Agás os doucentosmil que emigraron (porque podían; tiñan título universitario) os que "emprenderon" non só se expuxeron a un sistema de cotización inxusto e a un acoso de facenda furibundo: ademais deixaron de ser "traballadores" e... quedaron fora do "abrigo" do sindicalismo.
Unha mostra mais de que ese ente chamado "a esqueda" non acaba de comprender as novas estructuras de poder e que a súa propia permanencia é unha garantía para o capitalismo financiero que conta con eles como aliados nas "reformas para mante-lo emprego".
Mentras nos distraemos en arraxarlle o problema ó sector financieiro asumindo como sociedade a súa falta de previsión no crédito por mor de manter quente a máquina do "crecemento" seguimos sin ter claro que o verdadeiro problema é o modelo: o modelo enerxético, o modelo de producción-consumo-destrucción, o modelo social, o modelo educativo, o modelo de investigación...
Temos medo ó descoñecido, é algo natural, pero mentres permanecemos quedos atenazados polo medo como un cervatillo indefenso nun lume é cando mais risco de perecer corrermos... algo ten que trocar si queremos deixar un futuro.