Como xa pasou o cocido...
no que loitamos por encher este valeiro físico...
Como xa abriron as mimosas e se escoitaron os primeiros trinos
Sabemos que o ven ahí... O entroido que xa leva 3 semanas de emocions no tríangulo máxico.
Vai ser algo totalmente diferente. A forza da ausencia, o tempo que non deixa de pousar o seu peso de vellice e borralla, o nosos rapaces de cigarons... As novas condicions de "pernocta" en Laza, ¿trocará a calidade do likorkafé?.
Dios, que ledicia se me mete no corpo só de imaxinarme alí neses días.
Entroido mais ca nunca, entroido mais ca sempre
entrando pola porta, saindo a "catro pés"
cantandolle a Maruxa, cantandolle a Xosé
bailando sen vergoña, danzando até caer.
No hay comentarios:
Publicar un comentario