OUUUUuuuu... Faime gracia que o voceiro non oficial do goberno fale do pulo da clase media cando a clase media é o obxectivo a eliminar para o sistema político de calquer oligocracia que se precie pois a xente que ten tempo de pensar é a mais perigosa para eles.
Así somos moitos moitos os que podemos pensar.... O tema enerxético; ou o engano enerxético. Seica no estado español hai unha moratoria sobre a construcción de centrais nucleares polos perigos que supoñen e se entende que a política enerxética do goberno se centra en aumenta la eficiencia enerxética disminuindo e opotimizando os consumos e centrar o incremento de xeración en fontes 'limpas'. Mais é todo un teatro, unha farsa, unha ficción.
A peninsula ibérica non está libre de seren víctima dos refugallos dun desastre nuclear; nin siquera do problema dos refugallos própios da producción nuclear 'normal'; como menos somos inocentes da preponderancia desta enerxía en outros lugares.
Por iso se vai facer unha nova liña electrica transpirenáica, para que os estados da península ibérica (unidos nun único mercado eléctrico) segan a ser clientes principais da enerxía nuclear francesa. Monsieur Sarkozy pode estar contento, a súa balanza fiscal non vai sufrir tanto coma a dos outros estados europeos e poderá seguir financiando programas de "grandeur" e outros mais interesantes... porque lle mercan a enerxía nuclear os viciños que a teñen 'condonada' e lle pagan un imposto polos refugallos que ten que tratar e, para maior escarnio, lle mercan parte das súas cotas de emisión de CO2 que lle sobran pois, gracias ó poder nuclear, non chega ós limites Kyoto. Todo un choio estes viciños.
¿Plantexo eu que se reabra o debate nuclear? Non, porque a nuclear segue a ser unha mala solución: Cara, Contaminante, Perigosa, Dependente en materia prima e tecnoloxía e, para remate, si chega ó goberno unha tendencia politica que non sexa ben vista polos EEUU podería dar lugar a un bloqueo ou unha invasión ou calquer outra estratexia pois son "armas de destrucción masiva" (e non coido que sirva de moito ter asinado o tratado de non proliferación nuclear).
O que plantexo é darlle mais coherencia á moratoria, facela creible ós cidadans "trasparentando" a orixe da enerxía que se consume no país para que se vexa o forte deste dilema e se decaten de que os que queren "reabri-lo debate" en realidade teñen tódolos argumentos preparados para forzar unha reapertura nuclear con centrais "mais seguras" de 3º ou 4ª xeración e chaparra chaparra marica non cales... que si, que o fio e doado de seguir. Por iso as clases medias somos perigosas, non somos pensionistas escoitando a COPE ou a SER que nos alecciones... Eu sigo a dicir ¿Nuclear?; non, gracias.
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
A realidade e as visions
OUUUUuuuu...Temos non unha crise tripla como dí Ramonet senon unha crise cuadrupla.
Financieira: a ficción da economía capitalista mundializada na que existen mais cartos que obxectos de valor escomenzou a se tambalear coa crise das hipotecas lixo nos EEUU e segue o seu camiño como bola de neve imparable que preocupa sobor de todo ós ricos que son os que se deben os cartos entre eles. Nalguns territorios senlleiros esta crise vese mais lastrada pola propia evolución atroulada do sector inmobiliario-constructivo levado ó paroximo especulativo polo liberalismo imperante.
Enerxética: Non debería ser crise pois a realidade da xeración de enerxía en base a un recurso finito e nun entorno no que a demanda medra exponencialmente só pode dar lugar a unha conclusión senon se toman medidas serias de percura de alternativas e limitación do consumo. Aquí a especulación ten un papel principal no canto de tentar escudarse en outros factores para provocaren subas de prezos que incrementen o beneficio de investimentos xa feitos vai tempo sen ter que seguir investindo.
Alimentaria: Fortemente ligada á especulación enerxética e ó mantemento dun 'statu quo' de xerarquias nacionais que matan de fame a millons de persoas entre cánticos hipócritas de paises "desenrolados" e "demócratas" que non moven nin un dedo sen obter en compensación "dereitos de pernada" spbre os recursos do territorio dos pobres.
e
Medioambiental: ou mellor dito, ambiental poruq ¿pode haber medio rio limpo e medio suxo?. Unha crise con dúas dimensions ben diferentes; 1º a das catástrofes a pequena e mediana escala que deixan preocupación na poboación pero que non mancan mais aló do seu marco de referencia xeográfico si se consigue conter ós medios des-informativos. 2º a mais perigosa crise ambiental a que se incrementa inperceptiblemente tódolos días en moi diversas formas de contaminación por substancias i elementos que causan graves deterioro dos ecosistemas e a morte de moitos seres vivos.
Financieira: a ficción da economía capitalista mundializada na que existen mais cartos que obxectos de valor escomenzou a se tambalear coa crise das hipotecas lixo nos EEUU e segue o seu camiño como bola de neve imparable que preocupa sobor de todo ós ricos que son os que se deben os cartos entre eles. Nalguns territorios senlleiros esta crise vese mais lastrada pola propia evolución atroulada do sector inmobiliario-constructivo levado ó paroximo especulativo polo liberalismo imperante.
Enerxética: Non debería ser crise pois a realidade da xeración de enerxía en base a un recurso finito e nun entorno no que a demanda medra exponencialmente só pode dar lugar a unha conclusión senon se toman medidas serias de percura de alternativas e limitación do consumo. Aquí a especulación ten un papel principal no canto de tentar escudarse en outros factores para provocaren subas de prezos que incrementen o beneficio de investimentos xa feitos vai tempo sen ter que seguir investindo.
Alimentaria: Fortemente ligada á especulación enerxética e ó mantemento dun 'statu quo' de xerarquias nacionais que matan de fame a millons de persoas entre cánticos hipócritas de paises "desenrolados" e "demócratas" que non moven nin un dedo sen obter en compensación "dereitos de pernada" spbre os recursos do territorio dos pobres.
e
Medioambiental: ou mellor dito, ambiental poruq ¿pode haber medio rio limpo e medio suxo?. Unha crise con dúas dimensions ben diferentes; 1º a das catástrofes a pequena e mediana escala que deixan preocupación na poboación pero que non mancan mais aló do seu marco de referencia xeográfico si se consigue conter ós medios des-informativos. 2º a mais perigosa crise ambiental a que se incrementa inperceptiblemente tódolos días en moi diversas formas de contaminación por substancias i elementos que causan graves deterioro dos ecosistemas e a morte de moitos seres vivos.
O enemigo
OUUUUuuuu... Semella que os nosos queridos próceres xa saben hai tempo cal é o seu enemigo i estanse a "dedicar" a él con grande atención. A clase media.
Esa xente que non traballa de sol a sol e non precisa o seu favor para vivir unha vida mais ou menos plena, esa xente que se xunta en pequenos grupos para compartir intereses sen xerar "actividade economica cultural", esa xente que ten tempo libre e que o emprega en leer, pasear ou falar con outras persoas ó longo do mundo para coñecer e trocar impresions no canto de permaneceren pegados á TV, esa xente que PENSA por si mesma no canto de repetir o que outros pensan por eles nos medios...
A clase media de profesionais liberais debe ser eleminada en occidente para que o sistema sexa perfecto. O das vacacions ten un pase porque así os traballadores teñen un pouco de ilusión en gastar o nada que puideron aforrar, o da sanidade ten sentido si os manten sanos para seguir producindo e consumindo e xenera novas "actividades de valor engadido", o da comunicación está ben sempre que non se pasen cousas polas que lles poderíamos cobrar ata 100 veces e que saibamos o que dín...
¿Toleei?, vos saberedes; eu coido que si non existe unha decisión consciente para rematar coa clase media si hai unha chea de accions que levan cara elo coa impagable axuda do prezo do petroleo e o modelo de producción e transporte que se manten malia ó seu recoñecido fracaso i esgotamento.
Nunha cousa semellan ter razón os comspiranóicos: O plantexamento dos problemas será tan lento, o deterioro tan escalonado que non veremos que estamos nunha CRISE mais ca comparando a situación con 5 ou 8 anos atrás.
Esa xente que non traballa de sol a sol e non precisa o seu favor para vivir unha vida mais ou menos plena, esa xente que se xunta en pequenos grupos para compartir intereses sen xerar "actividade economica cultural", esa xente que ten tempo libre e que o emprega en leer, pasear ou falar con outras persoas ó longo do mundo para coñecer e trocar impresions no canto de permaneceren pegados á TV, esa xente que PENSA por si mesma no canto de repetir o que outros pensan por eles nos medios...
A clase media de profesionais liberais debe ser eleminada en occidente para que o sistema sexa perfecto. O das vacacions ten un pase porque así os traballadores teñen un pouco de ilusión en gastar o nada que puideron aforrar, o da sanidade ten sentido si os manten sanos para seguir producindo e consumindo e xenera novas "actividades de valor engadido", o da comunicación está ben sempre que non se pasen cousas polas que lles poderíamos cobrar ata 100 veces e que saibamos o que dín...
¿Toleei?, vos saberedes; eu coido que si non existe unha decisión consciente para rematar coa clase media si hai unha chea de accions que levan cara elo coa impagable axuda do prezo do petroleo e o modelo de producción e transporte que se manten malia ó seu recoñecido fracaso i esgotamento.
Nunha cousa semellan ter razón os comspiranóicos: O plantexamento dos problemas será tan lento, o deterioro tan escalonado que non veremos que estamos nunha CRISE mais ca comparando a situación con 5 ou 8 anos atrás.
O Opio do voto de todos e a laicidade
OUUUUuuuu... Zapiavelo revelase como un autentico mago da manobra de distracción.
Asina a anovación do concordato e logo lanza propostas pola laicidade.
Fai propostas pola laicidade e teima en mante-los funerais de estado.
Bloquea que o voto emigrante se regularice e fai propostas para que voten os inmigrantes.
Fai propostas para que voten os inmigrantes e 'roubanos' o dereito a decidirmos a adopción do Tratado de Lisboa.
Así vai "dialogando" con sigo mesmo cos seus intereses, dándose de demócrata e laico mentras segue a investir unhas cifras de cartos que os cidadans non asignan nunha confesión relixiosa, segue a subvencionar o ensino OBRIGATORIO dunha confesión relixiosa e mantén prebendas para os oficiantes dunha confesión relixiosa. Demócrata curto porque vai permitir que un señor vote en Colombia (ou calquer outro pais de sudamérica) sen identificarse mentras que os mariñeiros seguen a ter IMPOSIBLE exerce-lo seu dereito se o sufraxio cadra nunha marea...
Temos que facer realidade o sono constitucional porque os pactos de hai 30 anos só precuraban evitar unha asonada militar e non o cumprimento dos principios que a constitución enúncia por iso a teima en mante-la inalterable, un "estatu quo" que só convén a uns poucos.
Asina a anovación do concordato e logo lanza propostas pola laicidade.
Fai propostas pola laicidade e teima en mante-los funerais de estado.
Bloquea que o voto emigrante se regularice e fai propostas para que voten os inmigrantes.
Fai propostas para que voten os inmigrantes e 'roubanos' o dereito a decidirmos a adopción do Tratado de Lisboa.
Así vai "dialogando" con sigo mesmo cos seus intereses, dándose de demócrata e laico mentras segue a investir unhas cifras de cartos que os cidadans non asignan nunha confesión relixiosa, segue a subvencionar o ensino OBRIGATORIO dunha confesión relixiosa e mantén prebendas para os oficiantes dunha confesión relixiosa. Demócrata curto porque vai permitir que un señor vote en Colombia (ou calquer outro pais de sudamérica) sen identificarse mentras que os mariñeiros seguen a ter IMPOSIBLE exerce-lo seu dereito se o sufraxio cadra nunha marea...
Temos que facer realidade o sono constitucional porque os pactos de hai 30 anos só precuraban evitar unha asonada militar e non o cumprimento dos principios que a constitución enúncia por iso a teima en mante-la inalterable, un "estatu quo" que só convén a uns poucos.
A derrota da democracia nos congresos
OUUUUuuuu... Cousas como o triunfo de campañas publicitarias tipo "Chiquilicuatre" ou "A rúa da nai que pariu a..." semellan se-lo único emprego que ten a democracia para os nosos líderes.
Agora que as forzas politicas que reciben mais votos nas eleccions fan os seus shows abondan exemplos do desprezo que sinten por TODOS... persoas, votantes, militantes... é igual. Escoitando as propostas 'debatidas' un coida que padece un 'deja-vú' porque só así se explica que súpetamente unha formación que dí dende o goberno unha semana que non vai a altera-la relación coa igrexa católica á seguinte manifeste unha batería de propostas de mellora do laicismo dese goberno que dirixe... e ¿onde quedou a "renovación democrática" tan precisa segundo eles cando estaban na oposición?. Vergoñenta a claromorsa ausencia do tratado de Lisboa e as súas implicacions nos congresos destes partidos tan "importantes", ¿sinten que deben manter silencio? ¿ocultan algo?. Nin que dicir que semella que os debates de Bruxelas-Estraburgo non van con eles; a reforma do computo das horas de traballo, a tentativa de cobrar por recibir chamadas no mobil, e agora as novas limitacions á liberdade da rede para que isto que escribo deba ir identificado e sinalado... mentras eles comercian con armas e vidas dende o anonimato de despachos pechados e fora do "alcance" do voto dos cidadans ós que din representar.
Uns e outros tentan centrar a atención nos aspectos da poli-polemica na parte que lles importa. Os medios ou son parvos o o fan (moi ben) e esta claro que contribuen a que moita xente centre o debate nos aspectos que as estratexias partidarias queren.. Hai crise, si, previsible e NINGUEN fixo ren nin no inmobiliario nin no financieiro nin no enerxetico-medioambiental para evitalo. Hai un execesivo papel da relixión na parte pública da sociedade que é o estado-administración; si, e os mesmos que din querer evitalo estan constantemente aceptando presencias e dando por supostas obrigas. Menos conto, mais democracia.
Agora que as forzas politicas que reciben mais votos nas eleccions fan os seus shows abondan exemplos do desprezo que sinten por TODOS... persoas, votantes, militantes... é igual. Escoitando as propostas 'debatidas' un coida que padece un 'deja-vú' porque só así se explica que súpetamente unha formación que dí dende o goberno unha semana que non vai a altera-la relación coa igrexa católica á seguinte manifeste unha batería de propostas de mellora do laicismo dese goberno que dirixe... e ¿onde quedou a "renovación democrática" tan precisa segundo eles cando estaban na oposición?. Vergoñenta a claromorsa ausencia do tratado de Lisboa e as súas implicacions nos congresos destes partidos tan "importantes", ¿sinten que deben manter silencio? ¿ocultan algo?. Nin que dicir que semella que os debates de Bruxelas-Estraburgo non van con eles; a reforma do computo das horas de traballo, a tentativa de cobrar por recibir chamadas no mobil, e agora as novas limitacions á liberdade da rede para que isto que escribo deba ir identificado e sinalado... mentras eles comercian con armas e vidas dende o anonimato de despachos pechados e fora do "alcance" do voto dos cidadans ós que din representar.
Uns e outros tentan centrar a atención nos aspectos da poli-polemica na parte que lles importa. Os medios ou son parvos o o fan (moi ben) e esta claro que contribuen a que moita xente centre o debate nos aspectos que as estratexias partidarias queren.. Hai crise, si, previsible e NINGUEN fixo ren nin no inmobiliario nin no financieiro nin no enerxetico-medioambiental para evitalo. Hai un execesivo papel da relixión na parte pública da sociedade que é o estado-administración; si, e os mesmos que din querer evitalo estan constantemente aceptando presencias e dando por supostas obrigas. Menos conto, mais democracia.
A ameaza húmida
OUUUUuuuu...
O mais poderoso enemigo dun humano é o seu medo.
O medo a que outros lle fagan a un o que un sabe que se fixo durante décadas cos demais leva a algunha xente a ver prognoms linguísticos onde só hai reivindicación do papel da lingua na vida cotián. Cada medida debe ser discutida dende a óptica da liberdade mais sen querer ignorar ou esquencer cal é a verdadeira "especie ameazada" e sen tentar outorgar valores individuais a ferramentas de emprego colectivo.
O Galego agoniza nas mans das futuras parellas que non son quen de inicia-las súas relacions empregando como reflexo dos seus sentimentos i emocions a lingua que lles brindaron no berce. Esfolase nos leitos de paixons conscientes ou súpetas que arrecenden vocabularios estranos. Afógase no bico dos novos pais que reciben ó mundo ós seus fillos coas verbas agarimosas da lingua cervantina... Desaparece nas imposicions de uns e de outros que o queren realidade á forza ou fora da realidade.
Rico é quen ten moito e sabe facer uso delo.
Eu non domino ninguha lingua mais son quen de me comunicar en 3 ou 4. Con un idioma só se vai ata a seguinte fronteira.
O mais poderoso enemigo dun humano é o seu medo.
O medo a que outros lle fagan a un o que un sabe que se fixo durante décadas cos demais leva a algunha xente a ver prognoms linguísticos onde só hai reivindicación do papel da lingua na vida cotián. Cada medida debe ser discutida dende a óptica da liberdade mais sen querer ignorar ou esquencer cal é a verdadeira "especie ameazada" e sen tentar outorgar valores individuais a ferramentas de emprego colectivo.
O Galego agoniza nas mans das futuras parellas que non son quen de inicia-las súas relacions empregando como reflexo dos seus sentimentos i emocions a lingua que lles brindaron no berce. Esfolase nos leitos de paixons conscientes ou súpetas que arrecenden vocabularios estranos. Afógase no bico dos novos pais que reciben ó mundo ós seus fillos coas verbas agarimosas da lingua cervantina... Desaparece nas imposicions de uns e de outros que o queren realidade á forza ou fora da realidade.
Rico é quen ten moito e sabe facer uso delo.
Eu non domino ninguha lingua mais son quen de me comunicar en 3 ou 4. Con un idioma só se vai ata a seguinte fronteira.
A cegueira de conceptos de ZP
OUUUUuuuu... Onte indo no coche escoitei as entrevistas dirixidas coas que nos agasallan os políticos e ás que lles dan por chamar "rolda de prensa". Neste caso a que deron Zapiavelo e o primeiro ministro Francés.
O asunto da lei para a consulta da poboación de Euskadi planeou durante tódala sesión, con especial interese no presidente do goberno español. Nunha destas respostou: "La democracia es un sistema legal...". E será que veño dun curso sobre escoita activa e tal mais de seguida caín de conta e saltei coma un resorte...
Porque a DEMOCRACIA non é un "sistema legal"; é un sistema POLITICO que, neste caso, designa un parlamento para que aprobe un sistema legal sin que elo signifique que podan modificar ó seu antollo os grandes rasgos da ordenación legal sen consultar @s cidadans. Polo tanto; constitucions, estatutos e tratados deben ser submetidos OBRIGATORIAMENTE ó referendo de tod@s.
Claro que non me extrana que os políticos de madrid e de bruxelas non queran que se fagan consultas á poboación vistas as medidas xenófobas (directiva sobre inmigración) e liberais (directiva de ordenación do tempo de traballo -con matices-) que están a tomar co seu "mandato divino" coidan que terían dificultades si tivesen que xustificar esas e outras conductas (normativas medio ambientais e de productos quimicos) no seu exercicio do poder. Europa semella un conglomerado de intereses económicos que preconiza a semi-escravitude como punto de partida do beneficio e o remata enviando o seu lixo ós paises pobres... O que estrana é que aínda así haxa tanta e tanta xente que arrisque a vida por vir ser explotada eiquí; co que un se pregunta ¿e non serán os mesmos que os explotan eiquí os que os empuxan dende alá?.
A xente é inmbuida dende os medios comunicativos a prestar atención ó que se dí e non se cuestiona o que NON SE DÍ; así que moitos repiten o argumento de que "8 millons de Irlandeses non poden condicionar..." e cando lles respostas que si europa fose DEMOCRATICA faría un único referendo nunha mesma data non saben por onde sair... Haberá que agarda-la resposta dos 'deuses do comentario'.
O asunto da lei para a consulta da poboación de Euskadi planeou durante tódala sesión, con especial interese no presidente do goberno español. Nunha destas respostou: "La democracia es un sistema legal...". E será que veño dun curso sobre escoita activa e tal mais de seguida caín de conta e saltei coma un resorte...
Porque a DEMOCRACIA non é un "sistema legal"; é un sistema POLITICO que, neste caso, designa un parlamento para que aprobe un sistema legal sin que elo signifique que podan modificar ó seu antollo os grandes rasgos da ordenación legal sen consultar @s cidadans. Polo tanto; constitucions, estatutos e tratados deben ser submetidos OBRIGATORIAMENTE ó referendo de tod@s.
Claro que non me extrana que os políticos de madrid e de bruxelas non queran que se fagan consultas á poboación vistas as medidas xenófobas (directiva sobre inmigración) e liberais (directiva de ordenación do tempo de traballo -con matices-) que están a tomar co seu "mandato divino" coidan que terían dificultades si tivesen que xustificar esas e outras conductas (normativas medio ambientais e de productos quimicos) no seu exercicio do poder. Europa semella un conglomerado de intereses económicos que preconiza a semi-escravitude como punto de partida do beneficio e o remata enviando o seu lixo ós paises pobres... O que estrana é que aínda así haxa tanta e tanta xente que arrisque a vida por vir ser explotada eiquí; co que un se pregunta ¿e non serán os mesmos que os explotan eiquí os que os empuxan dende alá?.
A xente é inmbuida dende os medios comunicativos a prestar atención ó que se dí e non se cuestiona o que NON SE DÍ; así que moitos repiten o argumento de que "8 millons de Irlandeses non poden condicionar..." e cando lles respostas que si europa fose DEMOCRATICA faría un único referendo nunha mesma data non saben por onde sair... Haberá que agarda-la resposta dos 'deuses do comentario'.
Cando digo NON É NON
OUUUUuuuu... Diranme outra volta que Kale. Mais a verdade é que isto semella unha violación; os eurócratas tentan conquerir un poder decisor ABSOLUTO sobre os aspectos fundamentais lonxe de calquer posible 'represalia' na toma de decisions mediante o voto.
Menosprecian a decisión dos Irlandeses como farían con calquer pobo pequeno que está colonizado.
O clamoroso silencio dalguns medios e formacions políticas que se dín DEMOCRÁTICAS non mostra mais ca conformismo de futuros "dedócratas" que agardan unha migalla do pastel.
Si as persoas que tentan 'construir europa' foran coherentes cos principios da DEMOCRACIA, proporían un referendum único europeo para aprobaren un tratado político-económico e social que non só regulase as relacions internas senon que regulase as poliíticas exteriores impedindo o comercio con paises que subvencionen e sosteñan principios diametralmente opostos ós que ese tratado expoñen; senon sería paradóxico que as mesmas empresas europeas teñan que manter uns comportamentos para producir e vender en europa e non os respeten cando producen ou venden en outros paises.
Europa e os europeos non debemos aspirar só a instaurar unha sociedade xusta, solidaria e democratica no noso continente senon que debemos aspirar a que os principios universais dos dereitos humans sexan respetados no mundo e iso non se conquire cun goberno autócrata no que as decisions importantes as toman persoas non electas DIRECTAMENTE polos gobernados.
Menosprecian a decisión dos Irlandeses como farían con calquer pobo pequeno que está colonizado.
O clamoroso silencio dalguns medios e formacions políticas que se dín DEMOCRÁTICAS non mostra mais ca conformismo de futuros "dedócratas" que agardan unha migalla do pastel.
Si as persoas que tentan 'construir europa' foran coherentes cos principios da DEMOCRACIA, proporían un referendum único europeo para aprobaren un tratado político-económico e social que non só regulase as relacions internas senon que regulase as poliíticas exteriores impedindo o comercio con paises que subvencionen e sosteñan principios diametralmente opostos ós que ese tratado expoñen; senon sería paradóxico que as mesmas empresas europeas teñan que manter uns comportamentos para producir e vender en europa e non os respeten cando producen ou venden en outros paises.
Europa e os europeos non debemos aspirar só a instaurar unha sociedade xusta, solidaria e democratica no noso continente senon que debemos aspirar a que os principios universais dos dereitos humans sexan respetados no mundo e iso non se conquire cun goberno autócrata no que as decisions importantes as toman persoas non electas DIRECTAMENTE polos gobernados.
Campaña ¿65 horas?; Nin de borma
Bueno; como ás 10 non podo pois fago o post agora. Pouco pode engadir ó xa dito e hai moita xente con mais seso, información e capacidade para integrar pensamento e acción así que só poñervos
Edición 28 de Xuño: Teño que recoñecer que sei que a directiva non se refire a 65 horas de traballo contínuo efectivo senon ós tempos de guardia; mais dado o meu medio laboral resulta moi dificil separar "estar de guardia presencial no centro de traballo" de "estar de servicio efectivo". Ademais; resulta moi grave que se volte a introducir o tema do acordo "libre" entre empresa e traballador por fora da negociación laboral xeral pois todos sabemos como remata iso.
Edición 28 de Xuño: Teño que recoñecer que sei que a directiva non se refire a 65 horas de traballo contínuo efectivo senon ós tempos de guardia; mais dado o meu medio laboral resulta moi dificil separar "estar de guardia presencial no centro de traballo" de "estar de servicio efectivo". Ademais; resulta moi grave que se volte a introducir o tema do acordo "libre" entre empresa e traballador por fora da negociación laboral xeral pois todos sabemos como remata iso.
O triste NON e os prepotentes
OUUUUuuuu... 1º: Declaración de tendencia. Non son anti-europeo, nen sequera coido ser anti-español; outra cousa é que me queiran dicir que para unha "españa forte" faga falla ser 'todos un' ou que unha "europa cohesionada" precisa a instauración dunha 'oligocracia maniquea'. 2º: O que son; o que apoio deíxollo, en xeral, ós feitos pois como bó galego sempre teño retruque para todo (ou non).
O resultado do refrendo en Irlanda ten moitos, moitísimos motivos para seren triste. Mais os meus motivos teñen pouco que ver cos enunciados por políticos e deuses do comentario que, malia a admitir en privado as razons dos meus, prefiren insistir nos deles.
En primeiro lugar; entrísteceme a escasa participación que, como xa teño comentado, réstalle validez ó resultado e ó suposto 'espiritu europeo' de tod@s xa que logo non se é quen de manifestarse en cuestions de PRIMEIRA ORDE como a adpción de tratados que obrigan a emenda-la propia constitución e modificarán substancialmente as oportunidades de futuro. No que lín e ouvin (e foi moito pois ia no coche) este dato foi ignorado supoño que pola comparación con outros que sí foron favorabeis no seu intre e, mais aínda, pola sensación de paradoxa de que a unha poboación que se lle consulta non resposta mentras que a nós nin nos preguntan...
Entristeceme outra volta ouvi-los comentarios sobre o resultado denantes de remata-lo reconto e as alusions á suposta tardanza dos mesmos: ¿Preferirián un resultado "instantáneo" mais inseguro?. Para min, as garantias de limpeza e o cómputo de TODOLOS votos emitidos ten un valor mais importante que a suposta prisa dos medios -comunicativos en te-lo resultado e percura-las reaccions.
Entristéceme a machacona mensaxe dos medios -comunicativos insistindo unha e outra vez en que o tratado está aprobado en españa cando non ten nada que ver co tratado da "constitución europea" e si precisa unha reforma constitucional na que se nos van colar 'outros temas' para manternos igual outros 30 anos.
Dame medo a prepotencia dos políticos de eiquí (electos) e dos de alí designados por non se sabe quen nin como que insisten en que "o proceso continuará"; burócratas estudando xa como saltarse a vontade dun pobo ou agoreiros que interpretan o resultado como lles convén e manifestan o seu "anti-oquesexa" mais pertinaz sen recapacitar dos qués e dos porqués... Tanta prepotencia non se pode xustificar pola necesidade dunha 'europa forte' pois a principal forza de europa é a liberdade do que se pode manifestar democraticamente e de quen é libre para soster as súas opinions sen, por elo, ser un criminal ou ter que recurrir á violencia; por iso este blogue leva o meu nome no cabeceiro i estou disposto a me rexistrar onde sexa sempre que me garantan que ninguen vai poder escribir nel suplantando a miña identidade.
Xa dei unha clave no anterior comentario e foi o exemplo palmario da modificación da directiva sobre a regulación da xornada laboral na que un grupo de ministros deu de paso a proposta dunha equipa de funcionarios NON ELEXIDOS por nós pero si a soldo de tod@s mais que só reciben ós lobbistas.
Europa precisa de crer na DEMOCRACIA e deixar este xogo de votos ponderados, maiorías de bloqueo e pesos relativos. Para escomenzar poderían propor un único referendo en toda a UE sobre o novo tratado; o próximo pois xa se sabe que como no REACH ou no tema tranxénicos teñen dereito a insistir ata acada-lo que pretenden mentras que outros non teñen nen dereito a intenta-lo. Digo que para a nova proposta fagan un único referendo en toda a UE e que incluan dunha vez a elección dos membros do poder executivo e da máxima maxistratura europea, a revocabilidade de todos eses cargos e a plena transparencia dos seus bens e axendas (con quen se reune e onde).
Logo xa poderán falar de 'limpeza' e tal porque si eles queren te-lo poder de decidir teranno dende a esixencia de facelo polo ben común e non por intereses extranos.
O resultado do refrendo en Irlanda ten moitos, moitísimos motivos para seren triste. Mais os meus motivos teñen pouco que ver cos enunciados por políticos e deuses do comentario que, malia a admitir en privado as razons dos meus, prefiren insistir nos deles.
En primeiro lugar; entrísteceme a escasa participación que, como xa teño comentado, réstalle validez ó resultado e ó suposto 'espiritu europeo' de tod@s xa que logo non se é quen de manifestarse en cuestions de PRIMEIRA ORDE como a adpción de tratados que obrigan a emenda-la propia constitución e modificarán substancialmente as oportunidades de futuro. No que lín e ouvin (e foi moito pois ia no coche) este dato foi ignorado supoño que pola comparación con outros que sí foron favorabeis no seu intre e, mais aínda, pola sensación de paradoxa de que a unha poboación que se lle consulta non resposta mentras que a nós nin nos preguntan...
Entristeceme outra volta ouvi-los comentarios sobre o resultado denantes de remata-lo reconto e as alusions á suposta tardanza dos mesmos: ¿Preferirián un resultado "instantáneo" mais inseguro?. Para min, as garantias de limpeza e o cómputo de TODOLOS votos emitidos ten un valor mais importante que a suposta prisa dos medios -comunicativos en te-lo resultado e percura-las reaccions.
Entristéceme a machacona mensaxe dos medios -comunicativos insistindo unha e outra vez en que o tratado está aprobado en españa cando non ten nada que ver co tratado da "constitución europea" e si precisa unha reforma constitucional na que se nos van colar 'outros temas' para manternos igual outros 30 anos.
Dame medo a prepotencia dos políticos de eiquí (electos) e dos de alí designados por non se sabe quen nin como que insisten en que "o proceso continuará"; burócratas estudando xa como saltarse a vontade dun pobo ou agoreiros que interpretan o resultado como lles convén e manifestan o seu "anti-oquesexa" mais pertinaz sen recapacitar dos qués e dos porqués... Tanta prepotencia non se pode xustificar pola necesidade dunha 'europa forte' pois a principal forza de europa é a liberdade do que se pode manifestar democraticamente e de quen é libre para soster as súas opinions sen, por elo, ser un criminal ou ter que recurrir á violencia; por iso este blogue leva o meu nome no cabeceiro i estou disposto a me rexistrar onde sexa sempre que me garantan que ninguen vai poder escribir nel suplantando a miña identidade.
Xa dei unha clave no anterior comentario e foi o exemplo palmario da modificación da directiva sobre a regulación da xornada laboral na que un grupo de ministros deu de paso a proposta dunha equipa de funcionarios NON ELEXIDOS por nós pero si a soldo de tod@s mais que só reciben ós lobbistas.
Europa precisa de crer na DEMOCRACIA e deixar este xogo de votos ponderados, maiorías de bloqueo e pesos relativos. Para escomenzar poderían propor un único referendo en toda a UE sobre o novo tratado; o próximo pois xa se sabe que como no REACH ou no tema tranxénicos teñen dereito a insistir ata acada-lo que pretenden mentras que outros non teñen nen dereito a intenta-lo. Digo que para a nova proposta fagan un único referendo en toda a UE e que incluan dunha vez a elección dos membros do poder executivo e da máxima maxistratura europea, a revocabilidade de todos eses cargos e a plena transparencia dos seus bens e axendas (con quen se reune e onde).
Logo xa poderán falar de 'limpeza' e tal porque si eles queren te-lo poder de decidir teranno dende a esixencia de facelo polo ben común e non por intereses extranos.
Hoxe Irlanda SI decide... por nós.
OUUUUuuuu... Mentras a crise financiero-crudoespeculativa golpea en Europa co agravante "ladrillil" no estado español. Agora que a UE ven de dar 65 hostias ben dadas para demostraren como a "NON-Democracia europea" pode trocar elementos básicos das regras socio-económicas sen que, polo menos, podamos sinalar a un partido político como 'culpable'. Mentras o Terrorismo de Cabina loita para mante-lo seu marxe de beneficio a costa dos impostos de outros e o zapiavelismo fai malabares para cumplir as promesas electorais de tempos de 'vacas gordas' cos cartos das 'vacas fracas'.
Mentras todo iso acontece; dáselle a puntilla definitiva da instauración dun novo xeito de goberno totalitario que terá a característica de non parecelo porque se pode votar "Si" ou "claro que Si". Nese intre, insisto, son os Irlandeses os únicos privilexiados que poden expresarse de xeito que vai se-la súa opinión a nosa, a de tod@s os demais cidadans da UE.
O Consello da Unión Europea de Emprego, Política Social, Sanidade e Consumidores mais o comisario de emprego, asuntos sociais e igualdade de oportunidades decidiron algo moi importante e a información verdadeira é mais ben escasa i en Inglés (nota de prensa .doc; resumo na páxina do comisario europeo) mais resulta tremendamente 'gracioso' que os límites de 60 e 65 horas se podan adoptar por "acordo" entre a empresa e o traballador... Logo, como non podemos "competir" cos custos laborais chineses nen conxelando nen baixando os soldos -en termos "constantes"- (iso si, ata o límite que nos permitan seguir mercando os seus productos) pois rebaixamos as condicions laborais.
Sorte que a crise do transporte que está por vir fará retrocede-la 'globalización' e a lóxica imporá a reaparición dos ciclos productivos e de consumo locais e as redes de comercio interconectadas a media escala deixando o transporte a longa distancia para medios de alta eficiencia enerxética non dependentes (directamente) dos hidrocarburos: O tren (dobre via, electrificada).
Mentras todo iso acontece; dáselle a puntilla definitiva da instauración dun novo xeito de goberno totalitario que terá a característica de non parecelo porque se pode votar "Si" ou "claro que Si". Nese intre, insisto, son os Irlandeses os únicos privilexiados que poden expresarse de xeito que vai se-la súa opinión a nosa, a de tod@s os demais cidadans da UE.
O Consello da Unión Europea de Emprego, Política Social, Sanidade e Consumidores mais o comisario de emprego, asuntos sociais e igualdade de oportunidades decidiron algo moi importante e a información verdadeira é mais ben escasa i en Inglés (nota de prensa .doc; resumo na páxina do comisario europeo) mais resulta tremendamente 'gracioso' que os límites de 60 e 65 horas se podan adoptar por "acordo" entre a empresa e o traballador... Logo, como non podemos "competir" cos custos laborais chineses nen conxelando nen baixando os soldos -en termos "constantes"- (iso si, ata o límite que nos permitan seguir mercando os seus productos) pois rebaixamos as condicions laborais.
Sorte que a crise do transporte que está por vir fará retrocede-la 'globalización' e a lóxica imporá a reaparición dos ciclos productivos e de consumo locais e as redes de comercio interconectadas a media escala deixando o transporte a longa distancia para medios de alta eficiencia enerxética non dependentes (directamente) dos hidrocarburos: O tren (dobre via, electrificada).
Vin o sol e saín;
cegoume cun ollar de terra orballada
que me fuxiu logo de me fundir.
Puiden centrarme;
Fixen do peso, impulso;
da vergoña, alento;
de querer, poder.
Trocou o vento;
rolou no medio da travesía,
Saquei forzas para remar
camiñei sen afrouxar
facendo do motivo, precaución;
da meta, intermedio;
de conquerir, compartir.
cegoume cun ollar de terra orballada
que me fuxiu logo de me fundir.
Puiden centrarme;
Fixen do peso, impulso;
da vergoña, alento;
de querer, poder.
Trocou o vento;
rolou no medio da travesía,
Saquei forzas para remar
camiñei sen afrouxar
facendo do motivo, precaución;
da meta, intermedio;
de conquerir, compartir.
A débeda de Rajoy
OUUUUuuuu... Bueno, eu que non me ia manifestar ata que pasara o congreso da oposición debe deixar escrito e alto o porqué non atopo nin odio nin ledicia en min polo que pasa no principal partido centripeto; mais fareino con preguntas.
¿é democrático o que está a pasar?. Grupos mediaticos facendo claras presions sobre as partes interesadas en virtude a manter ou non certas liñas políticas mais que nada no referente ós xeitos que non ó fondo. Flashmob's o mais puro estilo 13-M con auténtica intolerancia verbal e física. Fotos e mais fotos de encontros e desencontros. Mais votacions polo de agora 0.
¿si existe unha alternativa, non debera mostrarse ó seu electorado? Unha parte mostra programa e candidato; a outra non se sabe ben quen é nin o que propón.
¿acatarán uns e outros o resultado? O congreso non está decidido nen moito menos e queda por resolver si existirá un BRUTO na mesa alta ou si quen perda acatará silenciosamente a derrota.
Polo demais ante esta escenificación de como entenden a democracia o que teño é medo de que a tenten aplicar (novamente) algún día dende o goberno como xa fixo o señor Rajoy nada mais ser nombrado ministro que imcumpriu un acordo do anterior goberno e nos fixo ós traballadores públicos un "0,0" en dous anos... Nunca se disculpou malia a sentencia da audiencia nacional. ¿e donde estará este tema? no laberinto do minotauro de Bruxelas.
Así que cando se fagan suxerencias para palia-la crise inmobi-financieira haberá que decirlle que os bancos e as inmobiliarias-constructoras teñen que contribuir ó crecemnto do pais caendo con dignidade ou tendo algunha perda como xa a tivemos os traballadores públicos.
Outra cousa ben diferente e distinta é solventa-la crise inflacionista enerxética tal é o tema que FG que lanzou a moratoria nuclear hai mais de 10 anos promove agora reabri-lo debate polo risco, dí, de convertírmonos nunha illa que non produza mais si consuma electricidade 'nuclear'. O que ningúen quere e aceptar que se perdeu moito tempo e se sigue a perder en medidas paliativas e que tódalas solucions esquivan o espinoso tema da reducción de consumo que NON se está a producir malia o alto prezo do combustible (ou seña que non está tan alto ou que somos moi incosncientes) hai 2 eixos fundamentais:
O transporte de mercadorias a longas e curtas dintancias
A calefacción dos fogares
en ambos o atraso nas alternativas está a ser preocupante e van lastrar e moito os resultados que se podan acadar a medio prazo.
¿é democrático o que está a pasar?. Grupos mediaticos facendo claras presions sobre as partes interesadas en virtude a manter ou non certas liñas políticas mais que nada no referente ós xeitos que non ó fondo. Flashmob's o mais puro estilo 13-M con auténtica intolerancia verbal e física. Fotos e mais fotos de encontros e desencontros. Mais votacions polo de agora 0.
¿si existe unha alternativa, non debera mostrarse ó seu electorado? Unha parte mostra programa e candidato; a outra non se sabe ben quen é nin o que propón.
¿acatarán uns e outros o resultado? O congreso non está decidido nen moito menos e queda por resolver si existirá un BRUTO na mesa alta ou si quen perda acatará silenciosamente a derrota.
Polo demais ante esta escenificación de como entenden a democracia o que teño é medo de que a tenten aplicar (novamente) algún día dende o goberno como xa fixo o señor Rajoy nada mais ser nombrado ministro que imcumpriu un acordo do anterior goberno e nos fixo ós traballadores públicos un "0,0" en dous anos... Nunca se disculpou malia a sentencia da audiencia nacional. ¿e donde estará este tema? no laberinto do minotauro de Bruxelas.
Así que cando se fagan suxerencias para palia-la crise inmobi-financieira haberá que decirlle que os bancos e as inmobiliarias-constructoras teñen que contribuir ó crecemnto do pais caendo con dignidade ou tendo algunha perda como xa a tivemos os traballadores públicos.
Outra cousa ben diferente e distinta é solventa-la crise inflacionista enerxética tal é o tema que FG que lanzou a moratoria nuclear hai mais de 10 anos promove agora reabri-lo debate polo risco, dí, de convertírmonos nunha illa que non produza mais si consuma electricidade 'nuclear'. O que ningúen quere e aceptar que se perdeu moito tempo e se sigue a perder en medidas paliativas e que tódalas solucions esquivan o espinoso tema da reducción de consumo que NON se está a producir malia o alto prezo do combustible (ou seña que non está tan alto ou que somos moi incosncientes) hai 2 eixos fundamentais:
O transporte de mercadorias a longas e curtas dintancias
A calefacción dos fogares
en ambos o atraso nas alternativas está a ser preocupante e van lastrar e moito os resultados que se podan acadar a medio prazo.
¿novo periodismo?
OUUUUuuuu... Onte voltei a ver á personlaización dos secuestradores da democracia. A un señor concédenlle un, seica, prestixioso premio de comunicación latinoamericano i ese mesmo día despáchase a gusto contra a democracia que dí defender.
Ó fio das diferencias persoais e ideolóxicas xurdidas dentro do principal partido da dereita do estado nun período previo a un congreso; que é, coido, o momento de facer debate e que o debate canto mais público mellor é para a democracia. Digo que ó fio destas desavenencias un diputado electo do partido en cuestión decidiu convocar á prensa e facer pública a súa opinión.
O señor premiado asinou unha crónica do desprecio que lle merece o papel do representante elexido "pseudo-democráticamente" e, polo tanto, os votantes do seu partido censal (os que lle votaron a ese deputado e os que non) como cidadans libres para toma-las súas decisións e facer os seus xuizos.
Un "diputado raso", con "aires de facerse notar" "revela"... O periodista que serve ós intereses que os seus patrons lle indican e a un mounstro chamado 'audiencia' que, como conxunto de humanos, é predecible e maleable tenta facer ver que os reperesentantes que os cidadans eleximos non valen nada sen o eco mediático de prestixio que só eles, os deuses do comentario, lle poden dar.
Faga sitio señor Pereiro que este señor ten mais galons, sorte ten, que non sendo galego non lle reclamará o posto que ocupa á cabeza do periodismo galego, ¿ou non?.
Ó fio das diferencias persoais e ideolóxicas xurdidas dentro do principal partido da dereita do estado nun período previo a un congreso; que é, coido, o momento de facer debate e que o debate canto mais público mellor é para a democracia. Digo que ó fio destas desavenencias un diputado electo do partido en cuestión decidiu convocar á prensa e facer pública a súa opinión.
O señor premiado asinou unha crónica do desprecio que lle merece o papel do representante elexido "pseudo-democráticamente" e, polo tanto, os votantes do seu partido censal (os que lle votaron a ese deputado e os que non) como cidadans libres para toma-las súas decisións e facer os seus xuizos.
Un "diputado raso", con "aires de facerse notar" "revela"... O periodista que serve ós intereses que os seus patrons lle indican e a un mounstro chamado 'audiencia' que, como conxunto de humanos, é predecible e maleable tenta facer ver que os reperesentantes que os cidadans eleximos non valen nada sen o eco mediático de prestixio que só eles, os deuses do comentario, lle poden dar.
Faga sitio señor Pereiro que este señor ten mais galons, sorte ten, que non sendo galego non lle reclamará o posto que ocupa á cabeza do periodismo galego, ¿ou non?.
A orde alterable
OUUUUuuuu... Nunha proba deportiva na que participei recentemente atopei un folleto de recollida de sinaturas para apoiar unha reforma lexislativa que permita a cadea perpetua nos casos de homicidios pederástas vencellada a un coñecido e desgraciado caso no que a xustiza ten mostrado a súa faciana mais burocrática e alienante.
Mais eu tento facer unha reflexión algo mais que 'en quente' e veño a darlle voltas a que instituir a cadea perpetua é alterar esencialmente os principios que a constitución enúncia sobre o sistema xudicial e penitenciario cuia finalidade é xulgar feitos, condear ós culpables con penas proporcionais á gravidade dos mesmos e a súa intencionalidade e conqueri-la reinserción/recuperación dos individuos para o ben da sociedade.
Entón; ¿hai que facer unha reforma constitucional?; e si esta reforma é lexítima polo alienante da situación que fai que persoas que cometen crimes horrendos poidan sair de prisión ó cabo duns anos... ¿porqué non dicir que mentras eses crimes non cesen non se pode face-la reforma?
Os grandes partidos queren "conducir" á sociedade no canto de estaren atentos a cara onde tira... nin os partidos centrípetos nen os centrífugos se decatan de que a situación da sociedade ven sendo tal que o debate non se debe centrar na territorialidade do marco de decisións senon na transferencia verdadeira do poder de decidir cara ós grupos de ciudadans que se ven afectados por elas.
O marco legal debe ser estable mais non inamobible e a "inseguridade xurídica" das empresas danos risa ós cidadans que vemos como o goberno SI xera inseguridade remodelando sistemas de pensions e seguridade social, sistemas de contratación de tarifas eléctricas ou de telecomunicacions, sistemas de pago de impostos e valoración de bens...sen que saian os defensores da "seguridade xurídica" a dicir: "eh!, que fai 10 anos que lles dixemos que esta tarifa, esta desgravación ou este sistema teñen o aval do estado".
Non vou pois a aceptar que os "representantes" modifiquen o marco lexislativo a petición dunha cantidade de xente 'X' sen pasar por unha consulta a tod@s por moi xusta que me semelle a iniciativa (ainda que coido que deben existir outras alternativas á cadea perpetua) como non me gustaría que a organización territorial do estado se modificara sen unha consulta ás poboacions dos territorios que pensan, coitados, que son unha "unidade de destino no universal" e que el@s sós se gobernarían mellor...
Mais eu tento facer unha reflexión algo mais que 'en quente' e veño a darlle voltas a que instituir a cadea perpetua é alterar esencialmente os principios que a constitución enúncia sobre o sistema xudicial e penitenciario cuia finalidade é xulgar feitos, condear ós culpables con penas proporcionais á gravidade dos mesmos e a súa intencionalidade e conqueri-la reinserción/recuperación dos individuos para o ben da sociedade.
Entón; ¿hai que facer unha reforma constitucional?; e si esta reforma é lexítima polo alienante da situación que fai que persoas que cometen crimes horrendos poidan sair de prisión ó cabo duns anos... ¿porqué non dicir que mentras eses crimes non cesen non se pode face-la reforma?
Os grandes partidos queren "conducir" á sociedade no canto de estaren atentos a cara onde tira... nin os partidos centrípetos nen os centrífugos se decatan de que a situación da sociedade ven sendo tal que o debate non se debe centrar na territorialidade do marco de decisións senon na transferencia verdadeira do poder de decidir cara ós grupos de ciudadans que se ven afectados por elas.
O marco legal debe ser estable mais non inamobible e a "inseguridade xurídica" das empresas danos risa ós cidadans que vemos como o goberno SI xera inseguridade remodelando sistemas de pensions e seguridade social, sistemas de contratación de tarifas eléctricas ou de telecomunicacions, sistemas de pago de impostos e valoración de bens...sen que saian os defensores da "seguridade xurídica" a dicir: "eh!, que fai 10 anos que lles dixemos que esta tarifa, esta desgravación ou este sistema teñen o aval do estado".
Non vou pois a aceptar que os "representantes" modifiquen o marco lexislativo a petición dunha cantidade de xente 'X' sen pasar por unha consulta a tod@s por moi xusta que me semelle a iniciativa (ainda que coido que deben existir outras alternativas á cadea perpetua) como non me gustaría que a organización territorial do estado se modificara sen unha consulta ás poboacions dos territorios que pensan, coitados, que son unha "unidade de destino no universal" e que el@s sós se gobernarían mellor...
Oportuna xogada... Bidart II
OUUUUuuuu... Diredes que son un paranóico; mais a miña asesora tamén pensa coma min. Xa non fai falla ir ó cinema nin para ver películas ben argumentadas; abonda con encede-la televisión.
Unha cadea de atentados con victimas no medio dun debate sobre a estructura do estado, a ruptura dentro do principal partido da oposición, as discrepancias sobre a solidaridade na financiación entre territorios... E ven "papá estado" (socialista) ó rescate dando un "Bidart 2" (o retorno).
Si, soa a paranoia porque non semella ter un obxetivo concreto... ¿que obxetivo poden ter a morte e o medo?. Víndeme axudar que non vexo.
Pode que se tratase só de que as fontes de información das forzas do estado quedaran descubertas e por elo os atentados chegaban a producirse e, postos contra as cordas, os responsables decidiran que era millor ariscar un golpe así; detendo ó lider dunha organización que ten demostrado ser como a hidra da mitoloxía clásica, que seguir encaixando mortes sen sentido.
Agora pois haberá unha "tregua de reorganización" e logo ¿que?... 40 anos de conflicto só teñen servido para que sexan as ideas as perseguidas porque ámbolos sectores teñen acadado identifica-las ideas dos outros cos actos dos seus extremistas.
Unha cadea de atentados con victimas no medio dun debate sobre a estructura do estado, a ruptura dentro do principal partido da oposición, as discrepancias sobre a solidaridade na financiación entre territorios... E ven "papá estado" (socialista) ó rescate dando un "Bidart 2" (o retorno).
Si, soa a paranoia porque non semella ter un obxetivo concreto... ¿que obxetivo poden ter a morte e o medo?. Víndeme axudar que non vexo.
Pode que se tratase só de que as fontes de información das forzas do estado quedaran descubertas e por elo os atentados chegaban a producirse e, postos contra as cordas, os responsables decidiran que era millor ariscar un golpe así; detendo ó lider dunha organización que ten demostrado ser como a hidra da mitoloxía clásica, que seguir encaixando mortes sen sentido.
Agora pois haberá unha "tregua de reorganización" e logo ¿que?... 40 anos de conflicto só teñen servido para que sexan as ideas as perseguidas porque ámbolos sectores teñen acadado identifica-las ideas dos outros cos actos dos seus extremistas.
Convocatorias xa.
OUUUUuuuu... A enemigo que fuxe: Ponte de prata.
Fai un tempo que se está a maquirnar a cerca dun posible adianto do calendario electoral galego. Dada a situación interna da forza política dominante no pais non sería de estranar que desta mancadura tentase sacar proveito que agora ten a potestade de convoca-los comicios. A min non me semella que moito se trabuquen, por elo coido coherente dar o paso de aprobar unha proposta para o voto CERA e envíala a Madrid sen garantir que se manterá aló a posisción que aquí se ten.
Dende logo, preferíria un adianto dos cómicos a esta situación de "maioría de feito"; porque ZP nestes intres ten mais problemas cos medios de comunicación que non maquillan a situación verdadeira de grandes beneficios da banca mentras se laian dunha crise que só deixa parados e pisos sen vender. O sr. Rajoy dabondo ten con "sorber e soprar a un tempo" nesa versión gore-friki da democracia que practican no seu partido; coitado, a min lémbrame ó Suarez do 1981...
O endiosamento do P$o€ é tal que ata recoñecen a hipocresía do seu lider nas ofertas de dialogo; e por riba veñen os energúmenos das pistolas e as bombas para darlle-la razón. ¿Como faceren algo constructivo nun entorno tan hostil?; hai moita distancia á PAZ e, malia que sosteño que a negociación dos principios democráticos non debe ter que ver coa violencia senon coa vontade de negociar, é moi difícil que nun entorno tan alterado se poda nen tomar un café e falar do tempo.
En Galicia configúranse as "alianzas naturais" que poden traer un partido 'galego' de ideoloxía conservadora (centrista disque) o que aportará equilibrio ó panorama pois fronte a un só partido conservador centripeto había unha opción progresista (alguns chámalle esquerda sen chegar a bermella) centrípeta e outra centrífuga; outra cousa é como se introduza esta nova forza no entramado de "te doy me das" do mundo caciquil e nas mais complexas relacions das zonas suburbanas e urbanas do país.
Fai un tempo que se está a maquirnar a cerca dun posible adianto do calendario electoral galego. Dada a situación interna da forza política dominante no pais non sería de estranar que desta mancadura tentase sacar proveito que agora ten a potestade de convoca-los comicios. A min non me semella que moito se trabuquen, por elo coido coherente dar o paso de aprobar unha proposta para o voto CERA e envíala a Madrid sen garantir que se manterá aló a posisción que aquí se ten.
Dende logo, preferíria un adianto dos cómicos a esta situación de "maioría de feito"; porque ZP nestes intres ten mais problemas cos medios de comunicación que non maquillan a situación verdadeira de grandes beneficios da banca mentras se laian dunha crise que só deixa parados e pisos sen vender. O sr. Rajoy dabondo ten con "sorber e soprar a un tempo" nesa versión gore-friki da democracia que practican no seu partido; coitado, a min lémbrame ó Suarez do 1981...
O endiosamento do P$o€ é tal que ata recoñecen a hipocresía do seu lider nas ofertas de dialogo; e por riba veñen os energúmenos das pistolas e as bombas para darlle-la razón. ¿Como faceren algo constructivo nun entorno tan hostil?; hai moita distancia á PAZ e, malia que sosteño que a negociación dos principios democráticos non debe ter que ver coa violencia senon coa vontade de negociar, é moi difícil que nun entorno tan alterado se poda nen tomar un café e falar do tempo.
En Galicia configúranse as "alianzas naturais" que poden traer un partido 'galego' de ideoloxía conservadora (centrista disque) o que aportará equilibrio ó panorama pois fronte a un só partido conservador centripeto había unha opción progresista (alguns chámalle esquerda sen chegar a bermella) centrípeta e outra centrífuga; outra cousa é como se introduza esta nova forza no entramado de "te doy me das" do mundo caciquil e nas mais complexas relacions das zonas suburbanas e urbanas do país.
Criticas e notas ás "táboas do laicismo"
OUUUUuuuu... Chucei a nova mais non tiña espazo nin tempo de facer un comentario mais polo miudo así que aproveito que neste sitio aínda me publican o que escribo.
No díario "Público" resumen en 10 'mandamentos' o modelo de laicidade que defenden para a sociedade; eu que son de natural inconformista vexolle alguns detalles que lonxe de darlle forza ós argumentos os debilitan por caeren nunha especie de "catolicofobia" que non é precisa para acadar a verdadeira separación do sistema politico-administrativo da sociedade e a metafísica de calquer relixión.
O 1º e 2º "mandamentos" son en realidade os mesmos e tentan fundamentar unha educación libre de influenzas relixiosas coa que en xeral concordo mais esquece que moitos pais apuntan ós seus fillos en escolas relixiosas non pola relixión senon porque ó seren privadas ofrecen unha "cobertura" que axuda a concilia-la vida laboral e familiar; logo a solución debera vir da man de que o ensino público 'compita' en igualdade nesas "coberturas"... xa sei que a escola non é unha gardería, mais se os pais non teñen con quen deixaren ós fillos... Concordo co argumento das horas lectivas, ningunha asignatura sobre ética, moral, comportamento cívico, valores e/ou deberes e dereitos debera ocupar tanto tempo mais sí que debera existir unha asingatura dese tipo nos niveis obrigatorios.
Sobor diste tema de educación e relixión quero aportar un argumento i é que o simple feito de que uns pais se teñan que manifestar sobre si os seu fill@ vai a relixión (católica) ou "estudio" (que risa de nome) xa é unha violación da súa privacidade pois obriga a manifestar unha adscripción relixiosa; imaxinemos que hai unha asignatura que se chame "Bloque nacionalista" a súa elección ou rexeitamento obriga a facer unha manifestación pública da posible adscripción política dos pais ¿non?.
O exemplo elexido para falar da imposición dos símbolos relixiosos á administración é pouco afortunado porque é doado de atacar: A persoa finada tiña unha confesión relixiosa e os funerais sexan do tipo que sexan sempre os preside o oficiante da relixión que practicaba o finado e senon lembremos o funeral de lady Di. Era moito mais sinxelo insistir en saber qué pinta un crucifixo na mesa de toma de posesión dos cargos políticos de máximo nivel da administración ou que fai un relixioso (católico ou de calquer outra 'secta') "bendecindo" obras de financiamento público. Este tipo de "destete" é o que precisa a socieade sen caeren en prohibicionismos que propicien victimismo dos que verdadeiramente obteñen privilexios desta situación.
Eu defendo a presenza dos dispositivos de seguranza en tódolos actos públicos que impliquen concentración de persoas e a colaboración das autoridades administrativas na organización de eventos do tipo que seña (carreiras populares, procesions etc.) que impliquen a moitas persoas. A utilización de gaitas e farrapos (himnos e bandeiras) non me preocupa porque nin mato nin morro por elas e non me simbolizan nin representan. O problema da "semana santa" é que realmente significa unha fonte de ingresos para moita xente (moitos deles auténticos fariseos) e impulsan a economía de lugares moi concretos pois mobilizan a moita xente en parte non polos actos en sí mesmos senon polos días de descanso que se lle asocian; mais o certo é que a propia natureza dos actos e a data de celebración (seguindo o calendario lunar) demostran o vinculado que está o rito católico coas manifestacions que dí rexeitar como o animismo, o culto solar/lunar etc. Hai pois unha 'Chantaxe' económico-social que favorece a esta manifestación da relixión católica; o único que se pode facer é iren progresando na limitación do seu impacto no calendario disminuindo o número de días festivos nesas datas de xeito progresivo e facendo que a "semana branca" do calendario escolar NON coincida nas inmediacions da semana santa senon fixandoa no xusto medio entre o remate da segunda avaliación e a terceira cadre como cadre a semana santa de xeito que ámbalas avaliacions teñan o mesmo número de días lectivos e non coma este ano... Tamén haberá que manter un xusto pulso entre a conservación do patrimonio artístico e o financiamento de iniciativas sociais e a "entrega de cartos" para o sostemento das cofradías e outro tipo de organizacions con fins exlcusivamente relixiosos e poño como exemplo o "museo das cofradías" de Ponferrada financiado cos cartos públicos e que non soe estar aberto mais ca na dita semana santa e, coido, serve de "almacén" de 'pasos' e pouco mais.
A presenza de relixiosos católicos no exercito... Poder e poder igual a PODER. A min dame mais noxo ver que na asistencia sanitaria pública (porque na privada polo carallo lle pagan nómina ó relixioso) se lle paga nómina con guardias e todo a relixiosos dunha confesión que logo, segundo seña a súa actitude individual, póñenlle pegas a canto 'servizo' se lles debe solicitar para un doente. É un tema difícil de solucionar porque, efectivamente, hai unha maioría de católicos na sociedade mais ¿xustifica eso o financiamento das prácticas doctrinais nos centros públicos?; eu vexo incoherencias flagrantes; seica se argue que hai que dar consolo (relixioso) ós enfermos e axudar ós moribundos... sen entrar en debates sobre o "bó morrer" ou sobre a incorporación obrigatoria de relixiosos desa confesión ós comités de bioética onde poden acceder ós datos sanitarios dos doentes, eu pregúntome ¿porque non un 'servizo' de baptizo nos hospitais?.
Nin que decir ten que a min o do patrimonio me indigna bastante mais tamén me crea inquedanza porque a figura das "desamortizacions" faime un dano tremendo; vexo mais razoable faceren "contratos de cesión" nos que se garanta o uso para os ritos relixiosos en momentos puntuais segundo o calendario local e que o resto do tempo os edificios en cuestión señan responsabilidade das administracions que se encarguen da súa conservación e de decidiren en cada caso usos e tarifas de acceso. Mais dificultades ofrecen os fondos bibliográficos, auténticos tesouros para estudar a enorme parte da realidade que a relixión católica significou na historia e que non se pode deixar estragar.
Sobre a apostasía e a lei de datos ¿debo engadir mais?...
Do tema do emprego dos medios públicos para a tranmisión de actos relixiosos só vou a argumentar que cando "libertad digital" (ou a emisora de TDT que pentence á conferencia episcopal) emita en todo o estado xa non terá sentido que se ocupe espazo público para tales fines pois a igrexa católica disporá na televisión da súa propia canle como xa ten (e varias) na radio. Outro tema será ¿que facemos co resto?; ¿hai que dárlle pábulo á difusión de confesions relixiosas e ós seus actos litúrxicos nos medios públicos? Si se trata de algo fundamental para o respeto á liberdade relixiosa ¿entón porqué non obrigatorio para tódolos medios?...
Vencellado co anterior está o tema do financiamento; a igrexa católica é a única que ten unha ficha para que o estado lle entregue parte dos cartos da recadación do IRPF que lle queiran adicar os seus practicantes; isto volta a redundar no argumento xa sinalado da "proba de confesión" que é que hai sinalar ou non a adscripción a un rito relixioso. Mais, abondando nelo, ¿porqué as 'outras' non?.
No díario "Público" resumen en 10 'mandamentos' o modelo de laicidade que defenden para a sociedade; eu que son de natural inconformista vexolle alguns detalles que lonxe de darlle forza ós argumentos os debilitan por caeren nunha especie de "catolicofobia" que non é precisa para acadar a verdadeira separación do sistema politico-administrativo da sociedade e a metafísica de calquer relixión.
O 1º e 2º "mandamentos" son en realidade os mesmos e tentan fundamentar unha educación libre de influenzas relixiosas coa que en xeral concordo mais esquece que moitos pais apuntan ós seus fillos en escolas relixiosas non pola relixión senon porque ó seren privadas ofrecen unha "cobertura" que axuda a concilia-la vida laboral e familiar; logo a solución debera vir da man de que o ensino público 'compita' en igualdade nesas "coberturas"... xa sei que a escola non é unha gardería, mais se os pais non teñen con quen deixaren ós fillos... Concordo co argumento das horas lectivas, ningunha asignatura sobre ética, moral, comportamento cívico, valores e/ou deberes e dereitos debera ocupar tanto tempo mais sí que debera existir unha asingatura dese tipo nos niveis obrigatorios.
Sobor diste tema de educación e relixión quero aportar un argumento i é que o simple feito de que uns pais se teñan que manifestar sobre si os seu fill@ vai a relixión (católica) ou "estudio" (que risa de nome) xa é unha violación da súa privacidade pois obriga a manifestar unha adscripción relixiosa; imaxinemos que hai unha asignatura que se chame "Bloque nacionalista" a súa elección ou rexeitamento obriga a facer unha manifestación pública da posible adscripción política dos pais ¿non?.
O exemplo elexido para falar da imposición dos símbolos relixiosos á administración é pouco afortunado porque é doado de atacar: A persoa finada tiña unha confesión relixiosa e os funerais sexan do tipo que sexan sempre os preside o oficiante da relixión que practicaba o finado e senon lembremos o funeral de lady Di. Era moito mais sinxelo insistir en saber qué pinta un crucifixo na mesa de toma de posesión dos cargos políticos de máximo nivel da administración ou que fai un relixioso (católico ou de calquer outra 'secta') "bendecindo" obras de financiamento público. Este tipo de "destete" é o que precisa a socieade sen caeren en prohibicionismos que propicien victimismo dos que verdadeiramente obteñen privilexios desta situación.
Eu defendo a presenza dos dispositivos de seguranza en tódolos actos públicos que impliquen concentración de persoas e a colaboración das autoridades administrativas na organización de eventos do tipo que seña (carreiras populares, procesions etc.) que impliquen a moitas persoas. A utilización de gaitas e farrapos (himnos e bandeiras) non me preocupa porque nin mato nin morro por elas e non me simbolizan nin representan. O problema da "semana santa" é que realmente significa unha fonte de ingresos para moita xente (moitos deles auténticos fariseos) e impulsan a economía de lugares moi concretos pois mobilizan a moita xente en parte non polos actos en sí mesmos senon polos días de descanso que se lle asocian; mais o certo é que a propia natureza dos actos e a data de celebración (seguindo o calendario lunar) demostran o vinculado que está o rito católico coas manifestacions que dí rexeitar como o animismo, o culto solar/lunar etc. Hai pois unha 'Chantaxe' económico-social que favorece a esta manifestación da relixión católica; o único que se pode facer é iren progresando na limitación do seu impacto no calendario disminuindo o número de días festivos nesas datas de xeito progresivo e facendo que a "semana branca" do calendario escolar NON coincida nas inmediacions da semana santa senon fixandoa no xusto medio entre o remate da segunda avaliación e a terceira cadre como cadre a semana santa de xeito que ámbalas avaliacions teñan o mesmo número de días lectivos e non coma este ano... Tamén haberá que manter un xusto pulso entre a conservación do patrimonio artístico e o financiamento de iniciativas sociais e a "entrega de cartos" para o sostemento das cofradías e outro tipo de organizacions con fins exlcusivamente relixiosos e poño como exemplo o "museo das cofradías" de Ponferrada financiado cos cartos públicos e que non soe estar aberto mais ca na dita semana santa e, coido, serve de "almacén" de 'pasos' e pouco mais.
A presenza de relixiosos católicos no exercito... Poder e poder igual a PODER. A min dame mais noxo ver que na asistencia sanitaria pública (porque na privada polo carallo lle pagan nómina ó relixioso) se lle paga nómina con guardias e todo a relixiosos dunha confesión que logo, segundo seña a súa actitude individual, póñenlle pegas a canto 'servizo' se lles debe solicitar para un doente. É un tema difícil de solucionar porque, efectivamente, hai unha maioría de católicos na sociedade mais ¿xustifica eso o financiamento das prácticas doctrinais nos centros públicos?; eu vexo incoherencias flagrantes; seica se argue que hai que dar consolo (relixioso) ós enfermos e axudar ós moribundos... sen entrar en debates sobre o "bó morrer" ou sobre a incorporación obrigatoria de relixiosos desa confesión ós comités de bioética onde poden acceder ós datos sanitarios dos doentes, eu pregúntome ¿porque non un 'servizo' de baptizo nos hospitais?.
Nin que decir ten que a min o do patrimonio me indigna bastante mais tamén me crea inquedanza porque a figura das "desamortizacions" faime un dano tremendo; vexo mais razoable faceren "contratos de cesión" nos que se garanta o uso para os ritos relixiosos en momentos puntuais segundo o calendario local e que o resto do tempo os edificios en cuestión señan responsabilidade das administracions que se encarguen da súa conservación e de decidiren en cada caso usos e tarifas de acceso. Mais dificultades ofrecen os fondos bibliográficos, auténticos tesouros para estudar a enorme parte da realidade que a relixión católica significou na historia e que non se pode deixar estragar.
Sobre a apostasía e a lei de datos ¿debo engadir mais?...
Do tema do emprego dos medios públicos para a tranmisión de actos relixiosos só vou a argumentar que cando "libertad digital" (ou a emisora de TDT que pentence á conferencia episcopal) emita en todo o estado xa non terá sentido que se ocupe espazo público para tales fines pois a igrexa católica disporá na televisión da súa propia canle como xa ten (e varias) na radio. Outro tema será ¿que facemos co resto?; ¿hai que dárlle pábulo á difusión de confesions relixiosas e ós seus actos litúrxicos nos medios públicos? Si se trata de algo fundamental para o respeto á liberdade relixiosa ¿entón porqué non obrigatorio para tódolos medios?...
Vencellado co anterior está o tema do financiamento; a igrexa católica é a única que ten unha ficha para que o estado lle entregue parte dos cartos da recadación do IRPF que lle queiran adicar os seus practicantes; isto volta a redundar no argumento xa sinalado da "proba de confesión" que é que hai sinalar ou non a adscripción a un rito relixioso. Mais, abondando nelo, ¿porqué as 'outras' non?.
Crise? e o nacionalismo enerxético
OUUUUuuuu... Como caseque todo o mundo nestes días de maio tiven a impresión que o da crise é algo que debe afectar ó mundo financieiro e disminui-las perspectivas de beneficio dos poderosos porque o que é á xente non semella afectarlle moito polo de agora nin a crise financieira, nen o alto prezo do gasoil, nen a suba dos alimentos, semella que nin o troco climático.
Claro que eu só podo afirmar que había moita xente de turismo nun lugar concreto que ben merece ser visitado e que, polo da agora, non semella ter prezos á altura de outras zonas de turismo consolidadas. Serán as estatisticas do consumo familiar as que lles digan ós economistas a súa verdade, mais vendo as rúas cheas de xente, os coches e as terrazas un pensaría que a crise é noutro sitio.
Si que debeu ser noutro sitio onde as agrupacions que pedían que a enerxía electrica tivese en conta na súa tarificación a distancia á fonte de producción e os gastos de rede ou que os centros de producción pagasen os seus impostos no territorio onde realizan a súa actividade e, polo tanto, xeran os seus impactos; si que debeu ser digo outro sitio onde esas agrupacions de persoas eran "Nacionalistas" e a prensa os perseguía por plantexamentos "insolidadrios" porque agora todo eso semella moi racional polo menos eiquí no bierzo.
Xa non falo da anecdota do noso "abuelo cebolleta" sobre que sobra auga e que habería que impedir que o Sil marchase do bierzo con tanta sen aproveitar ou a outra dicindo que no bierzo as empresas que se implantasen deberan ter enerxía "casi gratis"; senon que, incluso, o PP se apunta a unha rebaixa do 15% do prezo da electricidade, iso sí; só para empresas e só para algunhas que resulten de alto valor tecnolóxico. Así pois a reviravolta queda enmascarada polo paso do tamiz ideolóxico concentrando nas empresas o argumento dos custes da distancia ós centros productivos e deixandonos @s cidadans de a pé coa "igualdade" de ter mais ou menos recursos segundo si a empresa que emite CO2 ó lado da casa paga os impostos en Madrid ou en ... onde seña.
Claro que eu só podo afirmar que había moita xente de turismo nun lugar concreto que ben merece ser visitado e que, polo da agora, non semella ter prezos á altura de outras zonas de turismo consolidadas. Serán as estatisticas do consumo familiar as que lles digan ós economistas a súa verdade, mais vendo as rúas cheas de xente, os coches e as terrazas un pensaría que a crise é noutro sitio.
Si que debeu ser noutro sitio onde as agrupacions que pedían que a enerxía electrica tivese en conta na súa tarificación a distancia á fonte de producción e os gastos de rede ou que os centros de producción pagasen os seus impostos no territorio onde realizan a súa actividade e, polo tanto, xeran os seus impactos; si que debeu ser digo outro sitio onde esas agrupacions de persoas eran "Nacionalistas" e a prensa os perseguía por plantexamentos "insolidadrios" porque agora todo eso semella moi racional polo menos eiquí no bierzo.
Xa non falo da anecdota do noso "abuelo cebolleta" sobre que sobra auga e que habería que impedir que o Sil marchase do bierzo con tanta sen aproveitar ou a outra dicindo que no bierzo as empresas que se implantasen deberan ter enerxía "casi gratis"; senon que, incluso, o PP se apunta a unha rebaixa do 15% do prezo da electricidade, iso sí; só para empresas e só para algunhas que resulten de alto valor tecnolóxico. Así pois a reviravolta queda enmascarada polo paso do tamiz ideolóxico concentrando nas empresas o argumento dos custes da distancia ós centros productivos e deixandonos @s cidadans de a pé coa "igualdade" de ter mais ou menos recursos segundo si a empresa que emite CO2 ó lado da casa paga os impostos en Madrid ou en ... onde seña.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)