OUUUUuuuu
Dentro de escasas horas rematarán as fanfarrias das compañías de representación i exhibición de elementos, tornaranse tranquilos os acesos discursos e quedarán limpos os rueiros de papeis e fotos.
Suponse que entón teremos que reflexionar para outorgarllela confianza á
candidatura que semelle mais consistente e con mais perspectivas de traballar en prol do que un considere preciso no ámbito da elección. Subliñei o de candidatura porque así nos obrigan a votar nestes intres; as designacions de cargos (deputados, procuradores a cortes, concellais...) son individuais mais votar votamos a un conxunto "Mancomunado" de individuos que, de xeito automático escomenzan a desligarse uns dos outros en canto hai atisbo de algún perigo ou problema...
Bueno, ó que vou, que esa reflexión moitos a fan en base a actitudes políticas xerais dos partidos que presentan as candidaturas ou con respecto ó primeiro candidato da lista··· É certo, non o nego, o que eu propoño leva tempo; e asumir que incluso persoas con aspecto que nos pode resultar noxento ou pertencentes a partidos que son sostidos e sosteñen plantexamentos insolidarios e retrógrados, poden ter realizado o programa que presentaron e polo que foron elexidos e/ou presentar programas con propostas novidosas, ben plantexadas, convincentes e concordes cos principios do que un considera bó goberno.
Por todo elo, dende hai moitos anos gardo os programas electorais que se buzonean nos comicios municipais para, chegado este intre facer unha AUTÉNTICA REFLEXIÓN. Xeralmente gardaba o de Lalín, logo o de Verín, mais nas derradeiras xa gardei o de Ponferrada por aquelo de que sabía que nesta ocasión "tocaría metela" eiquí.
Collo o programa do 2003 e vou mirando os 100 puntos e marcando o que sei que se fixo, o que non sei de que vai, o que sei que se vai facendo, o que se fixo "de boquilla" (pedirlle a outros que fagan), o que se está a facer agora e o que non se fixo e sácolle unha nota coma a un escolar: Un 6. Gustaríame entrar en detalle mais son un tipo con sorte; non teño nada que facer e permanezo ocupado...
Logo collo o programa das elecions actuais do equipo que gañou as anteriores e do que, por afinidade política me semella que puidera votar. Ó primeiro lle miro principalmente si é ou non moi continuista no que corresponde ás liñas de desenrolo básico e si entra ou non en detalle do 'como' pensa conquerir o que propon e o cronograma do mesmo; fago isto porque se supón que o nivel de detalle por simple coñecemento interno debera ser maior e polo tanto é esixible non só uns compromisos de feitos senon tamén unha programación financieira e cronolóxica.
Ó programa que me pudera resultar afín lle miro con lupa o detalle das propostas e o nivel participativo que se ofrece á cidadanía en xeral, o nivel de 'moldeabilidade' pode indicar si se trata dun grupeto iluminado que se coida posuidor do vellocino de ouro ou si realmente se trata de acadar maior participación e mais puntos de vista...
Con elo me fago unha idea clara do voto, sen atender ás chamadas do "voto inutil" que consideran o meu xeito de pensar unha auténtica inutilidade e queren facerme preso dunha suposta 'economía de escala' que eles impuxeron con D'ont e as cuotas mínimas.
Cesar cruzou o Rubicón e desafiou ás leis da república de Roma; a cultura clásica adoptou a bota da sorte como unha proba da forza dun lider... na política actual nada mais lonxe da realidade pois "tu voto puede...mais con sentidiño."
Mais chamoume a atención un artigo dun colega de farrapos ó que tiña eu por alonxado da movida política ainda que non lle faltara boa escola na casa durante moito tempo. Sobre todo ten ben aprendidos os conceptos de lealdade e aturar.
