OUUUUuuuu.
Boa ou non vánola facer tragar e, o peor de todo, a mesma xente 'demócrata' que SI fixo un referendum para o TCUE agora non o vai facer. Vese que é unha estratexia para que Francia e Holanda (sobor de todo) non se arrisquen a outro NON.
Sabedes que levo tempo dándolle voltas ó tema; envieille un escrito ó que, tras bastante tempo, me deron acuse de recibo e agora enviei a miña pregunta sobre o mesmo tema a "Zapiavelo".
Quero deixar constáncia de que, polo de agora, só estou en contra do xeito; non entro a valora-lo tratado ainda que existe xa información ó respecto e hai cousas realmente curiosas como a escepción para o R.U., o enmarcamento dos servizos públicos no mercado da competéncia, e alguns dos trocos nos procedementos decisorios... mais o que mais me alarma é a cesión de mais competencias e poder a órganos que non están ó alcance da cidadanía (Comisión e BCE) mais SI dos Lobbystas.
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
U-lo o beneficio do sector primario?
OUUUUuuuu O domingo mercamos "El Pais" (ed. Galicia) en Viana do Castelo porque o podiamos ler de vagar mentras tomabamos un café na praça do chafariz... as novas da economía daríanme arrepios si esto no fose algo que se vira de lonxe e contra o que ningúen mais alzou a voz e, peor, contra o que ningúen que puido fixo ren porque as crises VAN NA ESCENCIA do actual sistema económico no que o xogo dos cartos non é realmente Inventar, Innovar, seren Creativo e traballar senon andar 'listo' e "sair a tempo" da trampa que eles mesmos tenderon. Por iso as contínuas mensaxes de tranquilidade sobre o sector da construcción mentras eles (as financierias, os bancos, as promotoras) diversificaban en metais preciosos, enerxías renovables e outros negocios con inmoroficios (beneficios inmorais).
Lendo lendo chegase a vaticinios sobre que na alimentación "rematou o barato" e que os altos prezos "están aquí para se quedaren" en esencia debido ó que hai tempo temos vaticinado sobre a incorporación de 2000 millons de persoas á economía de mercado e benestar con aspiracions e fondos para mercaren o mesmo ca os demais ó que se engade o crecemento do parche dos biocombustibles. Todo isto estaría ben si, na realidade, eses prezos altos se visen reflectidos por incrementos no precio que cobran os productores e que compensen a súa renda das subas que, á sua vez, sofren nos seus custes.
Mais non é así; como no caso dos metais nobres o prezo das materias primas agrícolas está a ser empregado como valor refuxio polos que fuxen e fuxirán da bolsa e do desastre do ladrillo e a consecuente crise nas entidades financieiras (via subprime ou morosidade ou o que seña) e, polo tanto, o seu incremento se queda na "zona oscura" da intermediación.
Así pois ainda que hai anuncios de incremento da renda media dos agricultores o certo é que estas só chegan ás grandes empresas i expolotación na mentres que o productor pequeno (que segue a ser a base no noso país) continúa a mal viver e a precisar de fortes endebedamentos para a modernización da súa actividade. As axudas ás novas formas de comercialización que eliminen barreiras entre o productor e o consumidor semellan unha boa iniciativa a seguir fomentando mais tamén a seguir estudando.
Porque os intermediarios teñen outro papel que o de acadar beneficio enganando a uns e a outros ... acumular cantidade do producto ten unha función própia na cadea de distribución sin ter porque afectar ou empregarse para afectar á "formación de prezos". Ahi é donde fallan iniciativas... Porque as iniciativas de distribución directa non acadan "masa crítica" para facerense rendibles no eido dos custes de almacenaxe e transporte e carecen de "carteira de clientes" con volume para manter un fluxo de pedidos constante que minimice riscos sobor de todo de stocks de perecederos. Haberá que fixerse nas solucions que empregan as redes de comercio xusto e voltar á idea de que as cooperativas poden servir tamén para vender e non só para mercar...
Lendo lendo chegase a vaticinios sobre que na alimentación "rematou o barato" e que os altos prezos "están aquí para se quedaren" en esencia debido ó que hai tempo temos vaticinado sobre a incorporación de 2000 millons de persoas á economía de mercado e benestar con aspiracions e fondos para mercaren o mesmo ca os demais ó que se engade o crecemento do parche dos biocombustibles. Todo isto estaría ben si, na realidade, eses prezos altos se visen reflectidos por incrementos no precio que cobran os productores e que compensen a súa renda das subas que, á sua vez, sofren nos seus custes.
Mais non é así; como no caso dos metais nobres o prezo das materias primas agrícolas está a ser empregado como valor refuxio polos que fuxen e fuxirán da bolsa e do desastre do ladrillo e a consecuente crise nas entidades financieiras (via subprime ou morosidade ou o que seña) e, polo tanto, o seu incremento se queda na "zona oscura" da intermediación.
Así pois ainda que hai anuncios de incremento da renda media dos agricultores o certo é que estas só chegan ás grandes empresas i expolotación na mentres que o productor pequeno (que segue a ser a base no noso país) continúa a mal viver e a precisar de fortes endebedamentos para a modernización da súa actividade. As axudas ás novas formas de comercialización que eliminen barreiras entre o productor e o consumidor semellan unha boa iniciativa a seguir fomentando mais tamén a seguir estudando.
Porque os intermediarios teñen outro papel que o de acadar beneficio enganando a uns e a outros ... acumular cantidade do producto ten unha función própia na cadea de distribución sin ter porque afectar ou empregarse para afectar á "formación de prezos". Ahi é donde fallan iniciativas... Porque as iniciativas de distribución directa non acadan "masa crítica" para facerense rendibles no eido dos custes de almacenaxe e transporte e carecen de "carteira de clientes" con volume para manter un fluxo de pedidos constante que minimice riscos sobor de todo de stocks de perecederos. Haberá que fixerse nas solucions que empregan as redes de comercio xusto e voltar á idea de que as cooperativas poden servir tamén para vender e non só para mercar...
A perdedora é: A olimpiada.
OUUUUuuuu...Dende hai un tempiño adícome mais ó plano profesional nesto do blogueo e claro, o tempo non se expandiu tanto na escala local como para que poda escribir neste blogue e no outro co mesmo frenesí.
Así que vou Chuzando novas e facendo comentarios alí e vou deixando para eiquí cousas mais persoais, reflexions para as que outros teñen fiestras mais visibles e paridiñas varias que poden ler os amigos.
Desta volta veño a laiarme da perda de outra oportunidade para que os xogos olímpicos se celebren na península ibérica pois está claro que si os máximos representantes de dúas das tres institucions que deberan preocuparse de formular unha candidatura consistente teñen os seus cargos non a disposición da poboación que os elexiu senon á dun señor ou dun grupo de intereses pois non vai a avanzar. E iso que TODOS teñen os futuros arranxados (via pensión vitalicia e choio inmoral, digo incompatible).
¿Que necesidade hai de organizaren uns xogos deportivos comercializados? Eu , gosto do deporte que fago e non do que vexo e moito menos pola TV, coido que a celebración dunha olimpiada marca á xeración mais nova que 'convive' con ela pois cando o xogo do merkandeising e o cambalache remata o que queda é o futuro, o futuro desa mocidade que os vive con ilusión, con entusiasmo; que ten a oportunidade de contactaren con xente de todo o mundo nun mes máxico ó redor dunha actividade certamente lúdica.
Aínda mais razón se pode ter si realmente se demostra que os xogos deixan beneficio económico e un pulo de obras públicas e/ou privadas que agora, coa crise inmobiliaria xa iniciada, veñen ben para os traballadores do sector da cosntrucción (que as EMPRESAS hai tempo que 'diversificaron').
Cal é o futuro da candidatura? si os rivais "internos" de Gallardon chegan ó ministerio (vicepresidencia) de economía coido que malo; si os que quedan son os rivais "externos" moito terá que (con)ceder no eido da planificación para que se conquiran os compromisos de investimento precisos e calquer colaboura co bando contrario será collido por "Espe" como unha escusa para non colaborar dende a CAM... en definitiva: a perdedora é a olimpiada.
Así que vou Chuzando novas e facendo comentarios alí e vou deixando para eiquí cousas mais persoais, reflexions para as que outros teñen fiestras mais visibles e paridiñas varias que poden ler os amigos.
Desta volta veño a laiarme da perda de outra oportunidade para que os xogos olímpicos se celebren na península ibérica pois está claro que si os máximos representantes de dúas das tres institucions que deberan preocuparse de formular unha candidatura consistente teñen os seus cargos non a disposición da poboación que os elexiu senon á dun señor ou dun grupo de intereses pois non vai a avanzar. E iso que TODOS teñen os futuros arranxados (via pensión vitalicia e choio inmoral, digo incompatible).
¿Que necesidade hai de organizaren uns xogos deportivos comercializados? Eu , gosto do deporte que fago e non do que vexo e moito menos pola TV, coido que a celebración dunha olimpiada marca á xeración mais nova que 'convive' con ela pois cando o xogo do merkandeising e o cambalache remata o que queda é o futuro, o futuro desa mocidade que os vive con ilusión, con entusiasmo; que ten a oportunidade de contactaren con xente de todo o mundo nun mes máxico ó redor dunha actividade certamente lúdica.
Aínda mais razón se pode ter si realmente se demostra que os xogos deixan beneficio económico e un pulo de obras públicas e/ou privadas que agora, coa crise inmobiliaria xa iniciada, veñen ben para os traballadores do sector da cosntrucción (que as EMPRESAS hai tempo que 'diversificaron').
Cal é o futuro da candidatura? si os rivais "internos" de Gallardon chegan ó ministerio (vicepresidencia) de economía coido que malo; si os que quedan son os rivais "externos" moito terá que (con)ceder no eido da planificación para que se conquiran os compromisos de investimento precisos e calquer colaboura co bando contrario será collido por "Espe" como unha escusa para non colaborar dende a CAM... en definitiva: a perdedora é a olimpiada.
Ereccions á vista!!!
OUUUUuuuu Nin que fosen o puticlube... Anda a PseduoDedomcracia (dedocracia) moi liada coa dixitalización das listas electorais. Si só fose un o partido que ten estas prácticas... o estrano é o partido ou conxunto dos mesmos que ELIXE ós seus candidatos e comparte coas súa militancia á pertenza a unha coalición (a priori e a posteriori de negociar) e moito menos aínda a 'creación' do programa electoral e dos "facts" que se porían na mesa para apoiar a outras formacions na creación dun goberno ou os criterios de estabilidade do mesmo.
Xa teño dito dabondo do pouco lúcido que me semella que nun partido non haxa debate aberto pois ó final sempre chega unha "noite de coitelos longos" e se fai unha 'purga' o mais puro estilo stalinista coa súa colección de vinganzas e malas artes. Os partidos que se esforzan por mostrarense ENTEIROS non son outra cousa que "autoritocracias"; pirámides de iluminados designados como gardians disciplinares nos seus eidos coa promesa de accederen ó seguinte chanzo da escala do poder...
O complexo xogo de relacions persoais no que se convirte a "vida interna" dos partidos politicos fai imposible unha verdadeira democracia interna, desalenta a participación das persoas que queren opinar e escoitar opinions e van deixando en mans duns poucos o avance da formación; si o resultado é bó (como no futbol) o 'tecnico' sigue e senon... tamén.
Xa teño dito dabondo do pouco lúcido que me semella que nun partido non haxa debate aberto pois ó final sempre chega unha "noite de coitelos longos" e se fai unha 'purga' o mais puro estilo stalinista coa súa colección de vinganzas e malas artes. Os partidos que se esforzan por mostrarense ENTEIROS non son outra cousa que "autoritocracias"; pirámides de iluminados designados como gardians disciplinares nos seus eidos coa promesa de accederen ó seguinte chanzo da escala do poder...
O complexo xogo de relacions persoais no que se convirte a "vida interna" dos partidos politicos fai imposible unha verdadeira democracia interna, desalenta a participación das persoas que queren opinar e escoitar opinions e van deixando en mans duns poucos o avance da formación; si o resultado é bó (como no futbol) o 'tecnico' sigue e senon... tamén.
Arranxando o mundo
OUUUUuuuu
Hoxe no tempo de ocio nos adicamos a "arranxa-lo mundo" e acabamos falando de xeito colateral da conciliación da vida familiar e laboral e dos múltiples obstáculos que existen para ela entre eles os mesmos que pon a administración e os própios representantes dos traballadores da administración mais adicados á política que as cuestions 'sociais'.
Ven isto a conto da frase dunha compañeira: "É que estamos castigados por te-la sorte de traballar os dous membros da parella". Lapidario. O certo é que o emprego do IPREM como único criterio de admisión nas garderias públicas e como criterio para acceso as axudas para a custodia de fill@s acaba por 'sesgar' o acceso dos nucleos familiares nos que 2 ou mais convivintes traballen.
A brainstrom continuou debullando o caso das axudas que sí se outorgan sen condicionantes económicas e, sobor de todo, o incongruente das prestacions que ofertan moitas garderías públicas con horarios non compatibles co acceso ó mercado laboral e con carencia de servizos de comedor ou de transporte tanto ó fogar d@ cativ@ como ós centros escolares públicos por non falar xa das cualificacions do persoal das mesmas e os seus coñecementos respecto ás actitudes c@s nen@s 'normais' ou que padezan procesos patolóxicos de calquer tipo...
Mais incongruente é que empresas con intenso emprego de capital humano e maioritariamente femenino non presten este servizo e que a suposta representación social se adique a reivindicacions de tipo político ou que serían competencia das asociacions de usuarios e consumidores. Xusto nos lugares onde a natalidade aínda está a recuar porque as medidas tomadas NON SON APOIO EFECTIVO mais que para quen non traballa sería precisa unha mellora e ampliación da oferta de prazas de garderías ou, incluso, a apertura de garderías nos citados centros de traballo que permitisen unha verdadeira conciliación da vida laboral e familiar e rematasen son "pseudofraudes" como o da 'hora de lactancia' acumulable.
Hoxe no tempo de ocio nos adicamos a "arranxa-lo mundo" e acabamos falando de xeito colateral da conciliación da vida familiar e laboral e dos múltiples obstáculos que existen para ela entre eles os mesmos que pon a administración e os própios representantes dos traballadores da administración mais adicados á política que as cuestions 'sociais'.
Ven isto a conto da frase dunha compañeira: "É que estamos castigados por te-la sorte de traballar os dous membros da parella". Lapidario. O certo é que o emprego do IPREM como único criterio de admisión nas garderias públicas e como criterio para acceso as axudas para a custodia de fill@s acaba por 'sesgar' o acceso dos nucleos familiares nos que 2 ou mais convivintes traballen.
A brainstrom continuou debullando o caso das axudas que sí se outorgan sen condicionantes económicas e, sobor de todo, o incongruente das prestacions que ofertan moitas garderías públicas con horarios non compatibles co acceso ó mercado laboral e con carencia de servizos de comedor ou de transporte tanto ó fogar d@ cativ@ como ós centros escolares públicos por non falar xa das cualificacions do persoal das mesmas e os seus coñecementos respecto ás actitudes c@s nen@s 'normais' ou que padezan procesos patolóxicos de calquer tipo...
Mais incongruente é que empresas con intenso emprego de capital humano e maioritariamente femenino non presten este servizo e que a suposta representación social se adique a reivindicacions de tipo político ou que serían competencia das asociacions de usuarios e consumidores. Xusto nos lugares onde a natalidade aínda está a recuar porque as medidas tomadas NON SON APOIO EFECTIVO mais que para quen non traballa sería precisa unha mellora e ampliación da oferta de prazas de garderías ou, incluso, a apertura de garderías nos citados centros de traballo que permitisen unha verdadeira conciliación da vida laboral e familiar e rematasen son "pseudofraudes" como o da 'hora de lactancia' acumulable.
Proposta de lembranza
OUUUUuuuu Non sei porqué mais o certo é que a web de "La voz de Deza" non me permite engadir a miña opinión na súa pregunta sobre que homenaxe se lle debera facer en Lalín ó 'fillo do muiñeiro'.
Coido que a ocasión é propicia para que se faga ese troco de nome na rúa principal da vila... Queirase ou non esta persoa deixou unha fonda pegada no Lalin do troco de século e, si ben cun estilo que non comparto, si que e certo que foi un protagonista do desenrolo da vila e da bisbarra.
Coido que a ocasión é propicia para que se faga ese troco de nome na rúa principal da vila... Queirase ou non esta persoa deixou unha fonda pegada no Lalin do troco de século e, si ben cun estilo que non comparto, si que e certo que foi un protagonista do desenrolo da vila e da bisbarra.
LIBERDADE
Compoñentes: Libre albedrio + coñecemento
Facer algo sen coñecemento e con libre albedrío non é liberdade é actuar ó chou.
Facer algo con coñecemento sen libre albedrío non é liberdade é esclavitude.
Unha decisión libre baséase na capacidade de elexir e no coñecemento da información relevante para elo, entón non hai erro senon responsabilidade.
Facer algo sen coñecemento e con libre albedrío non é liberdade é actuar ó chou.
Facer algo con coñecemento sen libre albedrío non é liberdade é esclavitude.
Unha decisión libre baséase na capacidade de elexir e no coñecemento da información relevante para elo, entón non hai erro senon responsabilidade.
Carta máxica
a: Proto-dictadores, dictadores, bispos e outros chamanes das metafísicas, reis e pontífices:
Neste día das peticions dos inocentes quero facervos chega-lo meu mais profundo anceiro de que as vosas mentes se iluminen e sigade-lo recto camiño polo que vos conduza a expersión libre e soberana dos grupos de persoas ós que, por tan diversas vías, mantendes en estados de represión.
A tí Hugo, que estás a piques de remata-la túa transformación a "dictador" só podo indicarche que, por desgracia, ó único xeito de demostraren que non o eres é deixando que caduquen os anos que a constitución que tí mesmo promulgache e que outra persoa elexida polo pobo venezuelano acade o goberno do pais. Isto non quere dicir que as partes mais populares das reformas que querías implantar se desboten; seguramente si as plantexas nun referendum aparte acadarían unha victoria sen paliativos.
O señor ese de Pakistán, ó de Quenia, ó de Corea do norte, ó comandante Fidel, e a tódolos dictatores en xeral; non deixdes de vixia-las vosas contas en Suiza, que coa crise financieira do 'lixodrillo' (lixo+ladrillo) nunca se sabe... E pode que ises aforriños que contanta sangue están tinguidos desaparezan por arte de maxia. Que a morte non vos pille sen xulgar mais iso sí, coa rectitude que vos non aplicastes no exercicio do poder, só coa verdade e sen xustificacions finalistas.
Á tódolos hipócritas que se ven mais altos porque a súa mente elexiu o camiño de creer no que non se ve para poder soportar a realidade da propia desaparición ó morrer; non nos culpedes ós demais por se-lo dabondo lúcidos como adopta-las nosas própias decisions ó respecto e non confundades o voso medo á morte coa capacidade de xulgar ás actuacions dos demais no plano etico/moral cando, na realidade, estandes tan aferrados ó poder 'deste mundo' calquer outro humano.
Ós que ocupan os cumes das sociedades e grupos en virtude de herdanzas biolóxicas ou de eleccions restrinxidas; Deixade de empregar eses escanos para proclama-la igualdade dos homes, e unha mofa demasidao grande como para non sentirse un humillado. Cada día que pasades na vosa posición hai outra presoa que coida que a igualdade entre os homes non depende do que fai (o seu traballo, a súa visión, o seu libre albedrio) senon de como se poda aproveitar dos demais... e contribuides a tódalas desgracias que percorren o planeta.
Neste día das peticions dos inocentes quero facervos chega-lo meu mais profundo anceiro de que as vosas mentes se iluminen e sigade-lo recto camiño polo que vos conduza a expersión libre e soberana dos grupos de persoas ós que, por tan diversas vías, mantendes en estados de represión.
A tí Hugo, que estás a piques de remata-la túa transformación a "dictador" só podo indicarche que, por desgracia, ó único xeito de demostraren que non o eres é deixando que caduquen os anos que a constitución que tí mesmo promulgache e que outra persoa elexida polo pobo venezuelano acade o goberno do pais. Isto non quere dicir que as partes mais populares das reformas que querías implantar se desboten; seguramente si as plantexas nun referendum aparte acadarían unha victoria sen paliativos.
O señor ese de Pakistán, ó de Quenia, ó de Corea do norte, ó comandante Fidel, e a tódolos dictatores en xeral; non deixdes de vixia-las vosas contas en Suiza, que coa crise financieira do 'lixodrillo' (lixo+ladrillo) nunca se sabe... E pode que ises aforriños que contanta sangue están tinguidos desaparezan por arte de maxia. Que a morte non vos pille sen xulgar mais iso sí, coa rectitude que vos non aplicastes no exercicio do poder, só coa verdade e sen xustificacions finalistas.
Á tódolos hipócritas que se ven mais altos porque a súa mente elexiu o camiño de creer no que non se ve para poder soportar a realidade da propia desaparición ó morrer; non nos culpedes ós demais por se-lo dabondo lúcidos como adopta-las nosas própias decisions ó respecto e non confundades o voso medo á morte coa capacidade de xulgar ás actuacions dos demais no plano etico/moral cando, na realidade, estandes tan aferrados ó poder 'deste mundo' calquer outro humano.
Ós que ocupan os cumes das sociedades e grupos en virtude de herdanzas biolóxicas ou de eleccions restrinxidas; Deixade de empregar eses escanos para proclama-la igualdade dos homes, e unha mofa demasidao grande como para non sentirse un humillado. Cada día que pasades na vosa posición hai outra presoa que coida que a igualdade entre os homes non depende do que fai (o seu traballo, a súa visión, o seu libre albedrio) senon de como se poda aproveitar dos demais... e contribuides a tódalas desgracias que percorren o planeta.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)