1º Abonda dicir que eu tamén apagarei as luces ás 20:30 mais...
Vexo moi descarado que neste tipo de actuacions que son unha chamada de atención da cidadanía ós poderes políticos para que se tomen en serio o problema enerxético-climático se sumen as institucions.
Con iso as institucions non só fan a apariencia de "a nós xa nos preocupa o tema" sinon que envolven este xa de por sí acto simbólico nun papel de agasallo que o transforma nunha especie de doativo miserecordioso, un novo domund.
Si a administración quere facer algo que faga ALGO e si quere participar simbólicamente que o faga, pero en silencio; non facendo delo outro acto mais de propaganda. Porque tendo uns edificios, uns vehículos, alumbrado público de rúas, avenidas e polígonos hai campo mais que dabondo para o aforro enerxético sistemático e continuo e non para apaga-las luces un sábado. Porque existindo tantas e boas alternativas no deseño, execución e avaliación de políticas enerxéticas se cae na parodia constante.
Hoxe apagamo-la luz para enceder o futuro e non o noso sinon dos que veñen detrás...
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
De Monxes e Xuices
OUUUUuuuu...A verdade é que nin os representantes democráticos nin os membros do poder xudicial se preocupan o mais mínimo de manter as formas...semellan estar conformes coa dicotomía entre a apariencia e a realidade do sistema no que viven.
Un sistema de "Vasos comunicantes" para ter control da sociedade no seu proveito. Iso é o que montaron os 'pais da constitución' un sistema tan incerto como o demostra ser a castidade de certos membros de grupos/sectas relixiosas.
Igual que os monxes/curas/bispos deberan mante-la antinatural castidade os suxeitos da carreira xudicial deberan manter unha antinatural "acidadanía"; un xeito de vivir sin vivir, non mercar, non vender, non interactuar...non ter unha idea propia da sociedade...ou iso nos quixeron vender na biblia; perdón, na constitución.
Pero os suxeitos encargados de facer xustiza non son hermafroditas mecánicos e teñen relacions persoais como todos nós, mercarn vivendas, comida, vacacions... esa aparente clausura na que tratan os feitos das vidas dos demais, na que xulgan aparentemente só coa balanza que lles entrega o poder lexislativo...todo APARIENCIA.
A carreira xudicial non debera permitir nin durante, nin antes, nin dempois a participación na "carreira política", polo menos debera ter unha cadencia de 8 anos. E si se quere seguir mantendo esta participación na vida política de xuices e fiscais o poder xudicial debera estar baixo a capacidade de decisión dos cidadans en forma de elección (non concurrente coas lexislativas) dos nomes dos altos cargos da carreira xudicial.
Certos poderes públicos foron habilmente 'escondidos' de que ostenta o poder democrático polos primeiros lexisladores... moitas cousas das que pasan son froito delo.
Un sistema de "Vasos comunicantes" para ter control da sociedade no seu proveito. Iso é o que montaron os 'pais da constitución' un sistema tan incerto como o demostra ser a castidade de certos membros de grupos/sectas relixiosas.
Igual que os monxes/curas/bispos deberan mante-la antinatural castidade os suxeitos da carreira xudicial deberan manter unha antinatural "acidadanía"; un xeito de vivir sin vivir, non mercar, non vender, non interactuar...non ter unha idea propia da sociedade...ou iso nos quixeron vender na biblia; perdón, na constitución.
Pero os suxeitos encargados de facer xustiza non son hermafroditas mecánicos e teñen relacions persoais como todos nós, mercarn vivendas, comida, vacacions... esa aparente clausura na que tratan os feitos das vidas dos demais, na que xulgan aparentemente só coa balanza que lles entrega o poder lexislativo...todo APARIENCIA.
A carreira xudicial non debera permitir nin durante, nin antes, nin dempois a participación na "carreira política", polo menos debera ter unha cadencia de 8 anos. E si se quere seguir mantendo esta participación na vida política de xuices e fiscais o poder xudicial debera estar baixo a capacidade de decisión dos cidadans en forma de elección (non concurrente coas lexislativas) dos nomes dos altos cargos da carreira xudicial.
Certos poderes públicos foron habilmente 'escondidos' de que ostenta o poder democrático polos primeiros lexisladores... moitas cousas das que pasan son froito delo.
Esperanza Chavez no alpendre de Belén...
Hai xente que se enfronta ós problemas con solucions e outra que o fai escapando cara adiante.
Temos o exemplo en persoeiros como Espe a de Madrid que de tan populista que é semella mais ó señor Chavez un cáseque dictador polos seus feitos que a un gobernante consciente do que é a estructura de das administracions e de que o goberno non exerce un poder pola forza (non sempre cando menos) senon pola autoridade que lle outorgamos os cidadans cos feitos mais cotians nos que está o pago das taxas e recargos nos que as administracions obteñen os fondos cos que financiar e facer.
Fai xa mais de 10 anos, cando o servicio militar era obligatorio e a obxeción de conciencia unha (mala) alternativa xa se falaba da obxeción "fiscal" e lembro que o partido de Espe, que digo o partido; o goberno do que formaba parte, lle chamaba fraude a tentar rebaixar a nosa aportación en impostos na porcentaxe que o estado lle adicaba a gastos militares.
Tamén houbo un tempo no que se tentou non pagar os impostos correspondentes ós gastos "fixos" da igrexa sodómica (católica sen nengún sentido do humor ou retranca) mentras esta non pagara o IVE polos seus bens e vendas....
Pero agora Espe sinte a chamada 'do aforro'? e promulga o que antes rexeitaba e ademais a grande escala; nada de non pagar a parte da suba do IVE, non pagar nada e punto. Proposta incendiaria onde as haxa própia do anarquismo mais que da dereitona e que volta a apuntar a un dobre obxentivo: Oporse ás políticas economicas do goberno estatal e... facer estoura-la cabeza de Mariano.
Esta muller non tiña prezo entre os palestinos de Jerusalem. Entón si que a Intifada seria un xogo de nenos... non son capaz de albiscar o que faría pero seguro que montaría o Belén en Belén.
Non si?
Temos o exemplo en persoeiros como Espe a de Madrid que de tan populista que é semella mais ó señor Chavez un cáseque dictador polos seus feitos que a un gobernante consciente do que é a estructura de das administracions e de que o goberno non exerce un poder pola forza (non sempre cando menos) senon pola autoridade que lle outorgamos os cidadans cos feitos mais cotians nos que está o pago das taxas e recargos nos que as administracions obteñen os fondos cos que financiar e facer.
Fai xa mais de 10 anos, cando o servicio militar era obligatorio e a obxeción de conciencia unha (mala) alternativa xa se falaba da obxeción "fiscal" e lembro que o partido de Espe, que digo o partido; o goberno do que formaba parte, lle chamaba fraude a tentar rebaixar a nosa aportación en impostos na porcentaxe que o estado lle adicaba a gastos militares.
Tamén houbo un tempo no que se tentou non pagar os impostos correspondentes ós gastos "fixos" da igrexa sodómica (católica sen nengún sentido do humor ou retranca) mentras esta non pagara o IVE polos seus bens e vendas....
Pero agora Espe sinte a chamada 'do aforro'? e promulga o que antes rexeitaba e ademais a grande escala; nada de non pagar a parte da suba do IVE, non pagar nada e punto. Proposta incendiaria onde as haxa própia do anarquismo mais que da dereitona e que volta a apuntar a un dobre obxentivo: Oporse ás políticas economicas do goberno estatal e... facer estoura-la cabeza de Mariano.
Esta muller non tiña prezo entre os palestinos de Jerusalem. Entón si que a Intifada seria un xogo de nenos... non son capaz de albiscar o que faría pero seguro que montaría o Belén en Belén.
Non si?
A moral e a historia
OUUUUuuuu...Si esta especie de primate que chamamos homo sapiens sapiens chegou o actual estado de "desenrolo" (mais tecnolóxico que como sociedade) se debeu á progresiva evolución non só das especies en termos biolóxicos senon da propia organización das sociedades que os diferentes grupos de humans vimos formando ó longo do tempo.
Non cabe dúbida que unha das principais armazons dos grupos sociais ó longo da historia son os valores que eran importantes para cada grupo e o xeito como eses valores se facían 'regla' social e estaban presentes en tódalas manifestacions da sociedade 'ergo' cultural.
E ese conxunto de valores evoluiu tamén co tempo incluso dentro dos aparentes marcos de "estabilidade política" que son os estados organizados. Non quero poñer exemplos para non contaminar o fio do meu pensamento con odiosas comparacions (ás veces necesarias, pero non imprescindibles); mais si lembrar que, curiosamente, é dentro do marco dos estados proto-democráticos donde se deron as mais rápidas evolucions dos valores das sociedades.
O estado no que actualmente vivimos evoluiu dende un réxime de feroz represión a un réxime que precisaba cada volta mais apertura ó exterior e mais adiante a unha 'dictablanda' e logo a un estado "proto-democrático monarquizado" e con esa sociedade evoluiron os valores morais dos seus moradores e as súas manifestacions culturais.
A moral e a ética dos grupos humanos están íntimamente vencellados a ese conxunto de valores que as sociedades van adoptando e temos que saber apreciar esa evolución e a súa velocidade no noso actual marco de convivencia. Cando un valor 'novo' acada o "activo" de seguida se ergue en referenta para a moral e debe ser contrastado polo rexeite a calquer manifestación, organizativa ou cultural que se opoña a elo sen ter en conta a bagaxe histórica que esta teña. Evidentemente ó falar de sociedade non estamos a falar dun comportamento uniforme ou agrupado localmente (ainda que ás veces o semelle) senon, pido perdón anticipadamente, de estatística social.
Así que non importa o significado que unha manifestación cultural tivera para unha sociedade, si esta contravén a un valor 'activo' tarde ou cedo será rexeitada pola sociedade na que se produce ou simplemente abandoada.
Adiantar un debate de este calibre, ser capaz de facelo con serenidade está ben; falar de prohibicions cando habería tantas cousas que prohibir antes que tamén matan e/ou asesinan (minas antipersoa producidas en vai ti saber qué pequeno pobo...) pois non me resulta moi coherente, pero tamén o acepto. Sair por 'soleares' con goyesca chuleria simplemente: Patético.
Non cabe dúbida que unha das principais armazons dos grupos sociais ó longo da historia son os valores que eran importantes para cada grupo e o xeito como eses valores se facían 'regla' social e estaban presentes en tódalas manifestacions da sociedade 'ergo' cultural.
E ese conxunto de valores evoluiu tamén co tempo incluso dentro dos aparentes marcos de "estabilidade política" que son os estados organizados. Non quero poñer exemplos para non contaminar o fio do meu pensamento con odiosas comparacions (ás veces necesarias, pero non imprescindibles); mais si lembrar que, curiosamente, é dentro do marco dos estados proto-democráticos donde se deron as mais rápidas evolucions dos valores das sociedades.
O estado no que actualmente vivimos evoluiu dende un réxime de feroz represión a un réxime que precisaba cada volta mais apertura ó exterior e mais adiante a unha 'dictablanda' e logo a un estado "proto-democrático monarquizado" e con esa sociedade evoluiron os valores morais dos seus moradores e as súas manifestacions culturais.
A moral e a ética dos grupos humanos están íntimamente vencellados a ese conxunto de valores que as sociedades van adoptando e temos que saber apreciar esa evolución e a súa velocidade no noso actual marco de convivencia. Cando un valor 'novo' acada o "activo" de seguida se ergue en referenta para a moral e debe ser contrastado polo rexeite a calquer manifestación, organizativa ou cultural que se opoña a elo sen ter en conta a bagaxe histórica que esta teña. Evidentemente ó falar de sociedade non estamos a falar dun comportamento uniforme ou agrupado localmente (ainda que ás veces o semelle) senon, pido perdón anticipadamente, de estatística social.
Así que non importa o significado que unha manifestación cultural tivera para unha sociedade, si esta contravén a un valor 'activo' tarde ou cedo será rexeitada pola sociedade na que se produce ou simplemente abandoada.
Adiantar un debate de este calibre, ser capaz de facelo con serenidade está ben; falar de prohibicions cando habería tantas cousas que prohibir antes que tamén matan e/ou asesinan (minas antipersoa producidas en vai ti saber qué pequeno pobo...) pois non me resulta moi coherente, pero tamén o acepto. Sair por 'soleares' con goyesca chuleria simplemente: Patético.
Condeados por confiados
Eso lle está a pasar ós "estados do benestar".
Os altos despachos de Londres e NY tiñan sinalado ó modelo de benestar como o enemigo a batir tras a caida do diaño comunista; durante decadas tentaran por tódolos medios atraelos cara á súa ideoloxía de 'menos estado más iniciativa' con éxitos aparentes mais con grande resistencia das sociedades.
Pero chegou o cíclico estourido da burbulla X e as entidades que sosteñen esa ideoloxía tremeron e alzaron as súas voces suplicando que non se lles aplicasen as normas do liberalismo senon os rescates do estado social...e picamos.
Agora, os mesmos analistas que non foran quen de sinalar ese estourido e das súas consecuencias para as economía xulgan as "ineficiencias" dos estados e as mesmas entidades que houbo que socorrer atacan sen piedade á débeda dos estados que a súa propia crise contribuiu a acrecentar.
Será que teñen medo a que no vindeiro estourido, á volta de 3 meses, o estado xa non poda acudir ó seu rescate? eu penso que si, que saben que teñen pouco tempo para o que se lles ven enriba. O Banco de España lles advertiu que teñen moita propiedade inmobiliaria valorada a prezos de 2007 e que eso está a 'desvirtua-los balanzos' da banca e por riba, coa que cae a xente non pode pagar as hipotecas nas que a avaricia fomentada polo sistema lles invitou a meterse.
Os estados do benestar están agora nun xogo liberal 'light' condeados a reducir un déficit que si ben algo ten que ver con ineficiencia e despilfarro tamén ten moito que ver en ter "confiado no enemigo" ese que os ten sinalados dende os ventanais da City ou de Manhatan.
Os altos despachos de Londres e NY tiñan sinalado ó modelo de benestar como o enemigo a batir tras a caida do diaño comunista; durante decadas tentaran por tódolos medios atraelos cara á súa ideoloxía de 'menos estado más iniciativa' con éxitos aparentes mais con grande resistencia das sociedades.
Pero chegou o cíclico estourido da burbulla X e as entidades que sosteñen esa ideoloxía tremeron e alzaron as súas voces suplicando que non se lles aplicasen as normas do liberalismo senon os rescates do estado social...e picamos.
Agora, os mesmos analistas que non foran quen de sinalar ese estourido e das súas consecuencias para as economía xulgan as "ineficiencias" dos estados e as mesmas entidades que houbo que socorrer atacan sen piedade á débeda dos estados que a súa propia crise contribuiu a acrecentar.
Será que teñen medo a que no vindeiro estourido, á volta de 3 meses, o estado xa non poda acudir ó seu rescate? eu penso que si, que saben que teñen pouco tempo para o que se lles ven enriba. O Banco de España lles advertiu que teñen moita propiedade inmobiliaria valorada a prezos de 2007 e que eso está a 'desvirtua-los balanzos' da banca e por riba, coa que cae a xente non pode pagar as hipotecas nas que a avaricia fomentada polo sistema lles invitou a meterse.
Os estados do benestar están agora nun xogo liberal 'light' condeados a reducir un déficit que si ben algo ten que ver con ineficiencia e despilfarro tamén ten moito que ver en ter "confiado no enemigo" ese que os ten sinalados dende os ventanais da City ou de Manhatan.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)