¿U-la a rexeneración D?

OUUUUuuuu Bueno, non sei como me sairá este post nun día coma o de hoxe mais vendo as novas luctuosas, que por fin o Sr. Presidente do goberno acusa recibo do meu escrito (ver imaxe), que o tema do sistema electoral semella interesar e, sobor de todo, vendo que nesta ocasión os politicos teñen esquecido totalmente a promesa de "Rexeneración democrática" pois dame por escribir...

O certo é que hai 4 anos no único no que ZP e Rajoy non concordaban ren era na necesidade de anova-la democracia da nosa sociedade. Tras 4 anos dunha dura disciplina pactista e tra-lo fracaso da manobra europea primeiramente posta en evidencia polos tribunais en España para logo fracasar nos referendums Francés e Holandés os azos de ZP e os seus ideólogos diluíronse e non trascende cara ó público ninguha iniciativa neste eido.

A suposta ideoloxía democrática do P$o€ descompúxose no xogo do poder de tal xeito que, como dixo o estudante de 'Leons por años': A política ten como único obxectivo a conservación do poder... E agora nin sequera se quere falar de como se regula o tema do 'voto CERA' garantindo ó mesmo tempo limpeza e dereito a votar.

No tema das liberdades públicas se ten voltado para atrás nalgún eido como o demostra a incautación de publicacions por divulgar debuxos e a comprobación de que a xustiza é un poder público ó servizo de diversos grupos de interese e das diferentes visions das persoas que obstentan dito poder.

Do financiamento dos partidos escoitouse un clamoroso silencio e da reforma do senado para convertilo en cámara de representación autonómica aconteceu o que sempre na política: desapareceu.

Non estamos como estabamos, estamos peor porque o verdadeiro pacto entre PP e P$o€ existe no eido da política para manter este bipartidismo de facto...


O cancro do hiperbeneficio

OUUUUuuuu Aproveitando que Chuza! sufriu unha especie de dejavú vou facer un comentario que xa hai moito que teño no caletre tanto que, de feito, non sei si o terei xa escrito mais como a nova ven ó caso pois...

A nova.

O regulador monetario español (que xa pouco regula) ven de enviar un sinal ás caixas de aforros para que non manifesten incrementos nos beneficios mais aló do 10% senon que empreguen esa maior renda en tomar provisions contra a mais que posible desfeita no mercado das inmobiliarias e o incremento da morosidade entre os clientes que teñen (temos) un creto hipotecario.

Indo por partes; primeiro se demostra o xa coñecido de que as entidades que fan prestamos hipotecarios son as que menos desexan que a xente non pague porque eles sí que non queren os pisos para nada polo que existe unha falla de mercado; isto é alguén vaille sobrar algo que non quere...

As caixas de aforros teñen algo predido o seu papel 'social' cando se adican a competir no mercado dos cretos hipotecarios e invisten ó mesmo tempo nas empresas do sector; mais ben semellan ter unha "dirección comprometida" cuns cantos amiguetes...

Tercerio. Os reguladores i os economistas recoñecen que se poden "apañar" en parte os beneficios que se fan públicos cada ano.

O HIPERBENEFICIO

O que a min, lego da economimetría, me ten atribulado é o feito de que ó redor dos servizos que prestan as administracions se faga o falaz debate dos impostos empecinandose uns e outros en temas como a rebaixa de impostos ás empresas, a eliminación de impostos sobre grandes masas monetarias e a igualdade na tarifa impositiva.
En troques a min me ven ó caletre que os impostos deben seguir o ritmo da marcha económica de tal xeito que nas épocas de vacas fracas unha disminución de impostos permita "respirar" as empresas que realmente teñen problemas e nos ciclos alcistas unha suba de impostos faga de reeequilibrio entre os que se aproveitan de informacions e contactos para acadar incrementos de beneficios moi por riba do crecemento xeral da economía contribuindo así a 'enfriar' azos expansionistas.
Un imposto sobre o "incremento de beneficio" que grave ós cartos que superen ó incremento de PIB nun 10% a maiores do que xa lle correspondería (p.ex. en troques de paga-lo 18 pois o 25), e progresivamente (para 25% de hiperbeneficio un 35 de impostos etc.). Poderíase aplicar cecais non como un imposto senon como unha "obriga de depósito" algo que asegure que a empresa que acada ese 'hiperbeneficio' non marcha cos cartos na seguinte onda descendente senon que lle sirva ás administracions para proporcionarenlles as axudas neses ciclos restrictivos. Así remataría a sensación que temos moitos cidadans de que as empresas non 'comparten' nas vacas gordas e que logo hai que por entre todos para que non se afundan nas vacas fracas.

Ó cabo, si incluo esto no tag lerias é porque realmente se trata dunha 'constante mental' que me preocupa. As caixas de aforros naceron como ferramenta financieira de redistribución social e como apoio para as administracions que as participan e gobernan mais xa hai moito que se comportan coma empresas financieiras que só percuran beneficio cos clientes normais e danlle esas 'oportunidades' só ós amigos.

O día do xuizo

OUUUUuuuu Onte o nivel de stress chegou a "escatro" e non sabía como facer unha nota para estes 'entrañados' días (entrañados porque todos en occidente levamos nas entrañas o que estes días significan por pura aprendizaxe condicionada).

Debera ter sido un día magnifico para mín, mais pasou como un día atribulado cheo de pensamentos que pouco podía imaxinar eu o día que fora, por fin, ó xuizo polo roubo da mochila...



Onte cobrei parte do que a sentencia ditaminou, o valor do "roubado" e mais unha indemnización. Quedan aínda os intereses dos dous anos dende que iniciei a carreira xurisdiccional primeiro en Ponferrada, logo en Madrid e finalmente en Barcelona.

No vídeo que enlazo poño a versión corta dun programa da TV3 de cataluña sobor dos estravíos de bagaxes nos aeroportos feito co galo da "crise do Prat" de Xullo. Subireino todo pero ó meu KANLEPALLEIRO.

Ó cabo, eu que falo sempre de todo e mal desta volta non me podo queixar demasiado; eu soiño me presentei no xulgado cun escrito e un montón de copias (Dos billetes, das cintas de facturación da equipaxe, as facturas do que tiña, os faxes i escritos intercambiados co servizo de des-atención ó cliente...) e me fun poñendo as pilas ata chegar ó xuizo que era a verdadeira meta. Gañeino e coidei que a compañia recurriría e xa remataría a leria para min, mais non, resulta que aínda debendo realizar unha chea de trámites o certo é que a sentencia foi firme.

Tiven que solicita-la execución e estar pendente de recoller eu o exhorto co mandamento de pago, igual que agora vou ter que estar atento ó tema da liquidación de interese; mais iso non é problema cando o que se reclama é xustiza.

De remate

OUUUUuuuu... Tal e como se me plantexan os temas pode que non volte a escribir ata o ano que ven así que agora vouvos sinalar esa chea de intencions que non soio cumplir...

Non me fallar por exceso, non te-lo defecto de non fallar.
Non saber esquecer, deixar de lembrar.
Reflexionar na alegría e actuar na tristeza.



Para os legos: Imaxe dun TAC ("escaner") no que se vé un corte transversal do torax dun doente que leva no peto dereito da camisa un paquete de tabaco (ó que lle falta un cigarillo) sinalado pola frecha "Etiology" e que ten unha masa no pulmón esquerdo; seguramente un cancro avanzado sinalado pola frecha "End efect"

Entre dúas luadas marchou unha estrela nen a mais brilante nen a mais senlleira,
marchou nun solpor de lume nunha tarde frieira,
foise sen poder dicir cada unha das verbas da súa leria
Chegou e xa partira, partiu e aínda non chegara.

Postos a cobrar...

OUUUUuuuu Haberá que ter coidado agora cando se leven folios en branco nunha carpeta; pode que algun autor branco, negro ou gris che quera cobra-lo imposto da chantaxe intelectual porque es capaz de ter ideas.

Manda nabiza; agora é a dereita a que quere retira-lo canon que ela puxo e a esquerda a que o quere ampliar no canto de oporse... E mentras paga por tod@s nós o "clavo" do canon das bibliotecas: Canto se 'progresa no nome de EUROPA'.

Claro que pagar por pagar teremos que acabar pagando por respirar e farase progresivamente; os que facemos deporte teremos que pagar mais... ou tamén ahí diran que "somos todos iguais, poren uns mais iguais ca outros"?.

Ó cabo; terei que escribir tódolos folios que teño para 'reciclar' non vaia ser que veña a SGAE.

O mesmo problema, dúas facianas

OUUUUuuuu... Cometín o erro de tentar dar un 'flash' sobre o que realmente se está a xogar no cimeiro de Bali chuzando unha nova e linkando outras 3 para non pasa-lo choio de facer unha entrada que sei que non vai ler ningúen porque aportar non aporta ren.

Mais como son así de sentidiño e vin que algúen se molestou pois díxenme:"hala, agora hai que deixa-la peli para mais tarde e a escribir".

Plantexo: No cimeiro que a ONU organizou en Bali deberíanse negocia-los acordos que substitúan ó "protocolo de Kyoto" e posibiliten xa non a disminución da producción de CO2 senon o estancamento da súa producción.

Enredo: Como era de supoñer os paises que aínda non "disfrutan" do noso nivel de desenrolo entenden, non sen falta de razón, que teñen dereito a percorre-lo mesmo camiño ca nós no que atíngue a producción de enerxía de fontes non renovabeis e a emitir CO2 segundo as súas necesidades malia que alí sobre sol ou vento; entre outras cousas porque esas tecnoloxías lles resultan moi caras de implantar e de escaso rendemento para as súas proxeccions de crecemento.

E ahí cando entra os argumento cientistas do 'troco climático' ou, para seren mais exactos, da influencia das actividades humanas (directa ou indirectamente) nas variacions naturais dos parámetros climáticos. Unha teoría que existe e ten argumentos convincentes dende os anos 70 mais que ata o de agora fora tomada de "cogna" polas clases dirixentes.

Sei que o que vou plasmar non me creará simpatías mais é como o penso; por unha banda vexo que agora o tema do 'troco climático' é unha moda mais da sociedade consumista e vexo que non hai unha verdadeira acción á posible raiz do problema mais aló de tentar vendernos o que nos teñen que vender empaquetadiño nun envoltorio verde. É un "greenwashing" político ben dirixido por quen sabe que o negocio petroleiro remata e quer colocar en primeiro plano as alternativas que só admiten un tipo de producción industrial que manteña nas súas mans o 'oligopolio' enexético.

Non é tanto a presenza de voces e argumentos contrarios á tendencia xeral o que me fai pensar así; iso é o normal no mundo cientifico, a teoría da relatividade segue a ser controvertida nalguns aspectos e non pasa ren... o que me alarma son as voces que queren proclamar esta teoría como dogma (teño lido que coma delicto penalble) algo que é o culmen do anticientismo.

A contaminación por CO2 é un feito incotestabel e o seu efecto sobre o complexo sistema climático e o resultado de todo elo un enigma que non desmerece un grande esforzo investigador e preventivo; é por elo que acadar acordos en Balí é importánte tanto no plano da emisión de CO2 como das alternativas para a producción enerxética cara ó futuro.

Os estados europeos deben seguir percurando a reducción do consumo enerxético, a producción de enerxía menos contaminante e a "independencia" enerxética... e nesas entra en xogo, outra volta, o tema nuclear. Xa sinalei un estudo asisado do Instituto "Elcano" sobor do engano de pensar que a alternativa "atom" é a mellor para a independencia enerxética por múltiples motivos; pero o tema volta a estar na campaña política e todos sabemos xa por onde se decanta cada partido (PP, P$O€).

Un argumento a prol do que digo é que semella que o tema da contaminación só debe ser atendido no canto de afectaren ó clima, ou seña, no que respecta á emisión de CO2 e que; pola contra, no resto de contaminacions (das augas, da terra, dos xenes...) as alarmas dos mesmos investigadores que sinalan os perigos da aceleración antropoxénica dos trocos do clima non son atendidas sen tan sequera comentadas.

Segue sen atacarse o tema FUNDAMENTAL de que vivimos unha sociedade no que paga mais a pena tirar algo tras un primeiro uso e mercar outro producto que producir e mercar útiles e elementos con mais vida funcional. Segue a despreciarse a creación de zonas de conservación ABSOLUTA do medioambiente e o mantemento da diversidade da vida como garante ante problemas actuais e futuros. Pérmitense novos desenrolos xenéticos e tecnolóxicos sen probas sólidas sobre os seus efectos a medio prazo e sen coñecementos amplos sobre os seus mecanismos de actuación... Mais agora o CO2 é o único que conta; imos cegados polas bucinas dos medios mentras nalguns despechos no alto dos rañaceos rien...

A terceira vitima

OUUUUuuuu... Tráxicamente a morte voltou a domeñar e as verbas que a outros lles brotan a borbotons da bucinas que levan na boca non as fan facer calar nen van callar na consciencia dos dementes que, maidia a leva, din que fan un favor afogando ás gorxas da grande maioría de galeg@s que berramos: PAZ.

O meu escaso número de conexions neuronais non me permite alviscar como se pode facer unha nación grande de verdade sobre unha morea de cadáveres, sobre ameazas e o terror.

Hai duas persoas mais mortas no sanguento percorrido que, xa non sei dende cando, ven tentando matar á súa terceira vítima: O sentido común. Eu, por sorte, non coñezo outro conflito armado mais ca iste; mais tampouco lembro de ningún conflito desta índole que se resolvese sen DIALOGO.

Póren para que iste se produza e se poda argumentar que ningúen se pode arrogar eternamente a vontade de "la mayoría" sen consultar a isa maioría. Antes de poderen plantexar que 30 anos de incapacidade decisoria sobre os aspectos básicos da organización política na que se asenta a nosa sociedade son dabondo para considerar que nos atopamos nunha "ditadura documentada" é preciso renúnciar ás mesmas erroneas ferramentas que colleron en 1936 para calar á vontade dunha maioría e facer valer o criterio de que o único IRRENUNCIABLE é que sexan @s cidadans quen decidan.

Eu nascin nunha ribeira do Arauca...

OUUUUuuuu... O pobo venezuelano tivo a ocasión de votar nun referendum e decidiu que NON; 6 horas dempois de pecharen a votación o proto-dictador Chavez felicitou ós seus opositores polo triunfo e manifestou a súa intención de seguiren tentando a reforma constitucional que el promove.

Eses son DATOS. Logo cada quen se pode descolgar por donde queira...

Que si se quería perpetuar no poder, pois eiqui temos un xefe de estado nomeado por un DICTADOR golpista que non concorre a eleccions. Chavez incluia a reelección continuada do presidente da república o que quer dicir que, como neste caso, podería perde-lo cargo si o pobo venezuelano o dicidise.

Que a súa linguaxe é ameazadora, que non sabe comportarse nos foros internacionais, que o simbolismo que arrastra é de tempos pretéritos, que mezcla a imaxe romántica do libertador cos conceptos da revolución social... pois si; é un proto-dictador pero alí tiveron ocasión de votar nun referendum de revocación e mais en dúas eleccions e saiu reforzado. De defectos coma eses ou peores temos moitos exemplos na política ibérica: Un xefe de estado (non elexido nin revocable) que manda calar a outro nun foro internacional, un xefe de goberno que non facía outra cousa que lembra-los felices tempos do "pan e traballo", maquiavelicos manipuladores dos medios que van trocando de apoios ó son das enquisas e; cousa curiosa, a prohibición dos referendums ou, ainda peor, a convocatoria monopolistica dun ó estilo "esto ou o barranco".

Queda por ver como acepta Chavez en realidade o resultado; de momento ten sido mais democrático que outros que os tiveron peores e levan 4 anos de insidias a bombo e platillo dos seus medios afins...

O debate ó redor desto ten diversos niveis e conviría analizalos separadamente.

O nivel persoal: a persoaxe de Chavez causa sensacions contradictorias; moitos o vemos como a figura do proto-lider populista encumiado ó poder polo pobo mais pobre que agarda del a miragre que o saque da pobreza 'repartindo' e non mellorando... cos comportamentos xa comentados e con atitudes extravagantes mais tamén, hai que dicilo, cun punto de vista claro en moitas esferas.

A economía: Venezuela é o paradigma de pais rico empobrecido que quer culpar ós demais do que lle acontece e sermpre está a toma-las mesmas medidas contra 'os que nos rouban'; os meus pais xa pasaron por unha situación similar no final da anterior dictadura venezuelana antes de que eu nacera (alí). O que non se preguntan en Venezuela é quen é que ten os cartos venezuelanos na Suiza ou en Florida.

A politica: a "revolución bolivariana" semella quedaren polo de agora en 'Chavismo'; pode que este resultado permita aclarar pronto si o secuestro das forzas de esquerda pola figura deste home rematará e permitirá un movimento democrático e social de ampla base dentro dunha economía non colectivizada.

É certo, mantén boas relacions coa Cuba e con Fidel ó que dí ter por modelo...mais Fidel non convoca referendums nen eleccions con libre concorrencia.

Polo de pronto o referendum en Venezuela voltou a ser limpo, o resultado pode ter collido a moitos por sorpresa porque a prensa ibérica tiña moi machacado o tema do 'apaño' e resultou que non mais, claro, non rectificarán. En troques, na Rusia Putinista as eleccions SON unha fraude recoñecida mais os medios calan e falan de claro resultado a prol dun home que emprega tácticas mais insidiosas que organizaren "equipos" nos barrios do pais; este envía ás forzas especiais ou a axentes de paisano a 'resolver' as diferencias que teñan os seus disidentes.

Endogamia compartimental

OUUUUuuuu... Disque os foros políticos andan revoltos por non sei que "renovación" dos órganos de control da xustiza. Disque esta ten capacidade de autocontrol e regulación porque existen casos de expulsión da carreira xudicial de persoas que se aproveitaron do seu posto para favorecer intereses cercanos ou própios...

A min todo iso sóame a 'cortiña de fume'; explicome, o mais importante sería que algún proto-demócrata me explicase como se pode falar de "poder cidadan" se os cidadans só decidimos parcialmente sobre un dos tres poderes. A elección sesgada, non proporcional e mediatizada dunha parte (quedan fora moitos senadores) do poder lexislativo non é dabondo para falarmos de DEMOCRACIA.

A elección é sesgada porque se fai mediante listas electorais pechadas elaboradas de xeito case segredo por persoas que forman parte da estructura de poder politico e, polo tanto, tenden a maniobrar para se manter nel. É sesgada porque as circuscripcions electorais non atenden á realidade social dos territorios e non equilibran a capacidade de decidir entre o amplo abano da totalidade e o local. É sesgada porque logo cada representante electo pode facer o que lle veña en gaña sen ter que respostar de ren ata os seguintes 'cómicos' diante dos seus electores.

A elección é non proporcional polo sistema de asignación de representantes desbota parte das opcions dos cidadans; e non me refiro sómentes ás candidaturas que non acadan a porcentaxe esixida senon tamén ó desprezo dos que acuden a votar para manifesta-lo seu descontento con TODO o sistema votando en branco...

A elección está mediatizada polo financiamento que os partidos precisan para as campañas de marketing que son os anuncios electorais e polo papel relevante dos grupos de intereses económicos na difusión das mensaxes dos candidatos mediante os medios de in-comunicación que forman parte deles.

No que respecta ó poder lexislativo aínda habería que engadir que o seu funcionamento está moi alonxado dos cidadans que os elixen e que semellan mais importantes para un representante electo en Teruel as manifestacions que se fan en Madrid que as que fan os cidadans que o elexiron (e que teñen problemas dabondo para ires ata alí).

¿Que dicir do executivo?; seica 'emana' do parcial e precariamente electo lexislativo e que si se fixera de outro xeito os cidadans poderíamos provoca-lo caos elexindo a persoas de tendencias diversas para os diversos cargos... Claro, non se lles ocurre que igual é o que interesa: que uns e outros se molesten en facelo ben de verdade e que se vixien dun xeito efectivo. A non elección do poder executivo seméllame que ten o seu máximo expoñente endogámico na xefactura do estado que, lonxe de ser representante máximo da cidadanía, é o símbolo mais evidente da pervivencia de estructuras de poder seculares mantendo o tribal método de herdanza biolóxica filoxenética como xeito de elección.

Ó poder xudicial é o mais enrrevesado dos establecidos de xeito clásico. Os seus membros deben ser persoas cunha formación académica que logo se vexa refrendada por unha aceptación de outros membros da carreira xudicial nunha especie de 'rito iniciático' que os inclue no "escalafón". Así, dende a base, un xuiz debe irse labrando un mundo de contactos non coa cidadanía mediante unha laboura impecable de aplicación da xustiza e mellora da lei para o ben común; non, o xuiz que queira ascender debe ir facendo 'favores', votando por outros nos diferentes foros da carreira xudicial para iren tamén gañando postos no escalafón. Logo chega a barreira, o intre no que o actual estado das cousas obriga ós xuices a se encuadraren politicamente para seguir progresando nos organismos de control desa especie de 'fraternitá' lonxe sempre do posible recoñecemento da sua laboura por parte da cidadanía ou da súa contribución académica no campo da dificil ciencia do dereito. Non semella de interese a introducción do control dos cidadans no aparello xudicial; nen sequera semella que interese falar da eficacia das actuacions xudiciais que moitas veces saen nos medio cando se inician de xeito espectacular con detencions e tal para logo esquecerse xusto no intre das sentencias absolutorias por fallos na instrucción.

Pérdome; seino, pero é que o tema ten moita complicación para un cidadan de a pé que sabe da importáncia da xustiza e que pensa que nunha democracia TODOLOS poderes deberían emanar directamente dos cidadans...

Mais aló desta organización de tres poderes debería haber outros órganos de control por parte dos cidadans de estructuras e servizos fundamentais nos que, coido, nunha socidade DEMOCRATICA a simple participación non é dabondo.

Para escomenzar o control do sistema electoral. Resultamen farto curioso que seña obrigatorio participar nas mesas electorais, un "deber cidadan" e logo tanto nas instáncias superiores como no entramado de recursos e valoracions se perda o contacto cidadan coa manifestación da súa vontade... Son funcionarios da xustiza e politicos os que controlan o sistema electoral moitas veces de xeito totalmente opaco sen publicar decisions nen normas e sempre poñendo toda clase de trabas á participación activa dos cidadans no proceso pois debe se-la única instáncia do poder na que non se poden presentar documentos con validez legal mediante tódalas vías sinaladas na lei de procedemento administrativo.

Chámame a atención de como os gobernantes non se cortan en pedir responsabilidade ós cidadans no uso de certos servizos e bens públicos mais como se obvia a participación destes directamente no seu control. A educación, A acción social e solidaria, O transporte público... sempre tan dependentes e tan alonxados dos cidadans.

Para dar remate a este oubeo quixera sinala-la falla de responsabilidade dos medios in-comunicativos no que publican e, sobor de todo nas súas liñas editoriais porque agora que eles sinalan ás accions da xustiza contra os que nos expresamos libremente mediante blogues deberían ter algo de auto-critica á hora de enfoca-las novas. Semella que SABEN que ningúen mais ca eles pode FALAR EN ALTO.

O meme das 8 cousas

Debe ser unha nova modalidade de cadea; polo de agora con intencions reflexivas mais non será de estranar que logo saian "memes fun" e xa a teñamos liada.

O certo é que unha persoa de Chuza! lanzou O meme das 8 cousas e, acaboume 'tocando', seica hai un mes; mais eu entereime agora. Gracias Lourixe

O tema vai de:
-Facer un listado de 8 cousas, as que sexan.
-Escribir esas 8 cousas no blogue e explicar como vai o meme.
-Seleccionar a 8 persoas para que o sigan e poñelos no blogue.
-Deixar un comentario no blogue conforme foron convidados a xogar e facendo referencia ao propio post "O meme das 8 cousas"

O listado xa o fixen; non tiven moitas dúbidas... Centreime no que me gusta e no que quero facer.

1-Falar libremente
2-Mirarlle-los ollos ós meus
3-Sonar desperto e durmido
4-Nen odiar nen esquencer
5-Mellorarme e axudar a mellorarse a outr@s
6-Non ser indiferente á destrucción do noso entorno
7-Problema-reflexión-acción-revisión como paradigma
8-A praia de Vilar e os Montes Aquilianos

Mais dificil vai ser facer un comentario de cada unha sen me perder.

1 Falar libremente: semella que é doado mais non o é tanto; e non me refiro a medo a inxuriar ó xefe do estado nen cousas polo estilo... mais ben penso na medida que hai que ter para que as verbas non manquen a inocentes. Por iso moitas veces opto polo silencio.

2 Miralle-los ollos ós meus: Non porque teña que descubrir algo nos que me rodean senon por mante-la dignidade e a confianza en min mesmo e non ter ren que esconder ou do que avergoñarme

3 Sonar desperto e durmido: Porque sen metas e sen desexos non se vai a ningures i entón xa estas morto

4 Nen odiar, nen esquencer: Xa teño falado delo; a vinganza non é un 'plato frio' senon mais ben podre que nos fai peores a nós mesmos e non nos devolve o que coidamos perder; lembrar axuda a aprender, saber que outros foron por un camiño e o que nel atoparon. Saber quen e como foi é información non despreciable.

5 Mellorarme e axudar a outr@s a mellorarse: No computo global un debe ser cada día mellor que si mesmo o día anterior; mellor no trato, mellor no coñecemento, mellor na reflexión...

6 Non ser indiferente á destucción do noso entorno: Recibin unha herdanza co "imposto de sucesions" de un sistema depredador incapaz de planear no mais minimo grao a relación da sociedade do medio que a rodea. Unha sociedade que se bota en bloque a cada posible solución sen decatarse de que todas son solucions parciais e que non se poden aplicar de forma universal. Así anegamos vales, fixemos minas e plantas xeradoras de fume e agora poñemos muiños de vento...

7 Problema-reflexión-acción-revisión como paradigma: Suponse que teño unha profesión científica... Actuar de outro xeito está ben para cousas que non teñen/precisan explicación (o Amor) mais non para afrontar as PREGUNTAS de cada día.

8 A praia de Vilar e os Montes Aquilianos: Os meus lugares favoritos ameazados ambolos dous pola praga dos humanos...

O das 8 persoas vai ser ainda mais complicado... Non sei que criterio aplicar.
Vai:
Fer
Ifirt
Modesto
Galegoman
Artritis
Brenlla
PedroMorgado
Dinis

Sen Mercar Ren

Innecesario.


Hoxe é o NBD Unha data como outra calquera na que se pode decidir non mercar...

O Hiperconsumo é o triunfo da publicidade; moita xente recoñece que mercar lle "pon" e que lle frustra sair por unha cidade e voltar á casa sen mercar ren. Dende esa óptica o consumismo ten un prezo importánte tanto para a economía domestica como para o equilibrio necesidades-recursos do noso planeta. Evidentemente tendo a tódolos medios de comunicación financiados mercede á publicidade non é de estranar que unha reivindicación deste tipo non teña a mais mínima acollida nos medios de in-comunicación.

Xa tería mérito que unha reivindicación deste calibre se fixera dentro dun mes en plena voráxine hiperconsumista; na que o que semella importar non é o que se cacarea (fraternidade, familia etc.) senon o valor do que se merca...

E agora, a de area: ¿de verdade se pode pasar un día sen mercar ren?; eu penso que non... dende que desapareceu o trueque e se fan pagos electrónicos é moi, pero que moi dificil non pagar ren un día. Un paga a diario a luz, as comunicacions, os impostos... mais como cho cobran a final de mes non te fas conta de que o gasto é diario.

Bueno, a celebralo ben.

Leons por años

OUUUUuuuu Ocurriuseme acudir ó cinema por un aquel de liquidar horas nas que non podo facer outras cousas que me gustan e lembrando que dunha boa peli sempre se aprende algo.

Reflexión. Esto é o que o filme pide a tod@s; pensar en que está a pasar, cales son os motivos intrínsecos de semellante situación, os erros cometidos e porqué seguimos permitindo que certas cousas pasen e nos nos sintamos víctimas e responsabeis... Un politico ambicioso que dirixe as súas miras cara ó despacho supostamente mais poderoso da terra; unha periodista xa fraguada no oficio con sona mais sen éxito deglutida na voráxine do día a día da loita pola audiencia; dous novos soldados das forzas especiais voluntarios para se poder sufraga-los estudos e os seus proxectos de mellorar 'realmente' o medio na que viviron; un profesor cazatalentos que se sinte frustrado pola marcha do seu proxecto vital e do pais no que cree e un estudante espelido que con 20 anos xa está desenganado do plantexamento social e opta pola 'vía doada' dunha vida edo-egoista consumista. Todos eles engarzados en tres tramas simultaneas que mostran as facianas dun mesmo dilema...

A relación entre prensa e poder, como se apoian un no outro cada un para os seus fins sen aportar unha clara orientación mais aló da "necesidade de gañar". Os peons do xogo estratéxico empregados unha e outra vez como coartada i escusa das súas propias actuacións enterrados nos erros dos seus mandos en conflitos non resolubles. Unha sociedade supostamente chea de oportunidades que desbota os seus potenciais para manter indemnes as mentiras de quen a dirixe.

Dous fracasos, dúas mortes e un final aberto...

A película ten gancho e frases moi boas case sempre na boca dos estudantes... O discurso republicano do político non deixa un só pao sen tocar e atrapa certos tópicos do tema como: Sair de alí (Afganistán ou Irak) sen vencer é ter que voltar en peores condicions. A firme creenza de que a sociedade americana malía ás súas eivas e ás meirandes desigualdades que acobilla segue a ser a única con capacidade de defender certos valores no mundo impulsan ó filme e poñen ó espectador diante das preguntas que, esporádicamente, van deixando caer ós protagonistas.

ANNO V. o que temos mellorado, ou non.

OUUUUuuuu

Fai 4 anos iniciei este xeito de deixar constancia de que NON ME RESIGNO, do que penso e do que coido interesante e do que vexo. Do que me fai rir e do que me indigna; do que me esperanza e do que impacta. De lerias e andrómenas, de verbas e agasallos. A terapia deu resultado e conquerín seguir polo fío encollido, mais equilibrado.

Dende hai unha semana seméllame que só recibo malas novas, mais como teño predisposición optimista lle poño as cores do outono e tiro... non foron os 40, senon os lonxanos 35 os que me mancaron.

O proxecto vital non remata coa chegada da estabilidade laboral, sempre debe haber novos obxectivos reais e fantásticos que nos impulsen e ós que nos acollamos á hora de facermos eleccions.

Un barco tivo unha brecha que encheu de escuro maquillaxe a faciana alegre do pais, un barco partiu e afundiume; vin con estupor como milleiros de persoas reaccionabamos ó unisono mais logo non actuamos con consciencia de persoas libres e seguimos a recibir o mais absoluto desprezo de quen se cree "destinado a dirixir".

Agora estou á espera do seguinte barco, alerta ós sinos das falsidades e das ocultacions. Non vou deixar pasar outro 17 de Novembro reconstrúindo en silencio o que outros desfán, non voltarei a chorar en San Adrián.

¿Porqué non abdicas a prol do pobo?

OUUUUuuuu

Si motivos hai, e non precisamente a defensa da representación institucional, para que o señor Chavez deixase a leria esa de enfocar ó goberno de Spain en 2002 como instigador daquel golpe de estado. O emprego de cortiñas de fume tan burdas e de terminoloxía retrógrada non fai mais que demostrar que se trataba dun espectáculo que o "protodictator" facía cara á súa audiencia: "Mira como le saco los colores al huevon este que dice que es rey".

Mágoa que tódalas promesas de confraternidade para acabar coa pobreza, a inxustiza e o desamparo dos pobos rematen nun novo goberno totalitario; porque nalguns aspectos do despliegue son positivos: o plano de petroleo por médicos, por exemplo.

Mais non sei si é mais grave ser elexido polo 60% da poboación e aproveitarse dun populismo arroiante para estableceren unha dictadura ou si ser imposto no cargo de "xefe do estado vitalicio" por un dictador que chegou a elo pola forza das armas e logo porlle un disfraz de democracia a un sistema de elección biolóxico.

Está claro que para estar en certos foros hai que saber e que facer certas declaracions en actos como ese non fai mais que desacreditar á própia conferéncia, mais a Chavez iso non lle importaba; el acudiu sin previo aviso e, de seguido, conqueriu o protagonismo por riba dos verdadeiros conflictos como as chamadas de atención de varios dignatarios "da súa corda" sobre a depredación que fan as empresas estranxeiras (senlleiramente 'made in spain') ou o conflito da papeleira entre o Uruguai e a Arxentina (curiosamente con empresa 'made in spain' polo medio). Ou ben pode que todo fose parte dunha estratexia ben definida... Encamiñada a botar ós estados europeos do foro e xustificar nacionalizacions extemporaneas.

Aínda así hai que saberse plantar con mais elegancia; Lin por ahi: "Es para mi un motivo de satisfacción que se calle". Sería algo mais apropiado.
Por iso dín que é rei; non un abuelo calquera na mesa da festa mandando calar ó xenro de turno. Resúltame bastante curioso e alarmante que ningúen chame a atención sobre a intromisión deste home na politica exterior sobre a que NON ten competencia, é mais semalla incompetente para facela. E resúltame curioso que tanta xente o xalee dicindo: "Con dos cojones"... Actuar así indica xustamente "Falta de cojones" ou de 'cuajo'; que un interlocutor descalifique ó teu grupo e non respete o turno de intervencions sería descalificativo para él sen estas saídas de ton.

Defender a lexitimidade das institucions non ten que ver co caracter ou as ideas de quen as ocupa en cada momento; mais a min quédame a dúbida de si o do bigote tería reaccionado así a prol de FG si fose tildado de 'corrupto'. Ser fascista semella na actualidade un insulto tremendo; ou cecais non se trataba deso senon das ínfulas intervencionistas daquel goberno que non só actou no caso do golpe de Venezuela (aclamando ó persoeito títere dos militares títeres) senon, permitome lembrar, no caso do Guinea Ecuatorial... vamos, ó mais puro estilo colonial.

En fin; postos a pedir eu pido que abdiquen a prol do pobo tanto un como o outro.

Forty returns

OUUUUuuuu

My gift of birthday

If the immobility of our castes conducters transfer to the movement of the celestial bodies today the land would have returned for fortieth time to the place that was occupying when I was extracted, at the risk of dying, of the abdomen of my mother.

But, since the path of the stars is the one that is, the most probable thing is that the above mentioned point is too far in the time - space for, at least to look at him.

Let's allow so that, before her rice's passes, the beautiful constitutive lady should transform again in the amalgam of the desires of all and not in the ferreous padlock of a brilliant chain to which they want to call freedom and it's not any more that benefit of some few ones.

Lumes de artificio ó norde do Atlas

OUUUUuuuu

AS cousas curiosas que ten o comportamento político e social.

Ben é coñecido o meu posicionamento respecto ó ente en cuio cimeiro figura o cidadan Juan Carlos de Borbón e tamén é coñecida a miña opinión da adxudicación a unha linaxe da representación máxima dunha sociedade en virtude da herdanza biolóxica, mais nestes días deume pena que o señor este e mais os milleiros de habitantes das "insulas" visitadas se visen utilizados deste xeito.

Os estrategas da zurda con guante de terciopelo consideraron que a campaña de "mais español ca o español" lles estaba a resultar ben e que a xente xa veia no P$o€ o 'pegamento das españas' deixando atrás as súas participacions nas diabólicas alianzas coas forzas centrífugas e as necesarías e mal paradas negociacions para acada-la paz.

Así as cousas prepararon este teatro con tempo e axustaron o seu cronograma para o momento xusto .

Digo o do teatro porque si eu considero un territorio coma própio non monto este rebumbio por unha visita tendo deixado pasar a refortificación da fronteira e actuando de tapón perante un problema que ben podería brindarme os territorios que reclamo en bandexa de prata. Non semella cecais moi levantisco manter tratos comerciais de todo tipo e condición coas empresas do estado 'ocupante' mentras xogo a perdiz mareada cuns pescadores (ós que agora lles tocará paga-lo pato novamente) e sigo ansiando a construcción dunhas macroestructuras que melloren as comunicacions entre ámbolos lados do estreito... Por todo elo a actitude Marroquí seméllame unha ben estudiada cortiña de fume botada xusto por riba do SILENCIO SENTENCIOSO que algúns desexan para o 11-M (i eu non son conspiranoico).

Ó propósito do caso: ¿como é que esta sentenza SI hai que respetala en silencio e moitas outras NON?; e peor, ¿como un partido supostamente democrático quere impor como si dun DOGMA se tratase a creencia no que se consideran feitos probados na sentenza?; ¿haberá que estudala na ESO incluida a coletilla de que "o PP tentou emprega-los atentados en beneficio própio"?. Mágoa de cidadans con criterio própio e liberdade de albedrío.

Que a algúen se lle ocurra que o parlamento se ten que pronunciar sobre unha sentenza xudicial non é mais que a materialización da "morte de Montesquieu" e o absoluto desprezo pola separación de poderes; separación que NON ven consagrada na sacrosanta constitución porque a endogamia de xuices e fiscais depende indirectamente dos partidos políticos do parlamento e non DIRECTAMENTE da sociedade en cuio nome (bueno, non eles sentencian en nome de el-rei) din impartir xustiza.

Na historia da humanidade a dúbida e o estudo teñen botado a baixo "verdades universais", senón preguntadelle a Galileo... Outra cousa é que indicios lenes conduzan a conclusions 'inquebrantables'.

Ah, esquecín unha pregunta: ¿logo non hai un bó sitio para durmir nin en Ceuta nin en Melilla?.

O mono que non queda "mono"

OUUUUuuuu

Cando o pasado domíngo subín ata "el Morredero" xa tiña eu idea do que dende arriba se ia a contemplar ó ollar cara os altos de Compludo...


Aínda así non daba eu apartado a vista do dramatico espectáculo que, ó meu entender, representa semellante actuación no entorno dos montes de León, e mais sabendo que a enerxía que alí se produza non vai suplir a que se puidera producir realizando as mesmas instalacions nas zonas que realmente precisan da enerxía que eiquí se vai producir.

O mais esperpéntico é que os estudos de impacto ambiental esixidos non teñen en conta o que esas instalacións poden influir no territorio que teñen xusto diante...



Nen os efectos sobre a fauna que alí se tenta conservar nen o impacto paisaxistico... é coma se o concello de Ponferrada a tan só 10 metros dos muiños non existise.

Só quero dicir que si espazos singulares como cabo Vilán mereceran ser santuarios os santuarios xa declarados merecen ser protexidos non só no seu interior senon tamén no seu contorno... E sendo hoxe o día da manifestación a prol da modificación do plano acuicola de galiza me parece xusto que as reivindicacións de protección non queden só na costa senon que, rompendo o clásico desequilibrio do país, fagamos conta que tódolos entornos naturais merecen ser tidos en conta á hora de planificaren os usos que os humans queremos facer deles.

Trocame o clima, Primo.

OUUUUuuuu

O 4 de Abril lin unha columna de opinión na edición berciana de "la crónica-el mundo de león" na que alguén que non coñezo con moito sentidiño desgranaba os graves problemas ecolóxicos ós que nos enfrontamos e como estes non poderán ser abordados con éxito, isto é con supervivencia da nosa sociedade, se non deixamos atrás referentes trasnoitados no plano conceptual e non actuamos dende a realidade. Viña esto refrendado pola suposta identificación de ecoloxismo i esquerda á que el tildaba de 'desfasada' non sen razón; porque hai certa terminoloxía que non deixa de manca-los ouvidos no que dín os principais dos partidos de esquerdas. Ainda peor parados saen os representantes do mundo financieiro-empresarial e o seu conglomerado de intereses que durante tanto tempo se burlaron dos avisos que se viñan dando sobre o insostible do modelo económico-social que preconizaron e puxeron en marcha cmo imaxe e semellanza do "American way of life" e agora, sen pudor, se apuntan a calquer estratexia paliativa ou parche que lles permita mante-lo control productivo da enerxía e/ou brinde novas 'oportunidades de negocio' sen facer nen o mais mínimo exame causa-raiz do que está a acontecer e de como desenvoltar estratexias efectivas a longo prazo... A cousa quedou así e non pasei da pre-elaboración do oubeo mais; gracias ó primo do catedrático cientifico voltei a pensar nelo.

Ten o conservacinismo ambiental ideoloxía?; semella que na dereita pensan que sí e por iso ese "globo sonda" moi ó estilo do Abuelo Cebolleta (Profesor Barea) para ver a reacción do público en xeral e dos medios menos afins en particular; porque dos afíns xa se sabe que se pode esperar de todo. Teñen pagados a Pseudo-cronistas que se apúntan a un borbadeo ainda que seña de lixo con tal de complaceren ós seus amos.

Eu se supón que teño unha profesión relacionada coa ciencia e teño aprendido nos anos de exercicio (mágoa que non na miña formación) que unha opinión científica se argumenta con datos; cifras e tendencias dos fenómenos observables que teñen relación demostrada co total do sistema estudado. Para demostrar unha hipótese (mellor dito, refutala) hai que demostrar si existe ou non unha relación causa-efecto entre un dato/valor e un fenómeno observable. E neso, nen o "primo de zumesol" puxo datos na mesa; fixo unha alusión ó indeterminista que é o estudo estatístico do complexo sistema climático tanto a nivel local como global e o fixo cunha frase que coidou intelixente e que, ó que se ve, resultou intelixente de mais.

Que en todo entorno cambiante existen individuos que se adaptan mellor e, polo tanto, aproveitan ese troco para mellora-la súa posición ú un feito biolóxico que ben se pode trasladar á esfera económica de tal xeito que en paralelo ós retos que plantexa a situación ambiental mundial (haxa ou non troco climático hai demasiada contaminación i existe sobre-explotación dos recursos naturais e perigo de desaparición de hábitats) temos un gran conglomerado de intereses económicos que tentan orienta-lo xuizo da situación e as posibles solucions cara ó seu campo de intereses e iso molesta ós que se quedan atrás e ós que non se apuntaron ó carro a tempo e agora precisan pasta para as súas campañas porque o ciclo expansivo do mercado do ladrillo remata e xa non se poden obter fondos a cambio de obras e licencias...

Mais vergoña que o primo do catedrático deberan sentir os que dispondo de unha fiestra para argumentar se descolgan polo seguidismo amarelo axudando a por en dúbida o futuro dos seus fillos (e o dos fillos dos outros); non sería de estranar que tales individuos fumen dicindo "é mentira que fumar aumente as posibilidades de ter cancro" ou que fumiguen con DDT pensando que " non se trata de ningún veleno para os humans".

Evolución

OUUUUuuuu

Ó longo do tempo os humanos temos feito as nosas moradas (ocupado o espazo) de diferentes xeitos ata chegares á tupida rede urbana actual; dentro desta rede non é difícil distinguir entre aldeas, vilas, cidades, URBES e megápole. Si, xa sei que volto a botar mán da imaxinación para describir algo que xa está mais que visto, pero é así como alcanzo a describi-lo que percibo.

Ponferrada nestes 9 anos que levo morando nela ven de acada-lo chanzo de URBE para ben ou para mal. A conexión cunha vía de alta capacidade, o remozamento urbán incrementando o espazo peonil e desprazando a circulación cara un círculo ó redor do centro, a creación de zonas urbanas novas, a aparente mellora do transporte público... todo iso acadou o seu colofón coa apertura dun macroespazo comercial.

Eu non son moi partidario dese tipo de lecer aínda que recoñezo que nun día de choiva é mellor pasear por un espazo cuberto que quedar na casa e malia que a presenza de multitudes non me arreda ó certo é que xa dende fora o aspecto de mercado "reconvertido" por obra e maxia do márketing non se lle pode negar...Mais,!!! Que diferentes as mazás e a verdura dun mercado na rúa ás que están asépticamente envoltas nos plásticos da modernidade ¡¡¡. Este tipo de centros constituen os novos templos do consumismo e do isolacionismo da sociedade occidental actual e coas súa presencia calquera cidade se ve impulsada cara a unha nova categoría urbanística.

Normas para uns e para outros

De tódolos xeitos o que mais me indigna do acontecemento este é o xeito que se ten de facer certas cousas; hai uns meses coñeceuse en Ponferrada que un establecemento hostaleiro de ocio nocturno non podía abrir-las súas portas por non teren marcadas as liñas do aparcamento... Eu, que acudín ó acto de inauguración do centro, non vin mais que cables descubertos, roturas en chans e paredes, un parking tan cheo de polvo que a xente que tiña que dirixi-lo tráfico precisaba mascarilla e unha iluminación que fallaba minuto si e minuto tamén... O que ten moito delito dado o barato que lles saiu poñela.
Nun aspecto mais legalista indigname que eu para poder visitar a que sería a miña vivenda tiven que agardar a ter a licencia de primeira ocupación e aquí temos unha chea de locais sen licencia de apertura e sen luz 'oficial'.

!!!Recristo o baptismo é un rexistro¡¡¡

OUUUUuuuu

E tivo que ser un tribunal o que finalmente desfixese a diferenza entre a teoría e a práctica á hora de facer vale-lo dereito fundamental da capacidade de decisión sobor dos seus datos persoais...

Na sentenza queda claro que
: Os libros baptimais son ficheiros de caracter persoal e, polo tanto, están baixo o mandato da LOPD.
Que dito rexistro pertence "aparentemente" á igrexa católica.
Que a inviolabilidade dos arquivos da igrexa non é predicable fronte ó cidadan que tenta exercita-lo dereito fundamental a decidir sobor dos seus datos.

Así que os bispos xa poden ir ideando outras estratexias e, na mentres, ir ameazando co que lles veña ó caletre.

Aproveito para vos presentar unha nova páxina sobre o tema (en castelan): Apostasía.es

Mais movilidade

OUUUUuuuu

Como ben se sabe, e sin que ningun primo me teña aleccionado sobor delo, o problema da emisión de CO2 ten un dos seus cabalos de batalla no transporte automotriz; este tema ten diversas "frontes colaterales" como os atrancos circulatorios e os accidentes. Unha das alternativas nas que veño teimando é a inclusión da bicicleta como alternativa de transporte dentro do entramado urbano e complemento ás redes de transporte público en desprazamentos curtos.

Este concepto está a ser aplicado en diversas cidades creando sistemas de alugueiro barato de bicicletas que permiten "usar e deixar" o velocipedo por unha módica cota. Tal é o caso de BICING en Barcelona.

Trátase sen dúbida dun sistema que se atopa ben integrado co resto do transporte público pois en cadan súa estación de metro, tranvia, tren así como en moitas paradas de autobus se sinala dentro do mapa da zona a posición da estación mais próxima. Mais poñe-las bicis non é o único que hai que facer pois un sistema así só pode triunfar si as persoas que circulan nas bicis se sinten seguras e ofrecen seguridade ós demais; por elo se teñen integrado na rede viaria carriles-bici nas principais arterias. Sen deixar de lado á opción de emprega-la própia bicicleta para os que residindo nunha zona prefiren este medio para os seus desprazamentos locais; por elo se teñen colocado barras para aparca-las bicicletas ben repartidas por toda a cidade con especial atención ós centros de uso público.

En resumo, unha boa aplicación que, ainda pensada para residentes, pode aportar un xeito rápido de se desprazar pola cidade cando un visita barcelona.

De tódolos xeitos, e posto a facer de avogado do diaño: ¿Non teríamos que empregar casco ó desprazarmonos na bici?, coido que a normativa de circulación é clara no tema.

Mellora local

En Ponferrada teñen aumentado moito o número dos aparatosos aparcadoiros para bicicletas colocados nos lugares axeitados mais aínda non se ten apostado deste xeito pola bicicleta como alternativa de transporte; eu boto en falla estacions de Ponfebici na estación de autobuses e na de tren.

Outra acción ¿valeira?

OUUUUuuuu

De igual xeito que os apagons masivos que non son masivos e, pode, que gasten mais enerxía en se convocar que a que formalmente se aforra; o día da acción blogue convócanos hoxe ós que temos a impudicia de publica-los nosos pensamentos sen ser "creadores de opinión" nen aspirantes a nobel da paz, a facer unha entrada sobor do medioambiente e a súa conservación.

Nun principio eu pensei en colocar simplesmente un enlace á etiqueta de Eko-lo-sis-mo na que englobo tódalas miñas paridas sobor do tema seguida de outro enlace á etiqueta Natureza de Chuza! e algunha referencia á falcatruada que se está a consumar a escasos 30 Qm. da miña casa coas torres do macroparque eólico de "El Becerril" como exemplo da terxiversación das ideas conservacionistas e do imperio da cultura do 'mono' (monocultivo de aeroxeradores). Mais onte mentras subía a costa de Molinaseca cara a Lombillo veume ó caletre cal debe se-la miña principal preocupación respecto do medio no que vivo.

Realmente é moi pretensioso pola miña parte pretender que cunhas verbas mal escritas nun sitio que só ven 4 ou 10 persoas se pode estar a facer algo pola conservación dos recursos da terra. Tamén é moi pretensioso coidar que reitera-la difusión das confusas novas que se van publicando sobor da forma na que estamos a acabar co mundo se pode captar algunha consciencia cara ó "lado da luz incómoda".

Porén diso coido que o meu papel debe se-la reflexión diaria e contínua, a acción día a día no meu propio facer para salvar ó mundo de min mesmo e, co meu exemplo real, facerlle chegar á miña 'audiencia de carne e oso' as preocupacions e os remedios que cada un de nós DEBE por para que, no día de mañan, @s que habiten na terra teñan unha vida tan boa como a nosa.
Dúbida intolerábel da inconsciencia,
Débeda consciente da tolerancia,
voz que brilla ó traveso da brétema,
ollar no que rompe a esperanza.

¿Es torre ou es facho?
Ámbolos dous e ningún.
Sorriso aberto no breve amencer;
nunca serán meus os teus serans de Xuño.

Desterro de min mesmo, illa, onda,
aloumiño segredo, invisibel, intanxibel...

AUTÉNTICO.

Como o desexo do futuro que se achega.

Hispanidade "Real", Hispanidade verdadeira as cores o xesto e Xibraltar

OUUUUuuuu

Nós no día de onte fumos a percura-las únicas cores que teñen interese: As cores do outono; desta volta fixemos o roteiro cara ós lagos de Burbia na verquinte berciana dos Ancares. Mais o mundo que semellaba tan lonxano i estrano no medio daquela fraga de carballos, acibeiros e teixos seguiu danzando e deixounos un contraste cando menos curioso.

Pola mañán realizouse o acto oficial de celebración do que sexa que se celebra e ali vimos ós uniformados civiles e militares cunha chea de armas a desfilar entre cores de perigo, rostros marciais e aires de seriedade. No medio delo os que falecen cumprindo cunha parte da nosa solidariedade internacional recibiron un sonoro abucheo.
Pola tarde a Hispanidade TODA reunida nas avenidas centrais de Madrid celebrouse a sí mesma ó son das músicas de tod@s coas cores de tod@s entre rostros sonrintes e xestos de alegría e parte da grande "lenda negra" da antigua e da actual expoliación dos recursos e persoas quedou redimida.
Nembargantes é preciso facer caso das indicacions dos nosos próceres e pedir un xesto si, un xesto para que escomence o reequilibrio das desfeitas provocadas, unha revisión do levado e do deixado. Agora que se inicia a semana de acción global contra a débeda externa é preciso abandoa-la hipocresía que nos resposta que "a culpa é dos seus gobernantes" e deixemos claro que a culpa é de quen se beneficia de semallante expolio e destrucción.

Non por elo sen precaución co que se fai porque si contra a "Lei de revancha histórica" (huy que erro; quero dicir memoria histérica) se ergueu unha "guerra -preventiva- de bandeiras" coa artillería xudicial ben disposta a tomar en consideración calquer xesto caricaturistico ou 'crematorio' ¿que non farán para que non sinalemos ós verdadeiros culpables e ós seus depósitos de cadáveres verdes nos paraisos fiscais? ¿Para cando un bloqueo financieiro ás illas Caiman?.

Outra. Resultame ben curioso que os mesmos intelectuais que se rasgaban as vestimentas pola reacción do "círculo integrista islámico" ante as caricaturas de mahoma non se escandalice de igual xeito coa reaccion do "círculo integrista autárquico" pola queima dunhas fotos do seu mais senlleiro membro.

¿E como pode ser que, tendo o Thomahawk na mán, non se teña falado de ilegaliza-las eleccions no peñon de Tarik que rompen esa unidade indisoluble sen a que alguns semellan non saber vivir? Vexo escaso de forzas ó persoal centrípeto; nin pedrojota nin jimenezlosantosdedios se atreveron a polo tema no candeleiro; non fora ser que Mariano se fundira.

Esperanza Verdadeira

OUUUUuuuu

Mentras os politicos profesionais seguen terxiversando con auténtica desvergoña as necesidades de reforma do sistema electoral segundo o eido que lles pete, perseguindo con 'flecos legais' a quen está farto da pantomima hereditaria na que se escudan os poderosos para domeñarnos e transformando os verdadeiros obxectivos desta politica pseudo-democrática de "goberno de todos" para "goberno dos nosos". Mentras todo isto acontece nas vesperas dunha nova convocatoria cómica a min me semella que existen grandes esperanzas de que, mercede ás tecnoloxías da información, se produza un auténtico "TROCO SOSEGADO".

Otra Democracia É Posible volta a ter algo de actividade nos seus foros e os seus membros comproban como varias das ideas alí expostas foron ou están a ter un "alter ego" dixital:

A breve mais intensa campaña de CONCORDATO.org posiblemente orquestada dende os sectores mais esquerdistas do partido no poder cesou de xeito misterioso xunto coa baixada da tensión entre o goberno de Madrid e a Conferencia Episcopal. Logo, o debate deixou o plano legal i económico das relacións igrexa católica-estado para enfocarse no eido educativo enrocado cadanseu protagonista na sua campaña propagandística de confusión.

Mais interesante i efectiva semella a idea de RESPONSABILIDADE POLÍTICA que percura a inclusión dun método para garantir que os políticos cumpran cos seus programas e, sobor de todo, percura a inclusión do dereito á revogación dos representantes como mellor mecanismo de control democrático. O emprego da "agrupación de votantes xeralista" é un sistema de chamada á autoresponsabilidade dos cidadans que, co seu voto, poden obrigar á inclusión de certos puntos nun programa electoral.

Outra iniciativa é a D3 (Democracia, Directa, Dixital) na que se exploran as posibilidades das tecnoloxías da información na transformación do actual sistema politico para achegalo a unha democracia ó mais puro estilo ateniense (sen escravitude e con tódol@s cidadans). Posiblemente se trate dun plantexamento novedoso por ter forma de partido político legalizado para loitar dende dentro contra eses grupos de intereses que son os partidos tradicionais. Neste eido caberá seguir con moita atención ás forzas recen xurdidas como Ciutadans, UPD, etc. para ver como lles vai afectando a necesidade de financiamento segundo van acadando representación ou posibilidade real de conquerila e como vai trocando a súa opinión no que respecta ás reformas politico-electorais segundo as súas necesidades.

Para rematar este pequeno repaso quixera invitarvos a visitar ERES PODEROSO unha páxina que fai un pouco de Parlamento Virtual no que tod@s poden participar e votar no tema de debate proposto para o mes. Tamén ten unha sección de foro para propor e ir debetindo outros temas. Destaca a presentación dunha sección de "Nuestras Cuentas" cousa que sería moi de agradecer nos partidos que se din independentes.

O mono e o Diverso

OUUUUuuuu

Son as contradicións as que lle quitan credibilidade a calquera mensaxe político, social, filosófico,...publicitario.

Por iso me sorprende que alguén aínda poda creer certas cousas como a "atención personalizada" das grandes compañías ou a "estratificación dos recursos" da administración. Simplemente quere dicir que empregan algoritmos e diagramas de fluxo nos seus procesos de atención e toma de decisións; danlle un tratamento estatístico, converten en valor numérico.

A tendencia a mostrarense "diverso" non oculta mais que o triunfo dun único modelo de entender e face-las cousas. A adaptación camaleónica de calquera tendencia emerxente ó modelo 'monista' de entende-las cousas remata desbaratando calquera esperanza de troco.

No modelo enerxético e de transporte por exemplo a aparición das enerxías renovables é ben acollida, mais cando esta esperanza queda atrapada no monocultivo do muiño de vento e o biodiesel vese claramente quen sae favorecido e quen perxudicado. E tal o impacto desta 'monificación' que os muiños de vento pasaron á lista negra das mesmas organizacions que, hai 20 anos, os promocionaban.

Trátase pois dun problema no xeito de facer, un problema de "borreguismo", un problema de volume.

¿que o que 'mola' é construir? todo o esforzo para o ladrillo; xa investigarán outros na biotecnoloxía, na reciclaxe e na reducción de impactos ambientais. ¿que se leva a minisaia verde?; tenta tí mercar un pantalon marrón a ver si tes sorte... O paralelismo é evidente. Tamén en outros campos se dá este fenómeno; se un tratamento médico se pon 'de moda' vai ser dificil discutir ren sobor del. Se unha tecnoloxía de software ou un trebello acada certa aceptación o resto está condeado ó "ostracismo".

Seguimos a ser unha sociedade "Monoteista", seguidista da tendencia que marca o sumo sacerdote ou gurú de turno. Cando a 'moda dos blogues' remate non escribirei este comentario; por iso o deixo aqui agora.

Bruan meu, logo imos adiante...

OUUUUuuuu

Seica andan as cousas revoltas mais aló do manzanal. A redacción da reforma de estatuto da macrocomunidade castelan-leonesa no pazo do congreso en Madrid inclue unha mención á realidade diversa do dito territorio e, concretamente, á singularidade do Bierzo.

Eu estou conforme con que se trata dun territorio singular mais aló da fermosura da súa paisaxe e do indubidable valor do seu patrimonio histórico i étnico-cultural; o que non me convence é que para determinar xuridicamente dita singularidade se argumente coa "traxectoria institucional" porque as institucions, aínda formando parte da paisaxe humana, son froito das situacions; moitas veces cruentas, da historia que é algo para contar, investigar, lembrar e ter en conta mais non para fornecerse de ferramentas cara a un entendemento que nos permita a tod@s conquerir unha sociedade mellor entre nós (os humanos) e para o medio no que moramos.

Lamento que neste debater, escribir, publicar, completar e por en marcha un xeito de nos gobernar (no que nos deixan) dende preto se deixen de lado a perspectiva da democracia e a realidade social do territorio berciano. SI, xa sei que os partidos que están a dirixir-lo debate son os que obtiveron representación nos derradeiros "cómicos"; mais coido que as ferramentas fundamentais de goberno deben emanar e ser aprobadas de xeito inequívoco pola poboación á que se lle dí ser soberana e que no bierzo esa poboación ten un gran compoñente inmigrante que, si ben non posue dereitos políticos, si debera estar contemplado á hora de redacta-las normas e usos de convivencia no lugar.

Hai claro, quen non quere ver ren disto e se aferra a certos intres da historia para negar unha e outra volta o que ata os ollos dun neno poden observar: Existe unha realidade diferente ó que se observa tanto cara ó Leste como ó Oeste e o Norte... unha realidade con forza e con motivos mais que dabondo para se afirmar na súa diversidade sen que elo signifique isolacionismo; tan só un dicir "somos diferentes, debemos ter xeitos diferentes de afronta-los problemas".

Logo está o tema da lóxica económica e a percura da eficiencia... Esta claro que para aplicar medidas políticas nun ámbito e/ou territorio hai que ter capacidade lexislativa sobor delo e ter os ingresos económicos e mecanismos de control dos mesmos que substancien as decisións en feitos; Mais todo esto debe facerse coa óptica da sustentabilidade. E non falo só da sustentabilidade medio ambiental senón tamén da político-social; os cidadáns non podemos soster 7 estruturas administrativas (concello, mancomunidade, comarca, provincia, autonomía, estado e UE) cun sistema fiscal lóxico salvo que cada unha recadase unha parte en virtude das competencias que teña asignadas e que non tivesen capacidade de endebedamento mais aló desa recadación. Moita saco pois para pouca fariña.

Nen a Lei de Protección de Datos...

OUUUUuuuu...

Preparando a entrada sobre "Apostatía: a diferencia entre a teoría e a práctica" me decatei por unha banda da confusa situación na que se atopan os que tendo sido baptizados, logo 'comulgados', mais tarde 'confirmados', pode que casados e, alguns, anulados e finalmente sacramentados... resulta que non conquiren que se lles cancele a súa inscripción do rexistro do arcebispado pois, en virtude do concordato de 1973, dito rexistro non é tal (mello dito se lle recoñeceu a súa INVIOLABILIDADE) e; seica, non identifica ós inscritos como practicantes da fé católica....

Polo que se ten optado por solicitar que a dita opción da apostatía se faga constar no dito rexistro do mesmo xeito que toda esa sucesión de actos que SI se fan constar e que, digo eu, confirman a profesión dunha fé relixiosa.

Mais nen por isas; os arcebispados néganse a face-las ditas notas marxinais e a certificalas tal e como sentencia a AEPD. Vese que os nosos DEFENSORES DA FÉ queren manter incólume o número de supostos afiliados pode que co obxecto de esgrimilos á hora de conquerir mais prebendas ou fondos dos gobernos.

Bueno, seria outro aspecto a ter en conta pola xente de CONCORDATO.org para que se garanta o dereito cidadan por riba do dereito dunha organización.

A avalancha antisocial

OUUUUuuuu

Nunha tesitura como a actual na que todo é calibrado polos actores políticos segundo a escala comicial (isa que se mide en votos) resulta moi extrano ouvir certas propostas sen que xurda unha conmoción social de reacción; e mais, só temos que ollar para 'os veciños do norte' para calibrar a que lugar conducen esas propostas...

Que a estratexia do actual goberno é, por unha banda, ser mais españois que "españoleitor" e; por outra, aparentar mais social que o fuchibol non debera extranar. Dada a actual teimosía dalguns dirixentes da oposición co tema do proceso de paz/rendición e o estatuto catalán o primeiro tema constitue unha lembranza da vacina acadada cos tristes feitos da ruptura do tal proceso e a posta en marcha de outros estatutos de similares características noutros ambitos territoriais. O segundo tema constitue un auténtico quebratestas para a equipa economica do goberno actual que non sabe como realiza-las eternamente pendentes reformas pro-mercado libre ó tempo que toma medidas que minimicen o impacto dos problemas da caida da construcción como motor económico e de emprego e, por riba, non poder dicir públicamente "é que xa non vai a haber superavit para financiar isto" (atención buco-dental, novas axudas para o alugueiro de vivenda...). Mais esperpéntica é a actitude da oposición maioritaria que anuncia; iso si polo baixiño, que; de acada-lo goberno, procederá a unha rebaixa do IRPF e a SUPRESIÓN do imposto do patrimonio ...trátase sen dúbida de medidas moi sociais que ampliarán o marxe de manobra para o apoio ós mais necesitados...

No medio de todo esto as forzas mais progresistas seguen derivando impulsadas polo vento das vellas verbas e os conceptos antediluvianos, mantendo un duplo raseiro coas ditaduras do mundo segundo a súa cor e despreciando no seu eido interno as reformas que, din, precisa esta proto-democracia para acada-lo 'sorpaso' cara a unha DEMOCRACIA VERDADEIRA.

Os actuais problemas i evidencias de cara a onde levan os plantexamentos neo-liberais (A Rusia da mafia, A China explotada e que produce barato por producir sen controis, As invasions polo control de recursos económicos...) seguen a presentarse como 'males menores' do mundo globalizado por uns e seguen a ser obxecto de sesudos debates sen un PROGRAMA alternativo que non implique a perda das lexítimas oportunidades individuais polos outros.

En tanto, o mundo segue a xirar.

Cortiña de fume

OUUUUuuuu Ando bastante preocupado polas polémicas xurdidas agora ó redor da familia Franco. Primeiro, pregúntome si este tipo de persecución é necesaria cando o mais normal sería unha "posta a cero" con facenda e cos tribunais de xustiza.

Por elo veño de cavilar que mais que falar se trata de NON FALAR e o que se percura é tapar o tema da recente crítica ó cidadan Juan Carlos de Borbón, as súas actitudes públicas e a escasa transparencia coa que se xestionan unha boa morea de cartos públicos, que mais semellan "fondos reservados" que asignacions dos presupostos estatais.

É evidente que: MENTRES CALEN OS MEDIOS SEGUIRAN A FALA-LAS PAREDES...

Ás dictaduras hai que afrontalas cando están no poder e non cando o fascineroso faleceu ou está vello e achacoso; os crimes de 'lesa humanidade' hai que impedilos, non xulgalos a bombo e platillo 40, 50 ou 60 anos dempois de cometidos. Ainda non vin ningunha "misión de paz" da ONU nen dos estados do "eixo do ben" para impedir o que acontece en África, China ou Sudamérica; en Guatemala, por exemplo, permitímos que uns cómicos se autodenominen democráticos tra-lo asasinato de 50 CANDIDATOS que figuran nas listaxes de partidos opositores.

Percura-los cadaveres dos asasinados e restitui-lo seu honor e a súa memoria é xustiza precisa; o revisionismo e o revanchismo é reabrir feridas que mancan a convivencia como bombas e pistolas.

As persecucions non se xustifican con presecucions.

Facelo ben e facelo mellor

OUUUUuuuu

En Ponferrada o sistema TuBiCi de alugueiro de bicicletas levaba anúnciado xa uns meses mais ata o final de Xullo non se viron as primeiras 'laranxas' polas vias; algo mais custou ve-las estacions (só 4) pois, ó meu entender, nen son dabondo nen están ben distribuidas. O sistema autodefínese como "lúdico" o que xa é pola venda antes da ferida... o que non resta falla de ambición e coherencia nunha vila que se dí concienciada medioambientalmente. As bicicletas en sí teñen a pega de non ofrecer nengún troco de marchas, ter a cesta de transporte na roda traseira (mais doada de roubar sen que te decates), Non teñen luces nen dispositivos reflectantes.
O sistema é barato; só 3 € o abono e ten longa duración de alugueiro (ata 4 horas), mais un horario moi limitado (de 8 a 21 en veran e a 17 en inverno).
As xa mencionadas escasas estacions non se atopan perto das paradas de outros medios de transporte, sobor de todo os interbuans (nesta zona o autobus pois o tren de cercanías semella un burro-taxi) nen de centros de uso público ou con grande cantidade de empregados (xulgados, facenda-correos, hospital, centro de saude).
En resumo, é unha boa iniciativa mais se lle debe pedir un pouco mais de rendemento como alternativa de transporte urban claro que elo esixiría a sinalización de roteiros bici prácticos dentro da cidade e unha grande laboura de conscienciacion ós conductores.

Na nosa recente viaxe só podo atopar un punto "gris" e foi a imposibilidade de alugar unhas bicicletas para andar pola cidade. Dende a nosa chegada chamoume a atención a grande cantidade de xente coa mesma bicicleta; logo, ó ver as 'estacions' comprendín de que se trataba...

Como punto de referéncia e horizonte de mellora gustaríame sinalar a VÉLIB: o sistema da "mairie de París" de movilidade ciclista. Un sistema que ofrece unha auténtica opción para os desprazamentos curtos ata 30' que son gratuitos (logo se cobra progresivamente en tramos de media hora) e que ten un grande número de estacions de tal xeito que cada 300 metros hai unha en todo o centro da cidade (aínda estaban poñendoas cando fomos) e sempre perto dos edificios mais frecuentados e das estacions de transporte público mais senlleiras.

Os milleiros de bicicletas dispoñibles teñen 3 marchas, luces e reflectantes, candado con chave para aparcalas provisionalmente e levan unha cestiña na parte anterior.



Pódese optar polo abono anual ou por bonos de curta duración (1 ou 7 días) contra tarxeta de créto que se poden opter nas mesmas máquinas expendedoras.






Tanto a web como as máquinas dispoñen de interface en frances, ingles e castelan e te podes informar en tempo real de donde se atopan as estacions mais próximas e cantas bicicletas-postos libres ten. Sinalo o dos postos libres porque, a certas horas, tiñan serios problemas nas zonas de xantar para atopar onde deixa-la bici dentro do prazo de media hora o cal fala claramente o éxito da iniciativa. Hai gran abundancia de roteiros ciclables sinalados, hai sinais de tráfico específicas para guiar ós turistas en bicicleta cara ós puntos de interese e os conductores son rigurosamente respectuosos cos ciclistas que, á súa vez, respectan semáforos e pasos de peons e sinalizan a súa proximidade coas campaiñas das bicis.

Pepiño, pecha spanha

OUUUUuuuu

Hai xente tan ben disposta que poña o que se poña a facer sempre o fai mellor que os que se adican a elo porfesionalmente.

O caso é que o P$o€ posto a seren spanholista por aquelo de non perde-las eleccions xerais non só ten demostrado que xa "non se rinde" nen 'pacta co demo' para chegar ó poder senón que é moi capaz de lanzar o lendario berrido do apostolo e, envolvéndose no pendón de Clavijo, facer da "una-grande-libre" un lema modernizado.

Ben visto, si algunha iniciativa resulta algo chocante como a de incluir nos estatutos de RTVE a misión de contribuir á fixar a 'idea de Spain'; logo non ó é tanto pois, a estas alturas, todos sabemos e recoñecemos que a formación da poboación se fai ó traveso dos medios incomunicativos e, polo tanto, deixemonos de lerias de si ensino público i educación para a cidadanía i ensinemos o importánte ó traveso do medio mais efectivo para chegar á poboación. Diante da TV todos estan quietos e atentos; logo é alí onde se pode impactar mais.

Outra das medidas desta campaña, ainda que acompañada da clásica polémica dos malos perdedores, é a substitución e introducción masiva do logo e a marca "gobierno de españa". Isto case resulta coherente pois tódalas empresas se fan identificar pola súa marca... non debía ser menos o poder politico tornado en máquina electoral.

Ó cabo; a pepinho white pode que lle saia ben a xogada voltando a trocar de pelexo neste intre e convocando, seguramente, antes do 11-M. Logo das eleccions, cando a realidade social do estado impoña a súa terquedade e se vexa que para uns e para outros é preciso connivir e pactar centrípetos, centrifugos, liberais e sociais... ¿poderan chegar realmente a se preocupar de posibilitar un futuro mellor para a maioría?.

Co euribor xa no 4,71 moitas familias escomenzan a retraerse no consumo, os investidores xa sairon do mercado inmobiliario hai tempo e, por riba, a crise de liquidez refractaria ó desplome hipotecario nos EEUU ten 'asustados' ós mercados financieiros non tanto pola afectación directa dos fondos retidos/perdidos senon polo significado de semellante sino no noso entorno. Hai 526747 millons de €uros concedidos en hipotecas; lastre dabondo para calquer economía con que un 5% non poida pagar e/ou se declare en quebra ¿que lle vai a ocurrir á banca?. Os recomendadores financieiros aconsellan meterse a 'letras del tesoro' iso só pode querer dicir que os tipos van seguir subindo e que a única seguridade está no estado.

A remollo

OUUUUuuuu

Dixo ZP:"Peón Navarro a UPN".

Sacrificando así, mesmo contra a vontade manifesta dos militantes navarros, a opción de posibilitar un troco no vello reino. A conclusión, para min é clara. As enquisas mostranlle a pepiño blanco & co. que a mensaxe do medo de Aznar e 'serompespaña' pode facer perigar o resultado electoral da vindeira primaveira e face-lo xesto de permitires un goberno mais 'centrifugo' en Navarra sería empregado polo "zoombiejoy" nesa dirección ainda tra-la demostración de que non se cedeu en nada fundamental nas negociacions con ETA.

Zapiavelo; ven por onde foi coa diferencia de que agora que tocaba apoiar ó goberno alternativo de outros non foi quen de facelo. Lección: En Galicia o PSdG non houbese apoiado un 'goberno bipartito' si eles non acadan o goberno.

¿Que facer?: Provocar unha crise de goberno, sair del e, coas mesmas verbas que lle dixeron a UPN en Navarra deixar gobernar ó PSdG en minoría. Desligarse de falcatruadas e corruptelas como a dos sobresoldos de por vida, demostrar que non se está no poder polo poder en sí e rematar coa pantomima de ter que aceptar tantas actuacions irregulares por 'lealdade'.

Aínda se está a tempo.

Haberá que irse afacendo...

OUUUUuuuu

Remata o "mes de dialectica interna" á que me submetín para ver que carallo estou a facer neste blogue i en que debo centrar o pouco tempo que lle quero adicar si é que quero poder facer outras cousas noutros eidos dos mundos nos que moramos (real e virtual).

A expresión libre do pensamento, ainda o que sexa o contrario ó propio sistema político, é unha das características fundamentais da DEMOCRACIA. Onde remata esa expresión e escomenza a apoloxía, a terxiversación manipulativa ou a inxuria xa ten a súa miga mais coido que coincidiremos en que as prohibicions e censuras no estado actual da difusión da información son medidas inútiles e contradictorias.

Eu neste blogue podo dicir que a monarquía e, sobor de todo, o resto dos membros do 'clan borbón' que non teñen un papel político sinalado na constitución (esa que disque o rixe todo agás o que non rixe); podo dicir que non exercen "laboura nengunha" e, supoño, non será delicto. Escribir a verba VAGO referido a un deses individuos seica sí ainda que hai quen se farta de dicir esa e outras lindezas de cantos traballamos para as administracions do estado malia que o fagamos en virtude de procesos selectivos non biolóxicos.

Mentras unha publicación humoristica que languidecía na súa tirada e que traballaba arreo para facerse un espazo no novo mundo dixital recibiu o espaldarazo da actuación lacaya dos que logo non son quen de actuaren de oficio contra criminais de "luva branca" que matan mais xente cunha decición maniquea que un tirador enaxenado; outros que alimentan a lenda romántica da confrontación elegante entre o poder parlamentar, de forza democrático aínda que maniatado polo financiamento, e o poder monarquico non reciben mais ca un indicativo silencio de que son as súas as verbas que realmente mancillan i evidencian o contubernio entre o que culmina a pirámide mediatica do poder e os verdadeiros poderosos.

Porque unha cousa é non premitir a obtención de prebendas politicas e ingresos económicos dos grupos ou invidiviuos que manifesten ou apoien as agresión os dereitos humanos escomenzando polo de vivir; e outra é non premitir expresarse a persoas ou grupos que consideran que o sistema político ten fallas ou inxustizas. A propósito desto, haberá que incluir nas prohibicions da lei de partidos ós que declaran partidarios da pena de morte (agresión a vida 'legalizada') incluidos os actuais partidos que non a retiran XA do código militar.

Haberá pois que afacerse a este tipo de nova censura "democrática" que consiste na auto-regulación polo medo ou a conveniencia como ben se leva demostrado nos derradeiros 30 anos en toda clase de medios de comunicación do estado que miden moito calquer cousa que sobre o devandito clan se fai pública. Non vaia ser que no seguinte reparto de fondos públicos non toque nada que ter beneficios da publicidade non é doado.

Por elo moita xente ainda non ten caido na conta de que o xefe do estado 'desaparece' incluso nos intres de máxima importáncia familiar sen que poda ser localizado para llo comunicar, as lóxicas preguntas son evitadas polos reporteiros asignados ó 'seguemento' informativo deste individuo senon queren quedar fora da comitiva das seguintes viaxes oficiais e xa está. O parlamento tampouco lle pregunta á Casa R. pola actividade privada do señor este e segue a pagarlle como "horas extras" cada discurso que vai dar por alí.

Vale, xa me estou a deslizar pola liña da indignación; Cada sociedade ten os gobernantes que merece.

Anúncio

OUUUUuuuu

Na volta destes días fanse 2 anos de gobernanzas Bipolares da paisaxe post-fraguista... antes de que Tourito decida sorprender en col de ser sorprendido e vendo o aumento a desconfianza dos que compiten, perdón, comparten mesa e leito.

Xa é tarde para que o BNG limpe o dano que lle poda ter feito este 'contubernio' novamente a lenda da fagocitacion das accions de goberno se ten cumprido e, salvo alguns asuntos levados case persoalmente por Quin o resto está a ser mellor aproveitado polo apararello mediatico do P$o€-G que non se priva de adxudicar ó BNG en exclusiva calquer referéncia negativa das súas accions mais dilue entre ambolos socios as falcatruadas das consellerías socialistas... para mostra os botons da rezonificación das zonas de rede natura no courel, o novo plano de acuicultura, o novo plano eolico etc. que tras pasar polo consello da xunta e ser, polo tanto, coñecidas e votadas polo vicepresidente e os conselleiros do BNG pasan ó seu saldo.

¿que poden facer? PLANTARSE, votar que NON, sen darlle importáncia a que o goberno se paralice; xa se debeu facer co tema do estatuto, sabíase de sobra que o PPdG tentaría xoga-la carta da desunión; debeuse optar por facer unha proposta ó verdadeiro soberán e que o PPdG dixera logo que a aceptaba... (non terían valor para o contrario) ou convocar novas eleccions si saida derrotada ou non se acadaba unha participación que dese respaldo democrático á proposta.
Ben sei, porque o escribín, que nas derradeiras eleccions locais semellou ser o PPdG o que mais perdeu; mais coido que perdeu pouco e que lles serviu para porse as pilas... non van permitir que nunhas eleccions galegas a 'máquina dos carrexos' lles falle tan lamentablemente e o BNG debe tomar boa nota e investigar porqué ten perdido tanto apoio no eido urbán, porque eses si que non son votos carrexables e, a do carrexo, é unha canteira a piques de se esgotar e con dono de seu.

Manifestome profundamente decepcionado por 3/5 partes do feito polo goberno galego bipolar... en moitos eidos o que semella que acontece é que se paralizou a acción do anterior goberno para retomala favorecendo a outros amigos... o mais sangrante, para min, é que esa transversalidade da sustentabilidade e a conservación do patrimonio natural se ten concretado nunha liña moi baixa que non é quen de frea-las desfeitas que a fame dos poderosos causa por medio de infraestructuras, urbanizacions, factorias, canteiras e refugallos no que lle imos deixar ós que virán.

Tra-lo debate

OUUUUuuuu...

Desta volta non seguín a 'pé firme' o debate do estado dende o congreso porque tiña, e teño, cousas dabondo das que atender e conformeime coa puntual des-información dos medios ó meu alcance.

Semellou que o grupusculo de cidadans elexidos pola xente para a representar non vive cos mesmos problemas que eles; non é de estranar, con tantas medidas de seguridade que pensen só na ameaza terrorista (curioso, só nunha caste de ameaza terrorista) mentres que o tema da vivenda, o mundo que lle imos deixar ás vindeiras xeracions, o enriquecemento duns poucos por medio da usura e a usurpación dos recursos públicos e naturais... non debe sair nas enquisas e, polo tanto, non está xustificado que os nosos próceres lle adiquen os valiosos minutos que a mercadotecnia da in-comunicación lle adxudica a este teatro pseudo-dialéctico.

POR PARTES

No referente ó debatido de xeito principal... Atopámonos coa infame celebración por unha parte dos electos do fracaso da tentativa de acada-la paz que autorizou maioriataiamente o mismo foro de representantes, celebración que a piques estivo de ser coroada funestamente polo sector de lacaios deste sectarismo no que, semella, se ten convertido a 'loita' dos abertzales. Peticions políticas como a das actas das xuntanzas e a revocación do acordo do pleno que autorizou a tentativa demostran a desesperación de quen as fai e as súas tremendas carencias no eido da iniciativa de goberno. Pode que a petición das actas dos fatidicos días de marzo ou das xuntanzas das Açores semellen unha resposta, mais non o son; como tampouco o é a revocación do acordo do consello de ministros que autorizou o envio de tropas de apoio á toma dos campos petrolíferos da antigua mesopotamia.
Mágoa que este mesmo grupo non apoiase as iniciativas de afondamento na democracia que permitan o fin da fraude no voto CERA ou a da creación dun novo pacto político que permita reaborda-lo tema da violencia política sen facela obxecto do acoso mediatico por parte dos aparatos 'contaminadores' dos bandos enfrontados.

A INDIGNIDADE

Serviu o debate como punto de saida para a vindeira campaña electoral que vai seguir as mesmas liñas que os dous líderes ós que o entramado politico-económico-electoral lles ten asignado posibilidades de acada-la presidencia do goberno, mostraton no desenrolo dos pseudo-debates da ainda non ben rematada campaña dos cómicos locais-autoanémicos.
Que o faga o lider aspirante podería ter sentido; mais, no canto de ofreceren alternativas e proxectos o que fixo foi o que arriba sinalei.
Que o actual máximo cargo político do país se adique a 'abracadabras' electorais no debate político de, suposta, mais altura do ano é por en realidade que se trata nada mais que un xeito de atrae-la audiencia dunha cidadanía descontenta e desconectada do devir da política (por que ela mesma así o quere e o sistema se beneficia delo) para que vexa os anúncios que os publicistas políticos lles preparan.
Si, acto seguido, se fai unha reforma da equipa de goberno para liberar 'pesos e mentes' de cara a esa campaña recen iniciada non cabe outra verba sobre o debate que PATRAÑA.

Porqué afirmo que a cidadanía está desconectada e descontenta da política? porque lle asigna a función de "caixa escura" na que os procesos de toma de decisions semellan inadacabeis e os seus resultados, sempre no beneficio dos mesmos, se poden criticar sen temor pois nós non temos ren que facer con eles.

Feitos consumados

OUUUUuuuu

Repítese a maxima e resulta que "o descoñecemento da lei NON exime do seu cumprimento, o seu coñecemento SI".

Na pugna dialéctica do capitalismo post-industrial sempre atopamos o enfrontamento entre o "desenrolo das iniciativas" que falsamente se chaman "iniciativas de desenrolo" e os recursos que son ben público cecais non reflexado como tal na lei mais que si o son na realidade: A paisaxe, a auga, o aire... o futuro.

Os que impulsan ese desenrolo feroz empregan armas e chantaxes moi refinados que semellan non ter que ver coa violencia mais que lles permiten acada-los seus obxectivos e doblegar a vontade dos gobernos e de quen -coida- os elixe para que defenda os intereses xerais.
Así, o peche dunha explotación mineira ilegal ou lesiva para o medio ou que impide outro tipo de desenrolo sempre recibe a ameaza da 'destrucción de postos de traballo' coma unha navalla fronte a unha gorxa inocente, famenta, que non ten mais que dicir que ollar desorbitadamente e pregar: "Dádelle o que pide ou deixará de me explotar laboralmente...".

Nos derradeiros días vemos como gobernantes creban precintos xudiciais, gobernos aproban canteiras en parques naturais e a verdadeira industria segue coa súa produción de mortos e contaminación. Estamos a ser expropiados a prezo de saldo e baixo a ameaza chantaxista dun emprego miserento e precario que, en calquer intre, poderá ser desprazado cara a "paraisos laborais" deixando ¿que?; deixando un burato no noso futuro.

O treito afectado pola mina do Courel estivo incluído dentro da Rede Natura 2000 cinco anos.


A maior parte do treito do Courel excluído da Rede Natura reúne os mesmos valores que o resto do espazo, e a súa exclusión responde a prácticas fraudulentas de concesións realizadas polo anterior goberno e da que agora os responsables da nova Xunta parece que queren ser cómplices. O motivo de que Galicia ocupe o penúltimo posto dentro do estado de superficie protexida en Rede Natura 2000 e froito precisamente destas prácticas, e a riqueza natural galega non está ben representada. Clama ao ceo que os soutos do Courel sexan destruídos impunemente en pleno século XXI amparándose na falta de protección oficial.

A FEG está interesada en coñecer se a documentación xustificativa que chegou ao Consello da Xunta para resolver o expediente de autorización e legalización da Canteira de A Campa – Santa Eufemia, que ameaza unha parte central da Serra do Courel, incluía información relevante sobre a circunstancia de que precisamente a área en cuestión estivo incluída durante cinco anos na Rede Natura 2000. O mero feito de ser tido publicado no DOGA, como proposta na lista da Rede Natura 2000 a enviar ao Ministerio de Medio Ambiente ( encargada de coordinar a proposta española ante Bruselas) supoñía a condición para ser considerada, a efectos prácticos de xestión, como espazo Natura 2000 segundo o disposto na Directiva de Hábitats 92/43, no seu artigo 4 apartado 5, mentres non fora resolto definitivamente pola Unión Europea.

No ano 1999 a Consellería de Medio Ambiente publicaba no DOGA Nº 216, de martes 9 de novembro na súa páxina 13130 a “Orde do 28 de outubro de 1999 pola que se declaran provisionalmente as zonas propostas para a súa inclusión na Rede Europea Natura 2000, como espazos naturais en réxime de protección xeral”, en cuxa proposta figuraba incluído varios vales forestais que abarcan, inclúen e rodean a zona de extracción mineira de lousa, área esta que ben sido aprobada a semana pasada polo Consello da Xunta.

Posteriormente, no ano 2001 (DOGA 118, do 19 de xuño) e no ano 2003 (DOGA 115, do 9 de xuño), o espazo en cuestión foi novamente recoñecido como zona da Rede Natura 2000.

Pero foi no ano 2004, a raíz das negociacións mantidas polo sector pizarreiro coa Xunta, cando a Consellería de Medio Ambiente decidiu excluír, da noite pra mañá e sen xustificación aparente e ningunha resposta as diferentes organizacións ecoloxistas que denunciaron esta sorprendente e anómala decisión, unha importante superficie da zona centro sur da Serra do Courel.

Así, figura publicado na cartografía recollida no DOGA 95 páxina 7082, do mercores 19 de maio de 2004, onde se pode comparar o “guillotinazo” que deixaba un burato na zona centro sur do Courel desamparado de protección coma espazo protexido. Xusto ao mesmo tempo, a Consellería de Medio Ambiente por medio da Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental formula a Declaración de Impacto Ambiental da Canteira, con data de 25 marzo do 2004, relativa ó proxecto de explotación da Campa n° 5367.2, e no que xa se recolle que a zona está excluída da Rede Natura 2000, cando esta resolución practicouse un mes máis tarde, con data do 30 de abril do 2004, por parte da Dirección Xeral de Conservación da Natureza e pola que se dispón a publicación no Diario Oficial de Galicia da CARTOGRAFÍA Rede Natura 2000.

Simplificación democrática

OUUUUuuuu

Vendo que en Spain teñen un presidente de goberno tan ocurrente e con tanto espiritu de aforro democrático, coido que se comprenderá o motivo deste mail que lle veño de enviar: (nº guia: f2b5d74a-6ba0-427d-b376-2b224aa32bf1 )
Estimado señor: En la reciente cumbre de jefes de estado y de gobierno de los paises que conforman la sociedad de intereses europea se alcanzaron unos acuerdos que implican reformas a la legislación básica a nivel estatal para que dicha sociedad de intereses alcance nuevamente sus objetivos económicos y financieros. Según sus manifestaciones tral la mencionada cumbre dichos cambios legislativos básicos no serán sometidos a la aprobación de la masa poblacional sino que se realizaran por vía del órgano soberano en la democracia: El parlamento y sus miembros electos.
Debo entender que este acto significa y escenifica el deseo de ahorrar a la muchedumbre el pesar de la reflexión sobre las implicaciones futuras de dichas reformas legislativas básicas y, tambien, el de ahorrarlos elevados costes de un referendum en todo el estado para que solo un escaso porcentaje de los convocados acuda a dar muestra de su consciencia seobre lo transcendente de esos cambios.
Comprendiendo estos altos deseos y objetivando la mucha infelicidad y preocupación que el hecho de acudir a las urnas significa para los que dedicamos nuestro tiempo al trabajo, estudio, ocio y aficiones varias y constatando el alto coste de los procesos electorales y las campañas de publicidad (como la realizada a favor del SI en el anterior referendum sobre el TCUE) que los acompañan; me gustaría que tomase en consideración mi siguiente PROPUESTA DE SIMPLIFICACIÓN DEMOCRÁTICA:
Dado que los ciudadanos con derecho a voto ya lo hemos podido ejercer en las últimas elecciones le propongo que, a partir de ahora, sólo ejerzan el voto aquell@s ciudaden@s que adquieran tal derecho de tal modo que siendo la masa de votantes convocados mucho menor (unos 50000) y empleando las nuevas tecnologías (como la videoconferencia) se podrían ahorrar todos los gastos inherentes al proceso electoral
Esos votos nuevos se añadirian a los obtenidos por los partidos en las últimas elecciones y se aplicarían según el ámbito territorial de la elección. Si se tratase de un referendum los partidos decidirían a qué opción aportarían sus votos.
La democracia alcanzaría, pues altas cotas dado que los ciudadanos participaríamos en todas las elecciones que se convocaran sin tener que preocuparnos lo más mínimo de a que representante elegimos, que programa defienden, que objetivos pretenden y que quiere decir contestar de un modo u otro a la pregunta de un referendum.
Tambien se evitarían problemas tan acuciantes como qué hacer col el voto CERA para que no se tuviesen en cuenta los votos de los ciudadanos fallecidos pues todos los ciudadanos seguiríamos votando después de muertos con lo que dejaríamos nuestro legado imborrable de consenso y concordia a las generaciones futuras aportando estabilidad al sistema democrático de forma permanente.
Espero tenga a bien tomar en consideración esta propuesta tan beneficiosa para su concepto de democracia; reciba un saludo.
Pois si, coido que estes protodemócratas precisan de ideas innovadoras para acada-la estabilidade e a seguridade; aínda que , ben pensado, esta non é unha idea tan nova. Está a ser aplicada dun xeito modificado coa lexislación básica de 1978: Ningúen mais puido nen, semella, vai poder votar verbo dela.

Non submeter a referendum unha reforma como a que implican os novos tratados europeos é o menos europeista dos procesos de aprobación e constitue unha burla ós cidadans que votamos (fose cal fose o noso voto) no anterior proceso.
O que SI quedou demostrado foi o engano da campaña feita polo establishment no anterior proceso pois non vin "romperse" a europa, nin coido que Holanda ou Francia fosen consideradas menos europeistas por negarse os seus pobos a refrenda-lo TCUE; máis ó contrario, demostraron o seu fondo europeismo e a súa preeminencia dentro do concerto das sociedades europeas pois foron quen de facer rectifica-lo proceso.

Agora nos veñen coa falacia de que se trata, no básico, do mesmo tratado e nos quitan o DEREITO A DECIDIR. Eu coido que se trata de algo pero pois o própio tratado é antidemocrático por non contempla-la súa aprobación nun único referendum transeuropeo de xeito que as acusacions de antieuropeismo entre nacionalidades quedasen deslexitimadas e se centrase o debate na letra e no fondo dos tratados.