A verdade é que resulta moi diferente expresa-la opinión dun cando se coida berrar ó valeiro que cando un se sabe "visitado" e mais ainda si o é por un medio cunha audiencia mais ben importánte como é, para ó meu entender, vieiros.Mais a vida segue e,como unha vez que as visitan voltan ó rego da auséncia, segue o empeño dos 'pensantes' en nos tratar coma nenos caprichosos e o empeño dos 'voceiras' de nos meter polos ollos o que lle interesa ós seus donos eu non quero permanecer calado.
Tema AFINSA; ¿porqué ese empeño en repetir unha e outra vez a coñecida mensaxe dos afectados de que o estado ten que garanti-los seus cartos?; eu sego a cavilar que si eso acontece tamén poderán pedir un fondo de compensación os milleiros de afectados pola próxima depreciación do prezo da vivenda pois si eran 400000 os que 'sacaban petróleo' das estampitas moitos mais e moitos mais cartos están no tema do ladrillo. Agora que o banco de España recomenda ás entidades financieiras alonxarse dos investimentos inmobiliarios ¿quen vai mante-los prezos altos?: As ratas abandoan o barco as primeiras.
No que respecta ó xogo que se traen entre a esquerda abertzale e o P$o€ via P$e-E€ non vexo claro que poda prosperar mais aló da euskadi actual pois a minoría de opoñentes dentro dese ámbito convirtese en maioría (alporizada e habilmente mediatizada) fora dos territorios históricos. A dialectica da linguaxe é moi traidora e as verbas "negociación política" se lanzan ó chou sen darlle un significado preciso... ¿non foi negociación política a do PP con CiU?;¿non foi aquelo supera-lo marco constitucional?... ¡¡¡Que doado esquecen os escuros recantos do camiño do poder!!!. A min o que me indigna é que ningúen fale de deixar decidir ós cidadans. Que semelle que as únicas victimas que importan son as que existen e non as que existirán e que todo dependa de conductas individuais de "cidadans estrela" e non da vontade colectiva.
Coma sempre quedo lívido de envexa da habilidade de ZaPiavelo (ZP+Maquiavelo) que segue co seu aparatiño do ritmo e co seu xogo de máscaras e títeres disposto a devorarse a quen seña para seguin avanzando no camiño do poder.
A ditadura de papel que nos impuxo a xeración de 1978 debe rematar coa ruptura do inmobilismo disfrazado de estabilidade; proporcionemonos un sistema político que SI mude coa sociedade e que SI abarque tódolos poderes (tamén o xudicial DEBE estar sometido ó pobo), un sistema no que os cidadans podan facer senti-lo seu veto a persoas endiosadas e leis corruptas, no que podamos TOMA-LA INICIATIVA sen ser mareados polos 'nosos' representantes e un sistema no que a consulta OBRIGATORIA e VINCULANTE poña ás persoas diante das súas responsabilidades na sociedade e co medio no que vive.
Entroques desto temos unha "reforma polo medio" na que en cada campo se xoga un partido diferente segundo a situación dos equilibrios electorais (NON segundo a situación de cada nacion-nacionalidade-identidade nacional···) e se xoga coma si o resto non existise e como si a constitución fose un grande encoro que vai limitar tódalas augas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario