Estrelas ben distintas.

OUUUUuuuu...Nestes días de San Xoan veñen de finar dous persoeiros diametralmente opostos ó meu parecer. O neno que non soubo medrar "MJ" un exemplo de talento e autoodio a grandes doses tremendamente desequilibrado que foi costa abaixo toda a súa vida no medio dun fervor popular cuasi relixioso e Vicente Ferrer, un 'santo' de nova estirpe que soubo desfacerse da tiranía da caridade evanxelizadora e achegarse á realidade dos mais desfavorecidos no pais co réxime xenofóbico mais arraigado do mundo, tanto que cáseque non recibe críticas a nivel diplomático no mundo. Foi medrando ó longo da súa traxectoria ata acadar que o seu exemplo cundise en milleiros de persoas e que o seu impluso valese a millons para mellorar sustancialmente o seu xeito de vida de modo perdurable e sustentable.

Agora que os une a morte un poderá ser xa a estrela perfecta á que nin os feitos mais escuros e repugnantes poderán mancar na súa sona e a bancarota da súa economía se vai transformar nun maná de millons para os seus escasos herdeiros. O outro será o modelo a ocultar polos medios e os poderes temerosos de ver como se demostra que con pouco se pode acadar moito si esta dirixido con honestidade e honradez cara un fin xusto.

Strausskan vs Kandpalleiro

OUUUUuuuu... el ten moita experiencia, formación, información, autoridade e os medios de comunicación...eu nen sequera o común senso mais coido que SI argumentos.

Este home fala agora de que a actual coxuntura é a "escusa" para facer unha reforma do mercado laboral...eu só coido que a actual situación deixa claro que clase de dictadura padecemos: A da memoria idiotizada.

Porque que eu saiba eiquí quen fallou non foi a xente que vai ó seu traballo senon os que fixeron prediccions de rendibilidades sobre castelos de area e aconsellaron meter alí cartos a quen pensaba que os tiña e que os ia incrementar todo camuflado tra-la cortina do "mercado financieiro libre" (quere dicir sen impostos) nun "mundo de oportunidade". Logo, cando rachou o espellismo, ninguén se puxo a demonizar ós impostos que permitiron mante-la solvencia do sistema financieiro privado; é mais fixeron festas na súa honra.

Pero agora resulta que o que hai que reformar é o sistema laboral...e que non se fale de subirlle-los impostos ás altas rendibilidades nen ás rendas altas, eso é demagoxia; claro pobriños os fillos deles con rendas de mais de 50000€ ó ano precisan o 'cheque bebé' tanto como a única especie humana en perigo de extinción: O mileurista (pasarán a oitocentoeuristas).

Eis entón que non se pode inxectar subvencions nin patrocinio público en ningún sector productivo, nin se poden establecer medidas proteccionistas en sectores estratéxicos salvo no sector financieiro...

Non vai respostar ninguén, mais...o que precisa este mundo é unha fonda reforma da HUMANIDADE.

Outra de intérpretes

OUUUUuuuu... A linguaxe electoral ten esas cousas; vótase para unha representación e a cada que lle vale para o que lle peta ou non.

Así Rajoy suxire unha moción de confianza a ZP pero non a Riesco e ZP suxire que vai 'tomar nota'...de que? de 5 millons de parados? ahhh non, que iso non se votaba. Enton?.

A auténtica obsesión por sacar algo dos resultados leva a esquecer que se elexían 4 eurochupóteros menos e, o mais importante, que ese parlamento NON LEXISLA nen elixe goberno algún.

Así as cousas debera darse mais publicidade a novas como a rebaixa dos prezos das chamadas de mobil dende a UE e desenmascarar a quen as quere manter no prezo actual e porqué.

En Spain 4 eurodeputados perdeu o P$o€ e 1 o PP (cedeullelo a UPyD) o resto mantén a mesma representación. Outra cousa é como se deu a xornada no total de europa no que a mensaxe de falso proteccionismo da dereita callou. Como se pode creer que alguen que está a prol da globalización e a deslocalización empresarial está tamén a prol de protexer o emprego ou os sectores clave en europa? só protexen a desregularización e ós intereses de quen ten cartos investidos en financieiras.

15 Primaveiras...

Chegou unha noite de Xuño tras días de desexos e sinos da súa inminencia.
Completoume enchéndome de medos, problemas, preocupacions...ledicia, cariño.
Sempre dixen que o 5 de Xuño é o día mundial "do ambiente enteiro" porque con ela non hai metades; sempre foi así, todo ou nada, posible ou imposible.

Onte mesmo deitouse entre nós como a tiñamos dempois de mamar; un anaco así ollando pra ela como a estrela que caiu do universo para iluminarnos o camiño.



Agora, con 15 primaveiras vóltolle a dicir as primeiras verbas que lle dixen unha vez fora do útero da súa nai: "Benvida ó mundo, filla."