Mostrando entradas con la etiqueta Galegolandia. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Galegolandia. Mostrar todas las entradas

A hipótese de "a quinta"

OUUUUuuuu...


Non, non vou facer un exercicio de politica-ficción e divagar sobre o tema da integración dos concellos do Bierzo en Galicia como quinta provincia administrativa da comunidade autónoma.

Irei mais aló, mais tarde, para comprobar como as políticas que se aplican en Galicia non enriquecerían o patriomonio inmaterial dos territorios integrados senon que os levarían á desaparición.

Como indicador habería que empregar o principal patrimonio inmaterial das poboacions dun territorio que se teñan por caracterizadas con entidade propia: a lingua.

A evolución da lingua galega, característica dos habitantes do territorio da comunidade autónoma e con entidade propia dende o século IX é patrimonio común dos habitantes dos concellos de O bierzo porén as variantes que o longo tempo de transmisión exclusivamente oral e a marxinación como lingua vehicular na educación, na ciencia, na cultura, na xustiza... a marxinación no uso cotián.

Unha misión CONSTITUCIONAL dos gobernos das comunidades autónomas é a conservación do patrimonio cultural dos seus habitantes. 

Así pois a hipótese é que si o goberno cumprise o seu cometido o patrimonio cultural dos bercianos manteríase cando non medraría... eu á vista dos datos da lingua galega en galicia neste século predigo que si o bierzo se integrase en Galicia o galego desaparecería nos concellos onde se fala... exactamente igual que si se mantén o marco político actual.



Bretaña; a Galicia extendida

OUUUUuuuu...
Cargando co encargo duns amigos... 6 metros de menhir.

Dende logo que sei que unha visita de 5 días non da coñecemento dun territorio e menos un tan grande como a Bretaña pero deixademe que vos conte as miñas impresions e pensamentos derivados agora que xa pasaron uns días.

 Paisaxísticamente as diferencias son notables pois só parte do territorio galego se semella ó bretón... en xeral é menos montañoso que Galicia mais incluso na costa se semella pola cantidade de rias e enseadas pero teñen outra "arquitectura".

A vexetación é bastante semellante ó que debeu se-lo bosque atlántico en Galicia: nin sombra de eucaliptos nin marcas de incendios forestais. Abondan os espazos naturais na sinalización dos lugares.

Na distribución humana do territorio dous parámetros de interese; unha concentración parcelaria feita no século XIX deixou grandes propiedades que son as que sosteñen a un abondoso tecido agroindustrial e unha rede de comunicacions sen autoestradas de peaxe (en Francia as autoestradas son de 3 carris) pero con moitas autovías ou vías rápidas que comunican as principais cidades e fan de eixo vertebrador do territorio.

Á igrexa de Noia saiulle un cruceiro... Pont l'abbe.
Visualmente hai moitos sitios nos que un pensa que está en Galicia... a abondancia dos cruceiros e outros elementos en pedra, a parsimonia coa que se vive nalgunhas vilas... pero tamén hai notables diferencias. A pirámide poboacional xa mostra signos de envellecemento mais non tan acusado como en Galicia, a cultura tradicional está moi presente mais sen caer en cerrazóns innecesarias; ós novos participan das festas populares aportando a súa visión pero son as formas e manifestacions populares as que reciben mais afluencia de público e aplausos.

Peto de ánimas... 

A min visualmente semelloume que era como si a Galicia a "estirasen" polos bordes marítimos e no estiramento lle rebaixaran as montañas... teño a impresión de que aquí se podería ter chegado a algo semellante si a reforma agricola se tivera feito no seu intre e iso faime pensar si agora somos unha reserva de biosfera xustamente por esa falta de desenrolo... unha especie de "decrecemento programado" que ninguen quixo pero sucedeu. A única diferencia ó noso "favor" é que as grandes cidades estan dentro do terrritorio e na costa mentras que en Bretaña as grandes urbes son fronteirizas co interior de Francia (Rennes e Nantes) e históricamente son o menos bretón de Bretaña.

O nexo cultural entre Bretaña e Galicia existe, seguramente non tan forte como ós panceltistas pretenden mais non tan anecdótico como en Madrid e Paris quixeran... debemos seguir tirando del sen pretender convertilo nunha causa excluinte senon nun punto de apoio no que os pobos periféricos de europa se podan ver reflexados.


Medallas PIB Benestar

OUUUUuuuu... Neste día moita xente pensará que realmente vive nun país "punteiro", un país que está entre os 20 primeiros do mundo... ¿por? polo medalleiro olímpico.

Como resultado dos xogos olímpicos; un espectáculo comercial montado en torno a múltiples competicions deportivas disputadas por seleccions nacionais ben por equipas ben individuais, faise unha clasificación de países segundo si as súas seleccions ou participantes acadan a primeira, segunda ou terceira posición das diversas competicions. Eso de verse nesa táboa fai creer a moita xente que, en efecto, viven nun pais punteiro.




















Outra xente mais apegada ós bens materiais coida que a importancia dun país se mide polo que produce (e polos residuos que xera) sin ter en conta quen consume eso que produce ou a canta xente lle aproveita esa producción e o beneficio económico (si o houber) dela... porque non é o mesmo producir materias primas que ben de consumo industrial ou manexa-lo sector financieiro como se pode ver na correspondente gráfica.


Mais, ó cabo ó que as persoas queremos non é SEMELLAR (medallas) ou TER (PIB) senon SER "felices"... e vese que as diferencias na clasificación dos países segundo a xente se declara "feliz"... ningún dos tres primeiros figura entre os 20 primeiros das outras táboas agás Suiza que está de 20º na táboa do PIB.


Pode que o mellor xeito de sabermos si estamos "no lugar axeitado" sexa unha combinación... ou non; cada quen terá a súa preferencia segundo o seu momento na vida e, ó cabo, ¿qué tanto ten vivir nun país que nen tan sequera existe para esas estatísticas? Non precisamos comparacions; precisamos creer en Nós mesmos como viables, sostibles e futuribles.

Ó fin burlados

OUUUUuuuu... a verdade é que non tiven azos (nin tempo) para escoitar toda a sentenza... a verdade é que esperabamos esto dende aquela... a verdade é que sabíamos que se ian rir de nós novamente...

11 anos dempois aquela negra masa volta a proir no meu ánimo... lembro as praias de Malpica, lembro as praias do meu querido Aguiño...  as horas baixo a choiva embutido no traxe coa máscara...

O tipo do chiste dos "hilillos de plastilina" é presidente do goberno... aquel chulo da torre de Marfil segue chupando do bote... os poucos imputados absoltos.... "a culpa foi do barco"... e nada se puido facer mellor.

As argumentacións son febles no que puiden ouvir, pero xa non quero escoitar mais, estou emponzoñado de dor.

O peor non é todo aquello e esta burla final o peor é que se mañan se deran as circunstancias VOLTARÍA A PASA-LO MESMO.

A hidra do outono.

OUUUUuuuu... Agora é cando se fai preciso que cada persoa faga algo polo territorio que habita e ama, agora é cando os que nos arremangamos no chapapote esparcido polo insigne presidente astur (xa veremos que fai si outr petroleiro rompe diante de Xixón) collemos o batelume e nos botamos ó monte castigado porque o concello que lle tocou en sorte non viste a camisola da equipa vencedora; esa que acude presta armada de cámara fotográfica e mangueiriña...

Outra volta a hidra das mil cabezas nos abate coa súa lingua fedorenta de destrucción... a "economía do lume" substitue ó complot das mafias ou os paracaídas phantasmas... si en algo non se distinguen os gobernos deste país é en gabarse cando a cifra de lumes baixa e escudarse en teimas cando a súa incapacidade é manifesta. Pero o que é facer políticas que alonxen o lume dos santuarios naturais que nos quedan: 0.

Vín ós homes chorar tra-las cinzas de Monterrei, vín ás mulleres chorar nas praias do piche pero aínda non vin a cáseque ningún facer algo para evitalo. Tras 30 anos do mesmo haberá que facer algo diferente senon queremos identico resultado.

7 anos coa alma negra

OUUUUuuuu... vai 7 anos escomenzou a traxedia ecolóxica e social mais vergoñante da historia do país.

Tras todo ese tempo, nen xuizo, nen culpables, nen castigo e; o que é peor, a certidume de que hoxe mesmo voltaría a pasar o mesmo e coas mesmas consecuencias.

As consecuencias visibles marcharon, queda a mancha no meu corazón; a lembranza daquelas praias enegrecidas pola ponzoña, a marea de xente, as bágoas e a incontible rabia.

Estiven veraneando en Aguiño aínda varios anos mais e tódalas tardes, paseando polo Vilar atopabamos galletas de piche mezcladas coa area...

Galicia Bloqueada

OUUUUuuuu... Resúltame de todo xeito increible que nestes intres Galicia leve 1 semana coas dúas autovías de acceso que teñen cortes (a A6 en Trabadelo e a A52 en A Gudiña) e ningún "PERIODISTA" se preocupe de cales son as orixes e as consecuencias de ditos cortes nas vías que se diseñaron e construiron como principal pulo para o desenrolo económico do pais.

Si se vai respostar que se trata de unha 'situación puntual' debe terse a precaución de considerar que os cortes teñen previsto períodos que pouco teñen de puntuais. Si se pensa falar das alternativas (N-IV, N-525 y N-120) permítome lembrar que as dúas primeiras levan 9 anos 'a monte' e que a N-120 ten grandes dificultades para absorbe-lo tráfico que ten e que, á altura de Os Peares, presenta o mesmo problema enquistado de terreos mal preparados ou non adecuados para o paso de unha vía de alta capacidade...

Lonxe estou do desexo de sinalar a este ou aquel partido ou político que participou no 'rallye' que foi a construcción destas autovías mais sí de poñer en claro os defectos de planificacion e execución desas obras e sinalar, agora si, que se faga un esforzo para non tapar chapuza con chapuza e facer un replantexamento das infraestucturas e unha execución axeitada das mesmas que garantan dentro da lóxica a súa estabilidade porque non é de recibo que no 2º inverno duro que teñen que soportar se derrumben así.

En mans dos que non están.

OUUUUuuuu... Como xa sabíamos sen ser gurús das enquisas nin do tema electoral o futuro goberno galego vai quedar en mans do voto CERA, os que non están e, moitos, nunca estiveron no pais e alguns nunca virán a él nin saberán nada da cultura ou da lingua...

O esperpento do voto CERA se vai convertir nunha constante das votacions en galicia. Esperpento porque non ten moito sentido que estas persoas voten, porque non é de recibo que voten sen garantías e non é de recibo de ningún xeito que o seu sexa o voto determinante de 3-4 escanos do parlamento do hórreo. E se van convertir en constante porque o bipartito 'auténtico' (PPdG e PSdG-PSO€) non ten vontade ningunha de correxir isto.

Alea jacta est.


EDICIÓN 23:00

Pois VSQN; non vai ser preciso esperar polos votos CERA, o derrumbe do BNG en Coruña (sobor de todo na capital) e do PSdG en Pontevedra (en Vigo) outorganlle a maioría ó PPdG.

Good save the Queen (dancing quin)... colleitase o que se sementa e a maior perda destas eleccions non é a do goberno, senon a dos argumentos e mais coa guerra xudicial que hai agora; vai haber "ondonadas de casos", preveo.

Por certo, acabouse o argumento de que a abstención sostén á dereita... non hai mellor fertilizante que un goberno mediocre e uns medios ben alineados.

Piñata reflexiva

OUUUUuuuu... Rematou a mascarada, os farrapos sucios, as encerronas con mal cheiro, os picores e os zurriagazos e é agora cando mais me alegro de non ter a responsabilidade de votar nestas eleccions de galegolandia porque tras 6 meses de campaña descarada o votante queda só diante dun fato de acusacions e promesas que non propostas e moito menos explicacions ou programas (si, eu son dos da verba esa maldita).

"Vou facer" sin dicir como, "imos acadar" sen explica-lo prezo, "Non consentiremos" sen debulla-los mecanismos... é o estilo da política ó que esta proto-democracia nos ten habituados. Os votantes como nenos de teta ós que hai que atraer cun caramelo (ou cunha viaxe) e boas verbas; un insulto á intelixencia.

As campañas cada volta son mais trampulladas contra trampulladas, demostracions valeiras de contido positivo propio e cargadas de ataques e descualificacions a cada unha mais persoal. Que ten de malo saca-la licencia de Patron de embarcación deportiva? seica hai que respostar ós tópicos e non se pode ser político de esquerda e ter 'certo nivel', é mellor ser político de dereita e ter un 'handicap' alto ou ter a licencia e o Iate, non é?.

E por riba houbo a quen lle pareceu mal que se fixera troula coa campaña; eu non o entendo, os políticos puxeron a campaña no entroido, non ó revés. Así que tiveron que aturalo.

Remata este longo "Carnaval" electoral ca derradeira máscara: a da participación, a orde, a limpeza trapala trapala e unha chea de xente carretando xente ou vixiando quen vai ou non a exerce-la súa obriga de votar...malia que o poñan tan dificil.

As desfeitas pasadas que non xustifican desfeitas futuras

OUUUUuuuu...Sempre temos ós gobernantes que merecemos ter porque non somos quen de elexiren mellor.

Tivemos 15 anos de Fragosceno porque vivimos na ilusión ben creada pola corte caciquil do “bo gobernante” que non se aproveitaba da súa posición. E deixamos que á súa sombra medraran tramas eólicas, hidroeléctricas, mineiras, urbanísticas... Megatramas da construcción como a do mausoleo ou FragaPark ou tramiñas como ás do transporte escolar, as blindaxes dos altos cargos, as fundacións comarcais... !!!Canta “listeza” desaproveitada¡¡¡ grandes perdas de neuronas empregadas para o beneficio duns poucos e non para o avance do país.

Mais chegou o goberno ‘bipolar’ e non semellou trocar nada ou pouco, e cousas que deberan de trocar deixáronas estar e trocaron outras que sabían facer mellor... As concesións “dixitais” seguen a ser a estrela da administración galega, calquera plano de fondo calado é entregado a ‘organismos paralelos’, calquera grande obra ou ben está viciada en proxecto por afectaren a áreas protexidas ou ben está posta en dúbida polo xeito da súa concesión.

As garantías dos gobernantes caducan cos seus feitos e ós nosos actuais dirixentes non lles queda tempo para novas argucias; non sería estrano que denantes de poderen publicar este ouveo xa teñamos convocatoria electoral.

A remollo

OUUUUuuuu

Dixo ZP:"Peón Navarro a UPN".

Sacrificando así, mesmo contra a vontade manifesta dos militantes navarros, a opción de posibilitar un troco no vello reino. A conclusión, para min é clara. As enquisas mostranlle a pepiño blanco & co. que a mensaxe do medo de Aznar e 'serompespaña' pode facer perigar o resultado electoral da vindeira primaveira e face-lo xesto de permitires un goberno mais 'centrifugo' en Navarra sería empregado polo "zoombiejoy" nesa dirección ainda tra-la demostración de que non se cedeu en nada fundamental nas negociacions con ETA.

Zapiavelo; ven por onde foi coa diferencia de que agora que tocaba apoiar ó goberno alternativo de outros non foi quen de facelo. Lección: En Galicia o PSdG non houbese apoiado un 'goberno bipartito' si eles non acadan o goberno.

¿Que facer?: Provocar unha crise de goberno, sair del e, coas mesmas verbas que lle dixeron a UPN en Navarra deixar gobernar ó PSdG en minoría. Desligarse de falcatruadas e corruptelas como a dos sobresoldos de por vida, demostrar que non se está no poder polo poder en sí e rematar coa pantomima de ter que aceptar tantas actuacions irregulares por 'lealdade'.

Aínda se está a tempo.

Anúncio

OUUUUuuuu

Na volta destes días fanse 2 anos de gobernanzas Bipolares da paisaxe post-fraguista... antes de que Tourito decida sorprender en col de ser sorprendido e vendo o aumento a desconfianza dos que compiten, perdón, comparten mesa e leito.

Xa é tarde para que o BNG limpe o dano que lle poda ter feito este 'contubernio' novamente a lenda da fagocitacion das accions de goberno se ten cumprido e, salvo alguns asuntos levados case persoalmente por Quin o resto está a ser mellor aproveitado polo apararello mediatico do P$o€-G que non se priva de adxudicar ó BNG en exclusiva calquer referéncia negativa das súas accions mais dilue entre ambolos socios as falcatruadas das consellerías socialistas... para mostra os botons da rezonificación das zonas de rede natura no courel, o novo plano de acuicultura, o novo plano eolico etc. que tras pasar polo consello da xunta e ser, polo tanto, coñecidas e votadas polo vicepresidente e os conselleiros do BNG pasan ó seu saldo.

¿que poden facer? PLANTARSE, votar que NON, sen darlle importáncia a que o goberno se paralice; xa se debeu facer co tema do estatuto, sabíase de sobra que o PPdG tentaría xoga-la carta da desunión; debeuse optar por facer unha proposta ó verdadeiro soberán e que o PPdG dixera logo que a aceptaba... (non terían valor para o contrario) ou convocar novas eleccions si saida derrotada ou non se acadaba unha participación que dese respaldo democrático á proposta.
Ben sei, porque o escribín, que nas derradeiras eleccions locais semellou ser o PPdG o que mais perdeu; mais coido que perdeu pouco e que lles serviu para porse as pilas... non van permitir que nunhas eleccions galegas a 'máquina dos carrexos' lles falle tan lamentablemente e o BNG debe tomar boa nota e investigar porqué ten perdido tanto apoio no eido urbán, porque eses si que non son votos carrexables e, a do carrexo, é unha canteira a piques de se esgotar e con dono de seu.

Manifestome profundamente decepcionado por 3/5 partes do feito polo goberno galego bipolar... en moitos eidos o que semella que acontece é que se paralizou a acción do anterior goberno para retomala favorecendo a outros amigos... o mais sangrante, para min, é que esa transversalidade da sustentabilidade e a conservación do patrimonio natural se ten concretado nunha liña moi baixa que non é quen de frea-las desfeitas que a fame dos poderosos causa por medio de infraestructuras, urbanizacions, factorias, canteiras e refugallos no que lle imos deixar ós que virán.

Anticipo e diversidade

OUUUUuuuu

Como xa leirei noutra entrada o resultado electoral sempre depende da cor da enquisa coa que se mire de tal xeito que a uns lles vai ben e a outros menos ben.

Ainda que peor lle foi a quen mantivo toda a campaña un discurso de reválida das eleccions autonómicas e conqueriu un resultado que, extrapolado ó ambito do seu discurso electoral, significaría unha nova perda de representación no parlamento... Evidentemente, o silencio é a resposta mais significativa do fracaso.

Ollando o singular panorama de conflictos internos nos feudos tradicionais (ate o de agora) dos conservadores, a cantidade de concellos que por vez primeira van ter unha equipa de goberno na que non figure o mesmo alcalde dos derradeiros 20 anos, e a aparente contradicción da suba de apoios do PPdG nos entornos urbans coido que Tou-Quim deberan considerar adianta-las eleccions autonómicas para dempois das xerais (dirá o PSdG) ou para simultanealas con elas (dirá o BNG). ¿Porqué non agora? porque hai que permiti-la constitución e posta en marcha dos novos concellos e deputacions nos que os cidadans poderemos apreciar si paga a pena a oporutnidade de cambio.

Mais; dándolle voltas, se agora o PPdG tivese que facer listas electorais para o parlamento galego... podería acabarse desfacendo como un terrón de zucre?; non, non se deberan botar esas contas porque, dende o punto de vista da hixiene democrática, é preciso ter unha oposición sólida na sede parlamentar.

Hai moito cronista que carga as tintas contra a irrupción de multiples "cores" no xogo político; se cadra a súa mente non é capaz de manexar mais de dúas clases de datos a un mesmo tempo (como os computadores); mais, se aprendemos do que nos rodea na natureza veremos que a diversidade (a bio-diversidade) é unha garantía de futuro.

A reproducción sexual das especies non foi mais que un xeito de introduciren a diversidade na carga xenética dos novos seres incrementando a variabilidade entre xeracions que facilitaba a mais rápida adaptación ó medio cambiante sen ter que esperar a mutacions xenéticas que solventasen os atrancos ou mellorasen a eficacia-eficiencia da relación co medio.

Do mesmo xeito a presencia de tres ou mais partidos nun goberno debera (sempre queda a incognita do comportamento individual) ser beneficioso por permitir un fluxo de ideas e puntos de vista que; tendo todos o fin do beneficio da comunidade a medio e longo prazo, daría mellores solucions ós problemas cidadans e tería unha batería de ideas innovadoras para desenrola-las posibilidades da comunidade.

Como consecuencia deste razonamento só me cabe voltar a unirme ó coro de voces que reclaman PRIORITARIAMENTE unha reforma electoral profunda e complexa que, respetando a vontade dos votantes, distribua a representación otorgada en base á representatividade en tódolos ámbitos.

Por exemplo; Poderíanse asignar unha porcentaxe dos postos de representación (escanos) ó conxunto do territorio obxecto da elección (poñamos o 33%) co que ás opcions políticas que teñen ampla difusión mais un calado escaso se lles outorgarían parte dos postos representativos que lle corresponderían nun escrutinio global; neste ámbito xeral o límite para entar no reparto sería o que dictara a división da masa de vontantes convocada polo número total de postos de representación a cubrir no foro (parlamento, concello etc.) e o sistema de reparto sería PROPORCINAL DIRECTO.

Logo estaría o ambito tradicional (provincial ou o que se decida) que continuaría co sistema actual de reparto D'hont mais introducindo o sistema de Voto Simple Transferible de tal xeito que os votos emitidos en primeira instáncia a listaxes/candidatos que non obtivesen o 5% preciso para entrar no reparto se otorgarían a opción sinalada en segundo lugar polo votante... Si este 'movemento' provocase que algunha lista/candidato dos descartados en primeira instáncia acadase o 5% se lle incluiria nel.

E os postos de representación restantes se discernerían por candidaturas individuais dentro de circunscripcions que, dependendo do ámbito da elección, se fixarían en base a poboación; serían pois, individuos cunha filiación local cercana sen que necesariamente deban pertencer a un partido. Neste caso o representante electo podería ser CENSURADO polos seus votantes nun proceso de revocación no que se elexiría un novo (ou o mesmo) representante. Quedaría por precisar cómo evitar que a "fabricación" de demarcacions ad hoc fose empregada para manipula-la asignación de representantes.

O comentario

Non ia eu facer nengun comentario sobre os resultados electorais porque sería tempo perdido dado que, como xa expliquei, cada quen emprega o marco de referencia que lle peta para poder dicir "Gañamos".

Mais chamoume a atención un artigo dun colega de farrapos ó que tiña eu por alonxado da movida política ainda que non lle faltara boa escola na casa durante moito tempo. Sobre todo ten ben aprendidos os conceptos de lealdade e aturar.
O artigo analiza como o PPdG pode dicir que gañou nas eleccions malia a NON gañar por maioría absoluta en ningunha grande cidade galega (hai que ir ata a 13ª vila para o 1º goberno do PPdG) mais SI recuperou en parte voto urbán (cousa que terán que analizar 'os outros'). Non entra directamente en si a perda da deputación de Lugo pode ter que ver coa case total ausencia da "máquina de carrexar" (só 1 denuncia) provocada pola defenestración de Francisco Cacharro inda que ollando o mapa semella moi extrano a perda das principais vilas e a cantidade de concellos da montaña que trocan de cor; no mesmo Deza se 'perden' 2 concellos e a deputación estivo en perigo ata o derradeiro intre. Mais o peor para o PPdG e os seus novos patronos (o tandem Rajoy-Feijoo) é que non poden botar man da transposición dos resultados a unhas hipotéticas autonómicas (perderían 2 escanos) ou xerais (perderían 1 deputado).
A miña analise caseira é que os chamamentos ó medo etarra non abondan para frear o inevitable efecto da parca sobre a envellecida demografía do votante popular.

Outra cousa é o derradeiro parragrafo:
Agora chega tamén a hora dos reproches internos e dos coitelos afiados, pois como decía Adenauer: "Na política hai adversarios e correlixionarios: estos últimos son os máis perigosos"

Vos diredes, mais a min enseguida se me viñeron ó caletre as siglas Terra Galega, e a impresión de que un partido galeguista de centro só poderá xurdir con opcions si o PPdG se vise moi debilitado mercede a unha táctica a longo prazo que, dende dentro, "garantise" malos resultados e falla de poder político. Si, xa sei que en outro artigo anterior aparenta criticar a esta forza e ó partido galeguista (siglas mercantilizadas) mais manteño a miña análise que refrendo cunha frase dese mesmo artigo:
Partidos que utilizan ese sacro termo, para aproveitarse das ansias das xentes de boa fe de ter unha forza política que realmente os represente

As colas das embaixadas

OUUUUuuuu

Nesta seman xantamos cunhas tias que temos no Brasil e que veñen cada certo tempo a renova-la documentación pois aló teñen "a permanente". Comentan como nos derradeiros anos se nota cada volta mais xente facendo colas nas embaixadas e debullando de memoria a árbore xenealoxica familiar e o concello de orixe da cada un deles para poder demostar que cumpren os criterios precisos para acada-la nacionalidade.

A miña mente quenturenta uniu esto á probada presencia de axentes electorais de TODALAS formacions con opcions de gobernar nalgun concello galego e que ,a lo menos no 20% dos mesmos, o voto emigrante será decisorio do resultado electoral.
Non me queda mais que admitir que novamente nos veñen a estafar pola vía da modificación do censo e, dende logo, non é de estranar que moitos candidatos inicien aló as súas campañas con ou sen apoio oficial da administración..

Achégase unha nova miragre do "voto dos mortos", unha miragre dupra; non só votan senon que ainda que se demostra non se anulan os resultados das mesas co peregrino argumento de que os mortos-votantes non alteran o resultado sen entrar no centro da cuestión que é que non se pode garanti-la limpeza do proceso si se poden dar eses erros e, polo tanto, habería que anulalo.
Si se tratase dun xuizo ¿cal sería a reacción do xuiz?. Se fose un procedemento administrativo, ¿concederíase a subvención?.

Que lonxanas estan as promesas de limpeza no proceso electoral, que grande capacidade de transformación ten o poder que o que antes era intolerabel agora é unha situación de xustiza. Eu teño que me identificar persoalmente na mesa electoral ou perante o funcionario de correos para poder votar, outros...

Votos de mortos, votos mercados, votos carretados, votos emitidos por medo a "o que me poden quitar: a vida -terror-, a pensión, a vaca...", votos emitidos cegamente (sen reflexión nen análise), votos "ós meus"... I eu perdendo o tempo lendo os programas e acudindo a actos para tentar tomar unha decisión responsable co futuro da cidade onde vou morar coa miña familia; ¿será que son un 'pringao'?, será.

Clase media?

OUUUUuuuu

Alguns medios de in-comunicación queixanse de vicio da súa perda de "audiencia"; o que coido que lles acontece é que viven de costas á realidade do pais, inclusive os xornalistas con mais visión cometen ese erro de 'foco' e falan en xeral de cousas que só son de privilexiados.

Así lle aconteceu onte e Maria Yañez, para moitos a musa actual do xornalismo galego, na sua columna de opinión en "El pais" onde ven a dícir que a maioría da poboación de Galicia se despraza nestas feiras de primaveira cara a unha segunda residencia conquerida, iso si, con grande esforzo e abandoada 330 dias ó ano.

Preocupase moito de aclarar que non está a falar da "casa da aldea" nen do fogar duns familiares senon dunha 'finca' cun pequeno lugar no que pasar estes días de lecer.. Esta muller debe de vivir nos "mundos de Yuppi"; efectivamente nestes días hai moita xente de feiras por todas partes, efectivamente alguns teñen finca con 'cortello' ou "casita de campo" mais de eso a esquecer ós milleiros que nestes dias traballan (e arreo) ainda que só sexa no sector hosteleiro-turistico é un erro de bulto.

Falar da Arcadia dunha Galiza repoboada por obra e maxia duns días de lecer nas cidades soa a prepotencia e coido que poucos se poderán sentir identificados con semellante modelo ainda que, seguramente, moitos teñen ese tipo de vida como obxectivo a acadar (ese e o coche de grande cilindrada, a moto ou o trebello que sexa) e, polo tanto, como motivo de falsas espectativas que a vida en sí mesma se vai encargando de por no seu sitio.

Si semellante artigo se escribira nun blog algúen lle comentaría que é unha snob, ali só recibirá os cartiños correspondentes e un ou dous comentarios benévolos, 300 visitas ademais de 50 ou 60 votos...

O solpor do dialogo

OUUUUuuuu

Veño sendo puntualmente des-informado polos medios dos dous "procesos" politicos mais importantes que se están a desenrolar na actualidade e seméllame estar diante dunha escena de cinema ou de "best-seller".

Por unha banda a recomposición de zapiavelo con 'roubado' incluido chamándolle erro ó proceso de paz (do que recoñecera os riscos hai xa tempo) non bastou ó nacionalismo centripeto que quería/quere unha rendición en toda regla ás súas teses de demonización de tódalas ideas que replantexen o marco territorial "escrito a ferro e lume" na actual "carta de chumbo". Os mesmos que executaron o aillamento das ideas contrárias ás súas son agora os que se queixan de seren postos en "cuarentena sanitaria"... i é que a 'lealtade institucional' (como tantas outras cousas) no lles é de aplicación cando lles toca a eles levala a cabo.

Ainda así zapiavelo esta a manobrar con desesperación para conquerir un marco que lle permita asumi-lo fracaso do proceso de paz e supera-los "globos sonda" que unha e outra volta lanzan os medios afins á esquerda abertxale nunha tentativa desestabilizadora para(?). Ten polo de agora apoio político mais ca dabondo para elo mais debera reflexionar porque igual que as parellas SEMPRE se rompen por 'culpa' dos dous implicados tamén nos díalogos rotos ámbalas dúas partes puderon facer algo mais.

A paz merecía (e merece) esa oportunidade, a verba non pode permanecer silenciada permanentemente (esto si é un "Malaverbismo"= Malabares+verbas) e, antes ou dempois, as persoas de ben voltarán a tentalo.

FRONTE ESTATUTIÑO

Se nas parellas a ruptura e culpa de ámbalas partes nos trios seica sempre hai algúen que non "empuxa" dabondo... Malia que él dí que se esforzou o certo é que a min me semella que Touriño non quixo apretar mais para non descolocarse por si os adiantos electorais... ¿Pudo ceder mais o nacionalismo centrifugo?; se cadra, seguindo a teoría do "slow nation" o que se debeu ofrecer mais que un menú de 'isto é o que hai' foi un:
-aceptamos "nacionalidade diferenciada" (ou a fórmula que levase Feijoo), mais ¿ti que aceptas?: Marco competencial ampliado, Novas capacidades de financiamento e lexislación, representación económica e política internacional para asuntos de incumbencia/competencia directa, politicas activas (de discriminación positiva, non de imposición) de fomento da cultura e lingua do pais...
Morreu unha oportunidade, foise incapaz de manter un dialogo mais non pensedes que se perdeu algo mais ca tempo... Os humanos pasamos, as ideas evolucionan posicions que hoxe son "centro" mañan serán reaccionarias.

O Paradoxo

OUUUUuuuu

Quero aproveitar a suba de visitas (desta volta algo menor que da outra vez) que sempre deixa tras de si que un medio de grande audiencia como vieiros o enlace a un...

Vieirosmaiseu
Para plantexar un paradoxo que leva, coidamos, grande parte do que acontece no "sermos galegos" e que está detrás das inxustificabels revanchas que algúns se toman "polo ben do galego".

O paradoxo platexomo así: Un cidadán vai a un departamento dunha administración situado en Galiza (por non dicir nunha zona na que o galego é lingua oficial/cooficial) e se dirixe ó funcionario da ventaniña ou mesa en galego; o funcionario (servidor público seica) respóstalle:"No entiendo lo que me dice···". Estatísticamente está demostrado que o galego falante trocará de rexistro, incluso se disculpará co funcionario.

I é que o problema non e a historia continua de fracasos e auto odio senon un presente falto de espiritu sereo e consciente do que somos nós e o que somos no mundo.
Nun mundo que troca moi rápido trocando nós con el a toda velocidade; recibimos e aportamos, ou debéramos aportar, a nosa "céluda de universalidade" sen negar ren pois como dí a miña guia: "A PRÓXIMA ROSALÍA SERA NEGRA"

SLOW NATION

OUUUUuuuu

Seguindo o fio da slow food xurdiu un xeito de vida, unha filosofía na que a vella europa semella verse bastante identificada; desta "filosofia slow" se pode desprender tamén un xeito mais racional e realista de defende-lo própio sen caermos en anacronismos, topiquismos nen revanchas que non fan mais que alonxar á xente que pode sentir esa mesma necesidade de ter una "IDENTIDADE SOCIAL" própia dentro ou organizada nun 'conxunto europeo'.

Nestes días de voltas e ríndome da peripecia do HIMNO GALEGO 'aflamencado' e as contudentes reaccions non só do BNG (que 'picou' ata o fondo dando a imaxe de intolerante "tribo hutu" que se buscou deles) senón tamén de intelectuais versados como Suso de Toro ou Manuel Rivas, percibín con claridade que o orgullo de nación non vai nunha verba ainda que sexa no referente lexislativo mais alto do pais, nen vai nunha bandeira, nen vai nunha canción ou himno; nen sequer vai nunha lingua...

Durante 40 anos de ditadura ou durante 400 de 'seculos escuros' ¿deixou Galicia de seren? ¿deixamos os galegos de sermos?. A persecución da lingua, o afastamento dos centros do poder e decisión, a forzada marcha do pais para gañarmos o pan, a simples 'inexistencia administrativa' de Galiza non conqueriron anulala.

Empregaba Unamuno (e a súa xeración intelectual) un concepto chamado INTRAHISTORIA para falar de como a verdadeira evolución das sociedades tiña pouco que ver cos feitos relevantes (reinados, batallas etc.). Do mesmo xeito coido que a existéncia da INTRANACIÓN non está tanto neses referentes que estan a causar diverxencias senon na conservación, reivindicación e apoio das características que o devir dos tempos e da terra fixeron de nós o que somos: GALEGOS.

¿Serei menos galego por non defini-lo estatuto a Galiza como "nación"?; non, como tampouco o son por vivir no Bierzo ou, ainda mais, como tampouco o era cando vivía en Venezuela e nen sequer sabía que Galiza existía e que os meus vellos non "falaban mal" senon que falaban unha lingua de seu.

E non estou a dicie que non reivindique o recoñecemento desa identidade nos símbolos antes enumerados; o que digo é que non se debe perde-lo referente de que esa "nación incesante" vai por diante de todo iso. Coido mais importánte pordermos facer unha lexislación e unha política medioambiental própia que se adapte ás características do territorio e que se decida no pais que ter unha definición ou outra no estatuto; por desgracia os que NON queren a verba nación no estatuto SI se apoiarían nelo para xustificaren que a política hidrográfica da zona de Verín se decida en Valladolid, que o principal remolcador da costa norte do estado se atope en Xixón ou que as empresas que encoran os nosos vales ou contaminan os nosos aires paguen os seus impostos noutras zonas da península donde venden a enerxía eiquí xerada como si a xerasen alí... Para concretar prefiro mil decisions tomadas: POR, PARA I EN Galiza que unha verba nun estatuto.

E todo isto débese reivindicar do mesmo xeito que os ríos e os mares traballan o terreo cunha inagotabel constancia morna, co "xeito slow". Por que por reivindicar se pode entender non aceptamos mais que as empresas e administracions traduzan o teu nome galego ó castelan "pelexandote" cos funcionarios dos rexistros civis primeiro para galeguiza-lo teu nome, logo "pelexarte" coa autoridade estatal expedidora do DNI para que poña o teu nome galego (nun documento en castelán) e logo refacer tódolos contratos coas empresas para troca-lo teu nome (e, de paso, que fagan o contrato en galego) todo isto sen estridencias, partindo da serenidade do que se considera que debera ser normal porque o revanchismo e "boicoteo" hai que deixarllelo ós verdadeiros intolerantes.