Simplificación democrática

OUUUUuuuu

Vendo que en Spain teñen un presidente de goberno tan ocurrente e con tanto espiritu de aforro democrático, coido que se comprenderá o motivo deste mail que lle veño de enviar: (nº guia: f2b5d74a-6ba0-427d-b376-2b224aa32bf1 )

Estimado señor: En la reciente cumbre de jefes de estado y de gobierno de los paises que conforman la sociedad de intereses europea se alcanzaron unos acuerdos que implican reformas a la legislación básica a nivel estatal para que dicha sociedad de intereses alcance nuevamente sus objetivos económicos y financieros. Según sus manifestaciones tral la mencionada cumbre dichos cambios legislativos básicos no serán sometidos a la aprobación de la masa poblacional sino que se realizaran por vía del órgano soberano en la democracia: El parlamento y sus miembros electos.
Debo entender que este acto significa y escenifica el deseo de ahorrar a la muchedumbre el pesar de la reflexión sobre las implicaciones futuras de dichas reformas legislativas básicas y, tambien, el de ahorrarlos elevados costes de un referendum en todo el estado para que solo un escaso porcentaje de los convocados acuda a dar muestra de su consciencia seobre lo transcendente de esos cambios.
Comprendiendo estos altos deseos y objetivando la mucha infelicidad y preocupación que el hecho de acudir a las urnas significa para los que dedicamos nuestro tiempo al trabajo, estudio, ocio y aficiones varias y constatando el alto coste de los procesos electorales y las campañas de publicidad (como la realizada a favor del SI en el anterior referendum sobre el TCUE) que los acompañan; me gustaría que tomase en consideración mi siguiente PROPUESTA DE SIMPLIFICACIÓN DEMOCRÁTICA:
Dado que los ciudadanos con derecho a voto ya lo hemos podido ejercer en las últimas elecciones le propongo que, a partir de ahora, sólo ejerzan el voto aquell@s ciudaden@s que adquieran tal derecho de tal modo que siendo la masa de votantes convocados mucho menor (unos 50000) y empleando las nuevas tecnologías (como la videoconferencia) se podrían ahorrar todos los gastos inherentes al proceso electoral
Esos votos nuevos se añadirian a los obtenidos por los partidos en las últimas elecciones y se aplicarían según el ámbito territorial de la elección. Si se tratase de un referendum los partidos decidirían a qué opción aportarían sus votos.
La democracia alcanzaría, pues altas cotas dado que los ciudadanos participaríamos en todas las elecciones que se convocaran sin tener que preocuparnos lo más mínimo de a que representante elegimos, que programa defienden, que objetivos pretenden y que quiere decir contestar de un modo u otro a la pregunta de un referendum.
Tambien se evitarían problemas tan acuciantes como qué hacer col el voto CERA para que no se tuviesen en cuenta los votos de los ciudadanos fallecidos pues todos los ciudadanos seguiríamos votando después de muertos con lo que dejaríamos nuestro legado imborrable de consenso y concordia a las generaciones futuras aportando estabilidad al sistema democrático de forma permanente.
Espero tenga a bien tomar en consideración esta propuesta tan beneficiosa para su concepto de democracia; reciba un saludo.

Pois si, coido que estes protodemócratas precisan de ideas innovadoras para acada-la estabilidade e a seguridade; aínda que , ben pensado, esta non é unha idea tan nova. Está a ser aplicada dun xeito modificado coa lexislación básica de 1978: Ningúen mais puido nen, semella, vai poder votar verbo dela.

Non submeter a referendum unha reforma como a que implican os novos tratados europeos é o menos europeista dos procesos de aprobación e constitue unha burla ós cidadans que votamos (fose cal fose o noso voto) no anterior proceso.
O que SI quedou demostrado foi o engano da campaña feita polo establishment no anterior proceso pois non vin "romperse" a europa, nin coido que Holanda ou Francia fosen consideradas menos europeistas por negarse os seus pobos a refrenda-lo TCUE; máis ó contrario, demostraron o seu fondo europeismo e a súa preeminencia dentro do concerto das sociedades europeas pois foron quen de facer rectifica-lo proceso.

Agora nos veñen coa falacia de que se trata, no básico, do mesmo tratado e nos quitan o DEREITO A DECIDIR. Eu coido que se trata de algo pero pois o própio tratado é antidemocrático por non contempla-la súa aprobación nun único referendum transeuropeo de xeito que as acusacions de antieuropeismo entre nacionalidades quedasen deslexitimadas e se centrase o debate na letra e no fondo dos tratados.

Consenso apropiado, consenso roubado, consenso frustrado

OUUUUuuuu

Están os nosos proto-demócratas a celebra-los 30 anos desta especie de réxime de dictadura-constitucional ó redor da verba CONSENSO sen se decatar que cada negociación ten un marco ineludible que a acompaña e a condiciona.

Na actualidade semella que na resolución da carencia democrática deste modelo ten triunfado a máxima gatopardesca de: "que todo troque para que todo sega igual" sendo os trocos estatutarios ( teito do ordenamento ó que se está disposto a chegar ) unha boa mostra delo por virse a roubarlle-lo debate á cidadanía; porque, en moitos casos, eses trocos non son refrendados polos cidadans antes do seu debate definitivo e por demostrarse prontamente que só constituen outra peza do xogo partidista e non unha auténtica reforma consensuada do marco lexislativo.
Para mostra os botons da paralización da reforma do estatuto canario por parte dunha forza política para castigar a outras que lle "rouban" o goberno dunha comunidade ou a sinatura dun pacto político no que se aposta pola ruptura do marco territorial dunha comunidade que acaba de aprobar (na sé parlamentar que non os cidadans) un novo estatuto en cuio debate non se falou desa ruptura territorial...por non falar de acordos políticos en concellos entre partidos que, pouco mais, se declararon a guerra no momento do debate do estatuto de autonomía da súa nación.

É evidente que a carencia democrática do sistema politico-electoral non vai ser resolta ou consensuada ata que se produza, como hai 30 anos, a conxunción da fartura da poboación polos contínuos abusos das clases dominantes (económicas e políticas) e algún feito catarquico (a morte do dictador) que reste parapeto ó ordenamento actual... Mais sei que somos moit@s de diferentes xeracions, ideais económico-territoriais e referentes políticos @s que coidamos que o actual modelo nin é democrático nin representa xa o equilibrio preciso.
A democracia é "poder do pobo" e debera acadar tódalas esferas do poder e non só ó lexislativo e parte do executivo; un poder que se debe demostrar non tanto na potestade de elexir representante senon na potestade de controlar verosimilmente a eses representantes mercede o poder de revocación do nomeamento representativo. A democracia é representativa cando non deixa fora de escena a grupos de persoas porque non acadan unha cifra arbritaria de representación o que fai de cortina na que se esconden os que non entenden o verdadeiro significado da verba 'negociar'.

A sociedade que virá froito dunha situación cultural, económica, educativa e DEMOGRÁFICA; diferente non vai poder alentar dentro do corsé dun sistema tan hipócrita que lle rouba a capacidade de decidir os seus roteiros e marcos de referencia. Porque o que non vexo que fagan os telediarios que tanto louban os avances acadados dende hai 30 anos é compara-la sociedade rural, de nivel cultural medio, aislacionista, tenebro-relixiosa, 100% indíxena de 1977 coa sociedade tecnourbana, de nivel cultural alto, globalizada -a ostias mais globalizada-, laico-hipócrita e mestíza ó 70% de 2007. A sociedade troca: o modelo político-electoral debe trocar e non do xeito gatopardesco e oscurantista que alguns propoñen senon dun modo aberto e participativo.

Sei que nalgun marco de referencia falla un elemento fundamental como é a inexistencia da ameaza coa violencia física contra os individuos; noutros falla deixar de mezclar eidos que só se tocan unha vez establecido o sistema político-electoral ( relixión e politica, lingua e política, economía e politica) pois iste debera ser un debate só sobre FORMA POLÍTCA I ELECTORAL non sobre as aplicacions que ese modelo de toma de decisions que ten toda sociedade (eso é a política o modelo de toma de decisions da sociedade) no campo da realidade.

Só son UN ( cidadan, traballador, home libre) que sabe que goza do privilexio da aparente liberdade de expresión; que sabe que non ten a formación que outros supoñen que hai que ter para falar destes temas e que sabe que actuando de xeito individual-independente non se pode acadar nengun troco de calado no grupo da sociedade mais tamén sei que calar é consentir, que non votar é aceptar e que a participación política se acada dos xeitos mais insospeitados.

Precencia do Bierzo, ausencia do galego

OUUUUuuuu Ollando os programas electorais das ainda non ben rematadas eleccions locais puiden, aplicando o 'pensamento lateral', decatarme do que NON puñan... Por sorte non había nen houbo, que eu souber, nengunha referencia a ningun conflicto linguistico... de feito só nun artigo moi concreto atopei referencia a tal situación no panel político berciano.

En troques O Bierzo SI está presente na política galega como ben reflexa a derradeira proposta non de lei aprobada no parlamento galego que, si ben coa priemira e normativa intención de apoiar ó galego das zonas limítrofes á Galicia administrativa, fai un deseño de presencia destes territorios na vida do país. Mais falta ainda moito para que se poda dicir que a administración galega non vive de espaldas a estas 'zona de lindes' por exemplo no plano empresarial... no plano do desprazamento de persoas para servizos... no establecemento de asociacions ou iniciativas conxuntas que, igual que os programas intereg fan nas fronteiras estatais, axuden a integrar esforzos con semellantes liñas estratexicas.

Porque non se entende que un espazo natural teña por límite unha fronteira administrativa (podería facerse unha canteira ou unha incineradora ó pé mesmo dun parque natural), non se entende que unha empresa teña que renunciar ás subvencions para a normalización linguistica por se instalar en solo industrial a 30 Qm do límite administrativo si nese territorio tamén se fala galego e se dí querer fomentalo, non se entende que os planos de mobilidade e transporte público ignoren á maioría dos desprazamentos que fan os habitantes dun entorno concreto (leede Valdeorras) cara ó principal núcleo urbano dun deses territorios (leede Ponferrada)...

Anticipo e diversidade

OUUUUuuuu

Como xa leirei noutra entrada o resultado electoral sempre depende da cor da enquisa coa que se mire de tal xeito que a uns lles vai ben e a outros menos ben.

Ainda que peor lle foi a quen mantivo toda a campaña un discurso de reválida das eleccions autonómicas e conqueriu un resultado que, extrapolado ó ambito do seu discurso electoral, significaría unha nova perda de representación no parlamento... Evidentemente, o silencio é a resposta mais significativa do fracaso.

Ollando o singular panorama de conflictos internos nos feudos tradicionais (ate o de agora) dos conservadores, a cantidade de concellos que por vez primeira van ter unha equipa de goberno na que non figure o mesmo alcalde dos derradeiros 20 anos, e a aparente contradicción da suba de apoios do PPdG nos entornos urbans coido que Tou-Quim deberan considerar adianta-las eleccions autonómicas para dempois das xerais (dirá o PSdG) ou para simultanealas con elas (dirá o BNG). ¿Porqué non agora? porque hai que permiti-la constitución e posta en marcha dos novos concellos e deputacions nos que os cidadans poderemos apreciar si paga a pena a oporutnidade de cambio.

Mais; dándolle voltas, se agora o PPdG tivese que facer listas electorais para o parlamento galego... podería acabarse desfacendo como un terrón de zucre?; non, non se deberan botar esas contas porque, dende o punto de vista da hixiene democrática, é preciso ter unha oposición sólida na sede parlamentar.

Hai moito cronista que carga as tintas contra a irrupción de multiples "cores" no xogo político; se cadra a súa mente non é capaz de manexar mais de dúas clases de datos a un mesmo tempo (como os computadores); mais, se aprendemos do que nos rodea na natureza veremos que a diversidade (a bio-diversidade) é unha garantía de futuro.

A reproducción sexual das especies non foi mais que un xeito de introduciren a diversidade na carga xenética dos novos seres incrementando a variabilidade entre xeracions que facilitaba a mais rápida adaptación ó medio cambiante sen ter que esperar a mutacions xenéticas que solventasen os atrancos ou mellorasen a eficacia-eficiencia da relación co medio.

Do mesmo xeito a presencia de tres ou mais partidos nun goberno debera (sempre queda a incognita do comportamento individual) ser beneficioso por permitir un fluxo de ideas e puntos de vista que; tendo todos o fin do beneficio da comunidade a medio e longo prazo, daría mellores solucions ós problemas cidadans e tería unha batería de ideas innovadoras para desenrola-las posibilidades da comunidade.

Como consecuencia deste razonamento só me cabe voltar a unirme ó coro de voces que reclaman PRIORITARIAMENTE unha reforma electoral profunda e complexa que, respetando a vontade dos votantes, distribua a representación otorgada en base á representatividade en tódolos ámbitos.

Por exemplo; Poderíanse asignar unha porcentaxe dos postos de representación (escanos) ó conxunto do territorio obxecto da elección (poñamos o 33%) co que ás opcions políticas que teñen ampla difusión mais un calado escaso se lles outorgarían parte dos postos representativos que lle corresponderían nun escrutinio global; neste ámbito xeral o límite para entar no reparto sería o que dictara a división da masa de vontantes convocada polo número total de postos de representación a cubrir no foro (parlamento, concello etc.) e o sistema de reparto sería PROPORCINAL DIRECTO.

Logo estaría o ambito tradicional (provincial ou o que se decida) que continuaría co sistema actual de reparto D'hont mais introducindo o sistema de Voto Simple Transferible de tal xeito que os votos emitidos en primeira instáncia a listaxes/candidatos que non obtivesen o 5% preciso para entrar no reparto se otorgarían a opción sinalada en segundo lugar polo votante... Si este 'movemento' provocase que algunha lista/candidato dos descartados en primeira instáncia acadase o 5% se lle incluiria nel.

E os postos de representación restantes se discernerían por candidaturas individuais dentro de circunscripcions que, dependendo do ámbito da elección, se fixarían en base a poboación; serían pois, individuos cunha filiación local cercana sen que necesariamente deban pertencer a un partido. Neste caso o representante electo podería ser CENSURADO polos seus votantes nun proceso de revocación no que se elexiría un novo (ou o mesmo) representante. Quedaría por precisar cómo evitar que a "fabricación" de demarcacions ad hoc fose empregada para manipula-la asignación de representantes.

Silencio na escea... Rodando e...

OUUUUuuuu

A min NON me sorprendeu a declaración do fin da tregua de ETA e teño ven claro que, en realidade o proceso finara antes do antentado de Barajas...

eu que coido que a oportunidade de paz pasou, non lle vexo mais sentido á actual polémica que manter unha apariencia de "estado de sitio" na confrontación política polo escaso pastel das persoas que votamos consciente e reflexivamente

... e logo se mantivo unha especie de 'man aberta' en tanto que se brindou a oportunidade de participar no xogo político si se aceptaban (cando menos na apariencia) as regras "retocadas" da lei de partidos. Coa liquidación do 60% das listas do entorno abertzale quedou claro que o goberno non cedía mais aló do marco legal e que ETA non permitiría ó seu entorno político unha mínima cesión formal de rexeita-la violencia.

Mais; ¿a quen perxudica este anuncio do fin da tregua?. Eu xa mencionei que dentro da oposición había quen sentía o valeiro dun verdadeiro programa de oposición/alternativa política

moitos alcaldables do partido que piden outras iniciativas para se apoiar nelas nas campañas electorais

por ter o PP todo o peso da súa maquinaria mediatica cargada no tema ETA e no complot do 11-M.

O futuro é da PAZ ainda que agora semelle lonxano; a miña analista mais eu coidamos que un confilcto tan longamente enquistado só cabe a opción dialogada porque nen a violencia dos uns, nen o mellor deseñado e apoidado plano de confrontamento xurídico-policial; conqueriron move-lo statu quo dunha porcentaxe de poboación que apoia (pode que tan libremente como os vellos carretados de calquer residencia) ás listas abertzales. Co engadido do troco no reparto representativo en Navarra que porá en evidencia, cando menos, que se trata dun territorio e dunha cidadanía cun importánte papel nos futuribles procesos. Teñen agora os partidos políticos en Navarra (e mais ainda en Iruña) unha oportunidade de escenificar un entorno de diálogo sen imposicions facendo cada un o seu papel.

A Acción se debera concretar nun contexto que, aceptando falar de TODO, aceptase que; para que ese díalogo fose posible, en primeiro lugar debería de se producir un auténtico remate da ameaza violenta.

Outro día

Podería dicir que se trata de outro "festexo de consumo" para tranquiliza-las conciencias, que o peor non é o troco climático polas emisions dos gases invernadoiro, o despilfarro da auga como recurso senlleiro que nos brinda a natureza e o constánte emprego do medio como vertedoiro de todo o que, unha vez empregado desbotamos como lixo sen mirar... Podo dicir que se trata doutra festa descafeinada na que festexamos que se seguen a esquilmar terreos protexidos para urbanizacions e industrias mentres multamos montañeiros por disfrutar limpamente do que a natureza ofrece... Debo dicir que a prostitución das accións a tomar ó seren "olladas polo mercado" leva a desfeitas das que habilmente son culpados aqueles que levan 20 anos alertando que o modelo de sociedade e o estandar consumista e a produción en masa non ten outro destiño que alterar gravemente o mundo que deixemos ás xeracións do futuro.

Podería, podo e debo dicir que a intelixencia das persoas debe de estar por riba do seu ego-hedonismo e que a solución a como nos relacionemos os humanos co medio que nos rodea pasa pola reflexión diaria sobre a verdadeira necesidade do que consumimos e o que facemos cos agasallos que, cada día, nos brinda a natureza.

Eu, pola miña banda adícolle o día a flor mais fermosa que me foi regalada e na que confío por os valores e exemplos dabondo para que, no seu futuro, contribúa ela tamén a facer un mundo mellor no que vivan os que virán mais adiante.