Ámbolos dous foron durante mais de 40 anos cabeza dun goberno de corte autoritario ó que chegaron "manu militari" e no que empregaron métodos represivos cos que non se alieaban no modelo que querían impor.
O transcurso deses anos e a evolución do mundo levoulles a abrazar movementos globais que esixian un posicionamento mas estricto ideolóxicamente do que en principio querían e ese alineamento xunto coa derrota dese modelo a nivel global levou a poboación a sufrir as consecuencias dunha autarquia e un aillamento.
E ámbolos dous deixan o poder "consolidando" a pervivencia das estructuras creadas atando a sucesión... e deixándolle ós seus sucesores naturais un gran patrimonio que provén da espoliación dos rivais políticos.
Non vexo lóxico entrar a dirimir si un ou outro foron mais "sanguinarios" ou si foron mais sistemáticos na eliminación dos rivais ou si provocaron mais emigración por razons políticas e falta de libertade ou por razons económicas o final cada morto e cada emigrado vale dabondo por si mesmo.
Para min a clave da diferencia está na situación relativa que queda a poboación respecto ó seu entorno inmediato no que a indicadores de progreso social se refire; e non por elo se xustifica unha dictadura pero sí se deberían acalar bocas.
Un país é punteiro en educación, sanidade e cobertura social no seu entorno tanto que en alguns indicadores é superior á maior potencia "bélica" mundial mentras que outro presentaba diferenciais tales que cando tratou de integrarse no seu entorno estivo mais de 20 anos recibindo fondos para o desenrolo...
Porque Quén pode pedir xuizos por xenocidio cando no seu pais se fixo unha lei de "punto final"? Quen pode pedir que se restituan propiedades previas á revolución si no seu país o expolio se normalizou por lei?
Ata sempre comandante.
