A terceira servidume

OUUUUuuuu...

Unha nova revolución anda agochada no noso tempo e con ela un novo xeito de relación entre os humanos... na historia cada revolución no deserolo da humanidade veu en dar nun modelo de relación socioeconómica segundo o campo e modelo productivo de referencia... pero, en realidade, cada paso na historia só engade unha capa de camuflaxe ó mesmo tipo de relación.

Deixando atrás a "revolución agricola" que trouxo a esclavitude como modelo de relación socioeconómica 'novedosa'. Temos que a revolución relixiosa monoteista deu orixe a unha relación de servidume agrícola substituindo ós esclavos por xente que facía o mesmo pero coidaba non selo nun marco ético-relixioso que propugnaba a igualdade... digamos que aqueles "siervos da gleba" eran esclavos de feito pero non de dereito.

O modelo agrícola-mercantil quebrou coa chegada da industria e a producción masiva, e naceu unha segunda servidume a dos 'destinados' ó traballo nas fábricas... eles, por ter acceso a unha serie de productos (os que producían) non tiñan sensación de seren esclavos. A camuflaxe complicouse mais pois o modelo incorporaba certa formalidade: o contrato que materializaba un certo marco de aparentes dereitos que a xente quixo exercer... por elo un modelo 'avanzado' desta servidume desenrolouse en asia (e agora aquí) cara a unha maior semellanza co modelo esclavista polas súas evidentes vantaxes.

Pero agora vivimos outra reviravolta da historia e o que mais importa é a información e o "apalancamento"... unha sociedade de servizos... serviles. Nesta xeira a camuflaxe énchese de bits a alta velocidade e temos un novo dogal para manter asoballados ós esclavos-siervos-obreros-profesionais: o crédito.
O caramelo envenenado co que tes hoxe o que non terías en 20 anos en "igualdade" co que teñen os outros... temos pois unha terceira servidume mais aló da ética relixiosa e do contrato laboral; a servidume financieira.

Mentras seguimos, como especie, na carreira imparable para destruir o mundo no que habitamos...

Felipe, non te recoñezo

OUUUUuuuu...

Hoxe consumase o feito sucesorio que remata a democracia Juancarlista e da paso a unha monarquía ó uso... un sistema medieval.

Escomenzo a miña vida neste réxime expresando que non recoñezo a Felipe... e non é que non o recoñeza como El rey senon que non o recoñezo como democrata. Porque podería acatar ter un xefe do estado a título vitalicio... si o decidimos entre tódolos cidadans... e non, non abonda que os parlamentarios que se elexiron para esta lexislatura votasen a lei orgánica... é unha decisión que só nos corresponde ó conxunto da cidadanía... como o tema do 'dereito a decidir'...

En fin, que me decreto en rebeldía do xefe do estado non pola forma senon polo fondo e deixareillo claro en canto abran a ocasión... si o fan.

E tampouco me vale que digan que o vindeiro resultado electoral será o referendum... a pregunta debe ser expresa e única... para xogos condicionados chegou o nomeamento de Juancarlos.

SEGUIMOS CARA AL SOUL...

Derradeiro Dia de reflexión deste sistema

OUUUUuuuu..

Ata mañan vivíamos nun sistema de consenso e equilibrio. Seica eramos unha democracia con rei porque así o expresara unha gran maioría aló polo anos 70 do pasado século... é mais que un sistema democrático unha "democracia juancarlista" e como parte da sociedade cada quen podía expresar o que quixera pero nos tolerabamos nese acubillo agardano o intre do troco...

Sempre dixen que esto era unha protodemocracia e unha das súas probas de lume sería a sucesión porque, como digo no twitter, "¿Que por qué ahora? Porque la sucesión transforma a un líder elegido por la gente de su tiempo en uno impuesto... "
Claro que iso a un grupo de cidadans (e ós seus intereses) non lles preocupa a DEMOCRACIA senon para cando saben que son maioría; non sendo así non se cortan en deciren que "a xente non sabe o que vota" ou "nun país no que Belen Esteban é top ventas de libros..." e cousas polo estilo mentras aceptan o voto de persoas evidentemente discapacitadas 'carretadas' para deposita-la súa papeleta.

Hai moitos nervos nas cavernas e xa só lles falta dicir que alguns das novas formacions comen nenos ou teñen rabo... para cada argumento que se emprega hai unha resposta que confronta a suposta tendencia dos partidos e líderes en alza con realidades dos partidos e líderes xa existentes... só que aqueles inspiran esperanza e, polo de agora, manteñen mais contacto coa xente e se non ahí están as asambleas nas que se está a discutir qué e cómo facer... non como outros que negocian en cenáculos escondidos... apañando listas e favores...

Para mostra un exemplo: o da anterior entrada. Dos 109 deputad@s do Psoe contactei (via mail e twitter) con uns 100... só 2 respostaron por correo (tal e como se viu na entrada) e outros 2 por twitter... un 4%...

Insisto, esto non é só "un trámite" é o punto de apoio para decidir si somos unha DEMOCRACIA ou si quedou todo "atado e ben atado" e seguimos "cara al soul"...


Porque ¿qué pasa si a lei de sucesión non sae? ¿en qué posición queda Juan Carlos?¿e o goberno?... Para min está claro que Juan Carlos quedaría desenmascarado e ó goberno só lle quedaría ofrecerlle-la opción do referendum ou de tratar de que siga 'tirando' ata que a "recuperación".... bueno, que siga ata que morra... Felipe sabería que o que lle pedín no seu libro de visitas é a única saída honrada que lle quedaría.

Por certo: sentinme moi apoiado ó ler na columna de Manuel Rivas:
Mientras se elogia la madurez democrática, negar a los españoles un referéndum tiene el alto riesgo de atornillar la monarquía como una imposición patrimonial.

Porqué é o momento e porqué o deixan pasar... 5 erros

OUUUUuuuu...

Os fontaneiros de Zarzuela levarían xa tempo decíndolle a Juan Carlos que había que dar un paso porque cos datos reais das enquisas víase ben que a cousa está así...


Mais como teño dito ata a fartura non son partidario da "manifestocracia" porque ahí si son ben manipulables as masas e 'suceden' cousas de xeito estrano... é moi doado rebentar unha manifestación, bastan 15 tipos ben organizados (como xa está demostrado).

Eu coido que os tempos son chegados e non me resigno ós argumentos dos asesores dos deputados do Psoe que veñen a decir: 
"En mi opinión, se puede ser republicano o monárquico y plantear cambios en esa dirección en cualquier momento, hace un año, ahora o dentro de un año. Usando los sistemas de reforma constitucional y de consulta al electorado que nos hemos dado todos. La cuestión es por qué ahora, porque el rey haya abdicado, hay que hacerlo precipitadamente e ignorando lo que prescribe la Constitución. Por qué no hace un año o dentro de un año, como si los republicanos españoles se movieran al ritmo que marque el monarca. No me negará que es paradójico. Y si el Rey no hubiera abdicado ¿seríamos (los que lo somos) menos republicanos?. El acto del miércoles es un acto formal, procedimental, que viene a decir que la abdicación es jurídicamente correcta (que no apreciamos que el Rey haya sido forzado, o que no esté en sus cabales, que estuviera oculto, u otro tipo de circunstancia que nos hiciera dudar de su voluntad). Si dijéramos "no" el efecto sería que la abdicación no era correcta y que el Rey debería seguir siéndolo. No es por parte del Parlamento una aceptación de la monarquía o de la sucesión, eso ya está en la Constitución. Y he prometido cumplirla. Y al prometerlo, me he comprometido a usar su sistema de reforma para intentar cambiar lo que considere que no me gusta. De hecho, como sabe, mi partido viene hace tiempo viene proponiendo que nos sentemos a examinar esa "fatiga de materiales". Y por tanto, el miércoles votaré que me parece correcta la abdicación. Porque considero que es jurídicamente válida y además políticamente lógica, dado el desgaste de la imagen de la institución. No se me pide no una adhesión a la monarquía, ni una opinión sobre el nuevo Rey o sobre la Monarquía. Seguiré pensando que la monarquía como institución tiene una lógica completamente ajena a estos tiempos y que conservo íntegro (junto con el resto de españoles) mi derecho soberano a proponer en cualquier momento un cambio de régimen, por las vías que todos nos dimos. Qué quiere que le diga, yo no soy un republicano "de temporá", ni es el Rey quien me indica con sus actos cuando debo serlo y expresarlo. Este respeto por los procedimientos, este "patriotismo constitucional", es la manifestación más nítida de mi condición de demócrata. Mi rey es mi pueblo y mi obediencia lo es a sus decisiones soberanas. Hasta que él mismo decida otra cosa diferente de lo hoy aceptado por las vías que él mismo se dio. Yo no podría decirles a los secesionistas catalanes lo que les digo, lo que decida el pueblo soberano por las vías constitucionales, si ahora defendiera sobre este asunto que las urnas lo son todo y todo lo curan, por encima de las reglas del juego" (José Ignacio Sánchez Amor)
Principalmente porque esas "vias democráticas e contitucionais" están pensadas para mante-lo control e impedir que aínda que exista unha maioría se poda facer un troco no sistema sen algo de 'ruido'.

1º erro: É Juan Carlos quen pon o tema en riba da mesa porque coida que o tempo se lle esgota, que a maioría social está trocando pero que facendo a sucesión agora garante a monarquía ata a seguinte sucesión.

2º erro: Si a lei non sae no parlamento sería o PP quen tería que optar por un "plan B" que seguramente NON sería a consulta á cidadanía o que escusarían con temas como o gasto... pero os deixaría ó descuberto.

3º erro: a resposta que se lle está a dar ós nacionalismos é que as consultas hai que facerllelas ó conxunto da cidadanía... pero agora non se quere consultar este tema.

4º erro: Vota-la abdicación e a sucesión e acetar "de feito" o normal funcionamiento da monarquía como forma política do estado e a sucesión por herdanza biolóxica como parte do 'feito democrático' e son dúas afirmacions falaces.

5º erro: Non tedes dereito a propoñer nada dempois de votar esto porque sería incoherente participar na sucesión para logo propoñer un troco... algo que non se fixo xa nos congresos políticos non se vai facer.

Por sorte algo bó haberá si a votación sae adiante (cousa que só pode ocurrir co voto dos deputados do psoe) pois acabarase a chantaxe do "voto útil" e do "socialismo a muerte" e veremos como se completa esta transformación...



Por certo; NON son "Republicano" ó uso... NON penso que se teña que "reinstaurar" o sistema de antes da guerra civil ou que sexa unha ocasión para a revancha; de feito, coido que o novo goberno da cidadanía soberana tería que acadar novos símbolos lonxe de aqueles e novas bases xurídicas e o políticas tamén alleas a aquel conflito.

EDICIÓN 6/6/2014

E Odón Elorza me enviou un mail decindome que a súa resposta era esta: http://www.eldiario.es/zonacritica/conciencia-libre_6_267783250.html

Como vedes o argumento se repite mais tamén unha persoa como Odón si recoñece que están a cometer un erro.... histórico.

20 anos non son nada

OUUUUuuuu

Apenas uns intres para canta-lo tango, unha música emocional e moi estética na súa danza, unha virtuosidade...

Da cantidade de datas que hoxe se celebran, dos retos que hoxe nos asaltan, das incógnitas que enfrontamos... todo eso hoxe non toca...

Fai 20 anos que son pai e mais que nunca me sinto obrigado a facer algo para deixarlles unha sociedade mellor onde vivir, un mundo mais habitable, unha convivencia menos violenta...

Temos moito por diante como para pararnos agora; ás veces só hai que ser arriscad@ no intre que corresponde e eu agora sinto que é o intre de arriscar; de apostar por unha sociedade e por unha relación social e política verdadeiramente DEMOCRATICA porque como teño escrito neste blogue... non hai argumento contra a verdade: A sucesión por imperativo biolóxico NON É DEMOCRACIA... e por riba discriminando sesgadamente ó home por riba da muller.

Coido que se pode conquerir sen violencia e pacíficamente  pois os parlamentarios saben que non lles corresponde semellante decisión; así que hai que facerlles saber que NON PODEN nin deben votar esa lei de sucesión.... por tódolos medios e xeitos mais, insisto, sin violencia e non só porque a violencia acaba voltándose contra quen a emprega senon porque non fai falla: temos a razón da democracia.

Loureiro florido