O medo á paz

OUUUUuuuu

Logo do mitin de onte en RTVE vai ser dificil que a alguén lle queden dúbidas sobre as intencions de Zapiavelo. O programa estivo hábilmente conducido para facer ver un contraste moi forte entre a aparente crispación do pais polo tema ETA-Otegui-DeJuana e a xestion xeral do goberno, en particular as políticas desenroladas en torno ó chamado "estado do benestar" que para mín é o estado normal pois o 'outro' é a xungla neoliberal.

Así pois, hai o valor e as gañas dabondo para dicir en alto que o díalogo é o unico camiño cara a paz mais que ista so se pode concebir dende o cese da ameaza. Polo tanto todo diálogo estará condicionado ó cese da violencia.

Polo ton de algunhas afirmacions de ZP semella que nestes días (se cadra o día que lle toque a Mariano) ETA vai dicir 'algo' ó respecto.

O certo é que coa manipulación do debate (desprazando o tema ó inicio e o remate) se viu que hai alguén que non fai o seu traballo e non o fai non porque non saiba senon porque as súas propostas van na liña contraria ó feito e polo tanto terían que dicir: Non subiriamo-las pensions mínimas, non faríamos unha lei integral da violencia de xénero, non instituiriamos un dereito cidadan á autonomía persoal, non faríamos unha lei de igualdade de xenero (...) non retirariamolas tropas de Irak.
¿Qué acontecería co PP si ETA declara o cesamento da violencia e se abre un proceso que, coas evidentes diferencias locais, desemboque nun proceso de paz como en Irlanda?. A resposta a dan moitos alcaldables do partido que piden outras iniciativas para se apoiar nelas nas campañas electorais e só atopan o desencadeamento dun "confilcto de medios" que se engade á 'guerra civil económica' na que estamos inmersos, meus pobres, non sabían onde se metían.