O venres á derradeira veu a musa e me arroutei; cheguei á casa e decidín liscar lonxe sen plano nen guia... Calmoume o diálogo coas tapiñas e o "likor-maría".
Espertei para concreta-la iluminación. Fomos cumpli-lo desexo dos rapaces gracias a un bó amigo.
Andivemos de compras pola zona mais "viva" da capital, comemos "verde" e nos enguliu a besta para podermos ir patinar.
Cando rematou o día esquencerame da sombra e da luz.
Ó día seguinte fomos "pradear" por pasear...
Foi unha visita curta mais intensa; chea de conversas clarificatorias. É o que ten viaxar; que contactas con outras realidades, calibras e decides.
No hay comentarios:
Publicar un comentario