Down back

OUUUUuuuu

Hoxe fun ó cinema na remozada sala "Lauro Olmo" de O Barco, fun afoga-las miñas carencias i esa sede segreda de ilusions nas butacas e na escuridade, fun divagar nas lembranzas doutros cinemas doutro tempo e noutra vila nun filme de lembranzas que axudan a reconducir unha vida valeira.

Facía demasiado tempo que non ia só ó cinema a concentrarme nunha historia, a disfrutar dun traballo meticuloso e dunha paisaxe que soubo merece-lo espazo de pantalla que se lle adicou.

Voltei a sair dun cinema coa sensación de terme deixado algo atrás e de desexar atopar algo ou alguén por diante, é extrano porque coido non ter fallas materiais (como a maioría dos que moramos en occidente) e manteño a mente motivada en múltiples frontes, mais a máxia do cinema fai que un se pregunte sobre cousas da própia vida ou a da vida das persoas en xeral.

Atoparse a un mesmo coas cousas boas e malas de cada un e facer contas é o que facemos cando se achega o 31 de Nadal e a convención anual remata e se inicia unha nova.
Mirar atrás e replantexarse o desxado, o acadado, o posible e o sonado se soe facer no ecuador da vida e compre facelo cunha "ollada exterior" como se vísemos un filme para non sufri-lo impacto dunha realidade que ainda sendo moi boa deixa débedas pendentes.