Atalaia dende a que abrín os ollos ó mundo
Carballo grande, sombra do verán, protección no inverno
Fonte da que bebín as esencias da lingua e do "sermos"
Rompeondas no que bateron as presas de neno barbudo
Firmamento no que non atinei co roteiro
ata que a paternidade me amosou a túa guía
Abrazo agardado, desexado na porta da festa; alegría
Asubio pola mañan, música da banda ó mediodía
Agasallo dos meus bens, premio dos seus esforzos
GALEGO de Palmou, de Lalín e do mundo enteiro.
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
Fronteira non, encontro
OUUUUuuuu
Dempois de escoitar , sen sabelo, o derradeiro asubio alegre de quen me deu vida acudín ó teatro Bérgidum a participar da festa do "galego-berciano" na entrega dos premios xarmenta. Acudín a participar porque para "facer bulto" non facia falla...
Foi un acto completo dabondo, con actuacions musicais bercianas, galegas e do mundo e no que se falou "berciano", galego, castelan e sefardí.
Ainda sorprendeume polo seu manexo das cordas e coitelos das verbas, Uxía agasallounos con 3 luceiros do mais clásico repertorio galego un deles -"unha noite na eira do trigo"- de fonda lembranza emigrante que me voltou a levar ás xuntanzas das fins de semana caraqueñas... Dona Argentina Frey e 'alegría berciana' puxeron imaxe e voz ó que é o singular sincretismo "galego-berciano".
A remozada música sefardí de Sirma amosou artisticamente a escencia do encontro que ten lugar en "terras de paso" como esta.
Rapabestas fixo notas da singular paisaxe e idiosincrasia berciana.
Os de Vagalume cos seus 'curtos' teatrais antes de cada entrega oficial deron boa mostra do "humor galego" e da extensión das teimas é redor da lingua mais aló dos ancares.
Da parte política só me quero referir á presencia do 'consejero' de cultura da JCyL porque me sorprendeu a altura da representación política enviada dende Valladolid e o contraste coa auséncia (polo menos na escea) de representación política do concello de Ponferrada...
A emocionada digresión de Amancio Prada lembrando como coñeceu él a escencia do galego na terra berciana ainda antes de saberes da existencia do idioma coma tal e a súa emoción ó recibir os versos rosalianos na lonxana terra de pucela abríronme os ollos o titular da entrada: O bierzo non é fronteira, é encontro. Tivo/ten a oportunidade de estar como "Portico de Galicia" na 'internet medieval' que era o camiño e aproveitouna multidireccionalmente.
O discurso do presidente da RAG puxo moitas cousas no seu sitio; en primeiro lugar: Non se trata da festa da cultura galega no bierzo; trátase da festa da cultura "galego-berciana", unha homxe ós que se esforzaron i esforzan en conservar, difundir e transmitir uns valores i expersions tan propios como galegos.
As dúas reivindicacions do acto:
Dempois de escoitar , sen sabelo, o derradeiro asubio alegre de quen me deu vida acudín ó teatro Bérgidum a participar da festa do "galego-berciano" na entrega dos premios xarmenta. Acudín a participar porque para "facer bulto" non facia falla...
Foi un acto completo dabondo, con actuacions musicais bercianas, galegas e do mundo e no que se falou "berciano", galego, castelan e sefardí.
Ainda sorprendeume polo seu manexo das cordas e coitelos das verbas, Uxía agasallounos con 3 luceiros do mais clásico repertorio galego un deles -"unha noite na eira do trigo"- de fonda lembranza emigrante que me voltou a levar ás xuntanzas das fins de semana caraqueñas... Dona Argentina Frey e 'alegría berciana' puxeron imaxe e voz ó que é o singular sincretismo "galego-berciano".
A remozada música sefardí de Sirma amosou artisticamente a escencia do encontro que ten lugar en "terras de paso" como esta.
Rapabestas fixo notas da singular paisaxe e idiosincrasia berciana.
Os de Vagalume cos seus 'curtos' teatrais antes de cada entrega oficial deron boa mostra do "humor galego" e da extensión das teimas é redor da lingua mais aló dos ancares.
Da parte política só me quero referir á presencia do 'consejero' de cultura da JCyL porque me sorprendeu a altura da representación política enviada dende Valladolid e o contraste coa auséncia (polo menos na escea) de representación política do concello de Ponferrada...
A emocionada digresión de Amancio Prada lembrando como coñeceu él a escencia do galego na terra berciana ainda antes de saberes da existencia do idioma coma tal e a súa emoción ó recibir os versos rosalianos na lonxana terra de pucela abríronme os ollos o titular da entrada: O bierzo non é fronteira, é encontro. Tivo/ten a oportunidade de estar como "Portico de Galicia" na 'internet medieval' que era o camiño e aproveitouna multidireccionalmente.
O discurso do presidente da RAG puxo moitas cousas no seu sitio; en primeiro lugar: Non se trata da festa da cultura galega no bierzo; trátase da festa da cultura "galego-berciana", unha homxe ós que se esforzaron i esforzan en conservar, difundir e transmitir uns valores i expersions tan propios como galegos.
As dúas reivindicacions do acto:
- A construcción da "casa Sarmiento" en Vilafranca do Bierzo
- A reivindicación de Antonio Fernández Morales; autor cababelense de adopción que publicou en 1861 un "ensayo poético en dialecto berciano" con 15 poemas en galego. e a proposta para lle adiacar o día das letras galegas nos vindeiros anos.
Arroutada
OUUUUuuuu
O venres á derradeira veu a musa e me arroutei; cheguei á casa e decidín liscar lonxe sen plano nen guia... Calmoume o diálogo coas tapiñas e o "likor-maría".
Espertei para concreta-la iluminación. Fomos cumpli-lo desexo dos rapaces gracias a un bó amigo.
Andivemos de compras pola zona mais "viva" da capital, comemos "verde" e nos enguliu a besta para podermos ir patinar.
Cando rematou o día esquencerame da sombra e da luz.
Ó día seguinte fomos "pradear" por pasear...
Foi unha visita curta mais intensa; chea de conversas clarificatorias. É o que ten viaxar; que contactas con outras realidades, calibras e decides.
O venres á derradeira veu a musa e me arroutei; cheguei á casa e decidín liscar lonxe sen plano nen guia... Calmoume o diálogo coas tapiñas e o "likor-maría".
Espertei para concreta-la iluminación. Fomos cumpli-lo desexo dos rapaces gracias a un bó amigo.
Andivemos de compras pola zona mais "viva" da capital, comemos "verde" e nos enguliu a besta para podermos ir patinar.
Cando rematou o día esquencerame da sombra e da luz.
Ó día seguinte fomos "pradear" por pasear...
Foi unha visita curta mais intensa; chea de conversas clarificatorias. É o que ten viaxar; que contactas con outras realidades, calibras e decides.
O solpor do dialogo
OUUUUuuuu
Veño sendo puntualmente informado polos medios dos dous "procesos" politicos mais importantes que se están a desenrolar na actualidade e seméllame estar diante dunha escena de cinema ou de "best-seller".
Por unha banda a recomposición de zapiavelo con 'roubado' incluido chamándolle erro ó proceso de paz (do que recoñecera os riscos hai xa tempo) non bastou ó nacionalismo centripeto que quería/quere unha rendición en toda regla ás súas teses de demonización de tódalas ideas que replantexen o marco territorial "escrito a ferro e lume" na actual "carta de chumbo". Os mesmos que executaron o aillamento das ideas contrárias ás súas son agora os que se queixan de seren postos en "cuarentena sanitaria"... i é que a 'lealtade institucional' (como tantas outras cousas) no lles é de aplicación cando lles toca a eles levala a cabo.
Ainda así zapiavelo esta a manobrar con desesperación para conquerir un marco que lle permita asumi-lo fracaso do proceso de paz e supera-los "globos sonda" que unha e outra volta lanzan os medios afins á esquerda abertxale nunha tentativa desestabilizadora para(?). Ten polo de agora apoio político mais ca dabondo para elo mais debera reflexionar porque igual que as parellas SEMPRE se rompen por 'culpa' dos dous implicados tamén nos díalogos rotos ámbalas dúas partes puderon facer algo mais.
A paz merecía (e merece) esa oportunidade, a verba non pode permanecer silenciada permanentemente (esto si é un "Malaverbismo"= Malabares+verbas) e, antes ou dempois, as persoas de ben voltarán a tentalo.
Veño sendo puntualmente informado polos medios dos dous "procesos" politicos mais importantes que se están a desenrolar na actualidade e seméllame estar diante dunha escena de cinema ou de "best-seller".
Por unha banda a recomposición de zapiavelo con 'roubado' incluido chamándolle erro ó proceso de paz (do que recoñecera os riscos hai xa tempo) non bastou ó nacionalismo centripeto que quería/quere unha rendición en toda regla ás súas teses de demonización de tódalas ideas que replantexen o marco territorial "escrito a ferro e lume" na actual "carta de chumbo". Os mesmos que executaron o aillamento das ideas contrárias ás súas son agora os que se queixan de seren postos en "cuarentena sanitaria"... i é que a 'lealtade institucional' (como tantas outras cousas) no lles é de aplicación cando lles toca a eles levala a cabo.
Ainda así zapiavelo esta a manobrar con desesperación para conquerir un marco que lle permita asumi-lo fracaso do proceso de paz e supera-los "globos sonda" que unha e outra volta lanzan os medios afins á esquerda abertxale nunha tentativa desestabilizadora para(?). Ten polo de agora apoio político mais ca dabondo para elo mais debera reflexionar porque igual que as parellas SEMPRE se rompen por 'culpa' dos dous implicados tamén nos díalogos rotos ámbalas dúas partes puderon facer algo mais.
A paz merecía (e merece) esa oportunidade, a verba non pode permanecer silenciada permanentemente (esto si é un "Malaverbismo"= Malabares+verbas) e, antes ou dempois, as persoas de ben voltarán a tentalo.
FRONTE ESTATUTIÑO
Se nas parellas a ruptura e culpa de ámbalas partes nos trios seica sempre hai algúen que non "empuxa" dabondo... Malia que él dí que se esforzou o certo é que a min me semella que Touriño non quixo apretar mais para non descolocarse por si os adiantos electorais... ¿Pudo ceder mais o nacionalismo centrifugo?; se cadra, seguindo a teoría do "slow nation" o que se debeu ofrecer mais que un menú de 'isto é o que hai' foi un:-aceptamos "nacionalidade diferenciada" (ou a fórmula que levase Feijoo), mais ¿ti que aceptas?: Marco competencial ampliado, Novas capacidades de financiamento e lexislación, representación económica e política internacional para asuntos de incumbencia/competencia directa, politicas activas (de discriminación positiva, non de imposición) de fomento da cultura e lingua do pais...Morreu unha oportunidade, foise incapaz de manter un dialogo mais non pensedes que se perdeu algo mais ca tempo... Os humanos pasamos, as ideas evolucionan posicions que hoxe son "centro" mañan serán reaccionarias.
Entelequia Enerxética
OUUUUuuuu
Ten o debate "práctico" sobre o futuro enerxético e sobre o transporte moito de política e debe telo para que resulte efectivo.
Partimos dun modelo que esta a dar signos de esgotamento: A producción enerxética baséase nun "mix" no que predomina a combustión de carbón e derivados do petroleo e a enerxía nuclear; está medrando a producción con 'ciclo combinado' e alguhas fontes renovabeis "non constántes" (eólica principalmente). No transporte estamos ainda no imperio do motor de combustión a base de derivados do petroleo co nacente pulo de combustibles mixtos (biodiesel) e motores mixtos (híbridos).
Os tres principales problemas son:
No número de Novembro da revista Investigación y Ciencia faise un repaso á situación do troco climatico produccido polo "efecto invernadoiro" e as medidas que poden contribuir en conxunto a paliarmos a emisión destes gases sen afectar ó desenrolo económico mais SI trocando alguns dos nosos hábitos.
Cito en concreto o artigo ¿que facer co carbón? porque afecta moi de perto á bisbarra berciana i entra nun tema que se atopa no debate político local: A captación do CO2 producido na combustión do carbón evitando a súa emisión a atmósfera.
Ten o proxecto do CIEMAT para o Bierzo demasiado calado político pois o se tratar do proxecto "duns" os "outros" semellan adicarse só a sementar dúbidas no doado camiño da grandielocuencia e a inconcreción dos primeiros.
Ten moitos valores que remarcar un proxecto coma este para que se ande a facer política de "postiños" con él. A simples opción de seguir producindo enerxía co carbón sen que repercuta na emisión de CO2 á atmósfera debera ser motivo dabondo para a esperanza desta terra.
Que un centro de investigación sobre as dúas facianas do tema (captar o CO2 e almacenalo) se faga no bierzo constitue un xeito lóxico de centrar a investigación alí donde está o problema.
A elo se engade a "posta en valor" dunha instalación histórica e condeada á desaparición como era a central vella da MSP na marxe do sil dentro xa do casco urbán de Ponferrada que se vai a adicar a 'museo da enerxía' con visión de futuro (espero)
A "aparición" de proxectos paralelos de empresas que figuran no proxecto CIEMAT-Bierzo só indica unha vontade obtruccionista e a necesidade de xustificarse; pois sin que ningúen llo pregunte respostan a ¿porqué non se fixo esto antes?:
Porque haberá que explicar que no futuro o 'mix' enerxético e de transporte non poderá ser como o actual; á marxe da desaparción ou non da enerxía nuclear de fisión, a desaparición paulatina das centrais de gasoleo e gas natural, a modificación das centrais de carbón como xa se sinalou e a irrupción de formas de producción de enerxia renovables e 'constántes' o futuro será dependente de xeito principal de COMO ESTEMOS DISPOSTOS A NOS IMPLICAR NEL; pois as medidas de eficiencia enerxética deberan estar nas prioridades non só cotians senon (principalmente) nas prioridades de deseño de edificios, máquinas, actividades etc.
Por exemplo: sempre me chama a atención a cantidade de enerxía que se debe empregar na iluminación nocturna; no derradeiro tempo ando abraiado coa iluminación do novo parque da Rosaleda. ¿non sería dabondo con alguna luz menos?, ¿non se poderían por lámparas de baixo consumo ou sistemas LEDs?, ¿non se poderían colocar farolas con captación fotoeléctrica cargando unha bateria polo día para iluminar, cando menos, parte da noite?... Ahí falla a presencia do "pensamento ambiental" no deseño e posta en marcha de moitas iniciativas.
Deixemonos de paos de uns para outros e de críticas non realistas, non existe unha única via para acadar unha contención do CO2 mantendo o desenrolo económico.
Ten o debate "práctico" sobre o futuro enerxético e sobre o transporte moito de política e debe telo para que resulte efectivo.
Partimos dun modelo que esta a dar signos de esgotamento: A producción enerxética baséase nun "mix" no que predomina a combustión de carbón e derivados do petroleo e a enerxía nuclear; está medrando a producción con 'ciclo combinado' e alguhas fontes renovabeis "non constántes" (eólica principalmente). No transporte estamos ainda no imperio do motor de combustión a base de derivados do petroleo co nacente pulo de combustibles mixtos (biodiesel) e motores mixtos (híbridos).
Os tres principales problemas son:
- O innegable efecto invernadoiro sobre o cuia orixe podería admitirse debate mais sobre a súa velocidade é CULPA do desenrolo tecnolóxico-industrial dos derradeiros 150 anos.
- A dependencia enerxética dos paises occidentais (en especial de europa) que lastra gravemente as opcions de futuro das vindeiras xeracions.
- O encarecemento e progresivo esgotamento do petroleo e o gas natural froito da lóxica limitación natural das reservas e da entrada no mercado dos millons de consumidores dos novos paises desenrolados (China e India) cuias clases medias ainda que fosen mais conscientes que as clases medias europeas de hai 20 anos consumirán mais petroleo ca eles polo simples feito de seren mais.
No número de Novembro da revista Investigación y Ciencia faise un repaso á situación do troco climatico produccido polo "efecto invernadoiro" e as medidas que poden contribuir en conxunto a paliarmos a emisión destes gases sen afectar ó desenrolo económico mais SI trocando alguns dos nosos hábitos.
Cito en concreto o artigo ¿que facer co carbón? porque afecta moi de perto á bisbarra berciana i entra nun tema que se atopa no debate político local: A captación do CO2 producido na combustión do carbón evitando a súa emisión a atmósfera.
Ten o proxecto do CIEMAT para o Bierzo demasiado calado político pois o se tratar do proxecto "duns" os "outros" semellan adicarse só a sementar dúbidas no doado camiño da grandielocuencia e a inconcreción dos primeiros.
Ten moitos valores que remarcar un proxecto coma este para que se ande a facer política de "postiños" con él. A simples opción de seguir producindo enerxía co carbón sen que repercuta na emisión de CO2 á atmósfera debera ser motivo dabondo para a esperanza desta terra.
Que un centro de investigación sobre as dúas facianas do tema (captar o CO2 e almacenalo) se faga no bierzo constitue un xeito lóxico de centrar a investigación alí donde está o problema.
A elo se engade a "posta en valor" dunha instalación histórica e condeada á desaparición como era a central vella da MSP na marxe do sil dentro xa do casco urbán de Ponferrada que se vai a adicar a 'museo da enerxía' con visión de futuro (espero)
A "aparición" de proxectos paralelos de empresas que figuran no proxecto CIEMAT-Bierzo só indica unha vontade obtruccionista e a necesidade de xustificarse; pois sin que ningúen llo pregunte respostan a ¿porqué non se fixo esto antes?:
La apuesta por buscar fórmulas para “secuestrar” el CO2, se produce según Pizarro, en un contexto en el que los costes que generan hacen rentables los estudios. “Cuando se pone precio al CO2, empieza a haber costes y compensa la investigación”
Porque haberá que explicar que no futuro o 'mix' enerxético e de transporte non poderá ser como o actual; á marxe da desaparción ou non da enerxía nuclear de fisión, a desaparición paulatina das centrais de gasoleo e gas natural, a modificación das centrais de carbón como xa se sinalou e a irrupción de formas de producción de enerxia renovables e 'constántes' o futuro será dependente de xeito principal de COMO ESTEMOS DISPOSTOS A NOS IMPLICAR NEL; pois as medidas de eficiencia enerxética deberan estar nas prioridades non só cotians senon (principalmente) nas prioridades de deseño de edificios, máquinas, actividades etc.
Por exemplo: sempre me chama a atención a cantidade de enerxía que se debe empregar na iluminación nocturna; no derradeiro tempo ando abraiado coa iluminación do novo parque da Rosaleda. ¿non sería dabondo con alguna luz menos?, ¿non se poderían por lámparas de baixo consumo ou sistemas LEDs?, ¿non se poderían colocar farolas con captación fotoeléctrica cargando unha bateria polo día para iluminar, cando menos, parte da noite?... Ahí falla a presencia do "pensamento ambiental" no deseño e posta en marcha de moitas iniciativas.
Deixemonos de paos de uns para outros e de críticas non realistas, non existe unha única via para acadar unha contención do CO2 mantendo o desenrolo económico.
O valor entre as bombas
OUUUUuuuu
Un día destes o presidente do goberno español comparecerá en sé parlamentar para explica-lo remate do proceso de paz que ETA notificou estruendosa e tráxicamente o 30 de Decembro (tal e como predixera Patxi Zabaleta). Fai ben en comparecer no parlamento pois foi ata alí a facer público o inicio do mesmo e a formar unha maioría política que o respaldase, fai ben en mostra-la súa disposición continúada cara ó dialogo fronte ós que coidan que os berros ou a violencia poden solucionar REALMENTE algo e fai ben porque é preciso explicar agora que o goberno no se "estaba rendindo" nen se estaba "entregando" ás pretensions políticas da esquerda abertxale.
Eu da incredulidade pase á 'credulidade' total; créome que o goberno non sospeitase ren mailia que desde hai 3 meses a espiral de "faroles" ia en aumento i ETA xa comunicara o remate do outono como data límite. Créome que a esquerda abertxale non soubese ren malia ó peche das canles de comunicación co goberno e a "mesa de partidos", créomoe que esa salvaxada de bomba fose detoada pola policía e que isto se negase ó saberse dos dous desaparecidos (agora falecidos) e creo que o mesmo presidente do goberno que dixo no lugar do atentado que mantiña a súa vontade para acada-la paz considerase rematado, roto e ··· o proceso.
Agora Zapiavelo vai ter que sacar unha nova reviravolta para que a forte aposta que foi o proceso de paz non o acabe arroxando nunha aperta asfixiante (PACTO) que só pretendeu no seu momento silenciar ós que consideramos ó actual marco constitucional SUPERABLE.
Pode que tivese algo de razón no que a 'pedra de toque' era a NECESIDADE da esquerda abertxale de se presentar ás eleccions municipais tanto polo aspecto económico como polo manexo de información que os resultados que acada lle significan; como queira que fose o goberno esixiu algún xesto mais aló da tregua "permanente" (que ó cabo foi mais efimera que un peiteado) e que 'os nervios' fixeron o resto.
Agora ¿aproveitará ZP para consensua-la reforma anti-salica co PP de tal xeito que, ante a próxima abdicación de Juan Carlos en Felipe este poda; dentro da actual lexislatura, levala adiante como xeito de "xustificarse" cara á poboación 'gañando o seu referendum'?.
Un día destes o presidente do goberno español comparecerá en sé parlamentar para explica-lo remate do proceso de paz que ETA notificou estruendosa e tráxicamente o 30 de Decembro (tal e como predixera Patxi Zabaleta). Fai ben en comparecer no parlamento pois foi ata alí a facer público o inicio do mesmo e a formar unha maioría política que o respaldase, fai ben en mostra-la súa disposición continúada cara ó dialogo fronte ós que coidan que os berros ou a violencia poden solucionar REALMENTE algo e fai ben porque é preciso explicar agora que o goberno no se "estaba rendindo" nen se estaba "entregando" ás pretensions políticas da esquerda abertxale.
Eu da incredulidade pase á 'credulidade' total; créome que o goberno non sospeitase ren mailia que desde hai 3 meses a espiral de "faroles" ia en aumento i ETA xa comunicara o remate do outono como data límite. Créome que a esquerda abertxale non soubese ren malia ó peche das canles de comunicación co goberno e a "mesa de partidos", créomoe que esa salvaxada de bomba fose detoada pola policía e que isto se negase ó saberse dos dous desaparecidos (agora falecidos) e creo que o mesmo presidente do goberno que dixo no lugar do atentado que mantiña a súa vontade para acada-la paz considerase rematado, roto e ··· o proceso.
Agora Zapiavelo vai ter que sacar unha nova reviravolta para que a forte aposta que foi o proceso de paz non o acabe arroxando nunha aperta asfixiante (PACTO) que só pretendeu no seu momento silenciar ós que consideramos ó actual marco constitucional SUPERABLE.
Pode que tivese algo de razón no que a 'pedra de toque' era a NECESIDADE da esquerda abertxale de se presentar ás eleccions municipais tanto polo aspecto económico como polo manexo de información que os resultados que acada lle significan; como queira que fose o goberno esixiu algún xesto mais aló da tregua "permanente" (que ó cabo foi mais efimera que un peiteado) e que 'os nervios' fixeron o resto.
Agora ¿aproveitará ZP para consensua-la reforma anti-salica co PP de tal xeito que, ante a próxima abdicación de Juan Carlos en Felipe este poda; dentro da actual lexislatura, levala adiante como xeito de "xustificarse" cara á poboación 'gañando o seu referendum'?.
Carta Real
Como hai un ano...
Señor rei: Escribolle esta con motivo de facerlle chegar as miñas peticions cara ó 2007:
* Que se escomence a camiñar na via da DEMOCRACIA para que @s cidadans actuais e futur@s sexamos responsables das nosas vidas e non prisioneiros de pactos anteriores.
* Que os seus chamamentos se dirixan a que sexa consultada e respectada a vontade ACTUAL d@s cidadans en tódolos aspectos da forma e organización do estado e a sociedade.
* Que sexa vostede coherente e someta o cargo da "jefactura del estado" á vontade da cidadanía e non ó mecanismo arcaico da herdanza biolóxica
Señor rei: Escribolle esta con motivo de facerlle chegar as miñas peticions cara ó 2007:
* Que se escomence a camiñar na via da DEMOCRACIA para que @s cidadans actuais e futur@s sexamos responsables das nosas vidas e non prisioneiros de pactos anteriores.
* Que os seus chamamentos se dirixan a que sexa consultada e respectada a vontade ACTUAL d@s cidadans en tódolos aspectos da forma e organización do estado e a sociedade.
* Que sexa vostede coherente e someta o cargo da "jefactura del estado" á vontade da cidadanía e non ó mecanismo arcaico da herdanza biolóxica
Iniciativa
OUUUUuuuu
Escomenzo o ano "atropelado" polo camión da gripe e da decepción do que xa supuña que ia pasar (mais os brutos non perderon a súa capacidade de me sorprender).
Tamén o escomenzo participando noutra inciativa política. A iniciativa Can de palleiro á que cheguei vai chuza¡ ; trátase dun espazo para o debate sobre o pais e o seu futuro que espero non se vexa invadido de "trolls" nen 'fanáticos'.
Hala, vou para cama a cura-la gripe que xa sabemos todos o que quere dicir "proceso autolimitado".
Escomenzo o ano "atropelado" polo camión da gripe e da decepción do que xa supuña que ia pasar (mais os brutos non perderon a súa capacidade de me sorprender).
Tamén o escomenzo participando noutra inciativa política. A iniciativa Can de palleiro á que cheguei vai chuza¡ ; trátase dun espazo para o debate sobre o pais e o seu futuro que espero non se vexa invadido de "trolls" nen 'fanáticos'.
Hala, vou para cama a cura-la gripe que xa sabemos todos o que quere dicir "proceso autolimitado".
O Paradoxo
OUUUUuuuu
Quero aproveitar a suba de visitas (desta volta algo menor que da outra vez) que sempre deixa tras de si que un medio de grande audiencia como vieiros o enlace a un...
Para plantexar un paradoxo que leva, coidamos, grande parte do que acontece no "sermos galegos" e que está detrás das inxustificabels revanchas que algúns se toman "polo ben do galego".
O paradoxo platexomo así: Un cidadán vai a un departamento dunha administración situado en Galiza (por non dicir nunha zona na que o galego é lingua oficial/cooficial) e se dirixe ó funcionario da ventaniña ou mesa en galego; o funcionario (servidor público seica) respóstalle:"No entiendo lo que me dice···". Estatísticamente está demostrado que o galego falante trocará de rexistro, incluso se disculpará co funcionario.
I é que o problema non e a historia continua de fracasos e auto odio senon un presente falto de espiritu sereo e consciente do que somos nós e o que somos no mundo.
Nun mundo que troca moi rápido trocando nós con el a toda velocidade; recibimos e aportamos, ou debéramos aportar, a nosa "céluda de universalidade" sen negar ren pois como dí a miña guia: "A PRÓXIMA ROSALÍA SERA NEGRA"
Quero aproveitar a suba de visitas (desta volta algo menor que da outra vez) que sempre deixa tras de si que un medio de grande audiencia como vieiros o enlace a un...
Para plantexar un paradoxo que leva, coidamos, grande parte do que acontece no "sermos galegos" e que está detrás das inxustificabels revanchas que algúns se toman "polo ben do galego".
O paradoxo platexomo así: Un cidadán vai a un departamento dunha administración situado en Galiza (por non dicir nunha zona na que o galego é lingua oficial/cooficial) e se dirixe ó funcionario da ventaniña ou mesa en galego; o funcionario (servidor público seica) respóstalle:"No entiendo lo que me dice···". Estatísticamente está demostrado que o galego falante trocará de rexistro, incluso se disculpará co funcionario.
I é que o problema non e a historia continua de fracasos e auto odio senon un presente falto de espiritu sereo e consciente do que somos nós e o que somos no mundo.
Nun mundo que troca moi rápido trocando nós con el a toda velocidade; recibimos e aportamos, ou debéramos aportar, a nosa "céluda de universalidade" sen negar ren pois como dí a miña guia: "A PRÓXIMA ROSALÍA SERA NEGRA"
SLOW NATION
OUUUUuuuu
Seguindo o fio da slow food xurdiu un xeito de vida, unha filosofía na que a vella europa semella verse bastante identificada; desta "filosofia slow" se pode desprender tamén un xeito mais racional e realista de defende-lo própio sen caermos en anacronismos, topiquismos nen revanchas que non fan mais que alonxar á xente que pode sentir esa mesma necesidade de ter una "IDENTIDADE SOCIAL" própia dentro ou organizada nun 'conxunto europeo'.
Nestes días de voltas e ríndome da peripecia do HIMNO GALEGO 'aflamencado' e as contudentes reaccions non só do BNG (que 'picou' ata o fondo dando a imaxe de intolerante "tribo hutu" que se buscou deles) senón tamén de intelectuais versados como Suso de Toro ou Manuel Rivas, percibín con claridade que o orgullo de nación non vai nunha verba ainda que sexa no referente lexislativo mais alto do pais, nen vai nunha bandeira, nen vai nunha canción ou himno; nen sequer vai nunha lingua...
Durante 40 anos de ditadura ou durante 400 de 'seculos escuros' ¿deixou Galicia de seren? ¿deixamos os galegos de sermos?. A persecución da lingua, o afastamento dos centros do poder e decisión, a forzada marcha do pais para gañarmos o pan, a simples 'inexistencia administrativa' de Galiza non conqueriron anulala.
Empregaba Unamuno (e a súa xeración intelectual) un concepto chamado INTRAHISTORIA para falar de como a verdadeira evolución das sociedades tiña pouco que ver cos feitos relevantes (reinados, batallas etc.). Do mesmo xeito coido que a existéncia da INTRANACIÓN non está tanto neses referentes que estan a causar diverxencias senon na conservación, reivindicación e apoio das características que o devir dos tempos e da terra fixeron de nós o que somos: GALEGOS.
¿Serei menos galego por non defini-lo estatuto a Galiza como "nación"?; non, como tampouco o son por vivir no Bierzo ou, ainda mais, como tampouco o era cando vivía en Venezuela e nen sequer sabía que Galiza existía e que os meus vellos non "falaban mal" senon que falaban unha lingua de seu.
E non estou a dicie que non reivindique o recoñecemento desa identidade nos símbolos antes enumerados; o que digo é que non se debe perde-lo referente de que esa "nación incesante" vai por diante de todo iso. Coido mais importánte pordermos facer unha lexislación e unha política medioambiental própia que se adapte ás características do territorio e que se decida no pais que ter unha definición ou outra no estatuto; por desgracia os que NON queren a verba nación no estatuto SI se apoiarían nelo para xustificaren que a política hidrográfica da zona de Verín se decida en Valladolid, que o principal remolcador da costa norte do estado se atope en Xixón ou que as empresas que encoran os nosos vales ou contaminan os nosos aires paguen os seus impostos noutras zonas da península donde venden a enerxía eiquí xerada como si a xerasen alí... Para concretar prefiro mil decisions tomadas: POR, PARA I EN Galiza que unha verba nun estatuto.
E todo isto débese reivindicar do mesmo xeito que os ríos e os mares traballan o terreo cunha inagotabel constancia morna, co "xeito slow". Por que por reivindicar se pode entender non aceptamos mais que as empresas e administracions traduzan o teu nome galego ó castelan "pelexandote" cos funcionarios dos rexistros civis primeiro para galeguiza-lo teu nome, logo "pelexarte" coa autoridade estatal expedidora do DNI para que poña o teu nome galego (nun documento en castelán) e logo refacer tódolos contratos coas empresas para troca-lo teu nome (e, de paso, que fagan o contrato en galego) todo isto sen estridencias, partindo da serenidade do que se considera que debera ser normal porque o revanchismo e "boicoteo" hai que deixarllelo ós verdadeiros intolerantes.
Seguindo o fio da slow food xurdiu un xeito de vida, unha filosofía na que a vella europa semella verse bastante identificada; desta "filosofia slow" se pode desprender tamén un xeito mais racional e realista de defende-lo própio sen caermos en anacronismos, topiquismos nen revanchas que non fan mais que alonxar á xente que pode sentir esa mesma necesidade de ter una "IDENTIDADE SOCIAL" própia dentro ou organizada nun 'conxunto europeo'.
Nestes días de voltas e ríndome da peripecia do HIMNO GALEGO 'aflamencado' e as contudentes reaccions non só do BNG (que 'picou' ata o fondo dando a imaxe de intolerante "tribo hutu" que se buscou deles) senón tamén de intelectuais versados como Suso de Toro ou Manuel Rivas, percibín con claridade que o orgullo de nación non vai nunha verba ainda que sexa no referente lexislativo mais alto do pais, nen vai nunha bandeira, nen vai nunha canción ou himno; nen sequer vai nunha lingua...
Durante 40 anos de ditadura ou durante 400 de 'seculos escuros' ¿deixou Galicia de seren? ¿deixamos os galegos de sermos?. A persecución da lingua, o afastamento dos centros do poder e decisión, a forzada marcha do pais para gañarmos o pan, a simples 'inexistencia administrativa' de Galiza non conqueriron anulala.
Empregaba Unamuno (e a súa xeración intelectual) un concepto chamado INTRAHISTORIA para falar de como a verdadeira evolución das sociedades tiña pouco que ver cos feitos relevantes (reinados, batallas etc.). Do mesmo xeito coido que a existéncia da INTRANACIÓN non está tanto neses referentes que estan a causar diverxencias senon na conservación, reivindicación e apoio das características que o devir dos tempos e da terra fixeron de nós o que somos: GALEGOS.
¿Serei menos galego por non defini-lo estatuto a Galiza como "nación"?; non, como tampouco o son por vivir no Bierzo ou, ainda mais, como tampouco o era cando vivía en Venezuela e nen sequer sabía que Galiza existía e que os meus vellos non "falaban mal" senon que falaban unha lingua de seu.
E non estou a dicie que non reivindique o recoñecemento desa identidade nos símbolos antes enumerados; o que digo é que non se debe perde-lo referente de que esa "nación incesante" vai por diante de todo iso. Coido mais importánte pordermos facer unha lexislación e unha política medioambiental própia que se adapte ás características do territorio e que se decida no pais que ter unha definición ou outra no estatuto; por desgracia os que NON queren a verba nación no estatuto SI se apoiarían nelo para xustificaren que a política hidrográfica da zona de Verín se decida en Valladolid, que o principal remolcador da costa norte do estado se atope en Xixón ou que as empresas que encoran os nosos vales ou contaminan os nosos aires paguen os seus impostos noutras zonas da península donde venden a enerxía eiquí xerada como si a xerasen alí... Para concretar prefiro mil decisions tomadas: POR, PARA I EN Galiza que unha verba nun estatuto.
E todo isto débese reivindicar do mesmo xeito que os ríos e os mares traballan o terreo cunha inagotabel constancia morna, co "xeito slow". Por que por reivindicar se pode entender non aceptamos mais que as empresas e administracions traduzan o teu nome galego ó castelan "pelexandote" cos funcionarios dos rexistros civis primeiro para galeguiza-lo teu nome, logo "pelexarte" coa autoridade estatal expedidora do DNI para que poña o teu nome galego (nun documento en castelán) e logo refacer tódolos contratos coas empresas para troca-lo teu nome (e, de paso, que fagan o contrato en galego) todo isto sen estridencias, partindo da serenidade do que se considera que debera ser normal porque o revanchismo e "boicoteo" hai que deixarllelo ós verdadeiros intolerantes.
Liderazgo
Bueno si, trátase dun pouco de auto-compracencia ¿é?. Estou abraiado deste traballo do Galopín.
NADAL
Non son meigo mais conxuro
Non son astronomo mais quero
baixar unha estrela do ceo
que non deixe queda-los esforzos valdeiros
que dé ós bós desexos oportunidade
e que o vento da fortuna encha velas e petos
deixándonos a nós mais perto
e ós problemas mais lonxe
Non son astronomo mais quero
baixar unha estrela do ceo
que non deixe queda-los esforzos valdeiros
que dé ós bós desexos oportunidade
e que o vento da fortuna encha velas e petos
deixándonos a nós mais perto
e ós problemas mais lonxe
Migrando
OUUUUuuuu
Bueno, pois facía tempo que sabía o da "versión beta" de blogger mais como non me deixaba loguearme co nick 'normal' pois non podia chafullar nelo; por unha casualidade puiden probar as características novas ó tempo de axudar a unha amizade e de seguido coidei que ten características positivas mais aló da interface mais gráfica que evita (se queres) que teñas que lidar con código por ningures.
O das Etiquetas é do que mais me gusta; sempre o botei de menos, ainda mais: tentei poñelas via Technotary mais resultabame algo complexo e abandoei a idea. Quedo coa dúbida de si funcionara todo o código engadido que teño (fotografias de galicia, chuza...) e si non se perdería o arquivo; mais xa "migrei" á nova versión (deixou de ser beta esta semana); levoulle un bó rato así que confío en que todo estexa en orde.
Agora teño pouco tempo para me organizar 'mentalmente' pois coido que o principal no tema das etiquetas é que non se cree unha "nube" moi grande, mais tampouco demasiado pequena; pois unha resultaría inmanexable i a outra perdería o valor da clasificación para as percuras (tanto dende dentro do blog como dende fora) teño que mirar no tutorial si o blog ten "etiquetas própias" para evitar duplicalas nas entradas.
Revisarei tamén as opcions porque coido que os feeds estan mellorados mais non lembro ben.
Sorte para os que xoguedes a lotería que a min xa me tocou.
Bueno, pois facía tempo que sabía o da "versión beta" de blogger mais como non me deixaba loguearme co nick 'normal' pois non podia chafullar nelo; por unha casualidade puiden probar as características novas ó tempo de axudar a unha amizade e de seguido coidei que ten características positivas mais aló da interface mais gráfica que evita (se queres) que teñas que lidar con código por ningures.
O das Etiquetas é do que mais me gusta; sempre o botei de menos, ainda mais: tentei poñelas via Technotary mais resultabame algo complexo e abandoei a idea. Quedo coa dúbida de si funcionara todo o código engadido que teño (fotografias de galicia, chuza...) e si non se perdería o arquivo; mais xa "migrei" á nova versión (deixou de ser beta esta semana); levoulle un bó rato así que confío en que todo estexa en orde.
Agora teño pouco tempo para me organizar 'mentalmente' pois coido que o principal no tema das etiquetas é que non se cree unha "nube" moi grande, mais tampouco demasiado pequena; pois unha resultaría inmanexable i a outra perdería o valor da clasificación para as percuras (tanto dende dentro do blog como dende fora) teño que mirar no tutorial si o blog ten "etiquetas própias" para evitar duplicalas nas entradas.
Revisarei tamén as opcions porque coido que os feeds estan mellorados mais non lembro ben.
Sorte para os que xoguedes a lotería que a min xa me tocou.
Down back
OUUUUuuuu
Hoxe fun ó cinema na remozada sala "Lauro Olmo" de O Barco, fun afoga-las miñas carencias i esa sede segreda de ilusions nas butacas e na escuridade, fun divagar nas lembranzas doutros cinemas doutro tempo e noutra vila nun filme de lembranzas que axudan a reconducir unha vida valeira.
Facía demasiado tempo que non ia só ó cinema a concentrarme nunha historia, a disfrutar dun traballo meticuloso e dunha paisaxe que soubo merece-lo espazo de pantalla que se lle adicou.
Voltei a sair dun cinema coa sensación de terme deixado algo atrás e de desexar atopar algo ou alguén por diante, é extrano porque coido non ter fallas materiais (como a maioría dos que moramos en occidente) e manteño a mente motivada en múltiples frontes, mais a máxia do cinema fai que un se pregunte sobre cousas da própia vida ou a da vida das persoas en xeral.
Atoparse a un mesmo coas cousas boas e malas de cada un e facer contas é o que facemos cando se achega o 31 de Nadal e a convención anual remata e se inicia unha nova.
Mirar atrás e replantexarse o desxado, o acadado, o posible e o sonado se soe facer no ecuador da vida e compre facelo cunha "ollada exterior" como se vísemos un filme para non sufri-lo impacto dunha realidade que ainda sendo moi boa deixa débedas pendentes.
Hoxe fun ó cinema na remozada sala "Lauro Olmo" de O Barco, fun afoga-las miñas carencias i esa sede segreda de ilusions nas butacas e na escuridade, fun divagar nas lembranzas doutros cinemas doutro tempo e noutra vila nun filme de lembranzas que axudan a reconducir unha vida valeira.
Facía demasiado tempo que non ia só ó cinema a concentrarme nunha historia, a disfrutar dun traballo meticuloso e dunha paisaxe que soubo merece-lo espazo de pantalla que se lle adicou.
Voltei a sair dun cinema coa sensación de terme deixado algo atrás e de desexar atopar algo ou alguén por diante, é extrano porque coido non ter fallas materiais (como a maioría dos que moramos en occidente) e manteño a mente motivada en múltiples frontes, mais a máxia do cinema fai que un se pregunte sobre cousas da própia vida ou a da vida das persoas en xeral.
Atoparse a un mesmo coas cousas boas e malas de cada un e facer contas é o que facemos cando se achega o 31 de Nadal e a convención anual remata e se inicia unha nova.
Mirar atrás e replantexarse o desxado, o acadado, o posible e o sonado se soe facer no ecuador da vida e compre facelo cunha "ollada exterior" como se vísemos un filme para non sufri-lo impacto dunha realidade que ainda sendo moi boa deixa débedas pendentes.
A carga da proba
OUUUUuuuu
Nestes días de servizos persoais especiais tiven tempo abondo de ler i é o que ten a mente que relaciona cousas sen relación e chega a conclusións e teoremas, ás veces, contraditorios.
Vin onte no xornal (a voz) que a reforma do código penal tentando frear a expansión das mafias e o enriquecimento ilícito en xeral (incluida a "construcorrupción" urbanística) vai propor inverti-la carga da proba co que será(n) o(s) acusado(s) os que terán que demostra-la lexitimidade da procedencia dos seus patrimonios; agora ben queda por aclarar a magnitude do que se entenda por "valor desproporcionado respecto ós seus ingresos legais".
Ate aquí todo estupendo; xa me gustaría a min ver a Botín, Conde etc. etc. explicando o seu patrimonio (incluindo as súas empresas) por non dicir o de tantos prepotentes e chulos que pululan por esas rúas de deus... Tamén supoño que a AEAT ou as axencias autonómicas que a substituan se personaran nos xuizos para tomar boa nota de todo ese patrimonio e da súa orixe co fin de que esas persoas cumplan coas súas obrigas tributarias igual que o resto dos "controlados"··· digo asalariados.
Mais respecto disto da carga da proba tiña eu un certo resquemor i xa sei por onde vai.
Hai uns días chuzei a nova de que a comisión e o parlamento chegaron a un acordo ("mediado" polos lobbies das industrias e multinacionais químicas) para que modifica-la normativa REACH e apartarse do acordado polo parlamento hai un ano. A nova normativa sobor dos productos químicos fai xustamente o contrario que a reforma do código penal; cárganos a nós, cidadans coa responsabilidade de PROBAR os efectos dos productos... voltando a protección dos dereitos cidadans ós anos 50 do século pasado cando a industria do tabaco cáseque levaba ós tribunais ós que se atrevesen a relacionar tabaco e cancro.
Trátase dun evidente anacronismo polo que, como dí greenpeace, os cidadans e a natureza quedamos á vontade da industria química e dos seus accionistas/propietarios (que logo hai accionistas/rentistas que non 'pinchan nen curtan' só son estafados de cando en vez)
Aproveito para vos lembrar que segue aberta a iniciativa "chemical Reaction" (en castelan) de envio de correos os eurodeputados (Membrer or European Parlament) do teu pais para que voten en contra desta redacción da normativa.
Nestes días de servizos persoais especiais tiven tempo abondo de ler i é o que ten a mente que relaciona cousas sen relación e chega a conclusións e teoremas, ás veces, contraditorios.
Vin onte no xornal (a voz) que a reforma do código penal tentando frear a expansión das mafias e o enriquecimento ilícito en xeral (incluida a "construcorrupción" urbanística) vai propor inverti-la carga da proba co que será(n) o(s) acusado(s) os que terán que demostra-la lexitimidade da procedencia dos seus patrimonios; agora ben queda por aclarar a magnitude do que se entenda por "valor desproporcionado respecto ós seus ingresos legais".
Ate aquí todo estupendo; xa me gustaría a min ver a Botín, Conde etc. etc. explicando o seu patrimonio (incluindo as súas empresas) por non dicir o de tantos prepotentes e chulos que pululan por esas rúas de deus... Tamén supoño que a AEAT ou as axencias autonómicas que a substituan se personaran nos xuizos para tomar boa nota de todo ese patrimonio e da súa orixe co fin de que esas persoas cumplan coas súas obrigas tributarias igual que o resto dos "controlados"··· digo asalariados.
Mais respecto disto da carga da proba tiña eu un certo resquemor i xa sei por onde vai.
Hai uns días chuzei a nova de que a comisión e o parlamento chegaron a un acordo ("mediado" polos lobbies das industrias e multinacionais químicas) para que modifica-la normativa REACH e apartarse do acordado polo parlamento hai un ano. A nova normativa sobor dos productos químicos fai xustamente o contrario que a reforma do código penal; cárganos a nós, cidadans coa responsabilidade de PROBAR os efectos dos productos... voltando a protección dos dereitos cidadans ós anos 50 do século pasado cando a industria do tabaco cáseque levaba ós tribunais ós que se atrevesen a relacionar tabaco e cancro.
Trátase dun evidente anacronismo polo que, como dí greenpeace, os cidadans e a natureza quedamos á vontade da industria química e dos seus accionistas/propietarios (que logo hai accionistas/rentistas que non 'pinchan nen curtan' só son estafados de cando en vez)
Aproveito para vos lembrar que segue aberta a iniciativa "chemical Reaction" (en castelan) de envio de correos os eurodeputados (Membrer or European Parlament) do teu pais para que voten en contra desta redacción da normativa.
Chavez Vazquez
OUUUUuuuu
O dos medios de comunicación é a manipulación que non remata. Por terceira volta o carismático e populista xeral ex-golpista Hugo Chavez ven de gañar as eleccions presidenciais (eu conto como eleccións aquel referendum de confirmación) cunha porcentaxe do voto emitido que ningún presidente de goberno español e cáseque nengún alcalde de concello con mais de 25000 habitantes ten acadado en España durante a democracia.
Malia elo a prensa o segue a calificar como dictador; supoño que polo seu pasado golpista. Tamén eu califico a Fraga de fascista polo seu pasado franquista supoño e supoño que polo mesmo podo clasificar así ó partido popular por seren o único que non recoñece a ilexitimidade implícita en tódalas accions xudiciais do réxime franquista durante a guerra civil e o anos de represión posteriores (por iso se opoñen á lei da memoria histórica).
Polo que se pode oir ou ler na prensa semella que o maio "pecado" de Chavez é que implementou programas de subsidio social para as clases mais desfavorecidas baseado nos ingresos petroleiros do pais; segundo eles eso ten "empobrecido á clase media" o que ven a ser que, implicitamente, se recoñece que a existéncia de unha clase media e unha clase rica PRECISA dunha masa de xente empobrecida... e din que o sistema económico e social que pregoan e xusto. Pois a min que mo expliquen.
Na vindeira primaveira terá fin a campaña electoral de concellos, deputacions e autoanemias xerais e voltaremos a ver como alguns continúan nos seus cargos tras 28 anos de DICTADURA CONSTITUCIONAL con escasos 40, 30 ou, incluso 25% dos votos emitidos mais estes señores son reivindicados como próceres da democracia malia ter moitos deles a sombra de escuras tramas de intereses urbanísticos non xa no derradeiro quinquenio (froito da lei do 'todo vale' que fixo o PP) senon ó longo de todo o seu tempo nos despachos. Porqué os cidadans lles votan a pesares de logo queixarse da corrupción, ineficacia e despilfarro das administracions? porque ningúen cree que se poda facer un troco EN SERIO sen que aconteza unha revolución cousa que implicaría a perda de vidas humanas e unha crise no valor das nosas pertenzas.
A min só me queda preguntarlle ós que deciden semellantes tácticas nos mass media si un individuo chulesco como paco Vazquez non merecía tamén os calificativos que lle adican a Chavez e sí coidan que o xeral podería facer de embaixador na santa sé coma o "lalaista" este.
No que respecta á DICTUDURA CONSTITUCIONAL vin na prensa que os partidos maioriatarios sosteñen propostas nas que destaca que o Partido Popular propón que se aumenten as maiorías parlamentares precisas para que se tramiten e admitan reformas de estatutos e da própia CARTA DE CHUMBO (é no que a queren convertir) mais por ningures se menciona AUMENTAR O PODER DE DECISIÓN DA CIDADANÍA... i é unha mágoa pois agora mesmo, e nos próximos anos mais, moitos cidadans desexarían ter a opción de facer referendums de revocacion de moitos concelleiros, alcaldes, conselleiros, presidentes de autonomías etc. etc. mais seguro que a "maioría necesária" non verá preciso nen sequera facer unha comisión de investigación; ¿ou sí?; dependará de como anden de cartos... pois as comisións esas non decididiran ren e non inculparán a ninguén, as súas propostas non se terán en conta, e os seus dictames non servirán para enxuizar a ninguén··· mais cobrar:!!!vaia se non se cobran¡¡¡.
O dos medios de comunicación é a manipulación que non remata. Por terceira volta o carismático e populista xeral ex-golpista Hugo Chavez ven de gañar as eleccions presidenciais (eu conto como eleccións aquel referendum de confirmación) cunha porcentaxe do voto emitido que ningún presidente de goberno español e cáseque nengún alcalde de concello con mais de 25000 habitantes ten acadado en España durante a democracia.
Malia elo a prensa o segue a calificar como dictador; supoño que polo seu pasado golpista. Tamén eu califico a Fraga de fascista polo seu pasado franquista supoño e supoño que polo mesmo podo clasificar así ó partido popular por seren o único que non recoñece a ilexitimidade implícita en tódalas accions xudiciais do réxime franquista durante a guerra civil e o anos de represión posteriores (por iso se opoñen á lei da memoria histórica).
Polo que se pode oir ou ler na prensa semella que o maio "pecado" de Chavez é que implementou programas de subsidio social para as clases mais desfavorecidas baseado nos ingresos petroleiros do pais; segundo eles eso ten "empobrecido á clase media" o que ven a ser que, implicitamente, se recoñece que a existéncia de unha clase media e unha clase rica PRECISA dunha masa de xente empobrecida... e din que o sistema económico e social que pregoan e xusto. Pois a min que mo expliquen.
Na vindeira primaveira terá fin a campaña electoral de concellos, deputacions e autoanemias xerais e voltaremos a ver como alguns continúan nos seus cargos tras 28 anos de DICTADURA CONSTITUCIONAL con escasos 40, 30 ou, incluso 25% dos votos emitidos mais estes señores son reivindicados como próceres da democracia malia ter moitos deles a sombra de escuras tramas de intereses urbanísticos non xa no derradeiro quinquenio (froito da lei do 'todo vale' que fixo o PP) senon ó longo de todo o seu tempo nos despachos. Porqué os cidadans lles votan a pesares de logo queixarse da corrupción, ineficacia e despilfarro das administracions? porque ningúen cree que se poda facer un troco EN SERIO sen que aconteza unha revolución cousa que implicaría a perda de vidas humanas e unha crise no valor das nosas pertenzas.
A min só me queda preguntarlle ós que deciden semellantes tácticas nos mass media si un individuo chulesco como paco Vazquez non merecía tamén os calificativos que lle adican a Chavez e sí coidan que o xeral podería facer de embaixador na santa sé coma o "lalaista" este.
No que respecta á DICTUDURA CONSTITUCIONAL vin na prensa que os partidos maioriatarios sosteñen propostas nas que destaca que o Partido Popular propón que se aumenten as maiorías parlamentares precisas para que se tramiten e admitan reformas de estatutos e da própia CARTA DE CHUMBO (é no que a queren convertir) mais por ningures se menciona AUMENTAR O PODER DE DECISIÓN DA CIDADANÍA... i é unha mágoa pois agora mesmo, e nos próximos anos mais, moitos cidadans desexarían ter a opción de facer referendums de revocacion de moitos concelleiros, alcaldes, conselleiros, presidentes de autonomías etc. etc. mais seguro que a "maioría necesária" non verá preciso nen sequera facer unha comisión de investigación; ¿ou sí?; dependará de como anden de cartos... pois as comisións esas non decididiran ren e non inculparán a ninguén, as súas propostas non se terán en conta, e os seus dictames non servirán para enxuizar a ninguén··· mais cobrar:!!!vaia se non se cobran¡¡¡.
Crónica do proceso no que ninguen creeu
OUUUUuuuu
Xa está: Acaba de ser vostede pai dun fermoso proceso MORTO lle diria a ZP calquer analista. Veñen as vacas fracas antes da colleita i eso non vai ser nada bó.
Un goberno que non ten apoios estabeis como quedou paténte na votación dos presupostos, no que o partido gobernante non é quen de "negociar" cunha organización territorial para que 'arrime o hombreiro' pactando co que sería o seu mellor aliado e prisioneiro ten agora que cargar co lastre de ter sido valeroso dabondo para da-lo paso cara a un proceso de negociación mais cobarde de mais para levalo a cabo.
Era moi difícil sair desa PINZA creada pola premura da esquerda abertxale que desexa presentarse ás eleccions municipais para evita-lo "aforcamento financieiro" e pola maquinaria mediática e xudicial da dereita axitando pantasmas i esquecendo a outras victimas do terror no pasado e ás futuras víctimas.
Asustados polas enquisas os 'fontaneiros' mandaron dete-lo carro negociador cando tocaba "mover" de verdade e as presas de HB-ETA fixeron o resto; roubo de armas, concentracions, novas campañas de "imposto revolucionario"... Nada novo, pode que nada grave mais SI un xeito de presionar visiblemente que é o que esperaba o PP para pedirlle ó goberno que "non se rinda a ETA" para 'rendirse' a eles.
Pronto será 20-N; ¿sairán a celebrar a continuación da violencia ós que a precisan para manternos esquencidos das verdadeiras violencias coas que convivimos a diario?
Xa está: Acaba de ser vostede pai dun fermoso proceso MORTO lle diria a ZP calquer analista. Veñen as vacas fracas antes da colleita i eso non vai ser nada bó.
Un goberno que non ten apoios estabeis como quedou paténte na votación dos presupostos, no que o partido gobernante non é quen de "negociar" cunha organización territorial para que 'arrime o hombreiro' pactando co que sería o seu mellor aliado e prisioneiro ten agora que cargar co lastre de ter sido valeroso dabondo para da-lo paso cara a un proceso de negociación mais cobarde de mais para levalo a cabo.
Era moi difícil sair desa PINZA creada pola premura da esquerda abertxale que desexa presentarse ás eleccions municipais para evita-lo "aforcamento financieiro" e pola maquinaria mediática e xudicial da dereita axitando pantasmas i esquecendo a outras victimas do terror no pasado e ás futuras víctimas.
Asustados polas enquisas os 'fontaneiros' mandaron dete-lo carro negociador cando tocaba "mover" de verdade e as presas de HB-ETA fixeron o resto; roubo de armas, concentracions, novas campañas de "imposto revolucionario"... Nada novo, pode que nada grave mais SI un xeito de presionar visiblemente que é o que esperaba o PP para pedirlle ó goberno que "non se rinda a ETA" para 'rendirse' a eles.
Pronto será 20-N; ¿sairán a celebrar a continuación da violencia ós que a precisan para manternos esquencidos das verdadeiras violencias coas que convivimos a diario?
O Xérmolo
OUUUUuuuu
Debera eu hoxe falar e refalar do cuarto aniversario do desastre do 'Prestige' mais coido que abondan as novas ó respecto e que hai opinions con mais peso e mais información que a miña que poden dicir o que opino (ou case): O desastre está esquecido nos medios, as súas causas e os seus causantes esquecidos están; as súas consecuencias e secuelas só as vemos o que sabemos onde ollar e só falla porlle data ó seguinte suceso.
Edición 19 de Novembro: en chuza referiron este artigo de Escolar que me semella ecuánime e independente.
Podendes ler este interesante artigo que xa chuzei e mais este monográfico do marine pollution bulletin ou este artigo de "ELpais" sobre o que se esconde baixo a alfombra de area...
Eu o que quero hoxe é plasmar algo que xa por coñecido non deixa de seren certo e que está no cerne dos problemas mais extendidos da nosa sociedade como son a violencia (en especial a mal chamada "domestica"), o egoismo edonista e o consumismo frustrador.
Ven a conto dun chiste vello que voltei a recibir e que dí algo así:
I é que como dí este artigo de "o correo" o 88% dos homes seguen mantendo os valores machistas que dan base á violencia de xénero.
Claro que a culpa non é só das nais pois os rapaces ser son un espello do que ven sobre todo para o 'malo' (cómodo ou que proporciona vantaxe); si un neno vé que as fins de semana dempois de traballar os dous toda a seman o pai se ergue e se 'pira' sen tan sequera face-la cama ou preguntar sobre si fai falla algo esta claro que él "se apunta a ese carro" pois é o mais cómodo, si na casa llo consinten ou el ve que este tema xera tensión tentará sacar proveito delo (senon é parvo); si ainda por riba ten unha irmá que SI colabora na casa él quedará impregnado de que ese "es su papel". Xa só lle queda atopar á víctima propiciatoria que 'faga de nai'.
Entón ¿cómo inverti-la situación? pois co exemplo, coa disciplina nos feitos e con estratéxias que fomenten a asunción de responsabilidades no fogar dende a infáncia e o respeto ós demais.
Debera eu hoxe falar e refalar do cuarto aniversario do desastre do 'Prestige' mais coido que abondan as novas ó respecto e que hai opinions con mais peso e mais información que a miña que poden dicir o que opino (ou case): O desastre está esquecido nos medios, as súas causas e os seus causantes esquecidos están; as súas consecuencias e secuelas só as vemos o que sabemos onde ollar e só falla porlle data ó seguinte suceso.
Edición 19 de Novembro: en chuza referiron este artigo de Escolar que me semella ecuánime e independente.
Podendes ler este interesante artigo que xa chuzei e mais este monográfico do marine pollution bulletin ou este artigo de "ELpais" sobre o que se esconde baixo a alfombra de area...
Eu o que quero hoxe é plasmar algo que xa por coñecido non deixa de seren certo e que está no cerne dos problemas mais extendidos da nosa sociedade como son a violencia (en especial a mal chamada "domestica"), o egoismo edonista e o consumismo frustrador.
Ven a conto dun chiste vello que voltei a recibir e que dí algo así:
CURSO DE FORMACIÓN PARA HOMBRESCon isto nos estamos a rir da verdadeira orixe do problema i é que os machistas e o machismo non se xera espontáneamente senon que é FABRICADO a consciencia pola familia do futuro machista que lle inculca e lle consinte moitas das pautas de comportamento e valores que logo aplicará ó longo da súa vida e das súas relacions cos demais. Teño unha compañeira de traballo que dí que non existen os homes machistas senon as "nais machistas" e que son elas as que sementan o xérmolo do que logo sairá un machista ou, ainda peor, un maltratador.
Objetivo pedagógico: Curso de formación que permite a los hombres desarrollar esa parte del cerebro de la que ignoran la existencia.
Los intereses los pagarán sus adorables mujeres una vez aprobado cada módulo.
* Módulo 1: Curso Obligatorio.
1- Aprender a vivir sin su madre (2000 horas).
2- "Mi mujer NO es mi madre" (350 horas).
3- Entender que el fútbol no es otra cosa que un deporte, que quedar fuera del Mundia no es la muerte (500 horas).(···)
I é que como dí este artigo de "o correo" o 88% dos homes seguen mantendo os valores machistas que dan base á violencia de xénero.
Claro que a culpa non é só das nais pois os rapaces ser son un espello do que ven sobre todo para o 'malo' (cómodo ou que proporciona vantaxe); si un neno vé que as fins de semana dempois de traballar os dous toda a seman o pai se ergue e se 'pira' sen tan sequera face-la cama ou preguntar sobre si fai falla algo esta claro que él "se apunta a ese carro" pois é o mais cómodo, si na casa llo consinten ou el ve que este tema xera tensión tentará sacar proveito delo (senon é parvo); si ainda por riba ten unha irmá que SI colabora na casa él quedará impregnado de que ese "es su papel". Xa só lle queda atopar á víctima propiciatoria que 'faga de nai'.
Entón ¿cómo inverti-la situación? pois co exemplo, coa disciplina nos feitos e con estratéxias que fomenten a asunción de responsabilidades no fogar dende a infáncia e o respeto ós demais.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)