OUUUUuuuu... Así que non se poden facer manifestacions ateas nos días de semana santa para 'respecta-la fé dos creentes e non obligalos a facer pública a súa creenza. Está ben sabelo para cando se fagan manifestacions en datas 'santas' para outras relixions co fín de atacar esoutras confesions... a Xan de Arzúa non lle terían deixado manifestarse e estaríamos sen "festa do boi" de Allariz.
Home eu prefiro facer actividades laicas a manifestacions ateas e por elo me agradan os programas de "actividades alternativas" á relixión que se fan en varias vilas pola península adiante; o problema é que para o que non temos alternativa é para a hipocresía.
OS VERDADEIROS DEUSES
Os masons significaban á divinidade nunha forma xeométrica coa "divina proporción" (encarnada no número phi) pero o certo é que o verdadeiro deus desta sociedade tan deshumanizada ás veces é un obxecto redondo ou esférico. Por él se alteran horarios de procesions e de comercios e se fai a vista gorda en situacions de escándalo público ou danos á propiedade pública.
Cartos e balón imperan no caletre dos nosos concidadans e as clases dirixentes o saben e o fomentan. Por iso poden facer unha reforma laboral e unha rebaixa de dereitos cando o que hai é unha crise financieira e do cerne do sistema capitalista... un sistema baseado en 'vivir de prestado' en tódalas súas actividades e facetas que xa non ten qué prestar entón din: "agora para prestar no futuro (e seguir sacando réditos) quitámosvos no prestente".
Mágoa de "Solución Islandesa", pero andamos todos asustados co que fan que pase no norte de áfrica cando a xente se bota ás rúas... ou pensastedes que esas cousas suceden por casualidade?
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
O Abril outonal
Nestes días de outonía primaveira vexo as cousas da cor gris das nubes e temo por cada fulgor que entra pola miña fiestra... días revoltos nos que escarbo coas unllas na pedra do silencio na percura do sorriso que faga que amañeza.
20 de Abril... Vinte en Abril...
20 de Abril... Vinte en Abril...
Abriles haberá moitos, cando chegará o noso?
OUUUUuuuu... ia deixar pasa-lo día porque estou farto de mirar cara ó pasado, mais hoxe na bici lembrei a canción que pecha esta entrada e pensei "qué carallo; aquela xente tiña un sono e o botou a andar... ogallá tivesemos nós a nosa oportunidade".
ANÓNIMO LUCHADOR NUNCA TENDRÁN LAS ARMAS LA RAZÓN, PERO CUANDO SE APRENDE A LLORAR POR ALGO TAMBIÉN SE APRENDE A DEFENDERLO.
Disculpade esta versión, pero é que o resto todo era en directo e soaba peor.
ANÓNIMO LUCHADOR NUNCA TENDRÁN LAS ARMAS LA RAZÓN, PERO CUANDO SE APRENDE A LLORAR POR ALGO TAMBIÉN SE APRENDE A DEFENDERLO.
Disculpade esta versión, pero é que o resto todo era en directo e soaba peor.
Reciprocidade
OUUUUuuuu... os euro deputados gobernan moitos aspectos das nosas vidas cunha distancia espacio-temporal própia da ficción, están mais accesibles ós escualos dos lobbies que ós cidadans que os eleximos (ou creemos facelo).
Pero é que agora está visto que xa non están tan lonxanos os seus feitos e, por unha vez, a vergoña de verse descubertos fai que alguns se baixen un pouco da burra. O fenómeno da instantaniedade de twitter fixo que visen a virulencia da reacción da xente... unha versión 2.0 das flashmob de principios de século.
Levo xa leido que este tipo de cousas ofrecen esperanzas sobre a evolución das formas de goberno cara a unha maior DEMOCRACIA... pode, pero non esquezamos que calquer medio de expresión ten uns mecanismos de control.
EDICIÓN 20:55
vaites¡¡ cando escribín isto non sabía de www.democraciarealya.es/ (eu chamaríalle "democracia verdadeira" por evitar esa verba que xa sabedes)
Movidas como estas vai a haber moitas o tema é evitar que se instrumentalicen e, ó tempo, acadar coordinación para 'facer pupa'.
Pero é que agora está visto que xa non están tan lonxanos os seus feitos e, por unha vez, a vergoña de verse descubertos fai que alguns se baixen un pouco da burra. O fenómeno da instantaniedade de twitter fixo que visen a virulencia da reacción da xente... unha versión 2.0 das flashmob de principios de século.
Levo xa leido que este tipo de cousas ofrecen esperanzas sobre a evolución das formas de goberno cara a unha maior DEMOCRACIA... pode, pero non esquezamos que calquer medio de expresión ten uns mecanismos de control.
EDICIÓN 20:55
vaites¡¡ cando escribín isto non sabía de www.democraciarealya.es/ (eu chamaríalle "democracia verdadeira" por evitar esa verba que xa sabedes)
Movidas como estas vai a haber moitas o tema é evitar que se instrumentalicen e, ó tempo, acadar coordinación para 'facer pupa'.
Un debate adiado
OUUUUuuuu...
Vexo que nin os gobernantes son quen de conserva-la calma e se lanzan, agora, a xustificar a opción nuclear como si fose unha decisión tomada e irreversible: "Excusatio non requiratur, acusatio manifesta".
É certo que as circunstáncias acontecidas en Xapón son extraordinarias, mais entraban dentro das variables a valorar pois segue a ser unha das zonas 'quentes' teluricamente falando da terra.
Pero leva-lo debate este ó terreo da seguridade é un engano; quen así o faga saberá de antemán que o territorio peninsular ten moitas menos probabilidades de ter fenómenos como os acontecidos; eu, no tema nuclear, coido que o debate de ser levado a outros puntos de suposta vantaxe que non son tanto.
DEPENDENCIA:
Vexo que nin os gobernantes son quen de conserva-la calma e se lanzan, agora, a xustificar a opción nuclear como si fose unha decisión tomada e irreversible: "Excusatio non requiratur, acusatio manifesta".
É certo que as circunstáncias acontecidas en Xapón son extraordinarias, mais entraban dentro das variables a valorar pois segue a ser unha das zonas 'quentes' teluricamente falando da terra.
Pero leva-lo debate este ó terreo da seguridade é un engano; quen así o faga saberá de antemán que o territorio peninsular ten moitas menos probabilidades de ter fenómenos como os acontecidos; eu, no tema nuclear, coido que o debate de ser levado a outros puntos de suposta vantaxe que non son tanto.
DEPENDENCIA:
- A tecnoloxía ten patente extranxeira e, supoño, é controlada por compañías extranxeiras.
- O combustible é importado de zonas "extranamente" inestables politicamente o que fai probable que os problemas de suministro sexan manipulables por entes e motivos externos.
- O enriquecemento para que o uranio sirva de combustible faise no extranxeiro en instalacións nada baratas (o valor engadido marcha fora).
- O residuo ha de ser procesado fora e voltar para unha almacenaxe prolongada (definitiva).
CUSTES NON TIDOS EN CONTA:
- A construcción de instalacions de almacenaxe de residuos a longo prazo.
- O transporte de combustible enriquecido e de residuos antes e despois do procesado.
- As novas liñas de transporte da enerxía para as centrais.
- Os dispositivos de prevención de catástrofes, os cursos de formación, os simulacros anuais... todo eso DEBE repercutir no cálculo de custes dunha central nuclear e no balanzo á hora de toma-la decisión.
E, como resposta ó argumento de que non termos centrais non nos librará dos accidentes das centrais dos viciños dicir que neso é no que se sabe quen "manda" na UE... si fose ó revés fai tempo que Spain tería pechadas as centrais 'porque yo lo valgo' pero Francia non só precisa as centrais senon, tamén, o negocio dos enriquecedores de uranio e o tratamento a curto prazo dos residuos.
Aínda temos 10 anos para trocar-lo modelo de provisión e gasto enerxético e de transporte terrestre antes de que o colapso do mercado do petroleo poña fin á esta orxía de desperdicio... que os nosos descendentes nos perdoen.
Curiosidade monetaria
OUUUUuuuu... así que o "réxime" de Gadafi está agora 'deslexitimado'... logo estivo lexitimizado algunha vez e non era 'réxime' senon dieta?.
E que curioso que en seguida ós 3 "cabezas de turco" desta manobra se lles decreta paralización de contas; esas mesmas contas que non se poden tocar para estafadores diversos residentes en países europeos pero cuios fondos en "paraisos fiscais" están fora da xuridiscción dos estados e non se poden tocar. Vai ser que esto non é mais que unha expropiación de fondos pola vía do apremio.
O anúncio da solicitude de dimisión deste homiño por mor "dos crimes cometidos" é ben curioso si o comparamos coa actitude dos gobernos solicitantes perante a actitude de gobernos "democráticos" como o de China, Arabia Saudí, Congo... E logo sabemos que si ben a xente de Gadafi dispara ás manifestacions tamén é certo que existe un alzamento militar de parte das tropas do país (curiosamente as acuarteladas nas zonas petroleiras) o que acaba de situa-lo conflicto á altura dunha guerra civil. E si se intervén nesta situación porqué non se fixo en Sudán, Somalia, Etiopia...
Moita vara dupla e moito interese estratéxico hai nestas lerias.
E que curioso que en seguida ós 3 "cabezas de turco" desta manobra se lles decreta paralización de contas; esas mesmas contas que non se poden tocar para estafadores diversos residentes en países europeos pero cuios fondos en "paraisos fiscais" están fora da xuridiscción dos estados e non se poden tocar. Vai ser que esto non é mais que unha expropiación de fondos pola vía do apremio.
O anúncio da solicitude de dimisión deste homiño por mor "dos crimes cometidos" é ben curioso si o comparamos coa actitude dos gobernos solicitantes perante a actitude de gobernos "democráticos" como o de China, Arabia Saudí, Congo... E logo sabemos que si ben a xente de Gadafi dispara ás manifestacions tamén é certo que existe un alzamento militar de parte das tropas do país (curiosamente as acuarteladas nas zonas petroleiras) o que acaba de situa-lo conflicto á altura dunha guerra civil. E si se intervén nesta situación porqué non se fixo en Sudán, Somalia, Etiopia...
Moita vara dupla e moito interese estratéxico hai nestas lerias.
Dictaduras benvolentes e ocultas
OUUUUuuuu... As movidas destes tempos nos paises magrebies e árabes que nos meten polas pantallas a todas horas como a "grande liberación" de pobos asoballados non son mais que a vergoña da "opinión impúdica" de occidente que calou durante os decenios de esas ditaduras que agora quere derribar para que os seus intereses (estratéxicos, comerciais etc.) se manteñan intatos.
A viraxe na pirámide poboacional e no seu estatus educacional (que non cultural; que as mulleres seguen ausentes desta movida...ou case) mezclada cos efetos da crise no tecido económico das familias e a disminución das remesas dos emigrados provocou este estourido que, pode, que fose alentado dende fora mais que tamén pillou descolocados ós ideólogos do sistema.
Agora sería cando o dedo acusador debera apuntar a moitas outras ditaduras silenciadas, benevolentes e ocultas coas que se manteñen suculentas relacions comerciais e que só se diferencian de Exipto e Tunez en que o xefe de goberno troca por arte de birlebirloque pero o sistema de opresión e partido único sen eleccións permanece.
Pero o certo é que xa hai tempo que a nosa débeda e un segundo dogal que, ó igual que o petroleo; nos mantén nun círculo vicioso de empobrecemento contínuo e de desarmamento no eido da produción malia que seguimos destruindo o medio que nos cobilla coa fruinción de quen ten outro refuxio certo.
A viraxe na pirámide poboacional e no seu estatus educacional (que non cultural; que as mulleres seguen ausentes desta movida...ou case) mezclada cos efetos da crise no tecido económico das familias e a disminución das remesas dos emigrados provocou este estourido que, pode, que fose alentado dende fora mais que tamén pillou descolocados ós ideólogos do sistema.
Agora sería cando o dedo acusador debera apuntar a moitas outras ditaduras silenciadas, benevolentes e ocultas coas que se manteñen suculentas relacions comerciais e que só se diferencian de Exipto e Tunez en que o xefe de goberno troca por arte de birlebirloque pero o sistema de opresión e partido único sen eleccións permanece.
Pero o certo é que xa hai tempo que a nosa débeda e un segundo dogal que, ó igual que o petroleo; nos mantén nun círculo vicioso de empobrecemento contínuo e de desarmamento no eido da produción malia que seguimos destruindo o medio que nos cobilla coa fruinción de quen ten outro refuxio certo.
Tunez, Islandia e o gatopardo
OUUUUuuuu... Hoxe non vou ter tempo de deixar todo o que penso nestas liñas.
Decátase alguén da forte madurez coa que a sociedade tunecina está a impedir que "todo troque para que todo siga igual"?. A marcha do ditador e a transición non quere dicir poñer no goberno a un mix "dos que saen e os que entran" senon a unha ruptura que non será completa sen un novo documento que funde as novas relacions da sociedade e a súa forma de goberno decidida pola cidadanía.
Por iso a continuación das manifestacions nas rúas de Tunez ten desconcertados ós gobernos occidentais e mais ó da metropole que coidou os seus negocios a salvo co troco da peza mais alta mantendo a estructura... agora non teñen claro como goberna-la cousa.
Algo semellante, mais silenciado, está a acontencer en Islandia onde as manifestacions teñen o grande mérito de ser nunha climatoloxía polar; a xente na rúa fixo dimitir ó goberno do fraude financieiro e constituiu unha asamblea constituinte para xerar un novo 'lugar' de convivencia i expresión da soberanía. Haberá que estarmos atentos á experiencia.
Neste recuncho do mundo uns se mofan de nós cunha NON-negociación sobre cousas decididas por outros en despachos de Londres, Paris e Bruselas e outros seguen ancorados en estratexias de mobilización de hai 40 anos... machiños sede orixinais, folga si; pero de consumo, de move-los cartos de TODOS dun sitio para outro se pagar comisions... facendo flashmobs nos actos mais insospeitados... apoiando ás estructuras locais...
Cando teña 65 anos levarei 42 anos cotizados á SS e, si a cousa non troca, uns 20 'aforrando' en plan de pensions... para que eles podan especular con eses cartos apalancando mercados etc. Nese tipo de cousas é onde se pode facer "pupa" a quen dita as medidas que están a rematar cos servizos e a solidaridade do 'estado do benestar'.
As demagoxias son, agora, tardías e oportunistas por parte duns e doutros que se sacan da man (pola presión das redes sociais, cadeas de correos etc. ou cecais esas cousas eran parte da estratexia?) medidas de mínima rebaixa dos privilexios cando levamos 2 anos de crise; ou é que ata o de agora non había crise nas familias? entón é que como políticos non teñen programa, nin ideas, nin moral...
Decátase alguén da forte madurez coa que a sociedade tunecina está a impedir que "todo troque para que todo siga igual"?. A marcha do ditador e a transición non quere dicir poñer no goberno a un mix "dos que saen e os que entran" senon a unha ruptura que non será completa sen un novo documento que funde as novas relacions da sociedade e a súa forma de goberno decidida pola cidadanía.
Por iso a continuación das manifestacions nas rúas de Tunez ten desconcertados ós gobernos occidentais e mais ó da metropole que coidou os seus negocios a salvo co troco da peza mais alta mantendo a estructura... agora non teñen claro como goberna-la cousa.
Algo semellante, mais silenciado, está a acontencer en Islandia onde as manifestacions teñen o grande mérito de ser nunha climatoloxía polar; a xente na rúa fixo dimitir ó goberno do fraude financieiro e constituiu unha asamblea constituinte para xerar un novo 'lugar' de convivencia i expresión da soberanía. Haberá que estarmos atentos á experiencia.
Neste recuncho do mundo uns se mofan de nós cunha NON-negociación sobre cousas decididas por outros en despachos de Londres, Paris e Bruselas e outros seguen ancorados en estratexias de mobilización de hai 40 anos... machiños sede orixinais, folga si; pero de consumo, de move-los cartos de TODOS dun sitio para outro se pagar comisions... facendo flashmobs nos actos mais insospeitados... apoiando ás estructuras locais...
Cando teña 65 anos levarei 42 anos cotizados á SS e, si a cousa non troca, uns 20 'aforrando' en plan de pensions... para que eles podan especular con eses cartos apalancando mercados etc. Nese tipo de cousas é onde se pode facer "pupa" a quen dita as medidas que están a rematar cos servizos e a solidaridade do 'estado do benestar'.
As demagoxias son, agora, tardías e oportunistas por parte duns e doutros que se sacan da man (pola presión das redes sociais, cadeas de correos etc. ou cecais esas cousas eran parte da estratexia?) medidas de mínima rebaixa dos privilexios cando levamos 2 anos de crise; ou é que ata o de agora non había crise nas familias? entón é que como políticos non teñen programa, nin ideas, nin moral...
HEMOS COLOCADO
OUUUUuuuu... So escoitando o que non se dí teredes o cadro completo.
A radio hoxe está moi feliz; "hemos colocado" a débeda e 'só' cun interese un 27% maior que o anterior; acto seguido sabemos que 'os mercados' subiron "comandados por los bancos".
De quén é verdadeiramente esa débeda? Quen a vai pagar con eses xuros?.
O perfecto capitalismo privatiza os beneficios e socializa as perdas.
A min que a banca repartise beneficios entre os parados ou que ós traballadores lles subisen un 27% os soldos si que me semellaría unha nova 'de alcance' pero isto... isto non é mais que mofa.
A radio hoxe está moi feliz; "hemos colocado" a débeda e 'só' cun interese un 27% maior que o anterior; acto seguido sabemos que 'os mercados' subiron "comandados por los bancos".
De quén é verdadeiramente esa débeda? Quen a vai pagar con eses xuros?.
O perfecto capitalismo privatiza os beneficios e socializa as perdas.
A min que a banca repartise beneficios entre os parados ou que ós traballadores lles subisen un 27% os soldos si que me semellaría unha nova 'de alcance' pero isto... isto non é mais que mofa.
Carta diferida-divertida
Este ano non escribín a carta máxica "en tempo e forma" pero andiven a darlle voltas e decidín...
[mode="retranca"] Que queden sen vigor tódalas leis que nos "obrigan" a denunciarnos os uns ós outros; como a lei da violencia de xénero, a do botellón, a normativa de ruidos nocturnos en xeral... o código penal, o código civil e demais trangalladas 'progres' que atentan contra a liberdade. Que quede así mesmo sin efecto calquer denúncia por incumprimento da lei do aborto co cal este pasa a ser libre, as denuncias por atentar contra a liberdade relixiosa non serán tidas en conta polo que poderán ser queimadas igrexias e mezquitas segundo a preferencia da orda en cuestión...[/mode]
Que a gusto quedei.
[mode="retranca"] Que queden sen vigor tódalas leis que nos "obrigan" a denunciarnos os uns ós outros; como a lei da violencia de xénero, a do botellón, a normativa de ruidos nocturnos en xeral... o código penal, o código civil e demais trangalladas 'progres' que atentan contra a liberdade. Que quede así mesmo sin efecto calquer denúncia por incumprimento da lei do aborto co cal este pasa a ser libre, as denuncias por atentar contra a liberdade relixiosa non serán tidas en conta polo que poderán ser queimadas igrexias e mezquitas segundo a preferencia da orda en cuestión...[/mode]
Que a gusto quedei.
Nata for all = Natal
OUUUUuuuu... Nestes días vivimos o sumum do sistema socioeconómico imperante un exemplo que ven sendo multiplicaddo en tódolos ámbitos nos que se instala, que sempre resulta no mesmo e que demostra, en esencia, as imperfeccions do mercado e a dupla oferta-demanda como reguladora de prezos.
Ninguén nega que nestes días os prezos son os mais altos do ano vencellados a un incremento do consumo debido a unha "inducción social". O resultado repetitivo é unha caída expectacular do consumo en Xaneiro que se tenta compensar cunha suposta rebaixa de prezos sobre os restos dos artigos sobrantes... rebaixa no consumo que se prolonga no tempo.
Exactamente como pasou co tema do tixolo ou anteriormente coas accions das TIC ou tantas outras 'crises'. Xerar un ciclo de crecemento de consumo 'artificial' para que o beneficio marxinal sobre cada producto medre (a eles non lles custa mais fabricar porque o teñen planificado) e logo desfacerse dos restos cunha suposta rebaixa de prezo que non é tal... trasladen esa manobra a tódolo demais e teñen o modelo deste "movemento".
A min o tema do gordo vestido de bermello perseguindo nenos agás de pederastia lémbrame unha canción de LPR; "a rebelión dos famentos"...
Como desa non hai vídeo no tubo pois vos poño outra igual de bonita que 25 años despues sigue en vigor:
Pero, a verdade é que salvo a canción do muro de Berlin e algunha frase como "Hiciste nuestras casas al lado de tus fábricas y nos vendes lo que nosostros mismos producimos" (agora fabrican en china) o resto TODO segue en pleno vigor menuda merda de 'progreso'.
Ninguén nega que nestes días os prezos son os mais altos do ano vencellados a un incremento do consumo debido a unha "inducción social". O resultado repetitivo é unha caída expectacular do consumo en Xaneiro que se tenta compensar cunha suposta rebaixa de prezos sobre os restos dos artigos sobrantes... rebaixa no consumo que se prolonga no tempo.
Exactamente como pasou co tema do tixolo ou anteriormente coas accions das TIC ou tantas outras 'crises'. Xerar un ciclo de crecemento de consumo 'artificial' para que o beneficio marxinal sobre cada producto medre (a eles non lles custa mais fabricar porque o teñen planificado) e logo desfacerse dos restos cunha suposta rebaixa de prezo que non é tal... trasladen esa manobra a tódolo demais e teñen o modelo deste "movemento".
A min o tema do gordo vestido de bermello perseguindo nenos agás de pederastia lémbrame unha canción de LPR; "a rebelión dos famentos"...
Y tienen hambre...
y tienen hambre....
pasan hambre mientras nosotros lo estamos tirando
papá noel manda papeo que esto está muy feo.
Como desa non hai vídeo no tubo pois vos poño outra igual de bonita que 25 años despues sigue en vigor:
Pero, a verdade é que salvo a canción do muro de Berlin e algunha frase como "Hiciste nuestras casas al lado de tus fábricas y nos vendes lo que nosostros mismos producimos" (agora fabrican en china) o resto TODO segue en pleno vigor menuda merda de 'progreso'.
Casualmente un extrano este día....
OUUUUuuuu... Así que os grándes pronosticadores, os que teñen os datos e sabían o da burbulla inmobiliaria e financieira, os que aconsellaron subir impostos en fase de bonanza para baixalos nas vacas fracas.... agora, hoxe, "casualmente" insinúan que pode que cecais seica ó mellor é probable que... o estado teña mal botadas as contas.
Casualmente onte que no parlamento se vai consuma-la conversión da burbulla do tixolo en burbulla de fondos pensionistas; a grande ferramenta financiera do noso tempo, cartos libres para especular novamente sen ter que garantir ren... ou si, pero que o paguen outros porque nesto do financieiro os gaños son privados (e libres de impostos) e as perdas son públicas.
Dende xa; e coa decisión tomada: Súbanlle os impostos ós fondos de pensions; ata a metade do que se pagaría noutras ferramentas financieiras, non concedan "excensions fiscais" porque o que non se pague hoxe vai ser débeda mañan.
E nas novas veña a falar de como se toma a bolsa as insinuacions do prostíbulo pronosticador/culificador. Dende cando a bolsa lle importa ó cidadán medio? Quen inviste en bolsa saberá o que pode perder e debera sabelo mellor do que sabe o que pode gañar; e, dende logo, coñece ou sabe onde informarse, do que vai pagar ou desgravar por unha situación ou outra. Pero é que investidores en bolsa a nivel de "pouca tolerancia á volatilidade" son mais ben poucos pero veña a preocuparmonos por eles e polas empresas que cotizan.
Si os medios falasen mais das provisions a conta de amortizacions, a conta de obsolecincia, a conta de mandangas coas que as empresas enganan ó fisco... si falasen da sobrevaloración dos activos inmobiliarios dos bancos/caixas que manteñen altos os prezos das vivendas que eles mesmos financiaron na súa tolemia e que agora queren "socializar"... Non querían liberalismo? Pois si unha doutrina que preconiza que o benenficio privado ha de seguir sendo privado (non pagar impostos) tamén será a que manteña que as débedas privadas, privadas se manteñan.
Casualmente onte que no parlamento se vai consuma-la conversión da burbulla do tixolo en burbulla de fondos pensionistas; a grande ferramenta financiera do noso tempo, cartos libres para especular novamente sen ter que garantir ren... ou si, pero que o paguen outros porque nesto do financieiro os gaños son privados (e libres de impostos) e as perdas son públicas.
Dende xa; e coa decisión tomada: Súbanlle os impostos ós fondos de pensions; ata a metade do que se pagaría noutras ferramentas financieiras, non concedan "excensions fiscais" porque o que non se pague hoxe vai ser débeda mañan.
E nas novas veña a falar de como se toma a bolsa as insinuacions do prostíbulo pronosticador/culificador. Dende cando a bolsa lle importa ó cidadán medio? Quen inviste en bolsa saberá o que pode perder e debera sabelo mellor do que sabe o que pode gañar; e, dende logo, coñece ou sabe onde informarse, do que vai pagar ou desgravar por unha situación ou outra. Pero é que investidores en bolsa a nivel de "pouca tolerancia á volatilidade" son mais ben poucos pero veña a preocuparmonos por eles e polas empresas que cotizan.
Si os medios falasen mais das provisions a conta de amortizacions, a conta de obsolecincia, a conta de mandangas coas que as empresas enganan ó fisco... si falasen da sobrevaloración dos activos inmobiliarios dos bancos/caixas que manteñen altos os prezos das vivendas que eles mesmos financiaron na súa tolemia e que agora queren "socializar"... Non querían liberalismo? Pois si unha doutrina que preconiza que o benenficio privado ha de seguir sendo privado (non pagar impostos) tamén será a que manteña que as débedas privadas, privadas se manteñan.
Resposta rápida ós 'opinadores a sueldo'
OUUUUuuuu...Como outras veces viaxar é escoitar radio e aturar insinuacions ás que só podo dar resposta por esta vía.
Hoxe un comentarista en RNE1 veu a insinuar que a presenza de 30 formacions nas eleccions catalanas era un "dispendio e un derroche"... só lle faltou dicir como Sanchez Dragó que o seu voto vale mais que o de xente sen formación ou o de xente que "non contribue"....
A resposta brindouna o mesmo comentarista intres antes cando dicía que "a sociedade catalana está cansa"... Cansa dos partidos políticos; por iso apareceron novas formacions. Claro que este home como outros periodistas ten ausencia de ética e por iso non pon o fundamento en que cada partido xustifique os seus gastos e ingresos detalladamente por cada acto i evento.
Restrinxi-la participación democrática das opcions politicas, tan sequera insinualo, é o paso próximo da castración social... seguen mirando ó teatrillo bipartidista americano como o sono dunha sociedade futura que combine a explotación social e a espoliación natural que se dá en China coa apariencia de eleccións que se ve nos EEUU.
Hoxe un comentarista en RNE1 veu a insinuar que a presenza de 30 formacions nas eleccions catalanas era un "dispendio e un derroche"... só lle faltou dicir como Sanchez Dragó que o seu voto vale mais que o de xente sen formación ou o de xente que "non contribue"....
A resposta brindouna o mesmo comentarista intres antes cando dicía que "a sociedade catalana está cansa"... Cansa dos partidos políticos; por iso apareceron novas formacions. Claro que este home como outros periodistas ten ausencia de ética e por iso non pon o fundamento en que cada partido xustifique os seus gastos e ingresos detalladamente por cada acto i evento.
Restrinxi-la participación democrática das opcions politicas, tan sequera insinualo, é o paso próximo da castración social... seguen mirando ó teatrillo bipartidista americano como o sono dunha sociedade futura que combine a explotación social e a espoliación natural que se dá en China coa apariencia de eleccións que se ve nos EEUU.
Dereitos Humanos, Periodismo e hipocresía.
OUUUUuuuu... No día de onte os dereitos humanos se viron ensombrecidos novamente porque quen mais pode facer a prol deles denunciando as situacions de atropelo que se producen son os primeiros atropelados.
Claro que non só os gobernos atropelan os dereitos humanos, non; principalmente son as persoas e os seus intereses quenes cometen as barbaridades que sabemos e as que non coñecemos agora. Vin onte moita teima co periodismo como contrapoder do estado co exemplo de do nobel encarcerado mais, non oin ren de como os periodistas se pregan ós intereses dos que PAGAN nos seus medios.
Sin dúbida os gobernos atacan a liberdade de prensa nos paises de réxime non democrático na súa totalidade ou en aspectos 'sensibles' véxase Wikiliks, o tratamento da monarquia hispánica, Marrocos, Cuba, China... Pero a peor censura é a imposta por quen non publica e non paga mais que o que lle interesa... Hai que recoñecelo; o periodismo de agora é unha profesión sen código ético ou como moito cun código ético "en negativo" que permite que ó periodista non publicar algo que non lle pareza correcto pero lle impide publica-lo correcto que vaia contra os intereses que financian ó medio en cuestión.
Pero agora contamos co medio dos medios, e por iso o ataque furibundo a Wikiliks, porque "o mar non ten cancelas" e a rede nos permite ler aquelo que antes estaba relegado ós fancines e pintadas dándolle, iso si, ó noso xuizo de valor a principal carga pois xa non é cuestión de ter 'un medio' creible senon ter moitas fontes de información das que tomar datos e formarnos unha opinión.
Claro que non só os gobernos atropelan os dereitos humanos, non; principalmente son as persoas e os seus intereses quenes cometen as barbaridades que sabemos e as que non coñecemos agora. Vin onte moita teima co periodismo como contrapoder do estado co exemplo de do nobel encarcerado mais, non oin ren de como os periodistas se pregan ós intereses dos que PAGAN nos seus medios.
Sin dúbida os gobernos atacan a liberdade de prensa nos paises de réxime non democrático na súa totalidade ou en aspectos 'sensibles' véxase Wikiliks, o tratamento da monarquia hispánica, Marrocos, Cuba, China... Pero a peor censura é a imposta por quen non publica e non paga mais que o que lle interesa... Hai que recoñecelo; o periodismo de agora é unha profesión sen código ético ou como moito cun código ético "en negativo" que permite que ó periodista non publicar algo que non lle pareza correcto pero lle impide publica-lo correcto que vaia contra os intereses que financian ó medio en cuestión.
Pero agora contamos co medio dos medios, e por iso o ataque furibundo a Wikiliks, porque "o mar non ten cancelas" e a rede nos permite ler aquelo que antes estaba relegado ós fancines e pintadas dándolle, iso si, ó noso xuizo de valor a principal carga pois xa non é cuestión de ter 'un medio' creible senon ter moitas fontes de información das que tomar datos e formarnos unha opinión.
Os secuestros que veñen
OUUUUuuuu.... Así que agora lle imos ver o plumeiro o alarmista estado da nación. En canto os mineiros volten a secuestranos nas estradas veremos a complaciente actuación dos medios de comunicación (encabezados sen vergoña polos que teñen intereses industriais no sector) e a "nórdica" presencia das forzas de seguridade.
Sobor de todo teremos ocasión de comprobar novamente como se botan os cartos públicos nas mans privadas e subvencionamos a queima dun producto sen que se poñan medidas verdadeiras para dotar de alternativas ás zonas afectadas; seguiranse a construir edificios para deixar valeiros ou subempregados (Hospital de Laciana, Centro de discapacitados de Fabero etc.) e vías de comunicación a ningures ou, aínda peor, destrozando o único tesouro perdurable que ten este territorio: A natureza.
Hai actitudes moi cómodas de xente que vai ben na burra e non move peza nin individualmente nin como colectivo cara a iniciativa, a formación, a innovación... só saben berrar e querer permanecer; o tempo será un xuiz implacable.
Sobor de todo teremos ocasión de comprobar novamente como se botan os cartos públicos nas mans privadas e subvencionamos a queima dun producto sen que se poñan medidas verdadeiras para dotar de alternativas ás zonas afectadas; seguiranse a construir edificios para deixar valeiros ou subempregados (Hospital de Laciana, Centro de discapacitados de Fabero etc.) e vías de comunicación a ningures ou, aínda peor, destrozando o único tesouro perdurable que ten este territorio: A natureza.
Hai actitudes moi cómodas de xente que vai ben na burra e non move peza nin individualmente nin como colectivo cara a iniciativa, a formación, a innovación... só saben berrar e querer permanecer; o tempo será un xuiz implacable.
A humanidade patrimonio da humanidade
OUUUUuuuu.... Podo entender que certos monumentos e espazos precisen protección 'supranacional' por aquelo da rapiña industrio-empresarial, pero certas manifestacions culturais plenamente en boga e vixentes...
A cousa é que polo mesmo xeito non entendo que outros patrimonios inmateriais non teñan ese recoñecemento e, o peor é que semella que alguhas mostras culturais dos humanos non merecen ser conservadas nin por eles mesmos. Hai moito mamoneo nesto como no nobel da paz.
O preocupante é que ó paso que imos vai a ser preciso facer o que digo no título... antes de que a tolemia humana remate por acabar....cos humanos.
A cousa é que polo mesmo xeito non entendo que outros patrimonios inmateriais non teñan ese recoñecemento e, o peor é que semella que alguhas mostras culturais dos humanos non merecen ser conservadas nin por eles mesmos. Hai moito mamoneo nesto como no nobel da paz.
O preocupante é que ó paso que imos vai a ser preciso facer o que digo no título... antes de que a tolemia humana remate por acabar....cos humanos.
Teorema sobre a fin do noso tempo
OUUUUuuuu... Hoxe remato os 43 anos e inicio os 44.
Levo xa un tempo dandolle voltas á suprema razón escondida no derradeiro sono.
Teño que confesar que as miñas propias experiencias e razons se ven influidas por fontes diversas nas que claro que tamén aparece a relixión como transfondo pero que teñen mais que ver cos coñecementos actuais sobre temas aparentemente desconectados como a física de partículas, a astrofísica, as teorías sobre o espacio-tempo (E.T), a fisioneuroloxía e estudos sobre os sonos. Tamén influen as artes; a literatura e o cinema especialmente, todo elo confluindo no tempo que paso a soas mentres nado, corro ou pedadelo.
Así pois sabemos que a materia que compón o universo que coñecemos en xeral se dispón, por así dicilo, sobre un manto de (E.T) que se ve influido, entre outras cousas pola súa masa e a atracción gravitatoria que xera. Sabemos que, en circunstáncias concretas de grande concentración de gravidade a manta do (E.T) vese arrugada ata cáseque o infinito producindose un "borde exposto" o que é unha singularidade, un paradoxo; nese borde non existe o espazo, mais tampouco o tempo.
As nosas funcions cerebrais organízanse de xeito sinxelo en consciente e subconsciente; cando o noso cerebro entra en estado de reposo as funcions de moderación e razoamento superior do consciente 'baixan' e, pido perdón pero non sei como explicalo, "percibimos" ó noso subconsciente por medio dos sonos. No estado de sono hai intres nos que as conexions neuronais traballan arreo nas áreas coñecidas da linguaxe, da visión; incluso, do movemento. Esas "percepcions" reproducen espazos e visions que coñecemos ou non pero o certo é que nós 'sentímonos' alí.
O xeito no que percibimos o tempo ademais dos coñecidos fenómenos de aceleración ou enlentecemento que se deben ás circunstancias que nos rodean vese influido pola actividade do noso cerebro nese intre. Un cerebro ocupado percebe un tempo acelerado e viceversa. Un exemplo clásico e o do sono no que imos andando e tropezamos; comúnmente se trata dunha experiencia na que 'sentimos' que camiñamos un tempo de tropezamos no intre de despertar e quen nos acompañe nos dirá que pasara moi pouco tempo desque durmiramos.
Evidentemente a morte de outro ser humano é un estado no que o cerebro non presenta actividade ou esta é residual, non en balde a certificación CORRECTA da morte (a cerebral) faise con dous electroencefalogramas planos en 6 horas porque as outras funcions fisiolóxicas poden ser substituidas parcialmente nos medios clínicos.
Para min o fundamental é a idea desa zona/intre na que se produce a derradeira actividade cerebral, as derradeiras "sensacions" e interconexions neuronais antes do cese de actividade. A visión 'dende dentro' (por quen falece) do instante do falecemento é como a entrada nun burato negro, un paradoxo ou singularidade. Para o que falece o tempo elóngase e remata por non transcurrir. Entramos nunha eternidade particular enchida polo noso subconsciente. Non imos a ningures ou si, pero en todo caso sempre se trata de representacions dentro da nosa mente que morre.
Supoño que lle vou dar moitas mais voltas a esto, porque llas dou; así, ás veces, de xeito súpeto xurde unha pregunta no meu interior que trata de "abati-la hipostese". Só un exemplo; pregunteime como distinguir a morte da realidade... polo de agora só se me ocurriu que si achego as mans á boca e o nariz sinto a miña respiración, si non é así debo pensar que ESTOU NO SONO.
Levo xa un tempo dandolle voltas á suprema razón escondida no derradeiro sono.
Teño que confesar que as miñas propias experiencias e razons se ven influidas por fontes diversas nas que claro que tamén aparece a relixión como transfondo pero que teñen mais que ver cos coñecementos actuais sobre temas aparentemente desconectados como a física de partículas, a astrofísica, as teorías sobre o espacio-tempo (E.T), a fisioneuroloxía e estudos sobre os sonos. Tamén influen as artes; a literatura e o cinema especialmente, todo elo confluindo no tempo que paso a soas mentres nado, corro ou pedadelo.
Así pois sabemos que a materia que compón o universo que coñecemos en xeral se dispón, por así dicilo, sobre un manto de (E.T) que se ve influido, entre outras cousas pola súa masa e a atracción gravitatoria que xera. Sabemos que, en circunstáncias concretas de grande concentración de gravidade a manta do (E.T) vese arrugada ata cáseque o infinito producindose un "borde exposto" o que é unha singularidade, un paradoxo; nese borde non existe o espazo, mais tampouco o tempo.
As nosas funcions cerebrais organízanse de xeito sinxelo en consciente e subconsciente; cando o noso cerebro entra en estado de reposo as funcions de moderación e razoamento superior do consciente 'baixan' e, pido perdón pero non sei como explicalo, "percibimos" ó noso subconsciente por medio dos sonos. No estado de sono hai intres nos que as conexions neuronais traballan arreo nas áreas coñecidas da linguaxe, da visión; incluso, do movemento. Esas "percepcions" reproducen espazos e visions que coñecemos ou non pero o certo é que nós 'sentímonos' alí.
O xeito no que percibimos o tempo ademais dos coñecidos fenómenos de aceleración ou enlentecemento que se deben ás circunstancias que nos rodean vese influido pola actividade do noso cerebro nese intre. Un cerebro ocupado percebe un tempo acelerado e viceversa. Un exemplo clásico e o do sono no que imos andando e tropezamos; comúnmente se trata dunha experiencia na que 'sentimos' que camiñamos un tempo de tropezamos no intre de despertar e quen nos acompañe nos dirá que pasara moi pouco tempo desque durmiramos.
Evidentemente a morte de outro ser humano é un estado no que o cerebro non presenta actividade ou esta é residual, non en balde a certificación CORRECTA da morte (a cerebral) faise con dous electroencefalogramas planos en 6 horas porque as outras funcions fisiolóxicas poden ser substituidas parcialmente nos medios clínicos.
Para min o fundamental é a idea desa zona/intre na que se produce a derradeira actividade cerebral, as derradeiras "sensacions" e interconexions neuronais antes do cese de actividade. A visión 'dende dentro' (por quen falece) do instante do falecemento é como a entrada nun burato negro, un paradoxo ou singularidade. Para o que falece o tempo elóngase e remata por non transcurrir. Entramos nunha eternidade particular enchida polo noso subconsciente. Non imos a ningures ou si, pero en todo caso sempre se trata de representacions dentro da nosa mente que morre.
Supoño que lle vou dar moitas mais voltas a esto, porque llas dou; así, ás veces, de xeito súpeto xurde unha pregunta no meu interior que trata de "abati-la hipostese". Só un exemplo; pregunteime como distinguir a morte da realidade... polo de agora só se me ocurriu que si achego as mans á boca e o nariz sinto a miña respiración, si non é así debo pensar que ESTOU NO SONO.
Ouro sen cor
OUUUUuuuu... Semellará unha parvada dicir que a auga no país dos galegos ten algún problema e cecais debera centrar este gran de area no Blog Action Day 2010 nos graves problemas que millons dos nosos conxéneres teñen para accederen á este elemento tan esencial coma ignorado.
Pero non; tra-la falsa imaxe de sobre-abondancia que existe respecto da auga en Galicia o certo é que nin nas súas cantidades nin, sobor de todo, nas súas calidades a auga sobra no noso medio.
A principal ameaza para a auga é o consumo irresponsable deste recurso por parte das poboacions e industrias, a súa contaminación cáseque dende as fontes de nacemento por elementos químicos de toda clase tanto os empregados na agricultura como nos fogares ou nas empresas e a falta de rigurosidade á hora do procesado das augas que empregamos. Por outra banda a reiterativa alteración dos cauces de auga superficiais e profundos por obras de infraestructura humana influe negativamente na súa disponibilidade.
Asi que chove si, chove que abonda i enchoupa, pero non sobra.
Pero non; tra-la falsa imaxe de sobre-abondancia que existe respecto da auga en Galicia o certo é que nin nas súas cantidades nin, sobor de todo, nas súas calidades a auga sobra no noso medio.
A principal ameaza para a auga é o consumo irresponsable deste recurso por parte das poboacions e industrias, a súa contaminación cáseque dende as fontes de nacemento por elementos químicos de toda clase tanto os empregados na agricultura como nos fogares ou nas empresas e a falta de rigurosidade á hora do procesado das augas que empregamos. Por outra banda a reiterativa alteración dos cauces de auga superficiais e profundos por obras de infraestructura humana influe negativamente na súa disponibilidade.
Asi que chove si, chove que abonda i enchoupa, pero non sobra.
Outono Morno
OUUUUuuuu... Como un boletín meteorolóxico resultan agora tódolos telexornais con novas de "crispación social" que semellan montaxes documentais.
Tivemos a folga mais 'mansa' da historia da democracia e tamén temos, no bierzo, o tema do Cabrón, perdón Carbón. As traxedias seguen ahí atrás; millons de persoas sen traballo, centos de miles sen protección social (e mais que haberá), xente sen cobrar e que segue traballando e un modelo enerxético sen definir nen reconvertir.
Agás iso hai xente con moito poder que co seu control dos medios e dos concellos e outros poderes conquire que actitudes claramente criminais e estéticas asimilables a "movementos de liberación" pasen como 'xente de ben' que reivindica algo xusto. Non houbo mais que ver cándo remataron as manifestacions: cando o gran señor se asegurou outros catro anos de cobrar subvencions.
Agora pasarán outros catro anos sen prepararse para unha reconversión ineludibel e cando chegue o momento voltarán coa chantaxe de non pagar e sacarán a esta xente á rúa facendolles creer que se pode manter unha industria que non só non ten prezos competitivos senon que ten un alto custe social polas enfermidades que provoca tanto directamente (traballar dentro da mina) como indirectamente (a contaminación) cun balanzo brutalmente negativo si na conta entra a emisión de CO2.
Pero o mais grave é que ningúen resposta á cuestión de ¿para que serviron entón os cartos do plano MINER? Os cursos que se deron, as prexubilacions indiscriminadas, as infraestructuras... seguen entrado novos ás minas porque non saben(?) facer outra cousa, seguen saíndo señores de 45 anos prexubilados que NUNCA baixaron ás galerías, seguen as estradas feitas a ningures. Milleiros de millons DESPILFARRADOS polos derradeiros 4 gobernos do estado nunha sopa boba que non cumple ninguha das súas premisas.
Os convocantes da folga xeral non tiñan 'plano B' e agora co decepcionante balanzo de que ninguén se beneficiou do seu resultado salvo a dereita fuxen cara adiante ó precipicio da historia; menos mal que a lideresa aínda non se atreveu a toma-lo control, pero pouco lle falta a esta nova Tacher do século XXI entón si que imos coñecer ó neoliberalismo atroz e á desprotección social.
O paripé está servido; negociarase certa rebaixa na reforma que haberá que dar por boa e a seguir a caida deste ciclo e a entrada do seguinte desta bicefalea financieira que rexe na sociedade actual.
Tivemos a folga mais 'mansa' da historia da democracia e tamén temos, no bierzo, o tema do Cabrón, perdón Carbón. As traxedias seguen ahí atrás; millons de persoas sen traballo, centos de miles sen protección social (e mais que haberá), xente sen cobrar e que segue traballando e un modelo enerxético sen definir nen reconvertir.
Agás iso hai xente con moito poder que co seu control dos medios e dos concellos e outros poderes conquire que actitudes claramente criminais e estéticas asimilables a "movementos de liberación" pasen como 'xente de ben' que reivindica algo xusto. Non houbo mais que ver cándo remataron as manifestacions: cando o gran señor se asegurou outros catro anos de cobrar subvencions.
Agora pasarán outros catro anos sen prepararse para unha reconversión ineludibel e cando chegue o momento voltarán coa chantaxe de non pagar e sacarán a esta xente á rúa facendolles creer que se pode manter unha industria que non só non ten prezos competitivos senon que ten un alto custe social polas enfermidades que provoca tanto directamente (traballar dentro da mina) como indirectamente (a contaminación) cun balanzo brutalmente negativo si na conta entra a emisión de CO2.
Pero o mais grave é que ningúen resposta á cuestión de ¿para que serviron entón os cartos do plano MINER? Os cursos que se deron, as prexubilacions indiscriminadas, as infraestructuras... seguen entrado novos ás minas porque non saben(?) facer outra cousa, seguen saíndo señores de 45 anos prexubilados que NUNCA baixaron ás galerías, seguen as estradas feitas a ningures. Milleiros de millons DESPILFARRADOS polos derradeiros 4 gobernos do estado nunha sopa boba que non cumple ninguha das súas premisas.
Os convocantes da folga xeral non tiñan 'plano B' e agora co decepcionante balanzo de que ninguén se beneficiou do seu resultado salvo a dereita fuxen cara adiante ó precipicio da historia; menos mal que a lideresa aínda non se atreveu a toma-lo control, pero pouco lle falta a esta nova Tacher do século XXI entón si que imos coñecer ó neoliberalismo atroz e á desprotección social.
O paripé está servido; negociarase certa rebaixa na reforma que haberá que dar por boa e a seguir a caida deste ciclo e a entrada do seguinte desta bicefalea financieira que rexe na sociedade actual.
Tempo de rebaixas, tempo de silencio e de calmores.
OUUUUuuuu...Hoxe, Pepiño subiu o Tourmalet dos discursos facilmente atacables pero que cáseque todos din coa boca pequena que era preciso, un discurso que xa non se podía demorar mais porque era hora xa de rematar coa teoría Smithsoniana e aceptar a necesidade de recurtar no investimento infraestructural o que non se é capaz de recurtar en postos, representacions e prebendas...departamentos valeiros, xente sen cometido, falta de resultados... e claro, o tema da verdadeira orixe da débeda do estado.
Xogar pechados atrás e corta-lo xogo do rival a patadas ten mais rendibilidade? Si o rival xogara ó 'tiki-taka' non, pero nesa progresía pija que dirixe ó goberno minorizado hai poica inventiva e moita postura.
Doado criticar agora os recurtes, difícil decidilos e da-la faciana. Eu non aprecio a pepiño, pero desta está a facer o que lle corresponde igual que co tema 'controlador', pero tampouco se fala de "abrir" ese mercado.
Xogar pechados atrás e corta-lo xogo do rival a patadas ten mais rendibilidade? Si o rival xogara ó 'tiki-taka' non, pero nesa progresía pija que dirixe ó goberno minorizado hai poica inventiva e moita postura.
Doado criticar agora os recurtes, difícil decidilos e da-la faciana. Eu non aprecio a pepiño, pero desta está a facer o que lle corresponde igual que co tema 'controlador', pero tampouco se fala de "abrir" ese mercado.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)