Verin. Ou cando o médico botou ó practicante.

OUUUUuuuu

Os gregos que tiñan moito tempo para reflexionar sobre os fenómenos da natureza e sobre o comportamento humano (non tiñan TV nen internet nen outras drogas mentais...) tiñan unha teoria sobor do "eterno retorno", se non lembro mal, sostiñan que o tempo (logo, os nosos actos) sempre volta a onde estaba.

Algo así semella que pasou en Verín, pero con interesantes variacions que fan pensar que o pasado non aconteceu ou que a politica das formacions non ten ren que ver coa politica dos individuos.

Hai tempo (¿dez anos?) o Cacique, que tiña como palanca ó cura (iso pensaba él) e coma segundo ó practicante, foi "censurado" polo médico e o opositor (perenne opositor; se fose adestrador xa non comia o turron ó 2° ano); por un "quitame alá esas leiras". Daquelas o cacique era un "monstro", un exemplo do que a politica non debia ser...

Logo, viñeron as eleccions. E os cidadans (pode que habilmente "carretados" ou subliminalmente "motivados" ) decidiron poñer ó practicante no concello (ainda co apoio do cura)... o cacique iniciou a "travesia do deserto" e o médico decidiu "trocar de aires" e ir por independiente "un lustriño".

Nas seguintes eleccions o practicante mellorou os resultados non se sabe si por meritos propios, meritos alleos, demeritos alleos, melloras nas tecnoloxias (de "carreteo" e de "lavado") ou por un compendio de todo. E apareceu o "chiripitiflautico" para facer as delicias dos espectadores... nos derradeiros anos desa lexislatura o cacique saiu da cova e escomenzou a oubear e o médico voltou ó redil.

Xa nos meses antes das derradeiras todo se precipitou; o cacique quería voltar o "seu posto", o practicante queria facer valer o traballo feito (¿e onde carallo vai o cura?)o medico e o opositor facian as contas da leiteira...

¿ e que dician a todo esto os partidos politicos?; gardians e guias da dos principios democraticos...bla, bla, bla; bla-bla-bla, bla, bla, bla.

O caos foi o dono da situación e os presupostos Kafkianos da lexislación electoral e do procedemento administrativo comun puxeron en evidencia que o que a cidadania debería elexir xa dunha vez é ás persoas e non "listas" de "listos" feitas de non se sabe que xeito por non se sabe que escuros intereses...

O practicante saiu "presidente" do concello por discordancia dos opositores que só acordaron facerlle imposible gobernar mentres eles negociaban (eles e os seus partidos cada quen pola sua banda). O tempo pasou e chegou un día no que o novo trio dos marx saiu do camarote e dixo "quitate tu pa ponerme yo".

Esta trama ainda non rematou.