Bretaña; a Galicia extendida

OUUUUuuuu...

Cargando co encargo duns amigos... 6 metros de menhir.

Dende logo que sei que unha visita de 5 días non da coñecemento dun territorio e menos un tan grande como a Bretaña pero deixademe que vos conte as miñas impresions e pensamentos derivados agora que xa pasaron uns días.

 Paisaxísticamente as diferencias son notables pois só parte do territorio galego se semella ó bretón... en xeral é menos montañoso que Galicia mais incluso na costa se semella pola cantidade de rias e enseadas pero teñen outra "arquitectura".

A vexetación é bastante semellante ó que debeu se-lo bosque atlántico en Galicia: nin sombra de eucaliptos nin marcas de incendios forestais. Abondan os espazos naturais na sinalización dos lugares.

Na distribución humana do territorio dous parámetros de interese; unha concentración parcelaria feita no século XIX deixou grandes propiedades que son as que sosteñen a un abondoso tecido agroindustrial e unha rede de comunicacions sen autoestradas de peaxe (en Francia as autoestradas son de 3 carris) pero con moitas autovías ou vías rápidas que comunican as principais cidades e fan de eixo vertebrador do territorio.

Á igrexa de Noia saiulle un cruceiro... Pont l'abbe.

Visualmente hai moitos sitios nos que un pensa que está en Galicia... a abondancia dos cruceiros e outros elementos en pedra, a parsimonia coa que se vive nalgunhas vilas... pero tamén hai notables diferencias. A pirámide poboacional xa mostra signos de envellecemento mais non tan acusado como en Galicia, a cultura tradicional está moi presente mais sen caer en cerrazóns innecesarias; ós novos participan das festas populares aportando a súa visión pero son as formas e manifestacions populares as que reciben mais afluencia de público e aplausos.

Peto de ánimas... 

A min visualmente semelloume que era como si a Galicia a "estirasen" polos bordes marítimos e no estiramento lle rebaixaran as montañas... teño a impresión de que aquí se podería ter chegado a algo semellante si a reforma agricola se tivera feito no seu intre e iso faime pensar si agora somos unha reserva de biosfera xustamente por esa falta de desenrolo... unha especie de "decrecemento programado" que ninguen quixo pero sucedeu. A única diferencia ó noso "favor" é que as grandes cidades estan dentro do terrritorio e na costa mentras que en Bretaña as grandes urbes son fronteirizas co interior de Francia (Rennes e Nantes) e históricamente son o menos bretón de Bretaña.

O nexo cultural entre Bretaña e Galicia existe, seguramente non tan forte como ós panceltistas pretenden mais non tan anecdótico como en Madrid e Paris quixeran... debemos seguir tirando del sen pretender convertilo nunha causa excluinte senon nun punto de apoio no que os pobos periféricos de europa se podan ver reflexados.

Laicismo e ciencia por un futuro sostible

OUUUUuuuu...

A política dos conservadores sempre é a mesma: Negar calquer troco legal de avance social ata que outra forza política menos conservadora o fai; entón a deixan estar.

A aínda moi forte presenza da relixión nos estamentos que dirixen económica e faticamente a sociedade fai que moitos dos avances organizativos que poderían ofrecer un futuro esperanzador para o conxunto da sociedade se vexan frustrados.

A influencia da relixión na educación segue a ser o principal obstáculo e proba desa influencia é que exista unha asignatura (eso sí só da relixión hexemónica) e que esta compute a tódolos efectos nas calificacions académicas.

Resulta paradóxico que os que manteñen a imposición da presenza da súa relixión nos ámbitos públicos facendo fachenda dela con pompa e boato pagado por todos sexan os que "alertan" do incremento da presencia de outras relixions na sociedade... Si alguén ten temor da futura preeminencia dunha relixión na sociedade que faga perigar os valores actuais que comence por pedir que a relixión católica saia dunha vez por todas de tódolos ámbitos públicos.

Establecer unha auténtica sociedade laica non vai ser cuestión de hoxe para mañan nin pode ser froito dunha "disrupción revolucionaria" require en primeiro lugar unha lei educativa que aparte a relixíón do ensino tanto no tempo lectivo como no campo dos símbolos; só así desaparecerá esa aparentemente lóxica unión entre a relixión e "os valores" da sociedade cando é de sobra coñecido que xustamente son as relixions as que mais linchamentos promoven e mais intolerancia promoven.

A saída da relixión do ensino traerá a medio e longo prazo a mellora da capacidade científica do conxunto social deixando atrás esta época de novos chamanes e charlatans que tanto se aproveitan non só da ignorancia da xente senon da falta de resposta por parte da xente que SI sabe de ciencia pero que cala por medo ó predominio relixioso no que vivimos.

En fin, nestes intres de factos aparentes quizais botar abaixo o concordato sexa moito pedir pero reforma-la educación obrigatoria para sacar a relixión da escola semella a maior necesidade para o futuro da nosa supervivencia.