Nestes días cadráronme dous feitos que reflexan como a capacidade de adaptación dos humanos é unha das causas da falla de solucions REAIS ós mais graves problemas do noso xénero e do planeta que habitamos. A nosa capacidade de adaptación e tamén o marco culturo-publicitario centrado no "Ego-edonismo consumista".
O xoves pola tarde o cativo mais eu fixemos dous desprazamentos pola nosa pequena cidade en bicicleta... por non deixar algo por facer e porque facía un día esplendido. Tan sorprendente lle resultaba a algún conductor que dous ciclistas fixeran as rotondas que lles custaba cede-lo paso e/ou non arroiarnos mentras completabamo-lo xiro polo carril de fora. Chegamos sen novidade mais non quero imaxinar ese camiño con chuvia e/ou de noite (ainda cos chalecos reflectantes). Conclusión: Os concellos 'pillan' cartos europeos para festexar a semana europea da movilidade pero non fan ren REAL para cumplir cos preceptos que eses actos proclaman; como por exemplo colocar aparcadoiros para as bicicletas nos edificios de uso público...
Onte, Venres, polo 'lusco e fusco' tiven que ir ate o centro comercial cos dous cativos e fumos no coche... No tempo dos atascos que provoca habitalmente a hora de saida dos traballos tivemos ocasión de escoitar un documento moi intersante: O programa que "Un mundo feliz" de Radio-3 lle adicou ó troco climático (ainda non está na sección de descargas) Foi unha boa experiencia escoita-los argumentos e os datos sen tremendismo e sen 'panos quentes'. O troco climático está eiquí, Nin os mais escepticos na década dos 80 se atreven agora a negalo (eso si, nin se disculpan nin recoñecen os seus erros) i está íntimamente relacionado co consumo enerxético de combustibles fósiles, a deforestación e outras actividades dos humanos. A súa progresión é tal que ainda que agora mesmo cesasen as emisions de CO2 o aumento de temperatura e as variacions nas precipitacions seguirían.
Entre os datos se falou do derradeiro informe do IPCC (panel intergubernamental sobre o troco climático) sobre o CO2 que serviu para falar da escasa repercusión real que están a ter as medidas propostas no Tratado de Kyoto e dos organismos emanados da posta en marcha do control de emisions; percurando pola internet un pode atopar a oficina europea de control e prevención da contaminacion (EIPPCB) e a moi interesante páxina do EPER (inventario europero de emisions contaminantes) na que se catalogan -seica- tódalas industrias e os informes de emisions de cada unha delas: o "seica" ven a conto de que no Bierzo saen como contaminantes Roldan, Cosmos e Anllares (as tres con datos de 2001) e non sae Compostilla nen outras···
Todo o cal segue a demostrar a escasa ou nula presencia que este problema ten no noso actuar cotidiano i é que cando un problema chega tan paulatinamente os humanos non somos capaces de toma-las decisions (incómodas e precisas) que o poderían solucionar e preferimos acollernos a medidas paliativas que nos permiten "ir tirando" sen ter que renunciar a todo o que nos anúncian unha e outra vez e o que a "presión social" fai que sintamos como imprescindible... A confusión de Liberdade e Independencia coa capacidade de desplazamento que otorga o vehiculo própio, a confusión entre ir ben vestido con levar a roupa da temporada actual, o convencimento de que só somos un gran de area nunha praia e non podemos facer ren. Mais, ¿que son as praias sen os grans de area?; no programa recomendaban reflexionar sobre a frase que encabeza esta entrada "Pensar en global e actuar en local" e suxería que a mellor solución non existe, mais sí existen múltiples solucions que poden contribuir a reconduci-los problemas. Estas medidas pasan porque os cidadans presionemos non só ós políticos, senon tamén ás empresas e na nosa comunidade para por sobre a mesa tódolos días estes feitos e as súas solucions.
Co obxecto de ilustrar a falta de capacidade que podemos ter para valora-la envergadura real do problema debido á adaptación ó medio própia dos seres vivos relatouse o (seica) famoso experimento da rá:
Se pomos unha rá nunha pota de auga fervendo esta sáltara cara afora tan pronto como puder...Se pomos unha rá nunha pota con auga morna e a imos quencendo lentamente ata fervela a rá DEIXARASE COCER VIVA...
Non cabe dúbida de que o actual sistema político non premite que as preocupacions da xente de a pé chegue con claridade e forza dabondo ós centros de decisión (económicos e políticos) por eso, a laboura hase semellar mais ó traballo das formigas que o dunha paleadora.
No hay comentarios:
Publicar un comentario