O mitin de onte á noite debeu deixar ben contenta á xente da dereita; o seu lider ofreceu unha imaxe de moderación, de preocupación polos problemas dos cidadans sen crispacions e unha ardua defensa de ideais de liberdade: Liberdade individual, liberdade de empresa, liberdade do chan...
Eu só o pudiden ver 'a cachos' por diversos problemas mais, captei certas incoherencias que me impediron logo concilia-lo sono.
Cando unha señora preocupada polos seus netos lle preguntou pola asignatura de "educación para a cidadanía" o lider da oposición respostou que lle semellaba mal que fose obrigatoria e que ainda se descoñecian os contidos da mesma o cal era 'inaceptable'; seguindo coa pregunta e respecto ás escolas que veñen de substitui-lo crucifixo pola media lúa dixo que lle parecía ben, que había liberdade para iso... sempre e cando se respetasen certos VALORES QUE ESTÁN NA CONSTITUCIÓN. ¿en que quedamos hai ou non valores nos que se debe que educar? e si os hai ¿porqué se teñen que ensinar dentro do marco coercitivo (dende o meu punto de vista) da metafísica dunha relixión?. Sego a opinar que a relixión se practique ou non é un aspecto da esfera privada da vida das persoas e que os pais deben proporciona-la formación relixiosa polos seus medios e no tempo de 'actividades extraescolares'.Esfera privada que sí quere o Sr. Rajoy aplicar para o tema das unions entre parellas do mesmo sexo deixandoas fora da legalidade para aspectos fundamentais.
Cando unha compañeira de profesión lle falou, ó fío da obrigatoria pregunta das esperas para a atención sanitaria, sobre o desenrolo das especialidades enfermeiras e sobre a escaseza de profesionais el dictou o alegato neoliberal sobre a atención sanitaria: Á xente quere que lle atendan, que lle atendan pronto e que a atendan gratis... ¿ulas as verbas CALIDADE, SEGURIDADE, EFICIENCIA... dos programas do seu partido? Dictou que el considera que 60 días é o prazo máximo de espera sen distingos do tipo de atención e que logo habería que pagarlle a intervención á sanidade privada e abogou pola adopción das coñecidas fórmulas de xestión mixta en tódalas súas variantes. Mais o que me desconcertou foi a mezcla dos conceptos de carreira profesional co de especialidades de profesions sanitarias.
A carreira profesional é un desenrolo de leis que creou o Partido Popular na súa lexislatura de maioría absoluta ó tempo que remataba o mapa trasferencial da competencia en asistencia sanitaria. A carreira profesional ten unhas características minimas comúns a todolos territorios e hai un acordo publicado no BOE que obriga XA ó recoñecemento mutuo dos graos acadados na mesma entre as diversas comunidades. O que non é común son os cartos que se perciben, quen os percibe, que requisitos 'extra' se poden pedir... e todo elo ven nas leis que, no seu momento, aprobou o partido do Sr. Rajoy.
As especialidades enfermeiras se aprobaron en maio de 2005 dun xeito que ainda ten polémica dentro da profesión pola presencia dunha especialidade "caixón de sastre" onde colle o 80% da labor de enfermería hospitalaria. A tardanza na creación dos consellos de especialidade (o pasado 8 de marzo) é achacable por igual a ministerio, CCAA, asociacions e colexios profesionais quedando agora moito por facer no desenrolo dos programas das especialidades (de feito hai pouco se deu un prazo de 6 meses) que logo haberá que implantar nos centros que teñan "venia docendi". Outra cousa será traballar como especialista na sanidade... nin na pública administrativa, nin nas novas formulas de xestión, nen na privada semella haber vontade de implantar postos de traballo 'exclusivos' para especialistas.
¿porqué dí agora que el aboga pola igualdade da 'especialidade'?...supoño que foi un lapsus e que se refería á carreira profesional. En todo caso deberá recoñecer erros própios no deseño da mesma e falta de vontade negociadora das CCAA gobernadas polo seu partido para acadar un acordo no Consello Interterritorial.
Cando un nervioso rapaz de A Coruña preguntou pola desfeita urbanistica da costa galega e as medidas que Rajoy tomaría contra ela voltou o esquema neoliberal e a coñecida receita da liberlización total do chan para rematar coa suba de prezos e a especualación... mágoa de retruque coa situación que esas medidas estan a causar nos EEUU e coa infinidade de licencias e proxectos que os gobernos de todo signo teñen aprobado en lugares protexidos de toda clase sen necesidade de liberalizar nada... mágoa tamén de comentario respecto das promocions 'a precio de custe' ¿quere isto dicir que non se vai meter man ós beneficios do mercado especulativo? Semellamen que se van leva-los cartos uns e as débedas outros.
E para rematar quero deixar constáncia de que a min ese disfraz non me vale por como se trata o tema da liberdade segundo lle peta. Preguntado reiteradamente pola necesidade de pactos postelectorais e o 'prezo' que estaría disposto a pagar e sobre a suposta incoherencia de que unha forza minoritaria impoña os seus criterios nunha negociación ou que non goberne a forza mais votada por que o resto das forzas pacte na súa contra o Sr. Rajoy non acabou de aclarar si modificaría a lei electoral i, en todo caso que o faría polo 'consenso mais amplo posible das forzas políticas' porque se trata das reglas de xogo, logo mencionou que nas municipais debera ser elexido alcalde o cabeza da lista mais votada...
A min isto lémbrame as reunions de capitans de equipas de patio de colexio que decidian eles onde habia 'foras' e o que valía ou non. ¿non quedamos que "a soberanía reside no pobo"? ,¿U-las as chamadas ós referendums consultivos sobre as cousas que 'rompían o consenso constitucional'?. Supoño que xa non interesa facer consultas á poboación sobre a conformación politica da socieade porque él tamén defende unha politica paternalista para masas que vivan FELICES...
A miña pregunta
Son fillo da emigración galega, cando meus pais retornaron recibín o revelador impacto de saber que eles non falaban mal o castelan; falaban galego, unha lingua cun valor cultural de seu. Isa foi a miña herdanza principal, o meu tesouro. Un tesouro que foi apartado da vida pública e devolto a ela de xeito parcial por un pacto entre forzas politicas refrendado polos cidadans daquel intre. Eu non tiña fillos nen dereito a voto. Agora os meus fillos e mais eu somos prisioneros daquel pacto; ¿porqué non se nos ofrece UNHA VEZ NA VIDA PRODUCTIVA a oportunidade de decidir a nós, os cidadans que detentamolo poder segundo vostedes, sobre a forma de estado, a estructura territorial do mesmo, os sistemas electorais e parlamentares... sobre as 'regras do xogo'? ¿non nos consideran conscientes dabondo para tomar esas decisions; e si non o somos agora como o podían ser os que as tomaron hai 30 anos dempois de 40 de réxime represor?. E outra, ¿porque eu para votar me debo identificar persoalmente diante dun grupo de 3 persoas ou dun funcionario de correos e un emigrante NON?.
No hay comentarios:
Publicar un comentario