Hai tamén, e iso é peor, mais "pobreza de alma" na que o egoedoconsumismo nos afoga creandonos a sensación de que non temos nada que facer e que loitando contra a pobreza só se pode conquerir empobrecerse un mentras que o número de pobres vai seguir medrando... Enganados pola droga publicitaria seguimos o camiño doado do "eu non perxudico a ningúen mais non me vou a sacrificar nelo" e o espectáculo de centos de persoas botándose a morrer no mar cada día, dos milleros de nenos morrendo de fame no mundo cada día, dos millons de persoas que subsisten con menos de 5 €uros cada día continúa.
As valeiras promesas dos poderosos non son mais ca o froito da indiferencia dos que somos os seus cidadans e ocurre porque os cidadans non impulsamos ós nosos gobernos para que se preocupen de faceren pequenas cousas mais efectivas para que as circunstancias melloren un chisco para miles de millons de persoas.
Os boicots ós productos por motivos políticos locais son tan ridiculos como serían eficaces para que as empresas multinacionais deixaran de ser causa de pobreza no mundo. Existen moitas organizacions que se adican a denuncia-la explotacion da poboación dos paises pobres polas grandes empresas do mundo e que poderían indicar, de xeito independiente, cales toman medidas para que a súa presencia non sexa (polo menos) a causa desa pobreza.
Disque a felicidade é a auséncia de medo, está claro que os medos para nós, os que moramos no 1º mundo son, na maioría dos casos, cousas que lle darían a risa ó 80% da poboación mundial... Medo é pasar fame, non ter onde durmir, sufrir violencia e persecución... a pobreza.
No hay comentarios:
Publicar un comentario