OUUUUuuuu... Está moi ben que os partidos políticos fagan pública polos medios que podan as súas posicions respecto ós acontecementos e situacions que preocupan á cidadanía do seu ámbito de actuación en xeral e tamén sobre os temas de política internacional. Mais aínda si se trata de formacions "centrífugas" acusadas sempre de ter unha visión limitada ás súas reivindicacions mais ben "aldeanas" e ó salaio contínuo para que se lles aporten solucions (pensions, subvencions, obras...).
O partido do Bierzo ten algunha xente nova na súa directiva e nótaselle; é xente que percura manterse no faladoiro público co traballo escuro que significa non ter acadado nengún posto representativo nos ámbitos electorais ós que acudiu. Mais en troques de se centrar nas súas propostas de goberno e na reivindicación dun marco DEMOCRATICO e participativo para toda a sociedade seguen coa táctica aprendida do seu fundador de efectuaren golpes pequenos de impacto mais ben local; claro que con semellante mestre o erro non podía tardar.
Opinar sobre a política internacional non se fai dende a nada, os gobernos, os partidos e as sociedades deben adaptarse ós trocos si estes se producen mais ¿como explicar un troco de actitude sen que existise un troco de circunstáncias?... Iso é o que pasa agora coa campaña "Tibet-Bierzo".
China segue a ser a mesma dende o punto de vista político que a de 1991 ou a de hai 8 anos... ¿algunha campaña contra a concesión dos xogos olímpicos?, ¿algunha nota de prensa?. Agora corre prisa e, sen pensar, imos á piscina que encheron outros. Sego a preguntarme ¿de onde saen os cartos dos tibetanos? Inestabilizar a China e as súas relacions coa UE pode interesar a alguén mais o importánte non é tanto no participaren en "guerras de outros " senon a coherencia e sabermos distinguir a política das outras actividades humanas.
Dos erros é de donde se aprende.
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
Libro, Loito.
No día do común(Hero) sego vivo e nesta guerra que libro; combato contra os enemigos internos das sensacións i externos dos desalentos, enfrentado coa ligua bí-filar que curta mais ca comunica; enrrevesada maraña buro-xudiciaria da in-clemencia. Inasequible ó esgotamento de loito no me cubro, loito; facéndome o hipócrita sueco, ignorandome cando tropezo, empuxando tras cada treino.
Os malabaristas do coitelo xulgan as miñas verbas co calibre da súa norma o que dín non lles ten conta, só interesa a súa forma.
A vida florece nas puntas das prantas verdes, a morte enseñorea os pasillos e as aldeas. Soidade victoriosa na festa solidaria; mal pan de hoxe da fame do mañan.
Sego, pois fendendo na fenda sen fenderme a testa de odio ou tristura, que non hai cousa mais fea que a amargura nen mais triste que non ter senda.
Os malabaristas do coitelo xulgan as miñas verbas co calibre da súa norma o que dín non lles ten conta, só interesa a súa forma.
A vida florece nas puntas das prantas verdes, a morte enseñorea os pasillos e as aldeas. Soidade victoriosa na festa solidaria; mal pan de hoxe da fame do mañan.
Sego, pois fendendo na fenda sen fenderme a testa de odio ou tristura, que non hai cousa mais fea que a amargura nen mais triste que non ter senda.
A paz e a herdanza ben merecen unhas liñas
OUUUUuuuu... Voltara eu ó plano de deixar pasar estes días de Abril sen facer crónica das celebracions pasadas que pouco poden aportar por sí mesmas ó futuro mais dous feitos me retiveron a mente onte mentres daba voltas na piscina.
Unha ten que ver co tema que a maioría da xente celebra hoxe: O día da terra. A herdanza que recibimos...
non, que tomamos como nosa cando a atopamos como os demais. Pode que noutras épocas as prantas e antes ainda as bacterias fosen responsables de grandes trocos no seu medioambiente, trocos que levaron a grandes extincions e a movementos evolutivos dos que, sen dúbida, somos tributarios mais; coido, ata o de agora, NUNCA unha sola especie fora quen de alterar tanto a face da terra como para afecta-lo equilibrio climático, á totalidade do resto das especies e facelo dun xeito tan súpeto que non permite a actuación dos mecanismos tradicionais da adaptación biolóxica vía variantes xenéticas que podan ter vantaxe das novas condicions senon que son os propios seres vivos os que adaptan as súas conductas ó novo medio e son esas adaptacions conductuais as que poden ter (terán) efectos evolutivos.
O certo é que o problema non é "visionado" a escala global polos cidadans de a pé e cada quen pensa que son 'os outros' os que non fan nada para evita-lo grave problema do deterioro medioambiental. Así cada un seguimos a ter cadanseu coche, o consumo de recursos non diminue e, en xeral, incrementamo-la nosa pegada ecolóxica mentras criticamos ós cidadans de China ou a India por querer acadaren o mesmo grao de 'desenrolo'... e pobre da iniciativa política que sosteña o contrario. Temos pois un problema ético de primeira magnitude no que TOD@S somos responsables na medida na que non esiximos unha actuación conxunta da sociedade non só contra a emisión de gases (centro agora da polémica polo negocio que representa para os poderosos) senon contra todo un xeito de entenderen o desenrolo como algo que chega, o usamos e o tiramos sen ter vista para mais.
A OUTRA ten que ver co conquerido polo señor Carter no semieterno conflito do oriente medio e do como o conqueriu. Mentras segue a haberen xente empecinada en non queren falar co contrario e en non recoñecerlo como lexítimo defensor dos seus intereses o señor Carter colleu o conflito polos bemoles e foi falar coas partes para conquerir algún avance dentro do enunciado. Que as partes se recoñezan, que recoñezan o conflito e a súa natureza e que recoñezan que o mantemento da situación e as medidas represivas-violentas non van acada-la solución como todos estes anos veñen demostrando.
Non teño mais esperanza que antes porque unha das partes segue (apoiada polos seus aliados incondicionais) empecinada en NON recoñecer á outra parte mais si albisco algunha novidade. Hai moitos centros de estudos estratéxicos internacionais e nacionais adicados a análise destas cuestions como para que un simples leitor de prensa poda dar unha opinión mellor. O IGADI e o Instituto Elcano vos orientarán.
Unha ten que ver co tema que a maioría da xente celebra hoxe: O día da terra. A herdanza que recibimos...
non, que tomamos como nosa cando a atopamos como os demais. Pode que noutras épocas as prantas e antes ainda as bacterias fosen responsables de grandes trocos no seu medioambiente, trocos que levaron a grandes extincions e a movementos evolutivos dos que, sen dúbida, somos tributarios mais; coido, ata o de agora, NUNCA unha sola especie fora quen de alterar tanto a face da terra como para afecta-lo equilibrio climático, á totalidade do resto das especies e facelo dun xeito tan súpeto que non permite a actuación dos mecanismos tradicionais da adaptación biolóxica vía variantes xenéticas que podan ter vantaxe das novas condicions senon que son os propios seres vivos os que adaptan as súas conductas ó novo medio e son esas adaptacions conductuais as que poden ter (terán) efectos evolutivos.O certo é que o problema non é "visionado" a escala global polos cidadans de a pé e cada quen pensa que son 'os outros' os que non fan nada para evita-lo grave problema do deterioro medioambiental. Así cada un seguimos a ter cadanseu coche, o consumo de recursos non diminue e, en xeral, incrementamo-la nosa pegada ecolóxica mentras criticamos ós cidadans de China ou a India por querer acadaren o mesmo grao de 'desenrolo'... e pobre da iniciativa política que sosteña o contrario. Temos pois un problema ético de primeira magnitude no que TOD@S somos responsables na medida na que non esiximos unha actuación conxunta da sociedade non só contra a emisión de gases (centro agora da polémica polo negocio que representa para os poderosos) senon contra todo un xeito de entenderen o desenrolo como algo que chega, o usamos e o tiramos sen ter vista para mais.
A OUTRA ten que ver co conquerido polo señor Carter no semieterno conflito do oriente medio e do como o conqueriu. Mentras segue a haberen xente empecinada en non queren falar co contrario e en non recoñecerlo como lexítimo defensor dos seus intereses o señor Carter colleu o conflito polos bemoles e foi falar coas partes para conquerir algún avance dentro do enunciado. Que as partes se recoñezan, que recoñezan o conflito e a súa natureza e que recoñezan que o mantemento da situación e as medidas represivas-violentas non van acada-la solución como todos estes anos veñen demostrando.
Non teño mais esperanza que antes porque unha das partes segue (apoiada polos seus aliados incondicionais) empecinada en NON recoñecer á outra parte mais si albisco algunha novidade. Hai moitos centros de estudos estratéxicos internacionais e nacionais adicados a análise destas cuestions como para que un simples leitor de prensa poda dar unha opinión mellor. O IGADI e o Instituto Elcano vos orientarán.
15 días de Abril
OUUUUuuuu... Tiña eu dúas opcions para estes días de intenso mirar atrás e xa me decidira por unha: O mutismo. Mais os acontecementos sempre son un motivo para o troco e xa os discursos da pasada semana na carreira de San Xerome me fixeran pensar que non ia poder pasa-la quincena en branco.
Mais o decisivo veu, como non podía ser doutro xeito, pola vía consaguinea pois non somos mais ca un fato de xenes autoreplicantes e as nosas medio copias constituen a nosa principal flaqueza
Así, ó repasaren as leccions correspondentes a esta semana da asinatura de "coñecemento do medio" do meu amigo pequeno (10a) me atopei dicindo:"falso", "incorrecto", "mentira", "iso é o que queren que penses"··· e tiven que deixar que fose a compañeira a que seguise que non fora ser que suspenderan ó cativo por dicir que:
- España é un estado democrático: Dubido delo por seren a cabeza do estado herdanza, por que os representantes electos non están ó dispor dos votantes, polo escurantismo na confección das listas, pola falla de proporcionalidade do sistema electoral...
- Se poden expresa-las ideas: Falso; calquera fala mal da monarquía ou de persoas con poder.
- Os cidadans temos os mesmos dereitos e deberes: Menos os membros da familia real, os deputados e representantes autonómicos, os xuices, os altos mandos militares...
- Un partido politico é unha agrupación de que defenden as mesmas ideas sobre a forma de gobernar: Non, "Un grupo de individuos dirixidos por uns cantos que teñen as mesmas ideas sobre a forma de se forrar"
- Os partidos; redactan un programa para explicar as súas ideas. Nada mais lonxe da realidade; redactan un programa para enganar ós votantes que non o teñan claro xa.
- Elecciones: O partido que obtien a maioria dos votos forma o goberno e o resto dos partidos elexidos constitue a oposición. ¿como?; Xa estamos coa leria da 'maioría natural'.
Unha de outro
Un dos compañeiros de Otra Democracia es Posible segue a barullar no tema da DEMOCRACIA dentro do movemento "más democracia" e difundiu vía lista de correo dun movemento supostamente prodemocratica a convocatoria dun seminario sobre a iniciativa ciudadana europea (á que vos convido a apoiar) a reacción do resto da lista ben fundamentada no que respecta ó tratarse dunha proposta "fora de tema" demostrou como tantas outras veces os execivos dogmatismos nos que viven mergullados as persoas que, cecais debido á actividade política, se teñen polos únicos visionarios do que se debe facer.
A seguir a resposta do amigo que me representa nalgunha medida.
Hoxe "Embisten" ó novo goberno estatal, os debatiños centrifugos e a racañeria centrípeta seguen a dar mágoa, mais agora que Zapiavelo renunciou á negociación por medo a que se rompa o chan baixo os seus pés.
A seguir a resposta do amigo que me representa nalgunha medida.
Creo sinceramente que hablamos de la misma democracia, yo la llamo radical, como algunos ideológos comunistas o excomunistas que he leído, o también participativa en un estadio intermedio, entonces, y quizá sólo diferimos quizá en los medios para lograrla. Durante mucho tiempo pensé, como creo que haces tú aunque no lo digas, que sólo mediante la revolución, desde fuera del sistema, podría llevarse a cabo. Esa es, a día de hoy, como bien dices con el esfuerzo mediático en contra (el régimen ha sustituido la fuerza por el engaño) una utopía. Pero tras la experiencia simpática troyana de llenar las mesas electorales con logotipos de manos metiendo el voto en wc's, sobre todo por las reacciones del personal, no es que cambiase de opinión, simplemente me abrí a actuaciones a corto y medio plazo. Por un lado está la opción de generar ruido en el sistema, por otra, rascar en sus instituciones, en su impecable (eso creen ellos) entramado para sacarles la cascarilla. Vaya usté a saber, quizá también por ese camino se consiga de alguna forma el objetivo final, y esta es otra utopía. La diferencia es que con esta segunda algo cae en el camino, migajas, pero menos da una piedra.. Una "democracia" con las libertades políticas venezolanas o suizas es, desde luego, infinitamente preferible a la española, mi dignidad y mi orgullo obrero me las guardo para luego, no me importa hacer el payaso en una lista electoral si sirve para difundir a los cuatro vientos que el emperador está desnudo.
No pretendo por tanto engañar a nadie, estaría bueno. Aún tengo ataques de llanto cuando releo acerca del 31, de las ilusiones de los maestros, de toda la sociedad. Pero vuelvo al ejemplo venezolano ¿por qué esa república no nos vale? Durante la iniciativa popular a la revocación del presidente, toma ya, y creo que la tienen para todos los cargos electos, había que ver las fintas de los desinformadores pidiendo que el pueblo le echase pero pasando de perfil en la forma, en la imposibilidad para el pueblo de España y de casi todo el resto del mundo de disponer de esa libertad. ¿Cuánto hubiera durado el Áznar de la guerra si dispusiésemos de ella? Los cuatro gatos que andamos en estas movidas nos hartamos de difundirlo, en vano, aún hoy resulta inútil, supongo que todo el mundo estaba y está muy ocupado en sus diseños de sociedades utópicas incompatibles con la M30. Pues bien, la M30, el trabajo basura, y ahora, agárrense, la petición por los bancos de nuevos avales si la vivienda baja del 20%, esas cosas existen y seguirán creciendo mientras nos empeñemos en dar golpes no ya en la puerta equivocada, simplemente en una puerta a la que no tenemos acceso desde el lugar en el que estamos.
Hoxe "Embisten" ó novo goberno estatal, os debatiños centrifugos e a racañeria centrípeta seguen a dar mágoa, mais agora que Zapiavelo renunciou á negociación por medo a que se rompa o chan baixo os seus pés.
Non hai autocrítica
Ou vergoña.
Uns concédelle os XXOO a unha "dictadura neo liberal" mais capitalista que o propio capital sen ollar para o tema dos dereitos humans e os outros agardan ós derradeiros meses para escomenzar unha anti-deportiva campaña contra o deporte (mezclado con cartos mais deporte) e adícanse a reventar o acontecemento de xeito global. Eu pregúntome ¿de onde sacan os cartos para estaren en todas partes?, ¿quen lles paga a defensa xurídica en tantos paises?... Unha rede solidaria desas dimensions i eficacia debera ter como primeiro obxectivo "acabar con la paz mundial".
Na outra banda temos a uns sindicatos de servicios publicos que convocan unha folga cunhas reivindicacions mais tamén cunha promesa: Non asinar sen o acordo da maioría. Eu que me vin forzado dúas veces (unha delas por 1 voto) a sentarme na mesa de negociación souben que isas negativas dos traballadores non restaban senon que lle daban forza ós representantes; mais neste caso a forza foíselles pola boca...do ministro. Foi o ministro o que forzou a desconvocatoria da folga sen referendum ós traballadores; todo tan ben articulado que ata dá que pensar senon sería un pouco de montaxe para colar algun dos puntos acadados (a miña conselleira dí que o da adaptación á informática -que ela detesta-) o certo é que se lles viu bastante o percal a todos eses proto-democratas.
Uns concédelle os XXOO a unha "dictadura neo liberal" mais capitalista que o propio capital sen ollar para o tema dos dereitos humans e os outros agardan ós derradeiros meses para escomenzar unha anti-deportiva campaña contra o deporte (mezclado con cartos mais deporte) e adícanse a reventar o acontecemento de xeito global. Eu pregúntome ¿de onde sacan os cartos para estaren en todas partes?, ¿quen lles paga a defensa xurídica en tantos paises?... Unha rede solidaria desas dimensions i eficacia debera ter como primeiro obxectivo "acabar con la paz mundial".
Na outra banda temos a uns sindicatos de servicios publicos que convocan unha folga cunhas reivindicacions mais tamén cunha promesa: Non asinar sen o acordo da maioría. Eu que me vin forzado dúas veces (unha delas por 1 voto) a sentarme na mesa de negociación souben que isas negativas dos traballadores non restaban senon que lle daban forza ós representantes; mais neste caso a forza foíselles pola boca...do ministro. Foi o ministro o que forzou a desconvocatoria da folga sen referendum ós traballadores; todo tan ben articulado que ata dá que pensar senon sería un pouco de montaxe para colar algun dos puntos acadados (a miña conselleira dí que o da adaptación á informática -que ela detesta-) o certo é que se lles viu bastante o percal a todos eses proto-democratas.
Deputado obre@
OUUUUuuuu... Así que as deputadas están discriminadas porque non poden pedi-la baixa maternal e no existe a conciliación laboral e familiar. Pois o "empresario" que somos tod@s terá que por os medios ó mesmo tempo que pon os medios para poder rescindirllelos contratos antes do seu remate ós que non cumpran co seu traballo.
Claro que lles deben permitir votar uns por outros, ou dende a casa, ou avisalos nos bares dos arredores da carreira de san xerome como ós ingleses... Para iso sí son traballadores, para rendir contas son "electos" e só cada catro anos.
Se teñen un estatuto xuridico especial algun inconvinte se ten que ter. Se unha deputada quere ter fillos igual nesa lexislatura non se debera presentar... ou se cadra debera facelo constar, ou tamén podería ser sustituida temporalmente polo primeiro suplente da súa lista electoral (ou polo seguinte mais votado da lista se se fixeran abertas).
O que quero dicir é que o plantexamento debe ser mais amplo; non só recabar dereitos para os representantes senon tamén para @s representados.
Claro que lles deben permitir votar uns por outros, ou dende a casa, ou avisalos nos bares dos arredores da carreira de san xerome como ós ingleses... Para iso sí son traballadores, para rendir contas son "electos" e só cada catro anos.
Se teñen un estatuto xuridico especial algun inconvinte se ten que ter. Se unha deputada quere ter fillos igual nesa lexislatura non se debera presentar... ou se cadra debera facelo constar, ou tamén podería ser sustituida temporalmente polo primeiro suplente da súa lista electoral (ou polo seguinte mais votado da lista se se fixeran abertas).
O que quero dicir é que o plantexamento debe ser mais amplo; non só recabar dereitos para os representantes senon tamén para @s representados.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)