Nova sociedade, nova politica, novas verbas...

OUUUUuuuu

O que hai é moito stress e como opinar sae gratis pois a min dame por opinar en público.

Levo tempo dándolle voltas á situación de tensión-crispación aparente que existe, seica, na rúa por mor da politica e cavilando que o que acontece é que está a piques de eclosionar unha nova sociedade na que os cidadans imos reclamar claramente a nosa coresponsabilidade no goberno para ben e para mal. Vexo que os sociologos e os politologos dos "de arriba" preveen esta circunstáncia e queren da-la sensación de que precisamos mais seguridade, mais intermediarios-representantes e mais filtros-medios incomunicativos para cumpli-la máxima gatopardesca de que "todo troque para que siga todo igual" como conqueriron hai 30 anos.

Para que esa nova sociedade cristalice fará falla unha nova terminoloxía que rompa cos escenarios de épocas pasadas que brindan a escusa ós actores actuais para encasillar ás novas perspectivas e xeitos dentro dos vellos conflictos e descualificar e confundir.

Así cando un reivindica que os cidadans deberamos poder decidir unha vez cando menos no noso ciclo vital-productivo sobre a forma de organizar politicamente a sociedade (forma do estado, organización territorial, sistemas de toma de decisions...) sempre saen verbas que veñen sendo apropiadas por unha facción ou secta político/económica tradicional e vilipendiadas ou lastradas pola outra. Verbas como República/monarquía C. ou Democracia/Dictadura... semellan etiquetar estas novas visions dentro de marcos conceptuais que XA NON son os referentes dos que defendemos eses xeitos.

Así, cando nunha opinión eu emprego a verba república como referente ou como obxectivo a acadar de seguido, de xeito automático, a miña -escasa- audiencia a vai a identificar cun modelo tradicional e coas diversas opinions a prol i en contra que se aventan nos medios incomunicativos, na rúa, no seu entorno... Si por riba se trata dun termo como ise, tan cargado de historia i empregado sen pudor coma arma ou boomerang das actuais organizacions de intereses-representativos; teremos un argumento morto cando non cargado negativamente.

Son as verbas un instrumento certamente mais difícil de manexar cando se trata de transmitir conceptos ou visions non estándares pois moitas veces un debe reler o que escribe e facer esa relectura 'disfrazado' noutro marco conceptual ou noutra personalidade para tentar saber como eses vehiculos que un verque son asimilados por quen, supostamente, os lee.

Veño pois a dicir que agora que escomenza o mes historico das revoltas e transformacions (nas sociedades como na natureza) eu tomo consciencia de que debo renunciar a verbas como: República, Revolución, Socialismo, Capitalismo, Imperialismo, Monarquia e... DEMOCRACIA.

Vaime custar un triunfo facelo, mais coido que é preciso para podermos falar dunha sociedade nova sen os lastres de conflictos pasados que; si ben están presentes pois sempre somos resultado do noso pasado, non deben lastrar mais o noso futuro.