OUUUUuuuu
My gift of birthday
If the immobility of our castes conducters transfer to the movement of the celestial bodies today the land would have returned for fortieth time to the place that was occupying when I was extracted, at the risk of dying, of the abdomen of my mother.
But, since the path of the stars is the one that is, the most probable thing is that the above mentioned point is too far in the time - space for, at least to look at him.
Let's allow so that, before her rice's passes, the beautiful constitutive lady should transform again in the amalgam of the desires of all and not in the ferreous padlock of a brilliant chain to which they want to call freedom and it's not any more that benefit of some few ones.
Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
Lumes de artificio ó norde do Atlas
OUUUUuuuu
AS cousas curiosas que ten o comportamento político e social.
Ben é coñecido o meu posicionamento respecto ó ente en cuio cimeiro figura o cidadan Juan Carlos de Borbón e tamén é coñecida a miña opinión da adxudicación a unha linaxe da representación máxima dunha sociedade en virtude da herdanza biolóxica, mais nestes días deume pena que o señor este e mais os milleiros de habitantes das "insulas" visitadas se visen utilizados deste xeito.
Os estrategas da zurda con guante de terciopelo consideraron que a campaña de "mais español ca o español" lles estaba a resultar ben e que a xente xa veia no P$o€ o 'pegamento das españas' deixando atrás as súas participacions nas diabólicas alianzas coas forzas centrífugas e as necesarías e mal paradas negociacions para acada-la paz.
Así as cousas prepararon este teatro con tempo e axustaron o seu cronograma para o momento xusto .
Digo o do teatro porque si eu considero un territorio coma própio non monto este rebumbio por unha visita tendo deixado pasar a refortificación da fronteira e actuando de tapón perante un problema que ben podería brindarme os territorios que reclamo en bandexa de prata. Non semella cecais moi levantisco manter tratos comerciais de todo tipo e condición coas empresas do estado 'ocupante' mentras xogo a perdiz mareada cuns pescadores (ós que agora lles tocará paga-lo pato novamente) e sigo ansiando a construcción dunhas macroestructuras que melloren as comunicacions entre ámbolos lados do estreito... Por todo elo a actitude Marroquí seméllame unha ben estudiada cortiña de fume botada xusto por riba do SILENCIO SENTENCIOSO que algúns desexan para o 11-M (i eu non son conspiranoico).
Ó propósito do caso: ¿como é que esta sentenza SI hai que respetala en silencio e moitas outras NON?; e peor, ¿como un partido supostamente democrático quere impor como si dun DOGMA se tratase a creencia no que se consideran feitos probados na sentenza?; ¿haberá que estudala na ESO incluida a coletilla de que "o PP tentou emprega-los atentados en beneficio própio"?. Mágoa de cidadans con criterio própio e liberdade de albedrío.
Que a algúen se lle ocurra que o parlamento se ten que pronunciar sobre unha sentenza xudicial non é mais que a materialización da "morte de Montesquieu" e o absoluto desprezo pola separación de poderes; separación que NON ven consagrada na sacrosanta constitución porque a endogamia de xuices e fiscais depende indirectamente dos partidos políticos do parlamento e non DIRECTAMENTE da sociedade en cuio nome (bueno, non eles sentencian en nome de el-rei) din impartir xustiza.
Na historia da humanidade a dúbida e o estudo teñen botado a baixo "verdades universais", senón preguntadelle a Galileo... Outra cousa é que indicios lenes conduzan a conclusions 'inquebrantables'.
Ah, esquecín unha pregunta: ¿logo non hai un bó sitio para durmir nin en Ceuta nin en Melilla?.
AS cousas curiosas que ten o comportamento político e social.
Ben é coñecido o meu posicionamento respecto ó ente en cuio cimeiro figura o cidadan Juan Carlos de Borbón e tamén é coñecida a miña opinión da adxudicación a unha linaxe da representación máxima dunha sociedade en virtude da herdanza biolóxica, mais nestes días deume pena que o señor este e mais os milleiros de habitantes das "insulas" visitadas se visen utilizados deste xeito.
Os estrategas da zurda con guante de terciopelo consideraron que a campaña de "mais español ca o español" lles estaba a resultar ben e que a xente xa veia no P$o€ o 'pegamento das españas' deixando atrás as súas participacions nas diabólicas alianzas coas forzas centrífugas e as necesarías e mal paradas negociacions para acada-la paz.
Así as cousas prepararon este teatro con tempo e axustaron o seu cronograma para o momento xusto .
Digo o do teatro porque si eu considero un territorio coma própio non monto este rebumbio por unha visita tendo deixado pasar a refortificación da fronteira e actuando de tapón perante un problema que ben podería brindarme os territorios que reclamo en bandexa de prata. Non semella cecais moi levantisco manter tratos comerciais de todo tipo e condición coas empresas do estado 'ocupante' mentras xogo a perdiz mareada cuns pescadores (ós que agora lles tocará paga-lo pato novamente) e sigo ansiando a construcción dunhas macroestructuras que melloren as comunicacions entre ámbolos lados do estreito... Por todo elo a actitude Marroquí seméllame unha ben estudiada cortiña de fume botada xusto por riba do SILENCIO SENTENCIOSO que algúns desexan para o 11-M (i eu non son conspiranoico).
Ó propósito do caso: ¿como é que esta sentenza SI hai que respetala en silencio e moitas outras NON?; e peor, ¿como un partido supostamente democrático quere impor como si dun DOGMA se tratase a creencia no que se consideran feitos probados na sentenza?; ¿haberá que estudala na ESO incluida a coletilla de que "o PP tentou emprega-los atentados en beneficio própio"?. Mágoa de cidadans con criterio própio e liberdade de albedrío.
Que a algúen se lle ocurra que o parlamento se ten que pronunciar sobre unha sentenza xudicial non é mais que a materialización da "morte de Montesquieu" e o absoluto desprezo pola separación de poderes; separación que NON ven consagrada na sacrosanta constitución porque a endogamia de xuices e fiscais depende indirectamente dos partidos políticos do parlamento e non DIRECTAMENTE da sociedade en cuio nome (bueno, non eles sentencian en nome de el-rei) din impartir xustiza.
Na historia da humanidade a dúbida e o estudo teñen botado a baixo "verdades universais", senón preguntadelle a Galileo... Outra cousa é que indicios lenes conduzan a conclusions 'inquebrantables'.
Ah, esquecín unha pregunta: ¿logo non hai un bó sitio para durmir nin en Ceuta nin en Melilla?.
O mono que non queda "mono"
OUUUUuuuu
Cando o pasado domíngo subín ata "el Morredero" xa tiña eu idea do que dende arriba se ia a contemplar ó ollar cara os altos de Compludo...
Aínda así non daba eu apartado a vista do dramatico espectáculo que, ó meu entender, representa semellante actuación no entorno dos montes de León, e mais sabendo que a enerxía que alí se produza non vai suplir a que se puidera producir realizando as mesmas instalacions nas zonas que realmente precisan da enerxía que eiquí se vai producir.
O mais esperpéntico é que os estudos de impacto ambiental esixidos non teñen en conta o que esas instalacións poden influir no territorio que teñen xusto diante...
Nen os efectos sobre a fauna que alí se tenta conservar nen o impacto paisaxistico... é coma se o concello de Ponferrada a tan só 10 metros dos muiños non existise.
Só quero dicir que si espazos singulares como cabo Vilán mereceran ser santuarios os santuarios xa declarados merecen ser protexidos non só no seu interior senon tamén no seu contorno... E sendo hoxe o día da manifestación a prol da modificación do plano acuicola de galiza me parece xusto que as reivindicacións de protección non queden só na costa senon que, rompendo o clásico desequilibrio do país, fagamos conta que tódolos entornos naturais merecen ser tidos en conta á hora de planificaren os usos que os humans queremos facer deles.
Cando o pasado domíngo subín ata "el Morredero" xa tiña eu idea do que dende arriba se ia a contemplar ó ollar cara os altos de Compludo...
Aínda así non daba eu apartado a vista do dramatico espectáculo que, ó meu entender, representa semellante actuación no entorno dos montes de León, e mais sabendo que a enerxía que alí se produza non vai suplir a que se puidera producir realizando as mesmas instalacions nas zonas que realmente precisan da enerxía que eiquí se vai producir.
O mais esperpéntico é que os estudos de impacto ambiental esixidos non teñen en conta o que esas instalacións poden influir no territorio que teñen xusto diante...
Nen os efectos sobre a fauna que alí se tenta conservar nen o impacto paisaxistico... é coma se o concello de Ponferrada a tan só 10 metros dos muiños non existise.
Só quero dicir que si espazos singulares como cabo Vilán mereceran ser santuarios os santuarios xa declarados merecen ser protexidos non só no seu interior senon tamén no seu contorno... E sendo hoxe o día da manifestación a prol da modificación do plano acuicola de galiza me parece xusto que as reivindicacións de protección non queden só na costa senon que, rompendo o clásico desequilibrio do país, fagamos conta que tódolos entornos naturais merecen ser tidos en conta á hora de planificaren os usos que os humans queremos facer deles.
Trocame o clima, Primo.
OUUUUuuuu
O 4 de Abril lin unha columna de opinión na edición berciana de "la crónica-el mundo de león" na que alguén que non coñezo con moito sentidiño desgranaba os graves problemas ecolóxicos ós que nos enfrontamos e como estes non poderán ser abordados con éxito, isto é con supervivencia da nosa sociedade, se non deixamos atrás referentes trasnoitados no plano conceptual e non actuamos dende a realidade. Viña esto refrendado pola suposta identificación de ecoloxismo i esquerda á que el tildaba de 'desfasada' non sen razón; porque hai certa terminoloxía que non deixa de manca-los ouvidos no que dín os principais dos partidos de esquerdas. Ainda peor parados saen os representantes do mundo financieiro-empresarial e o seu conglomerado de intereses que durante tanto tempo se burlaron dos avisos que se viñan dando sobre o insostible do modelo económico-social que preconizaron e puxeron en marcha cmo imaxe e semellanza do "American way of life" e agora, sen pudor, se apuntan a calquer estratexia paliativa ou parche que lles permita mante-lo control productivo da enerxía e/ou brinde novas 'oportunidades de negocio' sen facer nen o mais mínimo exame causa-raiz do que está a acontecer e de como desenvoltar estratexias efectivas a longo prazo... A cousa quedou así e non pasei da pre-elaboración do oubeo mais; gracias ó primo do catedrático cientifico voltei a pensar nelo.
Ten o conservacinismo ambiental ideoloxía?; semella que na dereita pensan que sí e por iso ese "globo sonda" moi ó estilo do Abuelo Cebolleta (Profesor Barea) para ver a reacción do público en xeral e dos medios menos afins en particular; porque dos afíns xa se sabe que se pode esperar de todo. Teñen pagados a Pseudo-cronistas que se apúntan a un borbadeo ainda que seña de lixo con tal de complaceren ós seus amos.
Eu se supón que teño unha profesión relacionada coa ciencia e teño aprendido nos anos de exercicio (mágoa que non na miña formación) que unha opinión científica se argumenta con datos; cifras e tendencias dos fenómenos observables que teñen relación demostrada co total do sistema estudado. Para demostrar unha hipótese (mellor dito, refutala) hai que demostrar si existe ou non unha relación causa-efecto entre un dato/valor e un fenómeno observable. E neso, nen o "primo de zumesol" puxo datos na mesa; fixo unha alusión ó indeterminista que é o estudo estatístico do complexo sistema climático tanto a nivel local como global e o fixo cunha frase que coidou intelixente e que, ó que se ve, resultou intelixente de mais.
Que en todo entorno cambiante existen individuos que se adaptan mellor e, polo tanto, aproveitan ese troco para mellora-la súa posición ú un feito biolóxico que ben se pode trasladar á esfera económica de tal xeito que en paralelo ós retos que plantexa a situación ambiental mundial (haxa ou non troco climático hai demasiada contaminación i existe sobre-explotación dos recursos naturais e perigo de desaparición de hábitats) temos un gran conglomerado de intereses económicos que tentan orienta-lo xuizo da situación e as posibles solucions cara ó seu campo de intereses e iso molesta ós que se quedan atrás e ós que non se apuntaron ó carro a tempo e agora precisan pasta para as súas campañas porque o ciclo expansivo do mercado do ladrillo remata e xa non se poden obter fondos a cambio de obras e licencias...
Mais vergoña que o primo do catedrático deberan sentir os que dispondo de unha fiestra para argumentar se descolgan polo seguidismo amarelo axudando a por en dúbida o futuro dos seus fillos (e o dos fillos dos outros); non sería de estranar que tales individuos fumen dicindo "é mentira que fumar aumente as posibilidades de ter cancro" ou que fumiguen con DDT pensando que " non se trata de ningún veleno para os humans".
O 4 de Abril lin unha columna de opinión na edición berciana de "la crónica-el mundo de león" na que alguén que non coñezo con moito sentidiño desgranaba os graves problemas ecolóxicos ós que nos enfrontamos e como estes non poderán ser abordados con éxito, isto é con supervivencia da nosa sociedade, se non deixamos atrás referentes trasnoitados no plano conceptual e non actuamos dende a realidade. Viña esto refrendado pola suposta identificación de ecoloxismo i esquerda á que el tildaba de 'desfasada' non sen razón; porque hai certa terminoloxía que non deixa de manca-los ouvidos no que dín os principais dos partidos de esquerdas. Ainda peor parados saen os representantes do mundo financieiro-empresarial e o seu conglomerado de intereses que durante tanto tempo se burlaron dos avisos que se viñan dando sobre o insostible do modelo económico-social que preconizaron e puxeron en marcha cmo imaxe e semellanza do "American way of life" e agora, sen pudor, se apuntan a calquer estratexia paliativa ou parche que lles permita mante-lo control productivo da enerxía e/ou brinde novas 'oportunidades de negocio' sen facer nen o mais mínimo exame causa-raiz do que está a acontecer e de como desenvoltar estratexias efectivas a longo prazo... A cousa quedou así e non pasei da pre-elaboración do oubeo mais; gracias ó primo do catedrático cientifico voltei a pensar nelo.
Ten o conservacinismo ambiental ideoloxía?; semella que na dereita pensan que sí e por iso ese "globo sonda" moi ó estilo do Abuelo Cebolleta (Profesor Barea) para ver a reacción do público en xeral e dos medios menos afins en particular; porque dos afíns xa se sabe que se pode esperar de todo. Teñen pagados a Pseudo-cronistas que se apúntan a un borbadeo ainda que seña de lixo con tal de complaceren ós seus amos.
Eu se supón que teño unha profesión relacionada coa ciencia e teño aprendido nos anos de exercicio (mágoa que non na miña formación) que unha opinión científica se argumenta con datos; cifras e tendencias dos fenómenos observables que teñen relación demostrada co total do sistema estudado. Para demostrar unha hipótese (mellor dito, refutala) hai que demostrar si existe ou non unha relación causa-efecto entre un dato/valor e un fenómeno observable. E neso, nen o "primo de zumesol" puxo datos na mesa; fixo unha alusión ó indeterminista que é o estudo estatístico do complexo sistema climático tanto a nivel local como global e o fixo cunha frase que coidou intelixente e que, ó que se ve, resultou intelixente de mais.
Que en todo entorno cambiante existen individuos que se adaptan mellor e, polo tanto, aproveitan ese troco para mellora-la súa posición ú un feito biolóxico que ben se pode trasladar á esfera económica de tal xeito que en paralelo ós retos que plantexa a situación ambiental mundial (haxa ou non troco climático hai demasiada contaminación i existe sobre-explotación dos recursos naturais e perigo de desaparición de hábitats) temos un gran conglomerado de intereses económicos que tentan orienta-lo xuizo da situación e as posibles solucions cara ó seu campo de intereses e iso molesta ós que se quedan atrás e ós que non se apuntaron ó carro a tempo e agora precisan pasta para as súas campañas porque o ciclo expansivo do mercado do ladrillo remata e xa non se poden obter fondos a cambio de obras e licencias...
Mais vergoña que o primo do catedrático deberan sentir os que dispondo de unha fiestra para argumentar se descolgan polo seguidismo amarelo axudando a por en dúbida o futuro dos seus fillos (e o dos fillos dos outros); non sería de estranar que tales individuos fumen dicindo "é mentira que fumar aumente as posibilidades de ter cancro" ou que fumiguen con DDT pensando que " non se trata de ningún veleno para os humans".
Evolución
OUUUUuuuu
Ó longo do tempo os humanos temos feito as nosas moradas (ocupado o espazo) de diferentes xeitos ata chegares á tupida rede urbana actual; dentro desta rede non é difícil distinguir entre aldeas, vilas, cidades, URBES e megápole. Si, xa sei que volto a botar mán da imaxinación para describir algo que xa está mais que visto, pero é así como alcanzo a describi-lo que percibo.
Ponferrada nestes 9 anos que levo morando nela ven de acada-lo chanzo de URBE para ben ou para mal. A conexión cunha vía de alta capacidade, o remozamento urbán incrementando o espazo peonil e desprazando a circulación cara un círculo ó redor do centro, a creación de zonas urbanas novas, a aparente mellora do transporte público... todo iso acadou o seu colofón coa apertura dun macroespazo comercial.
Eu non son moi partidario dese tipo de lecer aínda que recoñezo que nun día de choiva é mellor pasear por un espazo cuberto que quedar na casa e malia que a presenza de multitudes non me arreda ó certo é que xa dende fora o aspecto de mercado "reconvertido" por obra e maxia do márketing non se lle pode negar...Mais,!!! Que diferentes as mazás e a verdura dun mercado na rúa ás que están asépticamente envoltas nos plásticos da modernidade ¡¡¡. Este tipo de centros constituen os novos templos do consumismo e do isolacionismo da sociedade occidental actual e coas súa presencia calquera cidade se ve impulsada cara a unha nova categoría urbanística.
Nun aspecto mais legalista indigname que eu para poder visitar a que sería a miña vivenda tiven que agardar a ter a licencia de primeira ocupación e aquí temos unha chea de locais sen licencia de apertura e sen luz 'oficial'.
Ó longo do tempo os humanos temos feito as nosas moradas (ocupado o espazo) de diferentes xeitos ata chegares á tupida rede urbana actual; dentro desta rede non é difícil distinguir entre aldeas, vilas, cidades, URBES e megápole. Si, xa sei que volto a botar mán da imaxinación para describir algo que xa está mais que visto, pero é así como alcanzo a describi-lo que percibo.
Ponferrada nestes 9 anos que levo morando nela ven de acada-lo chanzo de URBE para ben ou para mal. A conexión cunha vía de alta capacidade, o remozamento urbán incrementando o espazo peonil e desprazando a circulación cara un círculo ó redor do centro, a creación de zonas urbanas novas, a aparente mellora do transporte público... todo iso acadou o seu colofón coa apertura dun macroespazo comercial.
Eu non son moi partidario dese tipo de lecer aínda que recoñezo que nun día de choiva é mellor pasear por un espazo cuberto que quedar na casa e malia que a presenza de multitudes non me arreda ó certo é que xa dende fora o aspecto de mercado "reconvertido" por obra e maxia do márketing non se lle pode negar...Mais,!!! Que diferentes as mazás e a verdura dun mercado na rúa ás que están asépticamente envoltas nos plásticos da modernidade ¡¡¡. Este tipo de centros constituen os novos templos do consumismo e do isolacionismo da sociedade occidental actual e coas súa presencia calquera cidade se ve impulsada cara a unha nova categoría urbanística.
Normas para uns e para outros
De tódolos xeitos o que mais me indigna do acontecemento este é o xeito que se ten de facer certas cousas; hai uns meses coñeceuse en Ponferrada que un establecemento hostaleiro de ocio nocturno non podía abrir-las súas portas por non teren marcadas as liñas do aparcamento... Eu, que acudín ó acto de inauguración do centro, non vin mais que cables descubertos, roturas en chans e paredes, un parking tan cheo de polvo que a xente que tiña que dirixi-lo tráfico precisaba mascarilla e unha iluminación que fallaba minuto si e minuto tamén... O que ten moito delito dado o barato que lles saiu poñela.Nun aspecto mais legalista indigname que eu para poder visitar a que sería a miña vivenda tiven que agardar a ter a licencia de primeira ocupación e aquí temos unha chea de locais sen licencia de apertura e sen luz 'oficial'.
!!!Recristo o baptismo é un rexistro¡¡¡
OUUUUuuuu
E tivo que ser un tribunal o que finalmente desfixese a diferenza entre a teoría e a práctica á hora de facer vale-lo dereito fundamental da capacidade de decisión sobor dos seus datos persoais...
Na sentenza queda claro que: Os libros baptimais son ficheiros de caracter persoal e, polo tanto, están baixo o mandato da LOPD.
Que dito rexistro pertence "aparentemente" á igrexa católica.
Que a inviolabilidade dos arquivos da igrexa non é predicable fronte ó cidadan que tenta exercita-lo dereito fundamental a decidir sobor dos seus datos.
Así que os bispos xa poden ir ideando outras estratexias e, na mentres, ir ameazando co que lles veña ó caletre.
Aproveito para vos presentar unha nova páxina sobre o tema (en castelan): Apostasía.es
E tivo que ser un tribunal o que finalmente desfixese a diferenza entre a teoría e a práctica á hora de facer vale-lo dereito fundamental da capacidade de decisión sobor dos seus datos persoais...
Na sentenza queda claro que: Os libros baptimais son ficheiros de caracter persoal e, polo tanto, están baixo o mandato da LOPD.
Que dito rexistro pertence "aparentemente" á igrexa católica.
Que a inviolabilidade dos arquivos da igrexa non é predicable fronte ó cidadan que tenta exercita-lo dereito fundamental a decidir sobor dos seus datos.
Así que os bispos xa poden ir ideando outras estratexias e, na mentres, ir ameazando co que lles veña ó caletre.
Aproveito para vos presentar unha nova páxina sobre o tema (en castelan): Apostasía.es
Mais movilidade
OUUUUuuuu
Como ben se sabe, e sin que ningun primo me teña aleccionado sobor delo, o problema da emisión de CO2 ten un dos seus cabalos de batalla no transporte automotriz; este tema ten diversas "frontes colaterales" como os atrancos circulatorios e os accidentes. Unha das alternativas nas que veño teimando é a inclusión da bicicleta como alternativa de transporte dentro do entramado urbano e complemento ás redes de transporte público en desprazamentos curtos.
Este concepto está a ser aplicado en diversas cidades creando sistemas de alugueiro barato de bicicletas que permiten "usar e deixar" o velocipedo por unha módica cota. Tal é o caso de BICING en Barcelona.
Trátase sen dúbida dun sistema que se atopa ben integrado co resto do transporte público pois en cadan súa estación de metro, tranvia, tren así como en moitas paradas de autobus se sinala dentro do mapa da zona a posición da estación mais próxima. Mais poñe-las bicis non é o único que hai que facer pois un sistema así só pode triunfar si as persoas que circulan nas bicis se sinten seguras e ofrecen seguridade ós demais; por elo se teñen integrado na rede viaria carriles-bici nas principais arterias. Sen deixar de lado á opción de emprega-la própia bicicleta para os que residindo nunha zona prefiren este medio para os seus desprazamentos locais; por elo se teñen colocado barras para aparca-las bicicletas ben repartidas por toda a cidade con especial atención ós centros de uso público.
En resumo, unha boa aplicación que, ainda pensada para residentes, pode aportar un xeito rápido de se desprazar pola cidade cando un visita barcelona.
De tódolos xeitos, e posto a facer de avogado do diaño: ¿Non teríamos que empregar casco ó desprazarmonos na bici?, coido que a normativa de circulación é clara no tema.
Como ben se sabe, e sin que ningun primo me teña aleccionado sobor delo, o problema da emisión de CO2 ten un dos seus cabalos de batalla no transporte automotriz; este tema ten diversas "frontes colaterales" como os atrancos circulatorios e os accidentes. Unha das alternativas nas que veño teimando é a inclusión da bicicleta como alternativa de transporte dentro do entramado urbano e complemento ás redes de transporte público en desprazamentos curtos.
Este concepto está a ser aplicado en diversas cidades creando sistemas de alugueiro barato de bicicletas que permiten "usar e deixar" o velocipedo por unha módica cota. Tal é o caso de BICING en Barcelona.
Trátase sen dúbida dun sistema que se atopa ben integrado co resto do transporte público pois en cadan súa estación de metro, tranvia, tren así como en moitas paradas de autobus se sinala dentro do mapa da zona a posición da estación mais próxima. Mais poñe-las bicis non é o único que hai que facer pois un sistema así só pode triunfar si as persoas que circulan nas bicis se sinten seguras e ofrecen seguridade ós demais; por elo se teñen integrado na rede viaria carriles-bici nas principais arterias. Sen deixar de lado á opción de emprega-la própia bicicleta para os que residindo nunha zona prefiren este medio para os seus desprazamentos locais; por elo se teñen colocado barras para aparca-las bicicletas ben repartidas por toda a cidade con especial atención ós centros de uso público.
En resumo, unha boa aplicación que, ainda pensada para residentes, pode aportar un xeito rápido de se desprazar pola cidade cando un visita barcelona.
De tódolos xeitos, e posto a facer de avogado do diaño: ¿Non teríamos que empregar casco ó desprazarmonos na bici?, coido que a normativa de circulación é clara no tema.
Mellora local
En Ponferrada teñen aumentado moito o número dos aparatosos aparcadoiros para bicicletas colocados nos lugares axeitados mais aínda non se ten apostado deste xeito pola bicicleta como alternativa de transporte; eu boto en falla estacions de Ponfebici na estación de autobuses e na de tren.Outra acción ¿valeira?
OUUUUuuuu
De igual xeito que os apagons masivos que non son masivos e, pode, que gasten mais enerxía en se convocar que a que formalmente se aforra; o día da acción blogue convócanos hoxe ós que temos a impudicia de publica-los nosos pensamentos sen ser "creadores de opinión" nen aspirantes a nobel da paz, a facer unha entrada sobor do medioambiente e a súa conservación.
Nun principio eu pensei en colocar simplesmente un enlace á etiqueta de Eko-lo-sis-mo na que englobo tódalas miñas paridas sobor do tema seguida de outro enlace á etiqueta Natureza de Chuza! e algunha referencia á falcatruada que se está a consumar a escasos 30 Qm. da miña casa coas torres do macroparque eólico de "El Becerril" como exemplo da terxiversación das ideas conservacionistas e do imperio da cultura do 'mono' (monocultivo de aeroxeradores). Mais onte mentras subía a costa de Molinaseca cara a Lombillo veume ó caletre cal debe se-la miña principal preocupación respecto do medio no que vivo.
Realmente é moi pretensioso pola miña parte pretender que cunhas verbas mal escritas nun sitio que só ven 4 ou 10 persoas se pode estar a facer algo pola conservación dos recursos da terra. Tamén é moi pretensioso coidar que reitera-la difusión das confusas novas que se van publicando sobor da forma na que estamos a acabar co mundo se pode captar algunha consciencia cara ó "lado da luz incómoda".
Porén diso coido que o meu papel debe se-la reflexión diaria e contínua, a acción día a día no meu propio facer para salvar ó mundo de min mesmo e, co meu exemplo real, facerlle chegar á miña 'audiencia de carne e oso' as preocupacions e os remedios que cada un de nós DEBE por para que, no día de mañan, @s que habiten na terra teñan unha vida tan boa como a nosa.
De igual xeito que os apagons masivos que non son masivos e, pode, que gasten mais enerxía en se convocar que a que formalmente se aforra; o día da acción blogue convócanos hoxe ós que temos a impudicia de publica-los nosos pensamentos sen ser "creadores de opinión" nen aspirantes a nobel da paz, a facer unha entrada sobor do medioambiente e a súa conservación.
Nun principio eu pensei en colocar simplesmente un enlace á etiqueta de Eko-lo-sis-mo na que englobo tódalas miñas paridas sobor do tema seguida de outro enlace á etiqueta Natureza de Chuza! e algunha referencia á falcatruada que se está a consumar a escasos 30 Qm. da miña casa coas torres do macroparque eólico de "El Becerril" como exemplo da terxiversación das ideas conservacionistas e do imperio da cultura do 'mono' (monocultivo de aeroxeradores). Mais onte mentras subía a costa de Molinaseca cara a Lombillo veume ó caletre cal debe se-la miña principal preocupación respecto do medio no que vivo.
Realmente é moi pretensioso pola miña parte pretender que cunhas verbas mal escritas nun sitio que só ven 4 ou 10 persoas se pode estar a facer algo pola conservación dos recursos da terra. Tamén é moi pretensioso coidar que reitera-la difusión das confusas novas que se van publicando sobor da forma na que estamos a acabar co mundo se pode captar algunha consciencia cara ó "lado da luz incómoda".
Porén diso coido que o meu papel debe se-la reflexión diaria e contínua, a acción día a día no meu propio facer para salvar ó mundo de min mesmo e, co meu exemplo real, facerlle chegar á miña 'audiencia de carne e oso' as preocupacions e os remedios que cada un de nós DEBE por para que, no día de mañan, @s que habiten na terra teñan unha vida tan boa como a nosa.
Dúbida intolerábel da inconsciencia,
Débeda consciente da tolerancia,
voz que brilla ó traveso da brétema,
ollar no que rompe a esperanza.
¿Es torre ou es facho?
Ámbolos dous e ningún.
Sorriso aberto no breve amencer;
nunca serán meus os teus serans de Xuño.
Desterro de min mesmo, illa, onda,
aloumiño segredo, invisibel, intanxibel...
AUTÉNTICO.
Como o desexo do futuro que se achega.
Débeda consciente da tolerancia,
voz que brilla ó traveso da brétema,
ollar no que rompe a esperanza.
¿Es torre ou es facho?
Ámbolos dous e ningún.
Sorriso aberto no breve amencer;
nunca serán meus os teus serans de Xuño.
Desterro de min mesmo, illa, onda,
aloumiño segredo, invisibel, intanxibel...
AUTÉNTICO.
Como o desexo do futuro que se achega.
Hispanidade "Real", Hispanidade verdadeira as cores o xesto e Xibraltar
OUUUUuuuu
Nós no día de onte fumos a percura-las únicas cores que teñen interese: As cores do outono; desta volta fixemos o roteiro cara ós lagos de Burbia na verquinte berciana dos Ancares. Mais o mundo que semellaba tan lonxano i estrano no medio daquela fraga de carballos, acibeiros e teixos seguiu danzando e deixounos un contraste cando menos curioso.
Pola mañán realizouse o acto oficial de celebración do que sexa que se celebra e ali vimos ós uniformados civiles e militares cunha chea de armas a desfilar entre cores de perigo, rostros marciais e aires de seriedade. No medio delo os que falecen cumprindo cunha parte da nosa solidariedade internacional recibiron un sonoro abucheo.
Pola tarde a Hispanidade TODA reunida nas avenidas centrais de Madrid celebrouse a sí mesma ó son das músicas de tod@s coas cores de tod@s entre rostros sonrintes e xestos de alegría e parte da grande "lenda negra" da antigua e da actual expoliación dos recursos e persoas quedou redimida.
Nembargantes é preciso facer caso das indicacions dos nosos próceres e pedir un xesto si, un xesto para que escomence o reequilibrio das desfeitas provocadas, unha revisión do levado e do deixado. Agora que se inicia a semana de acción global contra a débeda externa é preciso abandoa-la hipocresía que nos resposta que "a culpa é dos seus gobernantes" e deixemos claro que a culpa é de quen se beneficia de semallante expolio e destrucción.
Non por elo sen precaución co que se fai porque si contra a "Lei de revancha histórica" (huy que erro; quero dicir memoria histérica) se ergueu unha "guerra -preventiva- de bandeiras" coa artillería xudicial ben disposta a tomar en consideración calquer xesto caricaturistico ou 'crematorio' ¿que non farán para que non sinalemos ós verdadeiros culpables e ós seus depósitos de cadáveres verdes nos paraisos fiscais? ¿Para cando un bloqueo financieiro ás illas Caiman?.
Outra. Resultame ben curioso que os mesmos intelectuais que se rasgaban as vestimentas pola reacción do "círculo integrista islámico" ante as caricaturas de mahoma non se escandalice de igual xeito coa reaccion do "círculo integrista autárquico" pola queima dunhas fotos do seu mais senlleiro membro.
¿E como pode ser que, tendo o Thomahawk na mán, non se teña falado de ilegaliza-las eleccions no peñon de Tarik que rompen esa unidade indisoluble sen a que alguns semellan non saber vivir? Vexo escaso de forzas ó persoal centrípeto; nin pedrojota nin jimenezlosantosdedios se atreveron a polo tema no candeleiro; non fora ser que Mariano se fundira.
Nós no día de onte fumos a percura-las únicas cores que teñen interese: As cores do outono; desta volta fixemos o roteiro cara ós lagos de Burbia na verquinte berciana dos Ancares. Mais o mundo que semellaba tan lonxano i estrano no medio daquela fraga de carballos, acibeiros e teixos seguiu danzando e deixounos un contraste cando menos curioso.
Pola mañán realizouse o acto oficial de celebración do que sexa que se celebra e ali vimos ós uniformados civiles e militares cunha chea de armas a desfilar entre cores de perigo, rostros marciais e aires de seriedade. No medio delo os que falecen cumprindo cunha parte da nosa solidariedade internacional recibiron un sonoro abucheo.
Pola tarde a Hispanidade TODA reunida nas avenidas centrais de Madrid celebrouse a sí mesma ó son das músicas de tod@s coas cores de tod@s entre rostros sonrintes e xestos de alegría e parte da grande "lenda negra" da antigua e da actual expoliación dos recursos e persoas quedou redimida.
Nembargantes é preciso facer caso das indicacions dos nosos próceres e pedir un xesto si, un xesto para que escomence o reequilibrio das desfeitas provocadas, unha revisión do levado e do deixado. Agora que se inicia a semana de acción global contra a débeda externa é preciso abandoa-la hipocresía que nos resposta que "a culpa é dos seus gobernantes" e deixemos claro que a culpa é de quen se beneficia de semallante expolio e destrucción.
Non por elo sen precaución co que se fai porque si contra a "Lei de revancha histórica" (huy que erro; quero dicir memoria histérica) se ergueu unha "guerra -preventiva- de bandeiras" coa artillería xudicial ben disposta a tomar en consideración calquer xesto caricaturistico ou 'crematorio' ¿que non farán para que non sinalemos ós verdadeiros culpables e ós seus depósitos de cadáveres verdes nos paraisos fiscais? ¿Para cando un bloqueo financieiro ás illas Caiman?.
Outra. Resultame ben curioso que os mesmos intelectuais que se rasgaban as vestimentas pola reacción do "círculo integrista islámico" ante as caricaturas de mahoma non se escandalice de igual xeito coa reaccion do "círculo integrista autárquico" pola queima dunhas fotos do seu mais senlleiro membro.
¿E como pode ser que, tendo o Thomahawk na mán, non se teña falado de ilegaliza-las eleccions no peñon de Tarik que rompen esa unidade indisoluble sen a que alguns semellan non saber vivir? Vexo escaso de forzas ó persoal centrípeto; nin pedrojota nin jimenezlosantosdedios se atreveron a polo tema no candeleiro; non fora ser que Mariano se fundira.
Esperanza Verdadeira
OUUUUuuuu
Mentras os politicos profesionais seguen terxiversando con auténtica desvergoña as necesidades de reforma do sistema electoral segundo o eido que lles pete, perseguindo con 'flecos legais' a quen está farto da pantomima hereditaria na que se escudan os poderosos para domeñarnos e transformando os verdadeiros obxectivos desta politica pseudo-democrática de "goberno de todos" para "goberno dos nosos". Mentras todo isto acontece nas vesperas dunha nova convocatoria cómica a min me semella que existen grandes esperanzas de que, mercede ás tecnoloxías da información, se produza un auténtico "TROCO SOSEGADO".
Otra Democracia É Posible volta a ter algo de actividade nos seus foros e os seus membros comproban como varias das ideas alí expostas foron ou están a ter un "alter ego" dixital:
A breve mais intensa campaña de CONCORDATO.org posiblemente orquestada dende os sectores mais esquerdistas do partido no poder cesou de xeito misterioso xunto coa baixada da tensión entre o goberno de Madrid e a Conferencia Episcopal. Logo, o debate deixou o plano legal i económico das relacións igrexa católica-estado para enfocarse no eido educativo enrocado cadanseu protagonista na sua campaña propagandística de confusión.
Mais interesante i efectiva semella a idea de RESPONSABILIDADE POLÍTICA que percura a inclusión dun método para garantir que os políticos cumpran cos seus programas e, sobor de todo, percura a inclusión do dereito á revogación dos representantes como mellor mecanismo de control democrático. O emprego da "agrupación de votantes xeralista" é un sistema de chamada á autoresponsabilidade dos cidadans que, co seu voto, poden obrigar á inclusión de certos puntos nun programa electoral.
Outra iniciativa é a D3 (Democracia, Directa, Dixital) na que se exploran as posibilidades das tecnoloxías da información na transformación do actual sistema politico para achegalo a unha democracia ó mais puro estilo ateniense (sen escravitude e con tódol@s cidadans). Posiblemente se trate dun plantexamento novedoso por ter forma de partido político legalizado para loitar dende dentro contra eses grupos de intereses que son os partidos tradicionais. Neste eido caberá seguir con moita atención ás forzas recen xurdidas como Ciutadans, UPD, etc. para ver como lles vai afectando a necesidade de financiamento segundo van acadando representación ou posibilidade real de conquerila e como vai trocando a súa opinión no que respecta ás reformas politico-electorais segundo as súas necesidades.
Para rematar este pequeno repaso quixera invitarvos a visitar ERES PODEROSO unha páxina que fai un pouco de Parlamento Virtual no que tod@s poden participar e votar no tema de debate proposto para o mes. Tamén ten unha sección de foro para propor e ir debetindo outros temas. Destaca a presentación dunha sección de "Nuestras Cuentas" cousa que sería moi de agradecer nos partidos que se din independentes.
Mentras os politicos profesionais seguen terxiversando con auténtica desvergoña as necesidades de reforma do sistema electoral segundo o eido que lles pete, perseguindo con 'flecos legais' a quen está farto da pantomima hereditaria na que se escudan os poderosos para domeñarnos e transformando os verdadeiros obxectivos desta politica pseudo-democrática de "goberno de todos" para "goberno dos nosos". Mentras todo isto acontece nas vesperas dunha nova convocatoria cómica a min me semella que existen grandes esperanzas de que, mercede ás tecnoloxías da información, se produza un auténtico "TROCO SOSEGADO".
Otra Democracia É Posible volta a ter algo de actividade nos seus foros e os seus membros comproban como varias das ideas alí expostas foron ou están a ter un "alter ego" dixital:
A breve mais intensa campaña de CONCORDATO.org posiblemente orquestada dende os sectores mais esquerdistas do partido no poder cesou de xeito misterioso xunto coa baixada da tensión entre o goberno de Madrid e a Conferencia Episcopal. Logo, o debate deixou o plano legal i económico das relacións igrexa católica-estado para enfocarse no eido educativo enrocado cadanseu protagonista na sua campaña propagandística de confusión.
Mais interesante i efectiva semella a idea de RESPONSABILIDADE POLÍTICA que percura a inclusión dun método para garantir que os políticos cumpran cos seus programas e, sobor de todo, percura a inclusión do dereito á revogación dos representantes como mellor mecanismo de control democrático. O emprego da "agrupación de votantes xeralista" é un sistema de chamada á autoresponsabilidade dos cidadans que, co seu voto, poden obrigar á inclusión de certos puntos nun programa electoral.
Outra iniciativa é a D3 (Democracia, Directa, Dixital) na que se exploran as posibilidades das tecnoloxías da información na transformación do actual sistema politico para achegalo a unha democracia ó mais puro estilo ateniense (sen escravitude e con tódol@s cidadans). Posiblemente se trate dun plantexamento novedoso por ter forma de partido político legalizado para loitar dende dentro contra eses grupos de intereses que son os partidos tradicionais. Neste eido caberá seguir con moita atención ás forzas recen xurdidas como Ciutadans, UPD, etc. para ver como lles vai afectando a necesidade de financiamento segundo van acadando representación ou posibilidade real de conquerila e como vai trocando a súa opinión no que respecta ás reformas politico-electorais segundo as súas necesidades.
Para rematar este pequeno repaso quixera invitarvos a visitar ERES PODEROSO unha páxina que fai un pouco de Parlamento Virtual no que tod@s poden participar e votar no tema de debate proposto para o mes. Tamén ten unha sección de foro para propor e ir debetindo outros temas. Destaca a presentación dunha sección de "Nuestras Cuentas" cousa que sería moi de agradecer nos partidos que se din independentes.
O mono e o Diverso
OUUUUuuuu
Son as contradicións as que lle quitan credibilidade a calquera mensaxe político, social, filosófico,...publicitario.
Por iso me sorprende que alguén aínda poda creer certas cousas como a "atención personalizada" das grandes compañías ou a "estratificación dos recursos" da administración. Simplemente quere dicir que empregan algoritmos e diagramas de fluxo nos seus procesos de atención e toma de decisións; danlle un tratamento estatístico, converten en valor numérico.
A tendencia a mostrarense "diverso" non oculta mais que o triunfo dun único modelo de entender e face-las cousas. A adaptación camaleónica de calquera tendencia emerxente ó modelo 'monista' de entende-las cousas remata desbaratando calquera esperanza de troco.
No modelo enerxético e de transporte por exemplo a aparición das enerxías renovables é ben acollida, mais cando esta esperanza queda atrapada no monocultivo do muiño de vento e o biodiesel vese claramente quen sae favorecido e quen perxudicado. E tal o impacto desta 'monificación' que os muiños de vento pasaron á lista negra das mesmas organizacions que, hai 20 anos, os promocionaban.
Trátase pois dun problema no xeito de facer, un problema de "borreguismo", un problema de volume.
¿que o que 'mola' é construir? todo o esforzo para o ladrillo; xa investigarán outros na biotecnoloxía, na reciclaxe e na reducción de impactos ambientais. ¿que se leva a minisaia verde?; tenta tí mercar un pantalon marrón a ver si tes sorte... O paralelismo é evidente. Tamén en outros campos se dá este fenómeno; se un tratamento médico se pon 'de moda' vai ser dificil discutir ren sobor del. Se unha tecnoloxía de software ou un trebello acada certa aceptación o resto está condeado ó "ostracismo".
Seguimos a ser unha sociedade "Monoteista", seguidista da tendencia que marca o sumo sacerdote ou gurú de turno. Cando a 'moda dos blogues' remate non escribirei este comentario; por iso o deixo aqui agora.
Son as contradicións as que lle quitan credibilidade a calquera mensaxe político, social, filosófico,...publicitario.
Por iso me sorprende que alguén aínda poda creer certas cousas como a "atención personalizada" das grandes compañías ou a "estratificación dos recursos" da administración. Simplemente quere dicir que empregan algoritmos e diagramas de fluxo nos seus procesos de atención e toma de decisións; danlle un tratamento estatístico, converten en valor numérico.
A tendencia a mostrarense "diverso" non oculta mais que o triunfo dun único modelo de entender e face-las cousas. A adaptación camaleónica de calquera tendencia emerxente ó modelo 'monista' de entende-las cousas remata desbaratando calquera esperanza de troco.
No modelo enerxético e de transporte por exemplo a aparición das enerxías renovables é ben acollida, mais cando esta esperanza queda atrapada no monocultivo do muiño de vento e o biodiesel vese claramente quen sae favorecido e quen perxudicado. E tal o impacto desta 'monificación' que os muiños de vento pasaron á lista negra das mesmas organizacions que, hai 20 anos, os promocionaban.
Trátase pois dun problema no xeito de facer, un problema de "borreguismo", un problema de volume.
¿que o que 'mola' é construir? todo o esforzo para o ladrillo; xa investigarán outros na biotecnoloxía, na reciclaxe e na reducción de impactos ambientais. ¿que se leva a minisaia verde?; tenta tí mercar un pantalon marrón a ver si tes sorte... O paralelismo é evidente. Tamén en outros campos se dá este fenómeno; se un tratamento médico se pon 'de moda' vai ser dificil discutir ren sobor del. Se unha tecnoloxía de software ou un trebello acada certa aceptación o resto está condeado ó "ostracismo".
Seguimos a ser unha sociedade "Monoteista", seguidista da tendencia que marca o sumo sacerdote ou gurú de turno. Cando a 'moda dos blogues' remate non escribirei este comentario; por iso o deixo aqui agora.
Bruan meu, logo imos adiante...
OUUUUuuuu
Seica andan as cousas revoltas mais aló do manzanal. A redacción da reforma de estatuto da macrocomunidade castelan-leonesa no pazo do congreso en Madrid inclue unha mención á realidade diversa do dito territorio e, concretamente, á singularidade do Bierzo.
Eu estou conforme con que se trata dun territorio singular mais aló da fermosura da súa paisaxe e do indubidable valor do seu patrimonio histórico i étnico-cultural; o que non me convence é que para determinar xuridicamente dita singularidade se argumente coa "traxectoria institucional" porque as institucions, aínda formando parte da paisaxe humana, son froito das situacions; moitas veces cruentas, da historia que é algo para contar, investigar, lembrar e ter en conta mais non para fornecerse de ferramentas cara a un entendemento que nos permita a tod@s conquerir unha sociedade mellor entre nós (os humanos) e para o medio no que moramos.
Lamento que neste debater, escribir, publicar, completar e por en marcha un xeito de nos gobernar (no que nos deixan) dende preto se deixen de lado a perspectiva da democracia e a realidade social do territorio berciano. SI, xa sei que os partidos que están a dirixir-lo debate son os que obtiveron representación nos derradeiros "cómicos"; mais coido que as ferramentas fundamentais de goberno deben emanar e ser aprobadas de xeito inequívoco pola poboación á que se lle dí ser soberana e que no bierzo esa poboación ten un gran compoñente inmigrante que, si ben non posue dereitos políticos, si debera estar contemplado á hora de redacta-las normas e usos de convivencia no lugar.
Hai claro, quen non quere ver ren disto e se aferra a certos intres da historia para negar unha e outra volta o que ata os ollos dun neno poden observar: Existe unha realidade diferente ó que se observa tanto cara ó Leste como ó Oeste e o Norte... unha realidade con forza e con motivos mais que dabondo para se afirmar na súa diversidade sen que elo signifique isolacionismo; tan só un dicir "somos diferentes, debemos ter xeitos diferentes de afronta-los problemas".
Logo está o tema da lóxica económica e a percura da eficiencia... Esta claro que para aplicar medidas políticas nun ámbito e/ou territorio hai que ter capacidade lexislativa sobor delo e ter os ingresos económicos e mecanismos de control dos mesmos que substancien as decisións en feitos; Mais todo esto debe facerse coa óptica da sustentabilidade. E non falo só da sustentabilidade medio ambiental senón tamén da político-social; os cidadáns non podemos soster 7 estruturas administrativas (concello, mancomunidade, comarca, provincia, autonomía, estado e UE) cun sistema fiscal lóxico salvo que cada unha recadase unha parte en virtude das competencias que teña asignadas e que non tivesen capacidade de endebedamento mais aló desa recadación. Moita saco pois para pouca fariña.
Seica andan as cousas revoltas mais aló do manzanal. A redacción da reforma de estatuto da macrocomunidade castelan-leonesa no pazo do congreso en Madrid inclue unha mención á realidade diversa do dito territorio e, concretamente, á singularidade do Bierzo.
Eu estou conforme con que se trata dun territorio singular mais aló da fermosura da súa paisaxe e do indubidable valor do seu patrimonio histórico i étnico-cultural; o que non me convence é que para determinar xuridicamente dita singularidade se argumente coa "traxectoria institucional" porque as institucions, aínda formando parte da paisaxe humana, son froito das situacions; moitas veces cruentas, da historia que é algo para contar, investigar, lembrar e ter en conta mais non para fornecerse de ferramentas cara a un entendemento que nos permita a tod@s conquerir unha sociedade mellor entre nós (os humanos) e para o medio no que moramos.
Lamento que neste debater, escribir, publicar, completar e por en marcha un xeito de nos gobernar (no que nos deixan) dende preto se deixen de lado a perspectiva da democracia e a realidade social do territorio berciano. SI, xa sei que os partidos que están a dirixir-lo debate son os que obtiveron representación nos derradeiros "cómicos"; mais coido que as ferramentas fundamentais de goberno deben emanar e ser aprobadas de xeito inequívoco pola poboación á que se lle dí ser soberana e que no bierzo esa poboación ten un gran compoñente inmigrante que, si ben non posue dereitos políticos, si debera estar contemplado á hora de redacta-las normas e usos de convivencia no lugar.
Hai claro, quen non quere ver ren disto e se aferra a certos intres da historia para negar unha e outra volta o que ata os ollos dun neno poden observar: Existe unha realidade diferente ó que se observa tanto cara ó Leste como ó Oeste e o Norte... unha realidade con forza e con motivos mais que dabondo para se afirmar na súa diversidade sen que elo signifique isolacionismo; tan só un dicir "somos diferentes, debemos ter xeitos diferentes de afronta-los problemas".
Logo está o tema da lóxica económica e a percura da eficiencia... Esta claro que para aplicar medidas políticas nun ámbito e/ou territorio hai que ter capacidade lexislativa sobor delo e ter os ingresos económicos e mecanismos de control dos mesmos que substancien as decisións en feitos; Mais todo esto debe facerse coa óptica da sustentabilidade. E non falo só da sustentabilidade medio ambiental senón tamén da político-social; os cidadáns non podemos soster 7 estruturas administrativas (concello, mancomunidade, comarca, provincia, autonomía, estado e UE) cun sistema fiscal lóxico salvo que cada unha recadase unha parte en virtude das competencias que teña asignadas e que non tivesen capacidade de endebedamento mais aló desa recadación. Moita saco pois para pouca fariña.
Nen a Lei de Protección de Datos...
OUUUUuuuu...
Preparando a entrada sobre "Apostatía: a diferencia entre a teoría e a práctica" me decatei por unha banda da confusa situación na que se atopan os que tendo sido baptizados, logo 'comulgados', mais tarde 'confirmados', pode que casados e, alguns, anulados e finalmente sacramentados... resulta que non conquiren que se lles cancele a súa inscripción do rexistro do arcebispado pois, en virtude do concordato de 1973, dito rexistro non é tal (mello dito se lle recoñeceu a súa INVIOLABILIDADE) e; seica, non identifica ós inscritos como practicantes da fé católica....
Polo que se ten optado por solicitar que a dita opción da apostatía se faga constar no dito rexistro do mesmo xeito que toda esa sucesión de actos que SI se fan constar e que, digo eu, confirman a profesión dunha fé relixiosa.
Mais nen por isas; os arcebispados néganse a face-las ditas notas marxinais e a certificalas tal e como sentencia a AEPD. Vese que os nosos DEFENSORES DA FÉ queren manter incólume o número de supostos afiliados pode que co obxecto de esgrimilos á hora de conquerir mais prebendas ou fondos dos gobernos.
Bueno, seria outro aspecto a ter en conta pola xente de CONCORDATO.org para que se garanta o dereito cidadan por riba do dereito dunha organización.
Preparando a entrada sobre "Apostatía: a diferencia entre a teoría e a práctica" me decatei por unha banda da confusa situación na que se atopan os que tendo sido baptizados, logo 'comulgados', mais tarde 'confirmados', pode que casados e, alguns, anulados e finalmente sacramentados... resulta que non conquiren que se lles cancele a súa inscripción do rexistro do arcebispado pois, en virtude do concordato de 1973, dito rexistro non é tal (mello dito se lle recoñeceu a súa INVIOLABILIDADE) e; seica, non identifica ós inscritos como practicantes da fé católica....
Polo que se ten optado por solicitar que a dita opción da apostatía se faga constar no dito rexistro do mesmo xeito que toda esa sucesión de actos que SI se fan constar e que, digo eu, confirman a profesión dunha fé relixiosa.
Mais nen por isas; os arcebispados néganse a face-las ditas notas marxinais e a certificalas tal e como sentencia a AEPD. Vese que os nosos DEFENSORES DA FÉ queren manter incólume o número de supostos afiliados pode que co obxecto de esgrimilos á hora de conquerir mais prebendas ou fondos dos gobernos.
Bueno, seria outro aspecto a ter en conta pola xente de CONCORDATO.org para que se garanta o dereito cidadan por riba do dereito dunha organización.
A avalancha antisocial
OUUUUuuuu
Nunha tesitura como a actual na que todo é calibrado polos actores políticos segundo a escala comicial (isa que se mide en votos) resulta moi extrano ouvir certas propostas sen que xurda unha conmoción social de reacción; e mais, só temos que ollar para 'os veciños do norte' para calibrar a que lugar conducen esas propostas...
Que a estratexia do actual goberno é, por unha banda, ser mais españois que "españoleitor" e; por outra, aparentar mais social que o fuchibol non debera extranar. Dada a actual teimosía dalguns dirixentes da oposición co tema do proceso de paz/rendición e o estatuto catalán o primeiro tema constitue unha lembranza da vacina acadada cos tristes feitos da ruptura do tal proceso e a posta en marcha de outros estatutos de similares características noutros ambitos territoriais. O segundo tema constitue un auténtico quebratestas para a equipa economica do goberno actual que non sabe como realiza-las eternamente pendentes reformas pro-mercado libre ó tempo que toma medidas que minimicen o impacto dos problemas da caida da construcción como motor económico e de emprego e, por riba, non poder dicir públicamente "é que xa non vai a haber superavit para financiar isto" (atención buco-dental, novas axudas para o alugueiro de vivenda...). Mais esperpéntica é a actitude da oposición maioritaria que anuncia; iso si polo baixiño, que; de acada-lo goberno, procederá a unha rebaixa do IRPF e a SUPRESIÓN do imposto do patrimonio ...trátase sen dúbida de medidas moi sociais que ampliarán o marxe de manobra para o apoio ós mais necesitados...
No medio de todo esto as forzas mais progresistas seguen derivando impulsadas polo vento das vellas verbas e os conceptos antediluvianos, mantendo un duplo raseiro coas ditaduras do mundo segundo a súa cor e despreciando no seu eido interno as reformas que, din, precisa esta proto-democracia para acada-lo 'sorpaso' cara a unha DEMOCRACIA VERDADEIRA.
Os actuais problemas i evidencias de cara a onde levan os plantexamentos neo-liberais (A Rusia da mafia, A China explotada e que produce barato por producir sen controis, As invasions polo control de recursos económicos...) seguen a presentarse como 'males menores' do mundo globalizado por uns e seguen a ser obxecto de sesudos debates sen un PROGRAMA alternativo que non implique a perda das lexítimas oportunidades individuais polos outros.
En tanto, o mundo segue a xirar.
Nunha tesitura como a actual na que todo é calibrado polos actores políticos segundo a escala comicial (isa que se mide en votos) resulta moi extrano ouvir certas propostas sen que xurda unha conmoción social de reacción; e mais, só temos que ollar para 'os veciños do norte' para calibrar a que lugar conducen esas propostas...
Que a estratexia do actual goberno é, por unha banda, ser mais españois que "españoleitor" e; por outra, aparentar mais social que o fuchibol non debera extranar. Dada a actual teimosía dalguns dirixentes da oposición co tema do proceso de paz/rendición e o estatuto catalán o primeiro tema constitue unha lembranza da vacina acadada cos tristes feitos da ruptura do tal proceso e a posta en marcha de outros estatutos de similares características noutros ambitos territoriais. O segundo tema constitue un auténtico quebratestas para a equipa economica do goberno actual que non sabe como realiza-las eternamente pendentes reformas pro-mercado libre ó tempo que toma medidas que minimicen o impacto dos problemas da caida da construcción como motor económico e de emprego e, por riba, non poder dicir públicamente "é que xa non vai a haber superavit para financiar isto" (atención buco-dental, novas axudas para o alugueiro de vivenda...). Mais esperpéntica é a actitude da oposición maioritaria que anuncia; iso si polo baixiño, que; de acada-lo goberno, procederá a unha rebaixa do IRPF e a SUPRESIÓN do imposto do patrimonio ...trátase sen dúbida de medidas moi sociais que ampliarán o marxe de manobra para o apoio ós mais necesitados...
No medio de todo esto as forzas mais progresistas seguen derivando impulsadas polo vento das vellas verbas e os conceptos antediluvianos, mantendo un duplo raseiro coas ditaduras do mundo segundo a súa cor e despreciando no seu eido interno as reformas que, din, precisa esta proto-democracia para acada-lo 'sorpaso' cara a unha DEMOCRACIA VERDADEIRA.
Os actuais problemas i evidencias de cara a onde levan os plantexamentos neo-liberais (A Rusia da mafia, A China explotada e que produce barato por producir sen controis, As invasions polo control de recursos económicos...) seguen a presentarse como 'males menores' do mundo globalizado por uns e seguen a ser obxecto de sesudos debates sen un PROGRAMA alternativo que non implique a perda das lexítimas oportunidades individuais polos outros.
En tanto, o mundo segue a xirar.
Cortiña de fume
OUUUUuuuu Ando bastante preocupado polas polémicas xurdidas agora ó redor da familia Franco. Primeiro, pregúntome si este tipo de persecución é necesaria cando o mais normal sería unha "posta a cero" con facenda e cos tribunais de xustiza.
Por elo veño de cavilar que mais que falar se trata de NON FALAR e o que se percura é tapar o tema da recente crítica ó cidadan Juan Carlos de Borbón, as súas actitudes públicas e a escasa transparencia coa que se xestionan unha boa morea de cartos públicos, que mais semellan "fondos reservados" que asignacions dos presupostos estatais.
É evidente que: MENTRES CALEN OS MEDIOS SEGUIRAN A FALA-LAS PAREDES...
Ás dictaduras hai que afrontalas cando están no poder e non cando o fascineroso faleceu ou está vello e achacoso; os crimes de 'lesa humanidade' hai que impedilos, non xulgalos a bombo e platillo 40, 50 ou 60 anos dempois de cometidos. Ainda non vin ningunha "misión de paz" da ONU nen dos estados do "eixo do ben" para impedir o que acontece en África, China ou Sudamérica; en Guatemala, por exemplo, permitímos que uns cómicos se autodenominen democráticos tra-lo asasinato de 50 CANDIDATOS que figuran nas listaxes de partidos opositores.
Percura-los cadaveres dos asasinados e restitui-lo seu honor e a súa memoria é xustiza precisa; o revisionismo e o revanchismo é reabrir feridas que mancan a convivencia como bombas e pistolas.
As persecucions non se xustifican con presecucions.
Por elo veño de cavilar que mais que falar se trata de NON FALAR e o que se percura é tapar o tema da recente crítica ó cidadan Juan Carlos de Borbón, as súas actitudes públicas e a escasa transparencia coa que se xestionan unha boa morea de cartos públicos, que mais semellan "fondos reservados" que asignacions dos presupostos estatais.
É evidente que: MENTRES CALEN OS MEDIOS SEGUIRAN A FALA-LAS PAREDES...
Ás dictaduras hai que afrontalas cando están no poder e non cando o fascineroso faleceu ou está vello e achacoso; os crimes de 'lesa humanidade' hai que impedilos, non xulgalos a bombo e platillo 40, 50 ou 60 anos dempois de cometidos. Ainda non vin ningunha "misión de paz" da ONU nen dos estados do "eixo do ben" para impedir o que acontece en África, China ou Sudamérica; en Guatemala, por exemplo, permitímos que uns cómicos se autodenominen democráticos tra-lo asasinato de 50 CANDIDATOS que figuran nas listaxes de partidos opositores.
Percura-los cadaveres dos asasinados e restitui-lo seu honor e a súa memoria é xustiza precisa; o revisionismo e o revanchismo é reabrir feridas que mancan a convivencia como bombas e pistolas.
As persecucions non se xustifican con presecucions.
Facelo ben e facelo mellor
OUUUUuuuu
En Ponferrada o sistema TuBiCi de alugueiro de bicicletas levaba anúnciado xa uns meses mais ata o final de Xullo non se viron as primeiras 'laranxas' polas vias; algo mais custou ve-las estacions (só 4) pois, ó meu entender, nen son dabondo nen están ben distribuidas. O sistema autodefínese como "lúdico" o que xa é pola venda antes da ferida... o que non resta falla de ambición e coherencia nunha vila que se dí concienciada medioambientalmente. As bicicletas en sí teñen a pega de non ofrecer nengún troco de marchas, ter a cesta de transporte na roda traseira (mais doada de roubar sen que te decates), Non teñen luces nen dispositivos reflectantes.
O sistema é barato; só 3 € o abono e ten longa duración de alugueiro (ata 4 horas), mais un horario moi limitado (de 8 a 21 en veran e a 17 en inverno).
As xa mencionadas escasas estacions non se atopan perto das paradas de outros medios de transporte, sobor de todo os interbuans (nesta zona o autobus pois o tren de cercanías semella un burro-taxi) nen de centros de uso público ou con grande cantidade de empregados (xulgados, facenda-correos, hospital, centro de saude).
En resumo, é unha boa iniciativa mais se lle debe pedir un pouco mais de rendemento como alternativa de transporte urban claro que elo esixiría a sinalización de roteiros bici prácticos dentro da cidade e unha grande laboura de conscienciacion ós conductores.
Na nosa recente viaxe só podo atopar un punto "gris" e foi a imposibilidade de alugar unhas bicicletas para andar pola cidade. Dende a nosa chegada chamoume a atención a grande cantidade de xente coa mesma bicicleta; logo, ó ver as 'estacions' comprendín de que se trataba...
Como punto de referéncia e horizonte de mellora gustaríame sinalar a VÉLIB: o sistema da "mairie de París" de movilidade ciclista. Un sistema que ofrece unha auténtica opción para os desprazamentos curtos ata 30' que son gratuitos (logo se cobra progresivamente en tramos de media hora) e que ten un grande número de estacions de tal xeito que cada 300 metros hai unha en todo o centro da cidade (aínda estaban poñendoas cando fomos) e sempre perto dos edificios mais frecuentados e das estacions de transporte público mais senlleiras.
Os milleiros de bicicletas dispoñibles teñen 3 marchas, luces e reflectantes, candado con chave para aparcalas provisionalmente e levan unha cestiña na parte anterior.
Pódese optar polo abono anual ou por bonos de curta duración (1 ou 7 días) contra tarxeta de créto que se poden opter nas mesmas máquinas expendedoras.
Tanto a web como as máquinas dispoñen de interface en frances, ingles e castelan e te podes informar en tempo real de donde se atopan as estacions mais próximas e cantas bicicletas-postos libres ten. Sinalo o dos postos libres porque, a certas horas, tiñan serios problemas nas zonas de xantar para atopar onde deixa-la bici dentro do prazo de media hora o cal fala claramente o éxito da iniciativa. Hai gran abundancia de roteiros ciclables sinalados, hai sinais de tráfico específicas para guiar ós turistas en bicicleta cara ós puntos de interese e os conductores son rigurosamente respectuosos cos ciclistas que, á súa vez, respectan semáforos e pasos de peons e sinalizan a súa proximidade coas campaiñas das bicis.
En Ponferrada o sistema TuBiCi de alugueiro de bicicletas levaba anúnciado xa uns meses mais ata o final de Xullo non se viron as primeiras 'laranxas' polas vias; algo mais custou ve-las estacions (só 4) pois, ó meu entender, nen son dabondo nen están ben distribuidas. O sistema autodefínese como "lúdico" o que xa é pola venda antes da ferida... o que non resta falla de ambición e coherencia nunha vila que se dí concienciada medioambientalmente. As bicicletas en sí teñen a pega de non ofrecer nengún troco de marchas, ter a cesta de transporte na roda traseira (mais doada de roubar sen que te decates), Non teñen luces nen dispositivos reflectantes.
O sistema é barato; só 3 € o abono e ten longa duración de alugueiro (ata 4 horas), mais un horario moi limitado (de 8 a 21 en veran e a 17 en inverno).
As xa mencionadas escasas estacions non se atopan perto das paradas de outros medios de transporte, sobor de todo os interbuans (nesta zona o autobus pois o tren de cercanías semella un burro-taxi) nen de centros de uso público ou con grande cantidade de empregados (xulgados, facenda-correos, hospital, centro de saude).
En resumo, é unha boa iniciativa mais se lle debe pedir un pouco mais de rendemento como alternativa de transporte urban claro que elo esixiría a sinalización de roteiros bici prácticos dentro da cidade e unha grande laboura de conscienciacion ós conductores.
Na nosa recente viaxe só podo atopar un punto "gris" e foi a imposibilidade de alugar unhas bicicletas para andar pola cidade. Dende a nosa chegada chamoume a atención a grande cantidade de xente coa mesma bicicleta; logo, ó ver as 'estacions' comprendín de que se trataba...
Como punto de referéncia e horizonte de mellora gustaríame sinalar a VÉLIB: o sistema da "mairie de París" de movilidade ciclista. Un sistema que ofrece unha auténtica opción para os desprazamentos curtos ata 30' que son gratuitos (logo se cobra progresivamente en tramos de media hora) e que ten un grande número de estacions de tal xeito que cada 300 metros hai unha en todo o centro da cidade (aínda estaban poñendoas cando fomos) e sempre perto dos edificios mais frecuentados e das estacions de transporte público mais senlleiras.
Os milleiros de bicicletas dispoñibles teñen 3 marchas, luces e reflectantes, candado con chave para aparcalas provisionalmente e levan unha cestiña na parte anterior.
Pódese optar polo abono anual ou por bonos de curta duración (1 ou 7 días) contra tarxeta de créto que se poden opter nas mesmas máquinas expendedoras.
Tanto a web como as máquinas dispoñen de interface en frances, ingles e castelan e te podes informar en tempo real de donde se atopan as estacions mais próximas e cantas bicicletas-postos libres ten. Sinalo o dos postos libres porque, a certas horas, tiñan serios problemas nas zonas de xantar para atopar onde deixa-la bici dentro do prazo de media hora o cal fala claramente o éxito da iniciativa. Hai gran abundancia de roteiros ciclables sinalados, hai sinais de tráfico específicas para guiar ós turistas en bicicleta cara ós puntos de interese e os conductores son rigurosamente respectuosos cos ciclistas que, á súa vez, respectan semáforos e pasos de peons e sinalizan a súa proximidade coas campaiñas das bicis.
Pepiño, pecha spanha
OUUUUuuuu
Hai xente tan ben disposta que poña o que se poña a facer sempre o fai mellor que os que se adican a elo porfesionalmente.
O caso é que o P$o€ posto a seren spanholista por aquelo de non perde-las eleccions xerais non só ten demostrado que xa "non se rinde" nen 'pacta co demo' para chegar ó poder senón que é moi capaz de lanzar o lendario berrido do apostolo e, envolvéndose no pendón de Clavijo, facer da "una-grande-libre" un lema modernizado.
Ben visto, si algunha iniciativa resulta algo chocante como a de incluir nos estatutos de RTVE a misión de contribuir á fixar a 'idea de Spain'; logo non ó é tanto pois, a estas alturas, todos sabemos e recoñecemos que a formación da poboación se fai ó traveso dos medios incomunicativos e, polo tanto, deixemonos de lerias de si ensino público i educación para a cidadanía i ensinemos o importánte ó traveso do medio mais efectivo para chegar á poboación. Diante da TV todos estan quietos e atentos; logo é alí onde se pode impactar mais.
Outra das medidas desta campaña, ainda que acompañada da clásica polémica dos malos perdedores, é a substitución e introducción masiva do logo e a marca "gobierno de españa". Isto case resulta coherente pois tódalas empresas se fan identificar pola súa marca... non debía ser menos o poder politico tornado en máquina electoral.
Ó cabo; a pepinho white pode que lle saia ben a xogada voltando a trocar de pelexo neste intre e convocando, seguramente, antes do 11-M. Logo das eleccions, cando a realidade social do estado impoña a súa terquedade e se vexa que para uns e para outros é preciso connivir e pactar centrípetos, centrifugos, liberais e sociais... ¿poderan chegar realmente a se preocupar de posibilitar un futuro mellor para a maioría?.
Co euribor xa no 4,71 moitas familias escomenzan a retraerse no consumo, os investidores xa sairon do mercado inmobiliario hai tempo e, por riba, a crise de liquidez refractaria ó desplome hipotecario nos EEUU ten 'asustados' ós mercados financieiros non tanto pola afectación directa dos fondos retidos/perdidos senon polo significado de semellante sino no noso entorno. Hai 526747 millons de €uros concedidos en hipotecas; lastre dabondo para calquer economía con que un 5% non poida pagar e/ou se declare en quebra ¿que lle vai a ocurrir á banca?. Os recomendadores financieiros aconsellan meterse a 'letras del tesoro' iso só pode querer dicir que os tipos van seguir subindo e que a única seguridade está no estado.
Hai xente tan ben disposta que poña o que se poña a facer sempre o fai mellor que os que se adican a elo porfesionalmente.
O caso é que o P$o€ posto a seren spanholista por aquelo de non perde-las eleccions xerais non só ten demostrado que xa "non se rinde" nen 'pacta co demo' para chegar ó poder senón que é moi capaz de lanzar o lendario berrido do apostolo e, envolvéndose no pendón de Clavijo, facer da "una-grande-libre" un lema modernizado.
Ben visto, si algunha iniciativa resulta algo chocante como a de incluir nos estatutos de RTVE a misión de contribuir á fixar a 'idea de Spain'; logo non ó é tanto pois, a estas alturas, todos sabemos e recoñecemos que a formación da poboación se fai ó traveso dos medios incomunicativos e, polo tanto, deixemonos de lerias de si ensino público i educación para a cidadanía i ensinemos o importánte ó traveso do medio mais efectivo para chegar á poboación. Diante da TV todos estan quietos e atentos; logo é alí onde se pode impactar mais.
Outra das medidas desta campaña, ainda que acompañada da clásica polémica dos malos perdedores, é a substitución e introducción masiva do logo e a marca "gobierno de españa". Isto case resulta coherente pois tódalas empresas se fan identificar pola súa marca... non debía ser menos o poder politico tornado en máquina electoral.
Ó cabo; a pepinho white pode que lle saia ben a xogada voltando a trocar de pelexo neste intre e convocando, seguramente, antes do 11-M. Logo das eleccions, cando a realidade social do estado impoña a súa terquedade e se vexa que para uns e para outros é preciso connivir e pactar centrípetos, centrifugos, liberais e sociais... ¿poderan chegar realmente a se preocupar de posibilitar un futuro mellor para a maioría?.
Co euribor xa no 4,71 moitas familias escomenzan a retraerse no consumo, os investidores xa sairon do mercado inmobiliario hai tempo e, por riba, a crise de liquidez refractaria ó desplome hipotecario nos EEUU ten 'asustados' ós mercados financieiros non tanto pola afectación directa dos fondos retidos/perdidos senon polo significado de semellante sino no noso entorno. Hai 526747 millons de €uros concedidos en hipotecas; lastre dabondo para calquer economía con que un 5% non poida pagar e/ou se declare en quebra ¿que lle vai a ocurrir á banca?. Os recomendadores financieiros aconsellan meterse a 'letras del tesoro' iso só pode querer dicir que os tipos van seguir subindo e que a única seguridade está no estado.
A remollo
OUUUUuuuu
Dixo ZP:"Peón Navarro a UPN".
Sacrificando así, mesmo contra a vontade manifesta dos militantes navarros, a opción de posibilitar un troco no vello reino. A conclusión, para min é clara. As enquisas mostranlle a pepiño blanco & co. que a mensaxe do medo de Aznar e 'serompespaña' pode facer perigar o resultado electoral da vindeira primaveira e face-lo xesto de permitires un goberno mais 'centrifugo' en Navarra sería empregado polo "zoombiejoy" nesa dirección ainda tra-la demostración de que non se cedeu en nada fundamental nas negociacions con ETA.
Zapiavelo; ven por onde foi coa diferencia de que agora que tocaba apoiar ó goberno alternativo de outros non foi quen de facelo. Lección: En Galicia o PSdG non houbese apoiado un 'goberno bipartito' si eles non acadan o goberno.
¿Que facer?: Provocar unha crise de goberno, sair del e, coas mesmas verbas que lle dixeron a UPN en Navarra deixar gobernar ó PSdG en minoría. Desligarse de falcatruadas e corruptelas como a dos sobresoldos de por vida, demostrar que non se está no poder polo poder en sí e rematar coa pantomima de ter que aceptar tantas actuacions irregulares por 'lealdade'.
Aínda se está a tempo.
Dixo ZP:"Peón Navarro a UPN".
Sacrificando así, mesmo contra a vontade manifesta dos militantes navarros, a opción de posibilitar un troco no vello reino. A conclusión, para min é clara. As enquisas mostranlle a pepiño blanco & co. que a mensaxe do medo de Aznar e 'serompespaña' pode facer perigar o resultado electoral da vindeira primaveira e face-lo xesto de permitires un goberno mais 'centrifugo' en Navarra sería empregado polo "zoombiejoy" nesa dirección ainda tra-la demostración de que non se cedeu en nada fundamental nas negociacions con ETA.
Zapiavelo; ven por onde foi coa diferencia de que agora que tocaba apoiar ó goberno alternativo de outros non foi quen de facelo. Lección: En Galicia o PSdG non houbese apoiado un 'goberno bipartito' si eles non acadan o goberno.
¿Que facer?: Provocar unha crise de goberno, sair del e, coas mesmas verbas que lle dixeron a UPN en Navarra deixar gobernar ó PSdG en minoría. Desligarse de falcatruadas e corruptelas como a dos sobresoldos de por vida, demostrar que non se está no poder polo poder en sí e rematar coa pantomima de ter que aceptar tantas actuacions irregulares por 'lealdade'.
Aínda se está a tempo.
Haberá que irse afacendo...
OUUUUuuuu
Remata o "mes de dialectica interna" á que me submetín para ver que carallo estou a facer neste blogue i en que debo centrar o pouco tempo que lle quero adicar si é que quero poder facer outras cousas noutros eidos dos mundos nos que moramos (real e virtual).
A expresión libre do pensamento, ainda o que sexa o contrario ó propio sistema político, é unha das características fundamentais da DEMOCRACIA. Onde remata esa expresión e escomenza a apoloxía, a terxiversación manipulativa ou a inxuria xa ten a súa miga mais coido que coincidiremos en que as prohibicions e censuras no estado actual da difusión da información son medidas inútiles e contradictorias.
Eu neste blogue podo dicir que a monarquía e, sobor de todo, o resto dos membros do 'clan borbón' que non teñen un papel político sinalado na constitución (esa que disque o rixe todo agás o que non rixe); podo dicir que non exercen "laboura nengunha" e, supoño, non será delicto. Escribir a verba VAGO referido a un deses individuos seica sí ainda que hai quen se farta de dicir esa e outras lindezas de cantos traballamos para as administracions do estado malia que o fagamos en virtude de procesos selectivos non biolóxicos.
Mentras unha publicación humoristica que languidecía na súa tirada e que traballaba arreo para facerse un espazo no novo mundo dixital recibiu o espaldarazo da actuación lacaya dos que logo non son quen de actuaren de oficio contra criminais de "luva branca" que matan mais xente cunha decición maniquea que un tirador enaxenado; outros que alimentan a lenda romántica da confrontación elegante entre o poder parlamentar, de forza democrático aínda que maniatado polo financiamento, e o poder monarquico non reciben mais ca un indicativo silencio de que son as súas as verbas que realmente mancillan i evidencian o contubernio entre o que culmina a pirámide mediatica do poder e os verdadeiros poderosos.
Porque unha cousa é non premitir a obtención de prebendas politicas e ingresos económicos dos grupos ou invidiviuos que manifesten ou apoien as agresión os dereitos humanos escomenzando polo de vivir; e outra é non premitir expresarse a persoas ou grupos que consideran que o sistema político ten fallas ou inxustizas. A propósito desto, haberá que incluir nas prohibicions da lei de partidos ós que declaran partidarios da pena de morte (agresión a vida 'legalizada') incluidos os actuais partidos que non a retiran XA do código militar.
Haberá pois que afacerse a este tipo de nova censura "democrática" que consiste na auto-regulación polo medo ou a conveniencia como ben se leva demostrado nos derradeiros 30 anos en toda clase de medios de comunicación do estado que miden moito calquer cousa que sobre o devandito clan se fai pública. Non vaia ser que no seguinte reparto de fondos públicos non toque nada que ter beneficios da publicidade non é doado.
Por elo moita xente ainda non ten caido na conta de que o xefe do estado 'desaparece' incluso nos intres de máxima importáncia familiar sen que poda ser localizado para llo comunicar, as lóxicas preguntas son evitadas polos reporteiros asignados ó 'seguemento' informativo deste individuo senon queren quedar fora da comitiva das seguintes viaxes oficiais e xa está. O parlamento tampouco lle pregunta á Casa R. pola actividade privada do señor este e segue a pagarlle como "horas extras" cada discurso que vai dar por alí.
Vale, xa me estou a deslizar pola liña da indignación; Cada sociedade ten os gobernantes que merece.
Remata o "mes de dialectica interna" á que me submetín para ver que carallo estou a facer neste blogue i en que debo centrar o pouco tempo que lle quero adicar si é que quero poder facer outras cousas noutros eidos dos mundos nos que moramos (real e virtual).
A expresión libre do pensamento, ainda o que sexa o contrario ó propio sistema político, é unha das características fundamentais da DEMOCRACIA. Onde remata esa expresión e escomenza a apoloxía, a terxiversación manipulativa ou a inxuria xa ten a súa miga mais coido que coincidiremos en que as prohibicions e censuras no estado actual da difusión da información son medidas inútiles e contradictorias.
Eu neste blogue podo dicir que a monarquía e, sobor de todo, o resto dos membros do 'clan borbón' que non teñen un papel político sinalado na constitución (esa que disque o rixe todo agás o que non rixe); podo dicir que non exercen "laboura nengunha" e, supoño, non será delicto. Escribir a verba VAGO referido a un deses individuos seica sí ainda que hai quen se farta de dicir esa e outras lindezas de cantos traballamos para as administracions do estado malia que o fagamos en virtude de procesos selectivos non biolóxicos.
Mentras unha publicación humoristica que languidecía na súa tirada e que traballaba arreo para facerse un espazo no novo mundo dixital recibiu o espaldarazo da actuación lacaya dos que logo non son quen de actuaren de oficio contra criminais de "luva branca" que matan mais xente cunha decición maniquea que un tirador enaxenado; outros que alimentan a lenda romántica da confrontación elegante entre o poder parlamentar, de forza democrático aínda que maniatado polo financiamento, e o poder monarquico non reciben mais ca un indicativo silencio de que son as súas as verbas que realmente mancillan i evidencian o contubernio entre o que culmina a pirámide mediatica do poder e os verdadeiros poderosos.
Porque unha cousa é non premitir a obtención de prebendas politicas e ingresos económicos dos grupos ou invidiviuos que manifesten ou apoien as agresión os dereitos humanos escomenzando polo de vivir; e outra é non premitir expresarse a persoas ou grupos que consideran que o sistema político ten fallas ou inxustizas. A propósito desto, haberá que incluir nas prohibicions da lei de partidos ós que declaran partidarios da pena de morte (agresión a vida 'legalizada') incluidos os actuais partidos que non a retiran XA do código militar.
Haberá pois que afacerse a este tipo de nova censura "democrática" que consiste na auto-regulación polo medo ou a conveniencia como ben se leva demostrado nos derradeiros 30 anos en toda clase de medios de comunicación do estado que miden moito calquer cousa que sobre o devandito clan se fai pública. Non vaia ser que no seguinte reparto de fondos públicos non toque nada que ter beneficios da publicidade non é doado.
Por elo moita xente ainda non ten caido na conta de que o xefe do estado 'desaparece' incluso nos intres de máxima importáncia familiar sen que poda ser localizado para llo comunicar, as lóxicas preguntas son evitadas polos reporteiros asignados ó 'seguemento' informativo deste individuo senon queren quedar fora da comitiva das seguintes viaxes oficiais e xa está. O parlamento tampouco lle pregunta á Casa R. pola actividade privada do señor este e segue a pagarlle como "horas extras" cada discurso que vai dar por alí.
Vale, xa me estou a deslizar pola liña da indignación; Cada sociedade ten os gobernantes que merece.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)