da boca do encargado da intervención comparando a "un que vai traballar descargando camions" con outro "que vai un par de horas ó despacho"...cubriuse de glória...as risas na sala de prensa foron moi significativas.

Logo está a outra cuestión: Hipótese "B"; e si fose maligno, teríano dito estando Felipito aló? E si tivese algún problema na intervención (que non sei si foi 'aberta' ou por toracoscopia), estaríase esperando todo ese tempo ata que puidese voltar o outro de aló?... despreocupación total. Inneceseidade do cargo ou da institución.

Chirac ou a 'Prestancia" do silencio.

OUUUUuuuu...É o que ten conducir, que escoitas a radio.

E a min tocoume onte pola tarde escoitar como en RNE falaban do procesamento do ex-presidente da república Francesa e das 'trucaxes' xurídicas que o actual presidente "SarkoMan" tenta para...evita-lo propio.

Decía o locutor que a República vira empañado o seu nome e que o cargo de presidente perdía 'prestancia' polo feito de ver procesado a un dos seus ocupantes...

Evidentemente que resulta desalentador que o fora 'primeiro cidadan' resulte procesado por mor de corruptelas pero a min, como cando o da "vaca tola" a ausencia deste tipo de casos é o que me resultaría alarmante.

E claro, falando de ausencia de denúncia que mais claromoso que o silencio imposto por unha lexislación que deixa impune a un cidadán...esa debe se-la "prestancia do silencio" (imposto) e claro, non se pode nin falar públicamente da chea de denúncias que, por delitos de toda indole, o sinalan...

Democracia? dubido dese apelativo.

Voto e aborto

OUUUUuuuu...Entrada adicada á miña compañeira que con grande lóxica se sinte confundida con tanta polemica ó redor da lei do aborto.

Ela pensa que se trata do mesmo xuizo ou prexuizo que hai 100 anos se aplicaba cando se falaba do dereito ó voto das mulleres, algo completamente incuestionable agora, e se quería rebatir tal dereito dicindo que as mulleres votarían por motivos "futiles".

Tamén se tivo a mesma reacción cando se promulgou a lei do divorcio e agora moita da xente que se opuxo con virulencia a esa lei xa fixo uso dela incluso mais de unha volta.

E co tema de idade?. Ou seña que unha rapariga de 16 anos como a nosa podería decidir independentemente poñerse ou quitarse os peitos ou facerse unha ciruxía estética e non podería face-lo mesmo por correxir un erro própio (e alleo claro).

Son bastante reacio a darlle mérito a alguén como Viviana Aído que ten como único mérito ser afillada do señor Chaves e penso que ter un ministerio da igualdade é o recoñecemento mais humillante de que as mulleres non poden chegar a ser iguais por sí mesmas mais na argumentación a prol da reforma da lei do aborto coido que atinan bastante o malo é que o sistema politico fai que a aprobación da mesma dependa non dos argumentos senon de xogos florais que pouco ou nada teñen que ver coas mozas que quedan embarazadas sin querelo ou (peor aínda) sen poder/saber evitalo.

Logo a clave voltaría a ser o voto. Porqué o goberno non propón que esta reforma sexa sometida a referendum? Si se perde quedaríase como está o que non é óptimo mais sí mellor que non ter lei sobor de todo sabendo que xa non é penable ter abortado.

Preparando a sucesión

OUUUUuuuu...Os feitos do 23 de Febreiro de 1981 foron unha convulsión importante na intrahistoria dos moradores da peninsula ibérica e estase algo lonxe de coñecer qué foi o que sucedeu verdadeiramente e cales eran os fins e os preconceptos de aqueles que impulsaron ós soldados e gardas civís a toma-lo congreso e outros puntos de interese naquela longa noite.

Aínda quedan mais de 2 anos para o 30 aniversario mais RTVE está a promocionar machaconamente un 'remeke' nostálxico sobre o que aconteceu enaltecendo a figura do actual xefe do estado e remarcando a 'intelixencia' do sucesor e a súa preocupación dende cativo polos asuntos de estado...non estaría de mais comparalo coa preocuapación de moitos fillos de dirixentes da república ou de aquela nacente protodemocracia que tamén se preocupaban por si os homes de armas virían a levarse ós seus proxenitores...

A carreira de adestramento psicolóxico da poboación cara a sucesión, o feito mais repudiable do sistema monarquico está lanzada.

15 días de Abril

OUUUUuuuu... Tiña eu dúas opcions para estes días de intenso mirar atrás e xa me decidira por unha: O mutismo. Mais os acontecementos sempre son un motivo para o troco e xa os discursos da pasada semana na carreira de San Xerome me fixeran pensar que non ia poder pasa-la quincena en branco. Mais o decisivo veu, como non podía ser doutro xeito, pola vía consaguinea pois non somos mais ca un fato de xenes autoreplicantes e as nosas medio copias constituen a nosa principal flaqueza Así, ó repasaren as leccions correspondentes a esta semana da asinatura de "coñecemento do medio" do meu amigo pequeno (10a) me atopei dicindo:"falso", "incorrecto", "mentira", "iso é o que queren que penses"··· e tiven que deixar que fose a compañeira a que seguise que non fora ser que suspenderan ó cativo por dicir que:
  • España é un estado democrático: Dubido delo por seren a cabeza do estado herdanza, por que os representantes electos non están ó dispor dos votantes, polo escurantismo na confección das listas, pola falla de proporcionalidade do sistema electoral...
  • Se poden expresa-las ideas: Falso; calquera fala mal da monarquía ou de persoas con poder.
  • Os cidadans temos os mesmos dereitos e deberes: Menos os membros da familia real, os deputados e representantes autonómicos, os xuices, os altos mandos militares...
  • Un partido politico é unha agrupación de que defenden as mesmas ideas sobre a forma de gobernar: Non, "Un grupo de individuos dirixidos por uns cantos que teñen as mesmas ideas sobre a forma de se forrar"
  • Os partidos; redactan un programa para explicar as súas ideas. Nada mais lonxe da realidade; redactan un programa para enganar ós votantes que non o teñan claro xa.
  • Elecciones: O partido que obtien a maioria dos votos forma o goberno e o resto dos partidos elexidos constitue a oposición. ¿como?; Xa estamos coa leria da 'maioría natural'.
O único co que concordo do que dí e que: "Os partidos designan ós seus candidatos"... pois é verdade, os designan como antes deus designaba ós nobres. Sorte que él é un espiritu libre e xa distingue un pouco canto hai de certo e de 'medio certo' no que lle dín. 15 días de Abril que corren entre o nacemento dunha esperanza (II Republica) e o remate dunha aventura (Revolución de 1846); nos que celebramos revolucions que fracasaron no triunfo (25 de Abril) e lembramos accidentes que NUNCA deberan voltar a suceder (Chernobyl)... Contradictoriamente o sainte ministro Caldera dixo dende o púlpito das súas excelencias que " a sociedade troca... a nosa constitución (30 anos xa) segue vixente". A ver como se come eso.

Unha de outro

Un dos compañeiros de Otra Democracia es Posible segue a barullar no tema da DEMOCRACIA dentro do movemento "más democracia" e difundiu vía lista de correo dun movemento supostamente prodemocratica a convocatoria dun seminario sobre a iniciativa ciudadana europea (á que vos convido a apoiar) a reacción do resto da lista ben fundamentada no que respecta ó tratarse dunha proposta "fora de tema" demostrou como tantas outras veces os execivos dogmatismos nos que viven mergullados as persoas que, cecais debido á actividade política, se teñen polos únicos visionarios do que se debe facer.

A seguir a resposta do amigo que me representa nalgunha medida.

Creo sinceramente que hablamos de la misma democracia, yo la llamo radical, como algunos ideológos comunistas o excomunistas que he leído, o también participativa en un estadio intermedio, entonces, y quizá sólo diferimos quizá en los medios para lograrla. Durante mucho tiempo pensé, como creo que haces tú aunque no lo digas, que sólo mediante la revolución, desde fuera del sistema, podría llevarse a cabo. Esa es, a día de hoy, como bien dices con el esfuerzo mediático en contra (el régimen ha sustituido la fuerza por el engaño) una utopía. Pero tras la experiencia simpática troyana de llenar las mesas electorales con logotipos de manos metiendo el voto en wc's, sobre todo por las reacciones del personal, no es que cambiase de opinión, simplemente me abrí a actuaciones a corto y medio plazo. Por un lado está la opción de generar ruido en el sistema, por otra, rascar en sus instituciones, en su impecable (eso creen ellos) entramado para sacarles la cascarilla. Vaya usté a saber, quizá también por ese camino se consiga de alguna forma el objetivo final, y esta es otra utopía. La diferencia es que con esta segunda algo cae en el camino, migajas, pero menos da una piedra.. Una "democracia" con las libertades políticas venezolanas o suizas es, desde luego, infinitamente preferible a la española, mi dignidad y mi orgullo obrero me las guardo para luego, no me importa hacer el payaso en una lista electoral si sirve para difundir a los cuatro vientos que el emperador está desnudo.

No pretendo por tanto engañar a nadie, estaría bueno. Aún tengo ataques de llanto cuando releo acerca del 31, de las ilusiones de los maestros, de toda la sociedad. Pero vuelvo al ejemplo venezolano ¿por qué esa república no nos vale? Durante la iniciativa popular a la revocación del presidente, toma ya, y creo que la tienen para todos los cargos electos, había que ver las fintas de los desinformadores pidiendo que el pueblo le echase pero pasando de perfil en la forma, en la imposibilidad para el pueblo de España y de casi todo el resto del mundo de disponer de esa libertad. ¿Cuánto hubiera durado el Áznar de la guerra si dispusiésemos de ella? Los cuatro gatos que andamos en estas movidas nos hartamos de difundirlo, en vano, aún hoy resulta inútil, supongo que todo el mundo estaba y está muy ocupado en sus diseños de sociedades utópicas incompatibles con la M30. Pues bien, la M30, el trabajo basura, y ahora, agárrense, la petición por los bancos de nuevos avales si la vivienda baja del 20%, esas cosas existen y seguirán creciendo mientras nos empeñemos en dar golpes no ya en la puerta equivocada, simplemente en una puerta a la que no tenemos acceso desde el lugar en el que estamos.


Hoxe "Embisten" ó novo goberno estatal, os debatiños centrifugos e a racañeria centrípeta seguen a dar mágoa, mais agora que Zapiavelo renunciou á negociación por medo a que se rompa o chan baixo os seus pés.

Celebración inversa

OUUUUuuuu

Como teño prometido mudar de ton non vou facer reividicacions pasadas; de feito non a fixen só quero deixar unha nota marxinal sobre o que fixemos o día que se celebra o aniversario da toma de decisión mais libre da historia recente dos habitantes humanos da península ibérica.

Mentres outros axitaban farrapos e facían reivindicacións sonoras e rechamantes nós eleximos percorrer con calma o camiño excavado co esforzo e o sangue dos que foron condeados por defender ideais de liberdade...



Na gorxa do Cares, unha paraxe agreste, case sobrenatural, fixemo-la nosa "mani" polos ideais que non se renden e non son derrotabeis.

Democracia berrada

OUUUUuuuu

O facer o que un critica e apoiarse no que un despeza non quita para nada o dereito a facelo ou criticalo nin engade mais dignidade ou lexitimidade o criticado/desprezado.

Chámame a mín a atención nesta lexislatura o contínuo recurso ó referéndum de berridos ou á capacidade de convocatoria dunha iniciativa, dun ideal, dun colectivo... de tal xeito que nos atopamos instalados nun 'combate' entre manifestacions, nunha versión 3.0 neocon das flash mob (Multitudes instantáneas) TODAS con claros fins partidarios.

É moi triste para unha sociedade que ningúen se rebele contra semellante uso e abuso do dereito a se manifestar por parte de uns e de outros e faga ver que o único verdadeiramente coherente nesta situación é facer unha fonda reforma do sistema político para "por en valor" a premisa democrática de: Unha persoa = un voto de tal xeito que cando certo número (que cando menos debera ser do 20% do total) de cidadans representados ou non por organizacions políticas ou sociais ... pedise a participación na toma de decisións políticas de "novo cuño", este debate se resolvese mediante referendum de votos.

Os cidadans debemos lembrar estes intres nos que uns e outros nos chaman a mobilizarnos por tal ou cual causa que xa están a debate no parlamento para visualizar como, o que o sistema chama, a democracia; se atopa ancorado nun pasado (recente, mais pasado) no que a 'velocidade da información' non permitía mais ca unha participación indirecta nos asuntos políticos mediante representantes elexidos para longos períodos de tempo e que non lle redían contas ós seus electores mais ca unha vez cada catro anos nunha especie de DEMOCRACIA INTERMITENTE... Agora se pode avanzar senon cara a un sistema asambleario (que non lle interesa a case ninguen) si a unha DEMOCRACIA CONTÍNUA, na que eses representantes poden e DEBEN consultar ós seus electores e respostar diante deles das súas actuacions políticas tendo a súa representación SEMPRE dependente do apoio da poboación do seu distrito electoral.

Así as decisións gubernamentais como negociar con bandas terroristas ou enviar tropas a unha zona de conflicto sen mandato da ONU non se poderían apoiar en coalicions puntuais ou en maiorías de un día e non sería preciso o confrontamento na rúa de grupos de cidadans nos que non todos saben o que se está a reivindicar e nos que existe o risco, xa demostrado, de que un pequeno grupo de persoas alleas ós bandos se adique a "reventar" esas manifestacions, causando incidentes que xustifiquen 'estados de sitio' para que "os outros" non se podan manifestar.

Ainda mais, si seguimos con esta espiral de manifestacions e contramanifestacions poderá chegar outra "revolución laranxa". ¿imaxinadesvos a Rajoy acampado na castellana?. Surrealista.

Carta Real

Como hai un ano...

Señor rei: Escribolle esta con motivo de facerlle chegar as miñas peticions cara ó 2007:


* Que se escomence a camiñar na via da DEMOCRACIA para que @s cidadans actuais e futur@s sexamos responsables das nosas vidas e non prisioneiros de pactos anteriores.

* Que os seus chamamentos se dirixan a que sexa consultada e respectada a vontade ACTUAL d@s cidadans en tódolos aspectos da forma e organización do estado e a sociedade.

* Que sexa vostede coherente e someta o cargo da "jefactura del estado" á vontade da cidadanía e non ó mecanismo arcaico da herdanza biolóxica

Admitida a solcitude da 3ª República.

OUUUUuuuu

Polo día de San Valentín vos comentara que alguns cidadans encabezados por Jaume D'urgell fixeron unha solicitude formal ó congreso dos deputados para que se proclamase a 3ª República empregando como argumentos as evidentes contradiccions entre un sistema que dí ser igualitario e democrático e unha forma de goberno na que a xefactura do estado se transmite por via xenética e na que hai cidadans á marxe da lei; pois nestes días a dita petición ven de ser admitida a trámite pola comisión cosntitucional do congreso dos deputados.

¿Con que finalidade?; pois seguramente Zapiavelo (Maquiavelo + ZP) e o seu laboratorio de pensadores deron en que este xesto faría patente o seu talante (bó rollo colegas) e que serviría de chamada de atención ós disidentes da causa Pseudoreformadora na que están inmersos. Agora nos toca non permitir que o debate pase sen que se "mollen" os partidos dando a cara no plano argumental e nas votacions da proposta para que todo quede nas actas ben claro.

Eu pola miña banda considero admitida a miña solicitude.



Dias de Abril

OUUUUuuuu

Debe se-la chegada da primaveira, co sol quencendo os sentimentos i os corazons mais o mes de Abril está cheo de celebracions revolucionarias e significativas.

Iniciandose no día 1 que ven a ser o auténtico día das bromas substituido (como o 12 de Febreiro día dos namorados) polo 28 de Decembro do calendario xudeo-cristian.

O día 2 produciuse o alzamento de Miguel Solís en Lugo aló polo 1846 dando inicio á revolución provincialista un dos cernes do galeguismo moderno.

O día 14 proclamouse a II república española en 1931; a data foi festiva até 1939···

O día 15 de Abril de 1846 Antolín Faraldo elexido Secretário da Xunta Superior provisional de Galiza. Primeira entidade moderna de Galiza.

16 de Abril: Aberri Euguna. Este ano cargado de esperanza.

20 de Abril

23 de Abril: Día do libro; non o deixemos pasar sen mais, os libros e os rapaces son o futuro. Data sinalada na vida de grandes literatos.

Batalla de Montouto que foi o fin da revolución de 1846.

Axustizamento dos comuneros en Villarar. Fin da única revolución castelá que se opuña á centralización estatalista.

25 de Abril. Cravos

26 de Abril Fusilamento en Carral dos alzados do provincialismo galego cando eran conducidos ós xulgados de A Coruña.

Historia=Dereito=Democracia?

OUUUUuuuu

Dempois de celebrar o 14 de Abril sen aspaventos mais con ledicia escomencei a ver as novas deses días nos telexornais... Seméllanme uns grandes pasos que no TD1 se chegue a decir que o goberno da república era o "goberno lexítimamente elexido" e que se emita que unha formación política do arco parlamentário reivindica a III república.

Logo chegou o "día da patria vasca" e tivemos que ouvir certas 'mescolansas' que coidaba esquencidas; só faltou o "aitá" Arzallus e o tema do RH.

Escudarse nunha institución medieval para dirixir un pais é tan retrógrado coma escudarse en "lexislacións" medievais para fundamentar "dereitos". Co engadido aberrante en ámbolos casos de tratar de englobar a figura medieval dentro o exercicio da democrácia... Eu coido que é un pouco á inversa. O Exercicio do dereito democrático (á elección do xefe do estado ou á autodeterminación) pode vir mediatizado por eses feitos históricos no canto do resultado dunha votación como expersión das sensibilidades dunha sociedade complexa e trocante na que os cidadans se ven impelidos a votar deste ou daquel xeito pola súa 'intrahistoria'.

¿Estragarán o proceso de paz en Euzkadi as ansias de "conducción"?. No PNV teñen moito respeto a ZP dempois de ver a xogada coa que solventou o tema do estatuto catalán devolvéndollelo a 'M'amargat' "limpo como unha patena" e co veleno da rutptura do tripartit.····mais coido que a situación das alianzas en euskalherria é diferente e non existe tanta disposición para "face-la cama" en EA nin a esquerda abertzale está no goberno e/ou representada en Madrid (o que SI vai supor un problema). Nesa liña si que ten veleno a declaración de EA de que o parlamento de Madrid non ten "dereito" a alterar o que en Euzkadi se dicida o que si constitue unha expresión non xa de autodeterminación futurible senon de soberanía real actual.

Entre mentres iniciase a campaña electoral das municipais/autoanémicas do 2007 i eu estou a agardar non a aparición dun novo medio de información republicano senon a sinatura dun pacto como o de San Sebastian de 1930 que conqueriu darlle á xente a oportunidade de decidi-lo seu futuro e cristalizou naquel 14 de Abril do 31 coa marcha da familia real (nesta ocasión non será necesário) e a proclamación da II república. Ó fio desto estivo xenial o derradeiro episodio de "7 Vidas" no que nunha ensonación cara ó futuro unha parella se pon diante da tele a ver un 'projrama do fígado' no que saen "otra vez la Leti y el Felipe... Anda que desde que proclamamos la republica no saben de que ganarse la vida": Simplemente xenial.

Revisionismo...

OUUUUuuuu

Disque a vinganza é "un prato a servir frio"; eu coido que de frío que vaí xa está pútrido i é fedorento, amargo... xa non repón a 'ofensa' sufrida e só crea novos motivos para o conflicto.

Sei que o que estou a escribir me vai crear enemistades, pero é o que penso. Sempre que os meus fillos pelexan e arguementan:
-"!!!Escomenzou él/ela¡¡¡"
sempre lles digo o mesmo:
-"Entón:¿quen e cando dexarán de por bombas?".

Nestas datas REPUBLICANAS vense repetindo o argumento da reparación da memoria histórica dos represalidados polo franquismo; búscase que a xente poda dar terra ós seus mortos e que se restitua a súa dignidade anulando os xuizos 'sumarísimos' en virtude dos que foron pasados polas armas. Até ahí pode ser todo normal...
Logo xa están os que dín reivindicar futuro e só argumentan pasado; os que manteñen como guia un goberno extinto hai 50 anos (tamén pasado polas armas) como si fose preciso resucitalo.

Unha NOVA república non precisa de argumentos pasados nin de vellas feridas. A reivindicación dunha forma de goberno completamente democrática e libre cun modelo de estado laíco e social sen trabes ás potencialidades dos cidadans non precisa de argumentos rancios.

Nen sequer sería preciso, coido, mencionar as evidentes vinculacions do actual xefe de estado co réxime imposto polos gañadores do golpe de estado. O só feito de se tratar dunha xefactura xenéticamente transmitida a invalida como forma democrática de goberno.

Ós nosos vingadores particulares lles pido que centren a súa furia non en xulgar a Pinochet´s, Milósevik´s e demais senon en deter os xenocidios actuais os que hoxe mesmo se están a cometer en moitos rincons da terra pois actuar sobor do pasado non vai modificalo nen vai a arranxa-lo futuro.

Memoria do futuro

Ainda que vai na liña do que acabo de criticar non quero deixar de vos invitar a que visitedes o manifesto "Memoria del futuro 1931-2006" elaborado por un grupo independente a prol da recuperación da memória histórica. Xulgade vos mesmos e asinade si o considerades convinte.