A reflexion Irlandesa...

OUUUUuuuu

No suplemento dominical do diario "El pais" día 21 viña un interesante artigo asinado por Lourdes Gomez e titulado "Los presos y el precio de la paz." No que se fai unha retrospectiva ó acontecido dende os acordos de venres santo en concreto no seu punto 10.

Nas declaracions que se citan no artigo hai enunciados verdadeiramente interesantes que veñen na liña do xa falado sobor dos "principios de Mandela".Como a afirmación de que "a violencia crea victimas e tamén dana a quen a perpetra, Sería un erro crear una xerarquía de victimas. ¿non son victimas tamén os fillos e nais dos terroristas?". O tema dos presos é importánte; pero, como o das victimas, no pode se-lo centro do proceso; pois non existe unha xerarquía da dor.

E digo eu... ¿porqué 'Ansar' non toumou en conta a actitude do seu "amigo" Tony Blair neste tema?; Con artigos coma este e 'movidas' coma a das manifestacions abertzales deste veran ¿non se está a "preparar o terreo" para un proceso negociador sobor do conflicto vasco?.

É hora de aceptar por parte das victimas que é preciso un proceso negociador no que entre o tema dos presos si se queren evitar novas victimas no futuro.

Non vexo con bós ollos que os presos non deberan renunciar persoalmente á violencia nen emitir un comunicado de desculpas; ainda que os feitos (co tempo) fixeron patente estas afirmacions, pois o IRA ten renunciado ás armas e emitiu xa hai tempo un comunicado disculpandose (parcialmente) polo dano causado.

A guerra para evita-la guerra

Durante o cruento mes de Xullo en Londres voltei a afirmar que non se debía permitir que o medo ou o odio rexiran as nosas vidas... Non sabía eu que estaba na liña do afirmado por Timothy Garton Ash nun artigo escrito co galo do cabo de ano dos atentados de Madrid. Nel vense a enuncíar que o meirande combate contra o terrorismo non se libra (como xa sabiamos) no Iraque ou en Afganistan senon nas rúas de occidente; sobor de todo nas dos barrios con forte implantación de inmigrantes. Trátase dunha guerra cotian para "impedir que esas personas quieran ser terroristas". Quen lle ia dicir a este home que no seu pais esa guerra cotian ia sufrir unha derrota tan cruenta o día de San Fermín e que alguns dos seus compatriotas se ian a empecinar en inmolarse pola via da intolerancia.


Neste contexto podo sintetizar as frontes deste combate para evita-la guerra en:

Non vivir con medo; se o medo paraliza á nosa sociedade seremos débiles psicolóxica i económicamente.

Non vivir con odio. Se os extremistas que queren propagar mensaxes radicais atopan persecucions e xenofobia que os xustifique terán a metade do camiño feito. Non se deben permiti-los guetos, debese fomenta-la integración.

Non permitir a restricción das liberdades cidadans (de todos) nen a merma (todo o contrario) desta 'proto-democracia' na que vivimos.

Lumes II

OUUUUuuuu

Cando escribin a miña opinión sobor dos aspectos da política forestal do pacto de gobernabilidade; xa sinalei que vexo (ignorante de min) moi mal casamento entre os intereses das industrias (papeleiras, serradoiros, eólicos etc.) e a explotación da nosa riqueza forestal sobor de todo os montes de man comun. O conselleiro de medio rural disque deixou quedar ós cadros nomeados polo PP para que estes permaneceran 'calados' nesta situación e por non descabeza-los dispositivos de extinción que, para ben ou para mal, é o que agora temos que empregar.

Mais a magnitude do que está a acontecer é tal que semella que se está aplicar a coñecida táctica da "Terra Queimada". Con este panorama a presión dos medios sobor dos políticos provoca deslides psicoloxicos (que se cadra non o son tanto) e análises de todo tipo... Un bó compendio deles estan no Scanner de Vieiros. No que semella que estamos caseque todos de acordo é en que esta vaga de lumes ten as súas raices no feito nos derradeiros tempos cos cartos públicos á hora de xestionar a prevención dos lumes, a súa extinción (auténtica 'industria') e os usos dos materiais e terreos afectados; hai que engadir, como sinala este informe do sistema europeo de información sobre lumes forestais (EFFIS)que este ano o risco de lumes ven incrementado pola brutal seca e pola cantidade de material acumulado; agora, temos que engadir os devastadores efectos que terán (cando cheguen) as choivas e o arrastre de todo o material solto ós cauces dos rios e ás rias.

A Hidra de mil cabezas segue a bramar, apenas podemos ollala sen nos petrificar mais temos que cavilar nelo; é prioritario desenmascarar as causas principais e irlles pondo freo, é prioritario evita-los efectos a longo prazo desta devastación, é necesário reorganiza-la lexislación para que o sector forestal en Galiza adquira a fortaleza que ten en outras zonas non só do estado senon tamén en europa (Suecia, Finlandia...) sen aboli-la diversidade forestal do pais e os usos alternativos e de lecer.

Peto no valeiro da túa cuncha
mentres...
escoita o brilo nacarado do teu sorriso.

Só vexo a boca negra do puzo
mentres...
se ilumina no lume da túa voz.

¡Quen puidera sentir o que eu
cando o intre do silencio chega!.

Lumes e acordo III

OUUUUuuuu

Onte tivemos que pasar por terras de Monterrei camiño de Allariz e contenplamos espantados como os lumes da semana anterior foran pouca cousa comparado co que estaba a pasar; escoitei nas novas que estaban cortadas duas estradas principais e que nese día ian 5000 Ha. queimadas, Será por isto Ourense a "terra da chispa".

O conselleiro de Medio rural fai declaracions atemperadas sobor de 'pirómanos criminais' mais; eu proclamo que 60 focos de lume diarios durante 4 días non poden recibir outra denominación que ESTRATEXIA (a famosa estretexia rusa da "Terra Queimada?" xuntado esto coa detención de varios pirómanos, entre eles un capataz de cuadrilla contra incendios, a algun sitio nos deberan levar. Namentres coido que a miña compañeira ten razón cando dí que a extensión do próximo incéndio será o que hoxe quede sin queimar...

O Acordo do 23/7 III

O tema mais peliagudo ó que se vai enfrontar o goberno bipartito é o do financiamento pois sen cartos para investir (e non me refiro só a obras de infraestructura) non hai estratexias que se podan levar a feitos.

Pois Pouco espazo se lle adica a este capítulo no acordo mais si que pon en claro os condicionantes (reducción de fondos europeos, kioto, supertaxa) e os criterios (suficiencia, equidade e solidaridade) que van estar presentes nas mesas de negociación. Mais eu coido que hai unha fronte que non se toca i é a do Fraude de feito que cometen moitas empresas galegas ou con actividade principal no país e que pagan os seus tributos fora. Pode que a creación do "consorcio tributario galego" teñá a posibilidade de resolver isto sen deixar de lado a necesidade de loitar contra o fraude que tamén significan as subvencions concedidas a persoas i entidades que non cumplen os fins e condicions para as que reciben eses cartos... deberíamos por en marcha un sistema de denúncia anónima cidadan sobre (por exemplo) as reformas de casas que se fan con fondos públicos que esixen certas condicions e que logo non se cumplen.

ESTRATEXIA

Semella que o "sentidiño" ven reflexado no programa en forma dunha estratexia encaminada a formar mellor ó capital humano do pais, darlle a oportunidade de quedar en Galiza exercendo os seus coñecimentos e dar pulo ás iniciativas que engadan vantaxe e valor (I+D+i) industrial, audiovisual, turístico e acuicola-agroalimentario; todo elo dentro dos eixos transversais xa indicados.

E isto é o que se chama un proxecto de país que me dá ilusión e me fai sentir incrédulidade pola falla de entusiasmo (tal e como publica suso de toro) que se ve na xente; custa facer ver que este troco é un motivo para a ledicia, custa arrincar un brindis pola esperanza; se cadra é como dí a miña compañeira que "estamos esperando que nos defrauden...".
Dende logo serán as accions do goberno as que nos poñan a andar ós demais ós seus membros corresponde dar exemplo, ter iniciativa e aglutinar vontades ó redor desta estratexia. Ós críticos só lles digo que non son os nomes (por pouco que alguns nos gusten) o que hai que criticar senon os feitos.

Dos temas específicos de sanidade e deportes falarei nos correspondentes blogs.

Os acordos II

OUUUUuuuu

Onte, quedei sen tempo para todo; antes de seguir quero deixar claro que recoñezo que un acordo coma este feito público non é mais ca unha declaración de itencions e de lealdades mutuas. É de supoñer que hai cousas acordadas e non reflexadas no texto... o que me sorprende son alguns detalles levados a unha grande concreción (como o de Radio4 en galego ou a saida de Ence da ría de Pontevedra) dentro dun texto de trazos macropolíticos.

Neste aspecto da falla de concreción quero destacar como todo o cacareo respecto do CERA quedou en...

"Reforma da lei electoral que(...)asi como as garantías de emisión do voto polos electores emigrantes"

Eu coido que o que os cidadans queremos que nos expliquen é:

Que ten que ver o dereito ó voto coa protección consular, sociosanitaria, de vencellamento cultural etc.. dos emigrantes (sobor de todo cos de 3ª xeración).

Porqué a estas persoas se lles esixen menos garantias á hora de emiti-lo voto que as persoas que votamos aqui de xeito presencial ou por correo.

No canto dos medios de comunicación... Vai tardar segundos en convertirse a CRTVG nun instrumento en mans do novo goberno; asi foi sempre e non vexo eu medidas concretas que o remedien.
O xa comentado con respecto á paridade de xénero se pode comentar respecto á presenza da lingua nos medios(as cuotas obrigatorias son aceptación de inferioridade); outra cousa é que o goberno e os seus organismos dependentes orienten a súa politica de investimentos cara a producción exclusiva de contidos culturais en galego, pois coido que para as produccions en castelan e outras linguas da UE existen fontes de financiamento (público e privado) mais ca dabondo: Nin un céntimo para medios e produccions que non sexan en galego.

Voltase á idea do 'pacto local' que mais ca pacto debe ser "culebrón" i eu me pregunto: Si cun goberno, unhas diputacions e a gran maioría dos concellos en mans do mesmo partido non se fixo, ¿qué posibilidades hai de conquerilo agora?; non esquezamos que o presidente da FGMP é un dos principais 'damnificados' da derrota do 19 de Xuño. Outra cousa; ¿Porqué non unha nova organización POLITICA do territorio galego?. ¿Onde quedaría a vella reivindicación da desaparición das deputacions provinciais?.
A elaboración dun Plan Único de Obras e Servizos (anual e/ou plurianual) pode constituir un serio golpe ó poder caciquil das deputacions.

Dentro do que se veñen a chamar "eixos transversais" nun programa político eu quero destacar 3:

A constante referencia ás tecnoloxias da información como medio acceso e interaccion da cidadanía co goberno e as súas accions.

A sustentabilidade como factor a ter en conta nas políticas, investimentos e contratacions da administracion autonomica.

A coherente intención de 'aplicarse o conto' do reequilibrio territorial dentro da Galiza tal e como se pide con respecto á UE ou ó estado Español.

Xa me gustará ver a Suarez Canal (pobre, escomenzan a lle chamar "o quemao") conxugando as Leis de Montes e Montes veciñais de man comun cos intereses das industrias eolicas, a industria da serreria de madeira e a industria do moble e; ó mesmo tempo (ainda mais difícil) constituindo un Banco Forestal... Moita madeira que cortar.

No eido educativo: Non quedou mais remedio que continuar co proxecto de gratiuidade dos libros de texto. Eu coido que eses cartos fan falla coma investimento no sistema público para facer unha oferta complementária de calidade que poña de novo en valor ó ensino público e permita rematar coa vergoña dos centros subvencionados. Por certo, vai ser divertido ver como tentan 'obrigar' a certos "colegios bien" de A Coruña (por exemplo) a aceptar a nenos con necesidades educativas especiais, Caló ou Ecuatorianos...

Por hoxe vale, só un apuntamento de política xeral: Durante as Nejosiacions secretas lin un artigo do diario 'el pais' que falaba da xenerosidade do PSdG e da habilidade do BNG.. Eu coido que é ó revés: O BNG foi xeneroso (se cadra de mais) ó deixar que os debates do NOVO ESTATUTO quedasen para unha comisión parlamentar co único recoñecimento do "caracter nacional" de Galiza nun marco plurinacional, pluricultural e plurilingüe.

Os Acordos do 23 de Xullo

OUUUUuuuu

Vou moi xusto de tempo; mais quero deixar esto escrito antes de que os feitos políticos fagan dese acordo 'papel mollado'.

Xa destaquei como positiva a publicidade do texto e a posta a disposición nas canles actuais de difusión; agora vou desgranalo un pouco dende o meu punto de vista.

Arrinca o pacto trazando un lazo directo co xérmolo de autonomía truncado polo golpe de estado de 1936, moi na liña do PSdG que manten anualmente a celebración do estatuto republican ainda que logo se declare "constitucionalista e, polo tanto, monarquico". Discrepo no que dí respecto a que o caracter nacional de Galiza fora asumido "sen problemas" dentro e fora do pais... Que llo pregunten a Ibarra e ó seu 'café para todos'. Tamén discrepo no canto de que a revisión do estatuto se faga só coa participación das forzas politicas con representación parlamentária; coido que nesa reforma debe contarse coa cidadanía dende o nivel institucional tal e como o própio acordo dá a entender no apartado 3 que, por certo, dí que o parlamento debe ser mais próximo á cidadanía pero logo non detalla ren sobor de dereitos de información e acceso dos cidadans ó parlamento nen sobror das iniciativas lexislativas populares ou o dereito a convocar referendums vinculantes...

Sobor das liñas estratéxicas de goberno so comentar como signo que se considere estratéxico o "avance na normalización da nosa lingua" e que o señor Mendez Romeu na sua primeira aparición en público se saltase este punto. I é destacable porque este home formaba parte da comisión que negociou o acordo e coñece a importáncia que esto ten para o seus socios de goberno... se cadra ten realizado algun cálculo sobre a resistencia de Fraga e o PPdG na oposición e quere manter "tensa" a corda co BNG para poder rachar cando atopen apoios dabondo...

Antes de rematar esta primeira andanada arremeter contra o punto que anuncia a reforma da lei electoral para garantir a paridade de xénero... Aceptar que estas reformas son necesárias é aceptar que existe unha inferioridade; é como se a min me desen unha muleta, eu estaria aceptando certa coxeira, ¿non?. Logo está o tema dos nomeamentos dos escalafons na administración autonómica nos que este 'principio' non e cumple, así as cousas coido que serán os própios pulos e méritos os que nos levarán a igualdade de xénero.

Signos que non sintomas.

OUUUUuuuu

Non me gustaría convertirme nun defensor do goberno da Xunta nin do BNG nin de Anxo Quintana... mais; coido que o feito até o de agora e o dito tanto no seu diario como na executiva nacional deixan ver a firmeza do compromiso e a enorme carga que a responsabilidade asumida significa para este Señor.

Que o acordo de goberno estivese 'colgado' na web dende o día seguinte ten o dobre significado de lle dar o carácter de contrato público e de trasladarmos á cidadanía (o pobo soberano segundo o ordenamento xurídico) a responsabilidade de controlar ó goberno en base ó seu programa político. Xa non vale a actitude infantil i egoista de "eu voto, que gobernen os políticos" agora, si se artellan os mecanismos axeitados, os cidadans podemos (e debemos) controlar ó goberno nas súas accions.

Un signo claro da asunción de responsabilidade será (si se produce) o abandono dos escanos autonómicos das persoas nomeadas para as consellerías e incluso as direccions xerais; tamén será un signo de responsabilidade a renuncia a eses postos das persoas que van a encabeza-las candidaturas nas municipais do 2007 pois indicaría a claridade do compromiso co seu concello dos implicados (non coma outros señores deputados en Madrid que non arriscan nada.

E, ainda que semelle raro; tamén vexo como positivo o mantemento ou "fichaxe" de altos cargos do anterior goberno... si, o que debe primar é a profesionalidade e a capacidade. Está claro que si unha persoa opta a un posto de responsabilidade cunha equipa de goberno pon os seus coñecimentos e a súa vontade a traballar dentro do marco xeral da liña política desa equipa. Queda por ver a lealdade dos implicados ós novos obxectivos e xeitos de facer.

A VERBA MALDITA.

OUUUUuuuu

Non, ainda non estou en disposición de valora-lo acordo do 23 de Xullo; deixareirno para outro 'post'. A miña prioridade diríxese a outro acontecemento de grande calado que se viña albiscando dende hai algún tempo, unha vez que a 'pelota' dos xestos estaba no tellado do Seinn Fein.

O IRA ordeou a tódolos seus militentes que cesen as accions armadas. Insta ós seus membros a acada-los seus obxectivos por medios exclusivamente democráticos, políticos e pacíficos. Como ben se pode NON LEER non se emprega a verba rendición nen nos seus comunicados nen nos coumunicados dos gobernos Británico e Irlandés. É mais, o goberno británico deu unha resposta sensata (¿pactada?) pechando postos militares no Ulster e anunciando unha desmilitarización en dous anos.

Outra volta o camiño da PAZ é o do diálogo e a negocición sen armas e sen condicions que desarmen, claro que non vai ser un camiño de rosas mais coido que é o único que leva a esencia da esperanza.

¿Cando se dará un anúncio tal por parte de ETA?, ¿Cando se darán as condicions para unha negociación de paz?... Pode que os ventos políticos do estado volten a alimentar este lume; así mo fai ver a insisténcia do PSE-PSOE en arrincar ó PNV das 'garras' do PCTV e o medo que ten o PP de que esto aconteza. Mais ó mesmo tempo as mentes mais federalistas dentro do PSOE teñen a traba dunha ERC moito mais dura do que pensaron e dunha auténtica revolta por parte dos 'barones' mais centralistas (Ibarra, Chaves e Bono ). Neste xogo poden entrar O BNG e Coalición Canaria; mais tamén nos poderíamos ver sorpendidos (como sosteño hai tempo) por unha convocatoria electoral anticipada que afianzase a maioría parlamentar.

E cando voltei

e cando voltei das vacacions o fragasaurio non estaba ali...