Os Acordos do 23 de Xullo

OUUUUuuuu

Vou moi xusto de tempo; mais quero deixar esto escrito antes de que os feitos políticos fagan dese acordo 'papel mollado'.

Xa destaquei como positiva a publicidade do texto e a posta a disposición nas canles actuais de difusión; agora vou desgranalo un pouco dende o meu punto de vista.

Arrinca o pacto trazando un lazo directo co xérmolo de autonomía truncado polo golpe de estado de 1936, moi na liña do PSdG que manten anualmente a celebración do estatuto republican ainda que logo se declare "constitucionalista e, polo tanto, monarquico". Discrepo no que dí respecto a que o caracter nacional de Galiza fora asumido "sen problemas" dentro e fora do pais... Que llo pregunten a Ibarra e ó seu 'café para todos'. Tamén discrepo no canto de que a revisión do estatuto se faga só coa participación das forzas politicas con representación parlamentária; coido que nesa reforma debe contarse coa cidadanía dende o nivel institucional tal e como o própio acordo dá a entender no apartado 3 que, por certo, dí que o parlamento debe ser mais próximo á cidadanía pero logo non detalla ren sobor de dereitos de información e acceso dos cidadans ó parlamento nen sobror das iniciativas lexislativas populares ou o dereito a convocar referendums vinculantes...

Sobor das liñas estratéxicas de goberno so comentar como signo que se considere estratéxico o "avance na normalización da nosa lingua" e que o señor Mendez Romeu na sua primeira aparición en público se saltase este punto. I é destacable porque este home formaba parte da comisión que negociou o acordo e coñece a importáncia que esto ten para o seus socios de goberno... se cadra ten realizado algun cálculo sobre a resistencia de Fraga e o PPdG na oposición e quere manter "tensa" a corda co BNG para poder rachar cando atopen apoios dabondo...

Antes de rematar esta primeira andanada arremeter contra o punto que anuncia a reforma da lei electoral para garantir a paridade de xénero... Aceptar que estas reformas son necesárias é aceptar que existe unha inferioridade; é como se a min me desen unha muleta, eu estaria aceptando certa coxeira, ¿non?. Logo está o tema dos nomeamentos dos escalafons na administración autonómica nos que este 'principio' non e cumple, así as cousas coido que serán os própios pulos e méritos os que nos levarán a igualdade de xénero.