E os tempos se fixeron auga...

OUUUUuuuu...Si, sei que teño que coida-la miña imaxe 'dixital', se cadra se non semellara tan 'outsider' ou radikal tería...o qué? non sei; pero os tempos que corren son así como a auga, non se poden coller, adoptan a forma de todo e de nada e hai que saber nadar moi ben nas súas correntes.

É moi interesante ouvir falar da web 2.0 como un xeito de defensa da xente (e as súas indentidades dixitais) fronte a unha hiperdensidade de información e de conectividade, mais eu coido que tamén hai que reaccionar fronte a unha hipertrofia dos mecanismos do mercado para ataca-la nosa intimidade e seguir acosandonos coa publicidade e o condicionamiento social (medos e incertidumes) para mantermonos dóciles e contentos co que hai.

A INFORMACIÓN É PODER SI A COMPARTIMOS.

Este é, ó meu entender, o axioma... cada vez que algúen me pide axuda sobre un tema (normalmente tecnolóxico) eu resposto e partillo o que sei porque sei que en algures alguén vai partillar comigo o que sabe sobre un tema que me interesa... Viaxes, profesión, deporte... así sempre estamos aprendendo i ensinando. Por iso o poder non é capaz de entender, non son capaces de crear, probar e compartir e así están empecinados en controlar a rede e limita-lo movemento.

Outra cousa é saber atopar e valora-la información, saber qué información che importa da que hai na rede e ter unha fiestra e vias de comunicación...

Cara a onde irá o capitalismo agonizante? é dificil de saber, mais ou se pon en valor este movemento de xente que crea, proba e comparte ou caeremos nalgun xeito de estado totalitario Orwelliano.