A danza...

OUUUUuuuu

Estaba eu ocupado facendo Videobloging, realoxando as webs, desexando asistires a entrega dos premios Xarmenta e mirando eiquí e acolá tan diversos asuntos que deixei de lado os meus pensamentos... Nesas veu a miña comentarista politica e me actualizou:

- ¿e logo, o Catalán é un baile?
- Non, o baile mais coñecido de cataluña chámase Sardana; por?
- Como o presidente do supremo dixo que :"aprendería catalan en cataluña como aprendería sevillanas en sevilla; por puro placer" coidei que o catalán era unha danza.

Si, certamente o asunto do estatut está a ser un baile no que ZP terá que demostrar tódala sua "man esquerra" política.

Así que os señores xuices non están ó servicio do pobo senon que son eles, as súas conviccions e os seus xuizos de valor os que están por riba de todo. Xa o presentiamos, non precisábamos destas demostracions.

E, antes de rematar. Quero deixar claro que o que defendo é o DEREITO A ELEXIR por elo tamén critico que o ensino nun idioma se impoña sobor de todo empregando medios arteros como o de "contextualizar" ese ensino en actividades como Educación física e talleres... coido que pagando coa mesma moeda de prepotencia e odio non se conquire a desexada liberdade nen a normalización. Para rematar cunha diglosia de séculos non se pode caer nas estratexias da confrontación; outra cousa é que os poderes públicos empreguen os impostos para "reequilibar" os usos linguisticos subvencionando o emprego dun idioma sobor de outro, mais non impedindo o seu correcto ensino nen, dende logo, o seu emprego.