Luns 2 de Outubro

OUUUUuuuu...

Ás 6 da mañan se erguerán as enfermeiras que teñan que entrar de turno de mañan ás 8h.
Almorzarán pantumaca con aceite, pode que aragonés, ou o que lles pete e teñan a man.
Collerán un transporte para ir ó choio non sen antes acomoda-la prole (si a teñen) e face-las oportunas preparacions para o xantar do día.

O sistema impositivo seguirá a recadar o IVE.

O sistema eléctrico seguirá suministrando enerxía.

O alcantarillado seguirá levando as augas sucias ó maresme...

A pantomima PP-PdCat terá acadado o seu obxectivo de desactivar calquer maioría significativa soberanista de esquerda tanto si se detén a Puigdemont como si non se vota.

Si se vota o soberanismo terá feito un gran estrondo mais duvido que teña ninguha clase de efectividade nin no aspecto do autogoberno ni moito menos na mellora das condicions laborais e de vida da maioría traballadora de Cataluña.

A revelación de canto elemento ultradereitista hai en Hespaña (si así como a escribía Castelao) será unha das poucas aportacions desta leria... eso e a comprobación de o doado que é enganar á xente para que esqueza os seus problemas apelando ás súas emocions mais primarias algo que xa deixa moi patente o deporte espectáculo cada día (de feito é o seu terreo de adestramento).

Moitas persoas ás que aprezo puxeron a icona dunha bandeira no seu estado nalgunha rede social a pregunta que lles fago é Serviu eso para resolve-los problemas da súa vida? Serve para darlle un futuro mellor ós seus seres queridos?

Mentras seguimos esgotando os recursos, enchendo de lixo o entorno, gastando o que non temos en obras faraónicas, desbotando a educación, atacando á saúde...

É luns, hai que ir traballar.

Maiosaurios

OUUUUuuuu...

Novamente temos ós "maiosaurios" na rúa; mirade non mo tomedes a mal que seguramente nesas marchas teño moitas amizades ás que aprezo e seguramente tamén teño mais afinidade estatísticamente coa xente que nelas está que coa que non mais...

Hai dúas realidades que as manifestacions do 1º de Maio  se empecinan en ignorar.

Unha a evidencia de que o sistema está totalmente asentado e adaptado a esa "movilización" feita por carreiros sinalados na data que lle deixan e coas limitacions coñecidas; mentras, as pensions dunha gran maioría da poboación semellan desvinculadas do traballo e non se fai nada por romper esa ilusión ben artellada polos medios: os vellos pensan que as súas pensions poden seguirse cobrando cos poucos e moi precarios traballos de agora.

Por riba non hai ningunha mensaxe contra o control da enerxía por un entramado que a encarece e a produce cun alto custe ambiental; tampouco nengunha mensaxe cara a un troco de modelo e dunha maior conservación dos recursos naturais... todo iso vai caer no segundo feito.

As manifestacions do 1º de Maio pertencen a un tempo pretérito e industrial e a unha "clase" obreira moi diferente da que agora sosten a economía de servizos... non hai conexión e as mensaxes soan a bramido de dinosaurio en extinción.

Seguimos coa xantaxe de que todo vale por un posto de traballo malia a que sexa precario e mal pagado... un posto de traballo que non só non terá pensión senon que non garante as actuais... seguimos dándolle a espalda ó medioambiente.... seguimos ignorando que @s traballadores de agora semellamosnos pouco ´@s dos anos 70... titulados e traballando en servizos polo tanto sen un "producto" que impedir...

Nin o sinto; vexo así a realidade e polo tanto a expreso.

A icona é mais forte que a mensaxe

OUUUUuuuu...

El icono es más fuerte que el mensaje....

— Xosé Manuel Meijome (@Kandpalleiro) September 7, 2015

Sei que hai grandes intelectuais que dende vai mais de medio século o dín e cecais haxa sesudas publicacions que detallan os mecanismos cognitivos polos que se podería explicar que tras 4 anos de guerra salvaxe en Siria cun tremendo lío de intereses (Irán-Arabia Saudí e EEUU-Rusia por exemplo) unha única imaxe conquerira sacudi-las conciencias de tal xeito que os que dician NON agora digan SI.

Cecais xa o tiñan decidido e só estaban esperando esa chispa ou desexando provocala, cecais teñan outros fins que preferimos ignorar.

Nas redes sociais é onde mellor se ve a potencia das imaxes; de feito as ferramentas TIC mais expansivas son as relacionadas coas imaxes nun contexto social (Istagram é un exemplo) e twitter mais Facebook ben o saben que si pos un enlace de primeiro dominio que conteña unha imaxe a incorpora na entrada automáticamente, pero cando trato de deslizar esta pregunta:

Esa tendencia da sociedade á reducción das mensaxes ó gráfico pensades que é por comodidade ou que realmente a xente reflexiona sobre os contidos explícitos e implícitos das imaxes?

 Non se xera conversación nin entre os usuarios dese tipo de rede.

O certo é que xa van moitas demostracions de cómo unha imaxe conquire encender un troco social de tal xeito que non sería de estranar que os poderes coñecedores desta ferramenta a empreguen. Ou non?

Carta a Soria...

Como si non abondase co "Wertido"...

OUUUUuuuu... Ministro; de non ser porque é doado albiscar que o teu pronunciamento non é mais ca un "postureo" ante unha decisión errónea que perxudica ó interés xeral pero beneficia a uns poucos (entre eles tí mesmo que tes xa un vástago colocado na compañía á que beneficias) titularía esta carta aberta dicindo "Eu tamén vou con Soria".

A verdade é que o recurso populista á "necesidade de emprego" xa é dabondo chabacano e xantaxista como para precisaren outras artimañas que calquera sabe, en vista dos poderes ós que apuntan e a lexislación vixente, que serían bloqueadas de contado nos altos tribunais... e para proba o simples pero rotundo feito de non ter promulgado o decreto co "imposto especial" no mesmo intre de autoriza-las prospeccións para que, dende o primeiro metro cúbico ou barril, se imputase o seu pago.

O mais tremendo da túa incoherencia, para min, é que eres capaz de deixar de lado (con esa fráxil memoria que só tedes algúns privilexiados na política) que xa hai sitios dabondo nos que a producción e extracción de enerxía alteran o medioambente, terras asolagadas por encoros, montes con centos de aeroxeneradores, vales como este do bierzo baixo unha capa de contaminación ben visible cada vez que se queima carbón nas centrais....

Estaría ben que ese "imposto especial" abarcase a tódolas instalacions que extraen ou producen enerxía e que revertisen dunha vez no sitio onde esta actividade causa os danos e non en Barcelona onde outros políticos de fráxil memoria ou xuizo din que "lles rouban" porque o que alí "se recauda" non revirte alí... esquecen que o que alí "se recauda" se produce noutras partes só que a amalgama de despropósitos da lexislación lles permite pagar onde lles peta... o pouco que pagan para o dano que fan.

Xestión, camas e silenzo

OUUUUuuuu...

Monos de garbata... monos ó fin...

Para deixa-lo mes feito nesta entrada imos "manchar" este blog con observacions persoais sobre temas candentes da sanidade... ben podería non facelo e seguro que ninguén mo botaría na faciana... como a outr@s tantos guruses insignes.

O tema da xestión clínica en SACYL segue o seu curso, por desgracia a miña profesión está (estamos) focalizados nun punto absolutamente colateral do argumentar
io como é si pode ou non unha enfermeira dirixir unha UGC... unha cuestión baladí si enfocamos o tema dende o punto de vista de quen importa: os usuarios... ou non?

E xa que falamos dos usuarios ¿que papel teñen nas UGC?... tanta filosofía da atención centrada no doente e mira por donde... nin están sin se vislumbra. Seguramente terán que recurir ás moi activas canles de comunicación coa administración (das que alardean en informes de calidade) como as reclamacions e as enquisas... ahh que non, que son canles unidireccionais... bueno que mais ten? a xente pode queixarse... e U-los mecanismos de participación social que prevee a lexislación?.

Así que teremos unidades que "mediran" o seu facer en virtude dos cartos que empreguen e non en virtude da taxa de mortalidade comparada ou de complicacions comparadas e axustada por risco...

-para, para, para ... de dónde pretendes que se saquen eses datos?

Dos "magníficos sistemas de información en tempo real" que temos...

Disimulade o complicado da redacción; só quería deixar a ver que si as UGC miden só gasto ou "producción" (altas, procedimentos etc) non valerán de nada para quen importa: as persoas.

Temos logo a "outra banda" que mide as cousas como vai 40 anos en ratios fixos poboacionais sen teren en conta as variacions na incidencia das patoloxías ou a súa evolución temporal... Un exemplo rudo: para esta xente si vai 30 anos había que ter 50 camas (e o seu correspondente persoal) para tuberculosos esas camas deben seguir ahí... mortas de risa. Por iso me chamou a atención a lexislación de Pennsylvania (Safe staff bill)

Outra cousa é que podamos manter abertas camas e quirófanos para operar en verán o que en inverno non se pode pola incidencia das patoloxías médicas clásicas (EPOC, Insf. cardíaca...) ahhh pero eso implicaría que 'igual' hai mais problemas para coller vacacions en Xullo e Agosto... ou outras cousas... é certo que con menos camas nun centro se producen mais esperas en urxencias (con alto risco para a seguridade por moitas causas) pero, curiosamente tamén se están dando mais altas e operando mais (en absoluto e en relativo)... e hai silencios senlleiros neste tema.

E non esquecer que esto todo depende da reforma constitucional asinada con nocturnidade conxuntamente polo dous grandes partidos... gastos=ingresos... >si rebaixamo-los ingresos (baixando impostos, relaxando a inspección fiscal...) a consecuencia lóxica e 'constitucional' é... reclamacions ó mestre armero.

Logo está o tema da integración... si facer funcionar dun xeito armónico os hospitais, atención primaria e centros e servizos sociosanitarios soa xa a fantasía Qué se pode esperar si dentro destes ámbitos os intereses se 'concentran'? e indo por esta beira para voltar ó principio Podería un médico de familia dirixir unha UGC "do corazón" ? Si se tratase de 'centrarse nos procesos' si, mais como se trata de "controla-los cartos"...

Unha última consideración como nota para unha próxima entrada-xogo: cal é a diferenza (si a vedes) entre un "funcionario" e un "empregado público" ?

Porqué as mensaxes de "defensa" da sanidade pública sempre son 'cara ós de arriba' e non cara ós profesionais que fan cousas que tamén significan desspilfarro dos cartos de tod@s ? non é eso deixar en mans "dos de arriba" esa salvaguarda 'do público' que, disque, se quere facer? Qué hai de malo en decir que si empregamos mal os recursos tamén estamos contribuíndo a 'privatiza-la sanidade'?

O triunfo do anodino

OUUUUuuuu... Fai dúas semanas deuse unha nova que por sí soa rozaba o estúpido; os dous grupos da oposición ó goberno municipal de Ponferrada que viñeran apoiando puntualmente algunhas iniciativas do mesmo (e a investidura) se unían e presentaban unha moción de censura coa rocambolesca condición de que unha persoa elexida nunha das listas tiña que renunciar á sua acta de concellal ó día seguinte da votación da moción.

Segundo o grupo do que viría a ser o novo alcalde a cuestión estaba en coñecemento dos comités correspondentes que deran o visto bó e a "operación" era un éxito para o partido en cuestión... ata que... Carme Chacón (a coñecida desaufiadora) chiou:

Es insoportable como socialista q cualquier día pero sb todo hoy,vayamos a gobernar Ponferrada por el voto d 1 acosador sexual.Yo, contraria
— Carme Chacon (@carmechacon) 08 Marzo 2013

 E o P$o€ fixo augas... e o Sainete, entremes ou traxicomedia chegou... pero voltemos atrás, moi atras para repasar feitos fundamentais que poñen as claves morais desta historia:

A Carta máxica

OUUUUuuuu.... Sego sin rendirme qué lle vou facer... eu na única maxestade na que acredito é na das persoas xenerosas, nas auténticas, as que dan o mellor de sí cada día para os seus e para a comunidade; as que comparten o mais valioso do seu saber sen reservas nen protagonismos.

Nestes intres de tremenda aflicción, de sufrimento, de desafío... temos que ser quen de plantarnos sen estridencias nin violencias, só con constancia e firmeza de decirlle á nosa sociedade que basta xa da darlle premios ós mesmos, que non se pode rescatar só a unha parte dos que tomaron malas decisions, que non se pode empeñar o futuro de todos polos beneficios duns poucos.

Esta carta máxica non sairá do espazo virtual onde a deposito mais teño confianza en que conseguiremos que deixen de enganarnos con publicidades maniqueas e academos a visión de conxunto non só como sociedade senon como especie para afronta-los verdadeiros problemas que temos por diante e que son os que se ocultan tra-la néboa dos temas financieros: O dogal enerxético e de consumo desmedido ó que nos submetemos hipnotizados.

Feliz día.

Cuadraxésimoquinto...

OUUUUuuuu... A frecha do tempo nos abate inexcusabelmente, sumidos na materia os nosos seres ven limitadas as capacidades que posuen. Tentarmos resistir non é intelixente, adaptarse non sempre é rendirse, sempre hai un xeito 'distitno' de FACER.

Son proxecto malía ó trebón. Son incógnita que descoñezo e descubro cada día. Son potencia e feito á vez.

Vexo polos buratos que ten o muro da miña percepción... sesgado polo que me rodea e me formou, logo son culpable de sesgo; tendo a xulgar dende o meu punto de vista e coa información que teño.

Son un óptimo pesimista ou un pésimo optimista... tentando ver cousas positivas en tódolo que me arrodea para que o peso da existencia non remate por cercenar o camiño antes de que toque; porque ó final sempre toca.

Sinais no ceo

OUUUUuuuu... Por desgracia (e sí, así o digo) este goberno só vai ser eficaz no que respecta a trocar cousas que segundo a súa filosofía "están mal" como o mercado laboral que, tra-la reforma proposta, pasa a ser "mellor que o dos EEUU" segundo un dos capos das finanzas mundiais. E non é que non saiban, é que non os deixan... hai outro goberno na sombra.

Mentras a banca, que sigue a ter beneficios e a pagar grandes cantidades de complementos variables por obxectivos ós seus directivos, pide ó BCE mais de 300.000 millons de €uros (o 25% do total que leva prestado o Banco central) pero o crédito non flue ou sigue a intereses de usura cando a eles llo prestan ó 1%... Que fán con eses cartos? especular e dar pelotazos. E cando a cousa vaia mal, cando nun investimento arriscado perdan os fondos sabedes quen vai volver por eles? Siiii todos nós outra vez.

Coa escusa de "salvaguardar os intereses dos aforradores" teremos que rescartar novamente á banca... non sei con qué. E de paso salvamos tamén ós que teñen mais de 150000 €uros que de outro xeito os perderían... eu non estou nese grupo nin, coido, coñezo a ninguén nesas circunstancias, pero si coñezo a moita xente que se está a quedar 'co posto' e sen acceso a servizos básicos pola tolemia do auto-aforcamento ó que nos empurran.

Como sei que non teño lectores non pasa nada polo que vou a facer.

Sabedes de quen é culpa cada movemento especulativo nos mercados?

De todos nós.

Cada €uro nun fondo de investimento, nun fondo de pensións, en depósitos a prazo fixo, en calquer "producto financieiro" é unha palanca que lles permite facer o que queiran con eses cartos sacando de metendo en accions e productos e outros mecanismos sin ter para nada que ver coa realidade das empresas ou da oferta e a demanda... Os prezos das produccions agrícolas dos vindeiros anos están mais pendentes dos fluxos de capital que das chuvias ou as xiadas.... Unha incoherencia maisl.

Eu apenas teño 3000 €uros nun plan de pensions e unhas accions (menos de 200) dun banco que heredei e que non me deixaron vender a tempo... Si botamos contas e imos sumando as cantidades de cada un...

E o caralludo é que cando eles se vaian a pique (cousa que é o seu destino porque ese é o mecanismo da economía financieira) faranos un "corralito" e diran que nós non podemos saca-lo noso dos bancos... e senon ó tempo.

SUXERENCIA para os propensos ás manifestacions.... como dixo Cantoná. Poñamos unha data, unha semana, un mes... E SAQUEMOS TODO DOS BANCOS... si só un 20% dos fondos se move xa seríamos quen de facer que eles se percaten do delicado da súa situación... e se precipiten. ou non.

O ascenso dun novo absolubtismo

OUUUUuuuu... Vendo que xente que se pensa demócrata aplaude a rabiar a execución sumaria de Osama Bin Laden e lembrando cómo lle bailaron á auga ó goberno cando conculcou os dereitos laborais dos controladores para acto seguido emprega-lo estado de escepción moito me temo que estamos ante o ascenso dun novo absolutismo que dá por finiquitados os dereitos civís e mesmo a declaración de dereitos humanos.

Neste estado das cousas un estado como o Chinés vai ser o que marque o camiño das derradeiras décadas dos humanos sobre a terra.

Deuses, procesions e manis

OUUUUuuuu... Así que non se poden facer manifestacions ateas nos días de semana santa para 'respecta-la fé dos creentes e non obligalos a facer pública a súa creenza. Está ben sabelo para cando se fagan manifestacions en datas 'santas' para outras relixions co fín de atacar esoutras confesions... a Xan de Arzúa non lle terían deixado manifestarse e estaríamos sen "festa do boi" de Allariz.

Home eu prefiro facer actividades laicas a manifestacions ateas e por elo me agradan os programas de "actividades alternativas" á relixión que se fan en varias vilas pola península adiante; o problema é que para o que non temos alternativa é para a hipocresía.

OS VERDADEIROS DEUSES

Os masons significaban á divinidade nunha forma xeométrica coa "divina proporción" (encarnada no número phi) pero o certo é que o verdadeiro deus desta sociedade tan deshumanizada ás veces é un obxecto redondo ou esférico. Por él se alteran horarios de procesions e de comercios e se fai a vista gorda en situacions de escándalo público ou danos á propiedade pública.

Cartos e balón imperan no caletre dos nosos concidadans e as clases dirixentes o saben e o fomentan. Por iso poden facer unha reforma laboral e unha rebaixa de dereitos cando o que hai é unha crise financieira e do cerne do sistema capitalista... un sistema baseado en 'vivir de prestado' en tódalas súas actividades e facetas que xa non ten qué prestar entón din: "agora para prestar no futuro (e seguir sacando réditos) quitámosvos no prestente".

Mágoa de "Solución Islandesa", pero andamos todos asustados co que fan que pase no norte de áfrica cando a xente se bota ás rúas... ou pensastedes que esas cousas suceden por casualidade?

Dictaduras benvolentes e ocultas

OUUUUuuuu... As movidas destes tempos nos paises magrebies e árabes que nos meten polas pantallas a todas horas como a "grande liberación" de pobos asoballados non son mais que a vergoña da "opinión impúdica" de occidente que calou durante os decenios de esas ditaduras que agora quere derribar para que os seus intereses (estratéxicos, comerciais etc.) se manteñan intatos.

A viraxe na pirámide poboacional e no seu estatus educacional (que non cultural; que as mulleres seguen ausentes desta movida...ou case) mezclada cos efetos da crise no tecido económico das familias e a disminución das remesas dos emigrados provocou este estourido que, pode, que fose alentado dende fora mais que tamén pillou descolocados ós ideólogos do sistema.

Agora sería cando o dedo acusador debera apuntar a moitas outras ditaduras silenciadas, benevolentes e ocultas coas que se manteñen suculentas relacions comerciais e que só se diferencian de Exipto e Tunez en que o xefe de goberno troca por arte de birlebirloque pero o sistema de opresión e partido único sen eleccións permanece.

Pero o certo é que xa hai tempo que a nosa débeda e un segundo dogal que, ó igual que o petroleo; nos mantén nun círculo vicioso de empobrecemento contínuo e de desarmamento no eido da produción malia que seguimos destruindo o medio que nos cobilla coa fruinción de quen ten outro refuxio certo.

Tunez, Islandia e o gatopardo

OUUUUuuuu... Hoxe non vou ter tempo de deixar todo o que penso nestas liñas.

Decátase alguén da forte madurez coa que a sociedade tunecina está a impedir que "todo troque para que todo siga igual"?. A marcha do ditador e a transición non quere dicir poñer no goberno a un mix "dos que saen e os que entran" senon a unha ruptura que non será completa sen un novo documento que funde as novas relacions da sociedade e a súa forma de goberno decidida pola cidadanía.

Por iso a continuación das manifestacions nas rúas de Tunez ten desconcertados ós gobernos occidentais e mais ó da metropole que coidou os seus negocios a salvo co troco da peza mais alta mantendo a estructura... agora non teñen claro como goberna-la cousa.

Algo semellante, mais silenciado, está a acontencer en Islandia onde as manifestacions teñen o grande mérito de ser nunha climatoloxía polar; a xente na rúa fixo dimitir ó goberno do fraude financieiro e constituiu unha asamblea constituinte para xerar un novo 'lugar' de convivencia i expresión da soberanía. Haberá que estarmos atentos á experiencia.

Neste recuncho do mundo uns se mofan de nós cunha NON-negociación sobre cousas decididas por outros en despachos de Londres, Paris e Bruselas e outros seguen ancorados en estratexias de mobilización de hai 40 anos... machiños sede orixinais, folga si; pero de consumo, de move-los cartos de TODOS dun sitio para outro se pagar comisions... facendo flashmobs nos actos mais insospeitados... apoiando ás estructuras locais...
Cando teña 65 anos levarei 42 anos cotizados á SS e, si a cousa non troca, uns 20 'aforrando' en plan de pensions... para que eles podan especular con eses cartos apalancando mercados etc. Nese tipo de cousas é onde se pode facer "pupa" a quen dita as medidas que están a rematar cos servizos e a solidaridade do 'estado do benestar'.

As demagoxias son, agora, tardías e oportunistas por parte duns e doutros que se sacan da man (pola presión das redes sociais, cadeas de correos etc. ou cecais esas cousas eran parte da estratexia?) medidas de mínima rebaixa dos privilexios cando levamos 2 anos de crise; ou é que ata o de agora non había crise nas familias? entón é que como políticos non teñen programa, nin ideas, nin moral...

HEMOS COLOCADO

OUUUUuuuu... So escoitando o que non se dí teredes o cadro completo.

A radio hoxe está moi feliz; "hemos colocado" a débeda e 'só' cun interese un 27% maior que o anterior; acto seguido sabemos que 'os mercados' subiron "comandados por los bancos".

De quén é verdadeiramente esa débeda? Quen a vai pagar con eses xuros?.

O perfecto capitalismo privatiza os beneficios e socializa as perdas.

A min que a banca repartise beneficios entre os parados ou que ós traballadores lles subisen un 27% os soldos si que me semellaría unha nova 'de alcance' pero isto... isto non é mais que mofa.

Casualmente un extrano este día....

OUUUUuuuu... Así que os grándes pronosticadores, os que teñen os datos e sabían o da burbulla inmobiliaria e financieira, os que aconsellaron subir impostos en fase de bonanza para baixalos nas vacas fracas.... agora, hoxe, "casualmente" insinúan que pode que cecais seica ó mellor é probable que... o estado teña mal botadas as contas.

Casualmente onte que no parlamento se vai consuma-la conversión da burbulla do tixolo en burbulla de fondos pensionistas; a grande ferramenta financiera do noso tempo, cartos libres para especular novamente sen ter que garantir ren... ou si, pero que o paguen outros porque nesto do financieiro os gaños son privados (e libres de impostos) e as perdas son públicas.

Dende xa; e coa decisión tomada: Súbanlle os impostos ós fondos de pensions; ata a metade do que se pagaría noutras ferramentas financieiras, non concedan "excensions fiscais" porque o que non se pague hoxe vai ser débeda mañan.

E nas novas veña a falar de como se toma a bolsa as insinuacions do prostíbulo pronosticador/culificador. Dende cando a bolsa lle importa ó cidadán medio? Quen inviste en bolsa saberá o que pode perder e debera sabelo mellor do que sabe o que pode gañar; e, dende logo, coñece ou sabe onde informarse, do que vai pagar ou desgravar por unha situación ou outra. Pero é que investidores en bolsa a nivel de "pouca tolerancia á volatilidade" son mais ben poucos pero veña a preocuparmonos por eles e polas empresas que cotizan.

Si os medios falasen mais das provisions a conta de amortizacions, a conta de obsolecincia, a conta de mandangas coas que as empresas enganan ó fisco... si falasen da sobrevaloración dos activos inmobiliarios dos bancos/caixas que manteñen altos os prezos das vivendas que eles mesmos financiaron na súa tolemia e que agora queren "socializar"... Non querían liberalismo? Pois si unha doutrina que preconiza que o benenficio privado ha de seguir sendo privado (non pagar impostos) tamén será a que manteña que as débedas privadas, privadas se manteñan.

Resposta rápida ós 'opinadores a sueldo'

OUUUUuuuu...Como outras veces viaxar é escoitar radio e aturar insinuacions ás que só podo dar resposta por esta vía.

Hoxe un comentarista en RNE1 veu a insinuar que a presenza de 30 formacions nas eleccions catalanas era un "dispendio e un derroche"... só lle faltou dicir como Sanchez Dragó que o seu voto vale mais que o de xente sen formación ou o de xente que "non contribue"....

A resposta brindouna o mesmo comentarista intres antes cando dicía que "a sociedade catalana está cansa"... Cansa dos partidos políticos; por iso apareceron novas formacions. Claro que este home como outros periodistas ten ausencia de ética e por iso non pon o fundamento en que cada partido xustifique os seus gastos e ingresos detalladamente por cada acto i evento.

Restrinxi-la participación democrática das opcions politicas, tan sequera insinualo, é o paso próximo da castración social... seguen mirando ó teatrillo bipartidista americano como o sono dunha sociedade futura que combine a explotación social e a espoliación natural que se dá en China coa apariencia de eleccións que se ve nos EEUU.

Dereitos Humanos, Periodismo e hipocresía.

OUUUUuuuu... No día de onte os dereitos humanos se viron ensombrecidos novamente porque quen mais pode facer a prol deles denunciando as situacions de atropelo que se producen son os primeiros atropelados.

Claro que non só os gobernos atropelan os dereitos humanos, non; principalmente son as persoas e os seus intereses quenes cometen as barbaridades que sabemos e as que non coñecemos agora. Vin onte moita teima co periodismo como contrapoder do estado co exemplo de do nobel encarcerado mais, non oin ren de como os periodistas se pregan ós intereses dos que PAGAN nos seus medios.

Sin dúbida os gobernos atacan a liberdade de prensa nos paises de réxime non democrático na súa totalidade ou en aspectos 'sensibles' véxase Wikiliks, o tratamento da monarquia hispánica, Marrocos, Cuba, China... Pero a peor censura é a imposta por quen non publica e non paga mais que o que lle interesa... Hai que recoñecelo; o periodismo de agora é unha profesión sen código ético ou como moito cun código ético "en negativo" que permite que ó periodista non publicar algo que non lle pareza correcto pero lle impide publica-lo correcto que vaia contra os intereses que financian ó medio en cuestión.

Pero agora contamos co medio dos medios, e por iso o ataque furibundo a Wikiliks, porque "o mar non ten cancelas" e a rede nos permite ler aquelo que antes estaba relegado ós fancines e pintadas dándolle, iso si, ó noso xuizo de valor a principal carga pois xa non é cuestión de ter 'un medio' creible senon ter moitas fontes de información das que tomar datos e formarnos unha opinión.

A humanidade patrimonio da humanidade

OUUUUuuuu.... Podo entender que certos monumentos e espazos precisen protección 'supranacional' por aquelo da rapiña industrio-empresarial, pero certas manifestacions culturais plenamente en boga e vixentes...

A cousa é que polo mesmo xeito non entendo que outros patrimonios inmateriais non teñan ese recoñecemento e, o peor é que semella que alguhas mostras culturais dos humanos non merecen ser conservadas nin por eles mesmos. Hai moito mamoneo nesto como no nobel da paz.

O preocupante é que ó paso que imos vai a ser preciso facer o que digo no título... antes de que a tolemia humana remate por acabar....cos humanos.

Teorema sobre a fin do noso tempo

OUUUUuuuu... Hoxe remato os 43 anos e inicio os 44.

Levo xa un tempo dandolle voltas á suprema razón escondida no derradeiro sono.

Teño que confesar que as miñas propias experiencias e razons se ven influidas por fontes diversas nas que claro que tamén aparece a relixión como transfondo pero que teñen mais que ver cos coñecementos actuais sobre temas aparentemente desconectados como a física de partículas, a astrofísica, as teorías sobre o espacio-tempo (E.T), a fisioneuroloxía e estudos sobre os sonos. Tamén influen as artes; a literatura e o cinema especialmente, todo elo confluindo no tempo que paso a soas mentres nado, corro ou pedadelo.

Así pois sabemos que a materia que compón o universo que coñecemos en xeral se dispón, por así dicilo, sobre un manto de (E.T) que se ve influido, entre outras cousas pola súa masa e a atracción gravitatoria que xera. Sabemos que, en circunstáncias concretas de grande concentración de gravidade a manta do (E.T) vese arrugada ata cáseque o infinito producindose un "borde exposto" o que é unha singularidade, un paradoxo; nese borde non existe o espazo, mais tampouco o tempo.

As nosas funcions cerebrais organízanse de xeito sinxelo en consciente e subconsciente; cando o noso cerebro entra en estado de reposo as funcions de moderación e razoamento superior do consciente 'baixan' e, pido perdón pero non sei como explicalo, "percibimos" ó noso subconsciente por medio dos sonos. No estado de sono hai intres nos que as conexions neuronais traballan arreo nas áreas coñecidas da linguaxe, da visión; incluso, do movemento. Esas "percepcions" reproducen espazos e visions que coñecemos ou non pero o certo é que nós 'sentímonos' alí.

O xeito no que percibimos o tempo ademais dos coñecidos fenómenos de aceleración ou enlentecemento que se deben ás circunstancias que nos rodean vese influido pola actividade do noso cerebro nese intre. Un cerebro ocupado percebe un tempo acelerado e viceversa. Un exemplo clásico e o do sono no que imos andando e tropezamos; comúnmente se trata dunha experiencia na que 'sentimos' que camiñamos un tempo de tropezamos no intre de despertar e quen nos acompañe nos dirá que pasara moi pouco tempo desque durmiramos.

Evidentemente a morte de outro ser humano é un estado no que o cerebro non presenta actividade ou esta é residual, non en balde a certificación CORRECTA da morte (a cerebral) faise con dous electroencefalogramas planos en 6 horas porque as outras funcions fisiolóxicas poden ser substituidas parcialmente nos medios clínicos.

Para min o fundamental é a idea desa zona/intre na que se produce a derradeira actividade cerebral, as derradeiras "sensacions" e interconexions neuronais antes do cese de actividade. A visión 'dende dentro' (por quen falece) do instante do falecemento é como a entrada nun burato negro, un paradoxo ou singularidade. Para o que falece o tempo elóngase e remata por non transcurrir. Entramos nunha eternidade particular enchida polo noso subconsciente. Non imos a ningures ou si, pero en todo caso sempre se trata de representacions dentro da nosa mente que morre.

Supoño que lle vou dar moitas mais voltas a esto, porque llas dou; así, ás veces, de xeito súpeto xurde unha pregunta no meu interior que trata de "abati-la hipostese". Só un exemplo; pregunteime como distinguir a morte da realidade... polo de agora só se me ocurriu que si achego as mans á boca e o nariz sinto a miña respiración, si non é así debo pensar que ESTOU NO SONO.

Outono Morno

OUUUUuuuu... Como un boletín meteorolóxico resultan agora tódolos telexornais con novas de "crispación social" que semellan montaxes documentais.

Tivemos a folga mais 'mansa' da historia da democracia e tamén temos, no bierzo, o tema do Cabrón, perdón Carbón. As traxedias seguen ahí atrás; millons de persoas sen traballo, centos de miles sen protección social (e mais que haberá), xente sen cobrar e que segue traballando e un modelo enerxético sen definir nen reconvertir.

Agás iso hai xente con moito poder que co seu control dos medios e dos concellos e outros poderes conquire que actitudes claramente criminais e estéticas asimilables a "movementos de liberación" pasen como 'xente de ben' que reivindica algo xusto. Non houbo mais que ver cándo remataron as manifestacions: cando o gran señor se asegurou outros catro anos de cobrar subvencions.
Agora pasarán outros catro anos sen prepararse para unha reconversión ineludibel e cando chegue o momento voltarán coa chantaxe de non pagar e sacarán a esta xente á rúa facendolles creer que se pode manter unha industria que non só non ten prezos competitivos senon que ten un alto custe social polas enfermidades que provoca tanto directamente (traballar dentro da mina) como indirectamente (a contaminación) cun balanzo brutalmente negativo si na conta entra a emisión de CO2.
Pero o mais grave é que ningúen resposta á cuestión de ¿para que serviron entón os cartos do plano MINER? Os cursos que se deron, as prexubilacions indiscriminadas, as infraestructuras... seguen entrado novos ás minas porque non saben(?) facer outra cousa, seguen saíndo señores de 45 anos prexubilados que NUNCA baixaron ás galerías, seguen as estradas feitas a ningures. Milleiros de millons DESPILFARRADOS polos derradeiros 4 gobernos do estado nunha sopa boba que non cumple ninguha das súas premisas.

Os convocantes da folga xeral non tiñan 'plano B' e agora co decepcionante balanzo de que ninguén se beneficiou do seu resultado salvo a dereita fuxen cara adiante ó precipicio da historia; menos mal que a lideresa aínda non se atreveu a toma-lo control, pero pouco lle falta a esta nova Tacher do século XXI entón si que imos coñecer ó neoliberalismo atroz e á desprotección social.

O paripé está servido; negociarase certa rebaixa na reforma que haberá que dar por boa e a seguir a caida deste ciclo e a entrada do seguinte desta bicefalea financieira que rexe na sociedade actual.