A morte apostata

OUUUUuuuu

Supoño que este tema terase plantexado xa na "vida real" en múltiples xeitos como a morte de xente de outras relixions ou de xente 'mal vista' polos poderes facticos locais; penso, por exemplo, nos mortos republicanos na postguerra inmediata ós que os seus familiares tiveron problemas non xa para celebrar unha cerimonia relixiosa, senon para darlle terra no cemiterio local ou parroquial.

Teño de min que nos modernos cemiterios municipais non se plantexan problemas confesionais á hora de enterraren ós defuntos mais estas situacions se seguen a producir nas pequenas parroquias con cemiterios situados, segundo a tradición secular, dentro do adro da igrexa. Descoñezo si se trata de propiedades comunais (públicos) ou da igrexa que de todo haberá, mais sen dúbida pode tratarse dun detalle fundamental á hora de que un finado pase o resto do días no camposanto da súa parroquia.

Outra cousa mais complicada poden ser os símbolos e inscripcions das lápidas sobre todo no referente a individuos de confesions relixiosas diferentes á maioritaria. A clave semella estar na titularidade do terreo mais todo sabemos como funcionan as "sociedades latinas" e as contínuas interferencias da clase relixiosa e os seus adeptos mais acérrimos para que todo sexa "como deus manda"...ó traveso deles, claro.

Bueno, ó caso, a morte vennos a igualar a todos e as obrigas legais dos nosos parentes e dos poderes públicos levan á necesidade de dar terra en condicions seguras e trazabeis ou, no seu caso, a cremar, e gardar debidamente ós restos do defunto. Polo que non deberan ser estes medos impedi-la toma da opción apóstata.