Debate agudo, grave e obtuso

OUUUUuuuu...Chega o debate do estado no estado; e vai tratar de solucions 'de estado' para mellora-lo estado das cousas? moito me temo que non.

Si hai algo no que se concorda nestes días, en xeral, é que esta falla de confianza que é a crise tivo á súa orixe no mundo do capital, do financieiro, nun sistema de 'xogos florais' con cifras no que, non se explica un como, alguns gañaban sen mover un dedo cifras proporcionalmente OBSCENAS respecto das persoas que realizan unha tarefa, un traballo ou unha actividade. O mundo de cristal quebrou mais eles seguian a festexar, xa cos cartos dos IMPOSTOS, pedindo mais fondos; como dixo Sarko: "démoslle os cartos ó zorro no canto dos gandeiros".

O fracaso da banca para recoñecer a sobrevaloración de activos, algo que ela mesma non perdoaría a ningún cidadán que pedise un préstamo, fixo que o becerro de ouro deixase de circular e nos meteu nunha espiral de caida de actividade que, debido á falla de ideas e de alternativas de xestión no mundo empresarial en xeral deu en despidos como vía mais doada e BARATA de rebaixa-lo montante das perdas ata que isto 'escampe' eso si non se optaba por colle-la mala e marchar deixando todo tirado.

Así que agora os nosos IMPOSTOS teñen que, por unha banda, garantir que a banca funcione e que os aforros da xente non se perdan (eso é discutible porque cada quen mete os cartos onde quere) e pola outra turrar da actividade no mais puro estilo Keynesiano para mante-lo emprego. A mais delo este estado, seica, tenta mante-la ampla (e necesariamente ampliable) cobertura social (seguro de desemprego, subsidios, PER, pensions, dependencia, sanidade...) todo o cal se fai apostando ós nosos impostos actuais e futuros (déficit) como si dunha aposta de revalorización á inversa se tratase.

A brutalidade das cifras do paro e da rebaixa da actividade fan desta a crise mais aguda que os tempos viron (fora da guerra) e son tamén cifras que xogan contra os ingresos da administración actuais e futuros o que fará que cada punto de déficit de hoxe sexa un pouco mais no futuro. Para exemplo os ingresos por IVE (agás o "centimo sanitario") que se reducen proporcionalmente á actividade económica.

Así pois, a gravedade da situación e as ameazas xa coñecidas ('peak-oil', contaminación, incremento de idade da poboación, troco do clima, conflictos globalizados...) se veñen a engadir novas (Nova gripe, rebaixa da cohesión social...) que deberan poñerse enriba da mesa á hora de articular solucions e de aportar ideas para sair desta situación.

A reforma do sistema financierio internacional de xeito que impida a formación de grandes depósitos de capital opacos ó ben común e á solidaridade semella ir quedando no segundo plano (como aquelo dos monocascos dos petroleiros) mais aínda que estivese xa realizada non sería dabondo. Hai debates que non se poden deixar mais tempo: O modelo de consumo. O modelo enerxético e de transporte. A relación da humanidade e a súa actividade co medio. A conservación de espazos e hábitats naturais.

No canto de iso temos debates obtusos sobre si mais protección social é mais impostos ou si menos proteccion social e, polo tanto, menos impostos que só redundan na importancia do becerro de ouro cando todas esas gargalladas colgan das grandes cuestions arriba plantexadas.

Os prazos corren, os recursos esgótanse, os danos acumulanse e seguimos un pouco atrapados entre o dereito de uns poucos e o dereito de tod@s.