Pensamentos de meu e comentarios sobor da actualidade en xeral.
En directo
OUUUUuuuu Ben, Estou en directo a traveso de Y! Live. Trátase dunha pequena coña persoal... Mais aló da Kanlepalleiro temos Palleirolive.
Bracean meu, logo afogan
OUUUUuuuu...Este post faise denantes do inicio oficial da campaña electoral, como comentario sobre as continuas pistas e contrapistas que os partidos van sembrando antes dese inicio para ires albiscando a opinión da audiencia (da súa claro) nunha especie de oferta continua, de rebaixas moi propias da época.
Fan tantas e tan dispares, case disparatadas ofertas nun ronsel case sen orientación coa única teima de manterse nos titulares dos medios -comunicativos subministrando opio á xente que gosta de creer en partes do prisma da realidade e non no corpo complexo e poliédrico cheo de aristas e caras que é a vida.
A min gústame facerme imaxes do que vou albiscando, e unha das que mais me chaman cando vexo estes anuncios e contra anuncios dos líderes antidemocráticamente elexidos de forzas que optan a gañar a travesía das eleccións é a do nadador que bracea perdida xa a orientación, faltas as forzas, sen convicción nas intencións e con escaso apoio que se sinte afogar.
Fallan cando non son capaces de ir mais aló do emprego ou rexeitamento da violencia como metodo político, fallan en non recoñece-las eivas dun sistema que SABE que non se pode chamar democrático porque non se trata só de votar cada certo tempo; o peor deste sistema é, xustamente, o que NON podemos votar... Iso fai que callen na xente as mensaxes demagóxicas que agora, neste entorno de aumento do paro e presencia maior de inmigrantes, vai facer doada mensaxe xenofóbica que non ven sendo senon outra versión de "pecha-los ollos e botarlle a culpa ós demais".
Das mensaxes mais contradictorias as dos que din que queren integrar ós inmigrantes facendolles comprometerse cos valores e costumes de aquí sen dicir si eses valores incluen o catolicismo (ou cando menos o cristianismo) e, non sendo así, sen explicar porqué se opoñen a o ensino deses valores FORA do marco dunha educación relixiosa. Teño a sensación de que se trata dunha "integración ás ostias"... E si alguén sinte que o sinalo que lle pregunte ós bispos e se aplique o conto.
Vin hai uns días un debuxo que se mofaba das primarias nos EEUU con duas imaxes; por unha banda "Mc Caín" como garante dunha unidade monolítica no bando Republicano e pola banda "Abel" como imaxe dunha suposta loita fraticida no bando Demócrata. Eu pregunto ¿porqué non é obrigatorio un sistema de primarias nos partidos "democráticos"?; non se pode pretender conducir unha democracia sen tela no seo interno.
¿Hai un programa de reformas democráticas? non, o avance da democracia é o grande ausente da campaña e a aprobación do tratado de Lisboa é a mostra da absoluta falla de respeto pola opinión da cidadanía que teñen os proto-democrátas que están na cimeira do poder político manexados por...
Fan tantas e tan dispares, case disparatadas ofertas nun ronsel case sen orientación coa única teima de manterse nos titulares dos medios -comunicativos subministrando opio á xente que gosta de creer en partes do prisma da realidade e non no corpo complexo e poliédrico cheo de aristas e caras que é a vida.
A min gústame facerme imaxes do que vou albiscando, e unha das que mais me chaman cando vexo estes anuncios e contra anuncios dos líderes antidemocráticamente elexidos de forzas que optan a gañar a travesía das eleccións é a do nadador que bracea perdida xa a orientación, faltas as forzas, sen convicción nas intencións e con escaso apoio que se sinte afogar.
Fallan cando non son capaces de ir mais aló do emprego ou rexeitamento da violencia como metodo político, fallan en non recoñece-las eivas dun sistema que SABE que non se pode chamar democrático porque non se trata só de votar cada certo tempo; o peor deste sistema é, xustamente, o que NON podemos votar... Iso fai que callen na xente as mensaxes demagóxicas que agora, neste entorno de aumento do paro e presencia maior de inmigrantes, vai facer doada mensaxe xenofóbica que non ven sendo senon outra versión de "pecha-los ollos e botarlle a culpa ós demais".
Das mensaxes mais contradictorias as dos que din que queren integrar ós inmigrantes facendolles comprometerse cos valores e costumes de aquí sen dicir si eses valores incluen o catolicismo (ou cando menos o cristianismo) e, non sendo así, sen explicar porqué se opoñen a o ensino deses valores FORA do marco dunha educación relixiosa. Teño a sensación de que se trata dunha "integración ás ostias"... E si alguén sinte que o sinalo que lle pregunte ós bispos e se aplique o conto.
Vin hai uns días un debuxo que se mofaba das primarias nos EEUU con duas imaxes; por unha banda "Mc Caín" como garante dunha unidade monolítica no bando Republicano e pola banda "Abel" como imaxe dunha suposta loita fraticida no bando Demócrata. Eu pregunto ¿porqué non é obrigatorio un sistema de primarias nos partidos "democráticos"?; non se pode pretender conducir unha democracia sen tela no seo interno.
¿Hai un programa de reformas democráticas? non, o avance da democracia é o grande ausente da campaña e a aprobación do tratado de Lisboa é a mostra da absoluta falla de respeto pola opinión da cidadanía que teñen os proto-democrátas que están na cimeira do poder político manexados por...
Un resumo do entroidado
OUUUUuuuu... Por moi atarefado que este e moito que mellorar que queira a cuestión é que non debo deixar pasar mais tempo denantes de deixar constáncia do entroido 2008. O primeiro sen a presencia de Elena, a raiña do entroido verinés, tiña que ter algo especial e así foi: Suspendeuse o desfile do Domingo en "case" todas partes...
Mais escomencemos por onde hai que ir. O Venres nos presentamos en Laza para o folión... Unha cea moi animada e con moi bó ambiente e o engadido do Xastré.
Saimos cos fachos na man tódolos que iamos; cunha noite estrelecida e non moi fria, as luces e as sombras a loitar...
Logo chegou a hora dos "petamoito" que estiveron petando no reaberto bar da picota ata que tiveron mancaduras nas mans.
O Sábado foi a noite da "carnavalada" isto é o disfraz ó estilo mais común do que se fai por ahí.... O que non quita de pasarmolo moi ben tanto na verbena como na cea e logo pola noite.
Claro que a "alguén" lle tiña que tocar ir mais cedo para a casa cos nenos...
O Domíngo foi un dia para esquencer; tanto que caseque non tomei fotos... Pola noite a cousa mellorou e ainda puiden botar unhas bailas no 'bigotes', no Picota e no 'Comisión' ainda que o mellor o pasei na verbena.
O Luns erguinme cedo pois tiña unha cita importánte.
Os meus heredeiros quixeron acudir á Farrapada de Laza e abofé que o pasaron de medo
Quen millor o "chispas" que non parou de dar tralla todo o tempo malia a cantidade de farrapazos que levou nos fuciños...
Logo pola tarde puxemos en marcha a "multinacional entroideira" na que Nieves mantivo a presencia en Laza na baixada da morena e as formigas (mágoa que non conqueriron subila no burro); o pelotón de cativos preferiu a farelada en Verín e a un servidor correspondeulle o turno en Oimbra...
Mais só ata a adega nº 44 que logo houbo moito que danzar para que a cousa voltase ó seu cauce i eu puidese desprazarme a Laza a pasa-lo resto da noite danzando, cantando e rematando coa colleita de LK.
O martes por fín houbo desfile en Verín e saiu o noso cigarrón.
A verdade é que malía a falla do domingo coido que cada ano hai mais Cigarrons e Peliqueiros; máscaras que, mais aló da estética teñen o caracter e a forza do seu ser
Mais escomencemos por onde hai que ir. O Venres nos presentamos en Laza para o folión... Unha cea moi animada e con moi bó ambiente e o engadido do Xastré.
Saimos cos fachos na man tódolos que iamos; cunha noite estrelecida e non moi fria, as luces e as sombras a loitar...
Logo chegou a hora dos "petamoito" que estiveron petando no reaberto bar da picota ata que tiveron mancaduras nas mans.
O Sábado foi a noite da "carnavalada" isto é o disfraz ó estilo mais común do que se fai por ahí.... O que non quita de pasarmolo moi ben tanto na verbena como na cea e logo pola noite.
Claro que a "alguén" lle tiña que tocar ir mais cedo para a casa cos nenos...
O Domíngo foi un dia para esquencer; tanto que caseque non tomei fotos... Pola noite a cousa mellorou e ainda puiden botar unhas bailas no 'bigotes', no Picota e no 'Comisión' ainda que o mellor o pasei na verbena.
O Luns erguinme cedo pois tiña unha cita importánte.
Os meus heredeiros quixeron acudir á Farrapada de Laza e abofé que o pasaron de medo
Quen millor o "chispas" que non parou de dar tralla todo o tempo malia a cantidade de farrapazos que levou nos fuciños...
Logo pola tarde puxemos en marcha a "multinacional entroideira" na que Nieves mantivo a presencia en Laza na baixada da morena e as formigas (mágoa que non conqueriron subila no burro); o pelotón de cativos preferiu a farelada en Verín e a un servidor correspondeulle o turno en Oimbra...
Mais só ata a adega nº 44 que logo houbo moito que danzar para que a cousa voltase ó seu cauce i eu puidese desprazarme a Laza a pasa-lo resto da noite danzando, cantando e rematando coa colleita de LK.
O martes por fín houbo desfile en Verín e saiu o noso cigarrón.
A verdade é que malía a falla do domingo coido que cada ano hai mais Cigarrons e Peliqueiros; máscaras que, mais aló da estética teñen o caracter e a forza do seu ser
Cousa boa o de Lisboa?
OUUUUuuuu.
Boa ou non vánola facer tragar e, o peor de todo, a mesma xente 'demócrata' que SI fixo un referendum para o TCUE agora non o vai facer. Vese que é unha estratexia para que Francia e Holanda (sobor de todo) non se arrisquen a outro NON.
Sabedes que levo tempo dándolle voltas ó tema; envieille un escrito ó que, tras bastante tempo, me deron acuse de recibo e agora enviei a miña pregunta sobre o mesmo tema a "Zapiavelo".
Quero deixar constáncia de que, polo de agora, só estou en contra do xeito; non entro a valora-lo tratado ainda que existe xa información ó respecto e hai cousas realmente curiosas como a escepción para o R.U., o enmarcamento dos servizos públicos no mercado da competéncia, e alguns dos trocos nos procedementos decisorios... mais o que mais me alarma é a cesión de mais competencias e poder a órganos que non están ó alcance da cidadanía (Comisión e BCE) mais SI dos Lobbystas.
Boa ou non vánola facer tragar e, o peor de todo, a mesma xente 'demócrata' que SI fixo un referendum para o TCUE agora non o vai facer. Vese que é unha estratexia para que Francia e Holanda (sobor de todo) non se arrisquen a outro NON.
Sabedes que levo tempo dándolle voltas ó tema; envieille un escrito ó que, tras bastante tempo, me deron acuse de recibo e agora enviei a miña pregunta sobre o mesmo tema a "Zapiavelo".
Quero deixar constáncia de que, polo de agora, só estou en contra do xeito; non entro a valora-lo tratado ainda que existe xa información ó respecto e hai cousas realmente curiosas como a escepción para o R.U., o enmarcamento dos servizos públicos no mercado da competéncia, e alguns dos trocos nos procedementos decisorios... mais o que mais me alarma é a cesión de mais competencias e poder a órganos que non están ó alcance da cidadanía (Comisión e BCE) mais SI dos Lobbystas.
U-lo o beneficio do sector primario?
OUUUUuuuu O domingo mercamos "El Pais" (ed. Galicia) en Viana do Castelo porque o podiamos ler de vagar mentras tomabamos un café na praça do chafariz... as novas da economía daríanme arrepios si esto no fose algo que se vira de lonxe e contra o que ningúen mais alzou a voz e, peor, contra o que ningúen que puido fixo ren porque as crises VAN NA ESCENCIA do actual sistema económico no que o xogo dos cartos non é realmente Inventar, Innovar, seren Creativo e traballar senon andar 'listo' e "sair a tempo" da trampa que eles mesmos tenderon. Por iso as contínuas mensaxes de tranquilidade sobre o sector da construcción mentras eles (as financierias, os bancos, as promotoras) diversificaban en metais preciosos, enerxías renovables e outros negocios con inmoroficios (beneficios inmorais).
Lendo lendo chegase a vaticinios sobre que na alimentación "rematou o barato" e que os altos prezos "están aquí para se quedaren" en esencia debido ó que hai tempo temos vaticinado sobre a incorporación de 2000 millons de persoas á economía de mercado e benestar con aspiracions e fondos para mercaren o mesmo ca os demais ó que se engade o crecemento do parche dos biocombustibles. Todo isto estaría ben si, na realidade, eses prezos altos se visen reflectidos por incrementos no precio que cobran os productores e que compensen a súa renda das subas que, á sua vez, sofren nos seus custes.
Mais non é así; como no caso dos metais nobres o prezo das materias primas agrícolas está a ser empregado como valor refuxio polos que fuxen e fuxirán da bolsa e do desastre do ladrillo e a consecuente crise nas entidades financieiras (via subprime ou morosidade ou o que seña) e, polo tanto, o seu incremento se queda na "zona oscura" da intermediación.
Así pois ainda que hai anuncios de incremento da renda media dos agricultores o certo é que estas só chegan ás grandes empresas i expolotación na mentres que o productor pequeno (que segue a ser a base no noso país) continúa a mal viver e a precisar de fortes endebedamentos para a modernización da súa actividade. As axudas ás novas formas de comercialización que eliminen barreiras entre o productor e o consumidor semellan unha boa iniciativa a seguir fomentando mais tamén a seguir estudando.
Porque os intermediarios teñen outro papel que o de acadar beneficio enganando a uns e a outros ... acumular cantidade do producto ten unha función própia na cadea de distribución sin ter porque afectar ou empregarse para afectar á "formación de prezos". Ahi é donde fallan iniciativas... Porque as iniciativas de distribución directa non acadan "masa crítica" para facerense rendibles no eido dos custes de almacenaxe e transporte e carecen de "carteira de clientes" con volume para manter un fluxo de pedidos constante que minimice riscos sobor de todo de stocks de perecederos. Haberá que fixerse nas solucions que empregan as redes de comercio xusto e voltar á idea de que as cooperativas poden servir tamén para vender e non só para mercar...
Lendo lendo chegase a vaticinios sobre que na alimentación "rematou o barato" e que os altos prezos "están aquí para se quedaren" en esencia debido ó que hai tempo temos vaticinado sobre a incorporación de 2000 millons de persoas á economía de mercado e benestar con aspiracions e fondos para mercaren o mesmo ca os demais ó que se engade o crecemento do parche dos biocombustibles. Todo isto estaría ben si, na realidade, eses prezos altos se visen reflectidos por incrementos no precio que cobran os productores e que compensen a súa renda das subas que, á sua vez, sofren nos seus custes.
Mais non é así; como no caso dos metais nobres o prezo das materias primas agrícolas está a ser empregado como valor refuxio polos que fuxen e fuxirán da bolsa e do desastre do ladrillo e a consecuente crise nas entidades financieiras (via subprime ou morosidade ou o que seña) e, polo tanto, o seu incremento se queda na "zona oscura" da intermediación.
Así pois ainda que hai anuncios de incremento da renda media dos agricultores o certo é que estas só chegan ás grandes empresas i expolotación na mentres que o productor pequeno (que segue a ser a base no noso país) continúa a mal viver e a precisar de fortes endebedamentos para a modernización da súa actividade. As axudas ás novas formas de comercialización que eliminen barreiras entre o productor e o consumidor semellan unha boa iniciativa a seguir fomentando mais tamén a seguir estudando.
Porque os intermediarios teñen outro papel que o de acadar beneficio enganando a uns e a outros ... acumular cantidade do producto ten unha función própia na cadea de distribución sin ter porque afectar ou empregarse para afectar á "formación de prezos". Ahi é donde fallan iniciativas... Porque as iniciativas de distribución directa non acadan "masa crítica" para facerense rendibles no eido dos custes de almacenaxe e transporte e carecen de "carteira de clientes" con volume para manter un fluxo de pedidos constante que minimice riscos sobor de todo de stocks de perecederos. Haberá que fixerse nas solucions que empregan as redes de comercio xusto e voltar á idea de que as cooperativas poden servir tamén para vender e non só para mercar...
A perdedora é: A olimpiada.
OUUUUuuuu...Dende hai un tempiño adícome mais ó plano profesional nesto do blogueo e claro, o tempo non se expandiu tanto na escala local como para que poda escribir neste blogue e no outro co mesmo frenesí.
Así que vou Chuzando novas e facendo comentarios alí e vou deixando para eiquí cousas mais persoais, reflexions para as que outros teñen fiestras mais visibles e paridiñas varias que poden ler os amigos.
Desta volta veño a laiarme da perda de outra oportunidade para que os xogos olímpicos se celebren na península ibérica pois está claro que si os máximos representantes de dúas das tres institucions que deberan preocuparse de formular unha candidatura consistente teñen os seus cargos non a disposición da poboación que os elexiu senon á dun señor ou dun grupo de intereses pois non vai a avanzar. E iso que TODOS teñen os futuros arranxados (via pensión vitalicia e choio inmoral, digo incompatible).
¿Que necesidade hai de organizaren uns xogos deportivos comercializados? Eu , gosto do deporte que fago e non do que vexo e moito menos pola TV, coido que a celebración dunha olimpiada marca á xeración mais nova que 'convive' con ela pois cando o xogo do merkandeising e o cambalache remata o que queda é o futuro, o futuro desa mocidade que os vive con ilusión, con entusiasmo; que ten a oportunidade de contactaren con xente de todo o mundo nun mes máxico ó redor dunha actividade certamente lúdica.
Aínda mais razón se pode ter si realmente se demostra que os xogos deixan beneficio económico e un pulo de obras públicas e/ou privadas que agora, coa crise inmobiliaria xa iniciada, veñen ben para os traballadores do sector da cosntrucción (que as EMPRESAS hai tempo que 'diversificaron').
Cal é o futuro da candidatura? si os rivais "internos" de Gallardon chegan ó ministerio (vicepresidencia) de economía coido que malo; si os que quedan son os rivais "externos" moito terá que (con)ceder no eido da planificación para que se conquiran os compromisos de investimento precisos e calquer colaboura co bando contrario será collido por "Espe" como unha escusa para non colaborar dende a CAM... en definitiva: a perdedora é a olimpiada.
Así que vou Chuzando novas e facendo comentarios alí e vou deixando para eiquí cousas mais persoais, reflexions para as que outros teñen fiestras mais visibles e paridiñas varias que poden ler os amigos.
Desta volta veño a laiarme da perda de outra oportunidade para que os xogos olímpicos se celebren na península ibérica pois está claro que si os máximos representantes de dúas das tres institucions que deberan preocuparse de formular unha candidatura consistente teñen os seus cargos non a disposición da poboación que os elexiu senon á dun señor ou dun grupo de intereses pois non vai a avanzar. E iso que TODOS teñen os futuros arranxados (via pensión vitalicia e choio inmoral, digo incompatible).
¿Que necesidade hai de organizaren uns xogos deportivos comercializados? Eu , gosto do deporte que fago e non do que vexo e moito menos pola TV, coido que a celebración dunha olimpiada marca á xeración mais nova que 'convive' con ela pois cando o xogo do merkandeising e o cambalache remata o que queda é o futuro, o futuro desa mocidade que os vive con ilusión, con entusiasmo; que ten a oportunidade de contactaren con xente de todo o mundo nun mes máxico ó redor dunha actividade certamente lúdica.
Aínda mais razón se pode ter si realmente se demostra que os xogos deixan beneficio económico e un pulo de obras públicas e/ou privadas que agora, coa crise inmobiliaria xa iniciada, veñen ben para os traballadores do sector da cosntrucción (que as EMPRESAS hai tempo que 'diversificaron').
Cal é o futuro da candidatura? si os rivais "internos" de Gallardon chegan ó ministerio (vicepresidencia) de economía coido que malo; si os que quedan son os rivais "externos" moito terá que (con)ceder no eido da planificación para que se conquiran os compromisos de investimento precisos e calquer colaboura co bando contrario será collido por "Espe" como unha escusa para non colaborar dende a CAM... en definitiva: a perdedora é a olimpiada.
Ereccions á vista!!!
OUUUUuuuu Nin que fosen o puticlube... Anda a PseduoDedomcracia (dedocracia) moi liada coa dixitalización das listas electorais. Si só fose un o partido que ten estas prácticas... o estrano é o partido ou conxunto dos mesmos que ELIXE ós seus candidatos e comparte coas súa militancia á pertenza a unha coalición (a priori e a posteriori de negociar) e moito menos aínda a 'creación' do programa electoral e dos "facts" que se porían na mesa para apoiar a outras formacions na creación dun goberno ou os criterios de estabilidade do mesmo.
Xa teño dito dabondo do pouco lúcido que me semella que nun partido non haxa debate aberto pois ó final sempre chega unha "noite de coitelos longos" e se fai unha 'purga' o mais puro estilo stalinista coa súa colección de vinganzas e malas artes. Os partidos que se esforzan por mostrarense ENTEIROS non son outra cousa que "autoritocracias"; pirámides de iluminados designados como gardians disciplinares nos seus eidos coa promesa de accederen ó seguinte chanzo da escala do poder...
O complexo xogo de relacions persoais no que se convirte a "vida interna" dos partidos politicos fai imposible unha verdadeira democracia interna, desalenta a participación das persoas que queren opinar e escoitar opinions e van deixando en mans duns poucos o avance da formación; si o resultado é bó (como no futbol) o 'tecnico' sigue e senon... tamén.
Xa teño dito dabondo do pouco lúcido que me semella que nun partido non haxa debate aberto pois ó final sempre chega unha "noite de coitelos longos" e se fai unha 'purga' o mais puro estilo stalinista coa súa colección de vinganzas e malas artes. Os partidos que se esforzan por mostrarense ENTEIROS non son outra cousa que "autoritocracias"; pirámides de iluminados designados como gardians disciplinares nos seus eidos coa promesa de accederen ó seguinte chanzo da escala do poder...
O complexo xogo de relacions persoais no que se convirte a "vida interna" dos partidos politicos fai imposible unha verdadeira democracia interna, desalenta a participación das persoas que queren opinar e escoitar opinions e van deixando en mans duns poucos o avance da formación; si o resultado é bó (como no futbol) o 'tecnico' sigue e senon... tamén.
Arranxando o mundo
OUUUUuuuu
Hoxe no tempo de ocio nos adicamos a "arranxa-lo mundo" e acabamos falando de xeito colateral da conciliación da vida familiar e laboral e dos múltiples obstáculos que existen para ela entre eles os mesmos que pon a administración e os própios representantes dos traballadores da administración mais adicados á política que as cuestions 'sociais'.
Ven isto a conto da frase dunha compañeira: "É que estamos castigados por te-la sorte de traballar os dous membros da parella". Lapidario. O certo é que o emprego do IPREM como único criterio de admisión nas garderias públicas e como criterio para acceso as axudas para a custodia de fill@s acaba por 'sesgar' o acceso dos nucleos familiares nos que 2 ou mais convivintes traballen.
A brainstrom continuou debullando o caso das axudas que sí se outorgan sen condicionantes económicas e, sobor de todo, o incongruente das prestacions que ofertan moitas garderías públicas con horarios non compatibles co acceso ó mercado laboral e con carencia de servizos de comedor ou de transporte tanto ó fogar d@ cativ@ como ós centros escolares públicos por non falar xa das cualificacions do persoal das mesmas e os seus coñecementos respecto ás actitudes c@s nen@s 'normais' ou que padezan procesos patolóxicos de calquer tipo...
Mais incongruente é que empresas con intenso emprego de capital humano e maioritariamente femenino non presten este servizo e que a suposta representación social se adique a reivindicacions de tipo político ou que serían competencia das asociacions de usuarios e consumidores. Xusto nos lugares onde a natalidade aínda está a recuar porque as medidas tomadas NON SON APOIO EFECTIVO mais que para quen non traballa sería precisa unha mellora e ampliación da oferta de prazas de garderías ou, incluso, a apertura de garderías nos citados centros de traballo que permitisen unha verdadeira conciliación da vida laboral e familiar e rematasen son "pseudofraudes" como o da 'hora de lactancia' acumulable.
Hoxe no tempo de ocio nos adicamos a "arranxa-lo mundo" e acabamos falando de xeito colateral da conciliación da vida familiar e laboral e dos múltiples obstáculos que existen para ela entre eles os mesmos que pon a administración e os própios representantes dos traballadores da administración mais adicados á política que as cuestions 'sociais'.
Ven isto a conto da frase dunha compañeira: "É que estamos castigados por te-la sorte de traballar os dous membros da parella". Lapidario. O certo é que o emprego do IPREM como único criterio de admisión nas garderias públicas e como criterio para acceso as axudas para a custodia de fill@s acaba por 'sesgar' o acceso dos nucleos familiares nos que 2 ou mais convivintes traballen.
A brainstrom continuou debullando o caso das axudas que sí se outorgan sen condicionantes económicas e, sobor de todo, o incongruente das prestacions que ofertan moitas garderías públicas con horarios non compatibles co acceso ó mercado laboral e con carencia de servizos de comedor ou de transporte tanto ó fogar d@ cativ@ como ós centros escolares públicos por non falar xa das cualificacions do persoal das mesmas e os seus coñecementos respecto ás actitudes c@s nen@s 'normais' ou que padezan procesos patolóxicos de calquer tipo...
Mais incongruente é que empresas con intenso emprego de capital humano e maioritariamente femenino non presten este servizo e que a suposta representación social se adique a reivindicacions de tipo político ou que serían competencia das asociacions de usuarios e consumidores. Xusto nos lugares onde a natalidade aínda está a recuar porque as medidas tomadas NON SON APOIO EFECTIVO mais que para quen non traballa sería precisa unha mellora e ampliación da oferta de prazas de garderías ou, incluso, a apertura de garderías nos citados centros de traballo que permitisen unha verdadeira conciliación da vida laboral e familiar e rematasen son "pseudofraudes" como o da 'hora de lactancia' acumulable.
Proposta de lembranza
OUUUUuuuu Non sei porqué mais o certo é que a web de "La voz de Deza" non me permite engadir a miña opinión na súa pregunta sobre que homenaxe se lle debera facer en Lalín ó 'fillo do muiñeiro'.
Coido que a ocasión é propicia para que se faga ese troco de nome na rúa principal da vila... Queirase ou non esta persoa deixou unha fonda pegada no Lalin do troco de século e, si ben cun estilo que non comparto, si que e certo que foi un protagonista do desenrolo da vila e da bisbarra.
Coido que a ocasión é propicia para que se faga ese troco de nome na rúa principal da vila... Queirase ou non esta persoa deixou unha fonda pegada no Lalin do troco de século e, si ben cun estilo que non comparto, si que e certo que foi un protagonista do desenrolo da vila e da bisbarra.
LIBERDADE
Compoñentes: Libre albedrio + coñecemento
Facer algo sen coñecemento e con libre albedrío non é liberdade é actuar ó chou.
Facer algo con coñecemento sen libre albedrío non é liberdade é esclavitude.
Unha decisión libre baséase na capacidade de elexir e no coñecemento da información relevante para elo, entón non hai erro senon responsabilidade.
Facer algo sen coñecemento e con libre albedrío non é liberdade é actuar ó chou.
Facer algo con coñecemento sen libre albedrío non é liberdade é esclavitude.
Unha decisión libre baséase na capacidade de elexir e no coñecemento da información relevante para elo, entón non hai erro senon responsabilidade.
Carta máxica
a: Proto-dictadores, dictadores, bispos e outros chamanes das metafísicas, reis e pontífices:
Neste día das peticions dos inocentes quero facervos chega-lo meu mais profundo anceiro de que as vosas mentes se iluminen e sigade-lo recto camiño polo que vos conduza a expersión libre e soberana dos grupos de persoas ós que, por tan diversas vías, mantendes en estados de represión.
A tí Hugo, que estás a piques de remata-la túa transformación a "dictador" só podo indicarche que, por desgracia, ó único xeito de demostraren que non o eres é deixando que caduquen os anos que a constitución que tí mesmo promulgache e que outra persoa elexida polo pobo venezuelano acade o goberno do pais. Isto non quere dicir que as partes mais populares das reformas que querías implantar se desboten; seguramente si as plantexas nun referendum aparte acadarían unha victoria sen paliativos.
O señor ese de Pakistán, ó de Quenia, ó de Corea do norte, ó comandante Fidel, e a tódolos dictatores en xeral; non deixdes de vixia-las vosas contas en Suiza, que coa crise financieira do 'lixodrillo' (lixo+ladrillo) nunca se sabe... E pode que ises aforriños que contanta sangue están tinguidos desaparezan por arte de maxia. Que a morte non vos pille sen xulgar mais iso sí, coa rectitude que vos non aplicastes no exercicio do poder, só coa verdade e sen xustificacions finalistas.
Á tódolos hipócritas que se ven mais altos porque a súa mente elexiu o camiño de creer no que non se ve para poder soportar a realidade da propia desaparición ó morrer; non nos culpedes ós demais por se-lo dabondo lúcidos como adopta-las nosas própias decisions ó respecto e non confundades o voso medo á morte coa capacidade de xulgar ás actuacions dos demais no plano etico/moral cando, na realidade, estandes tan aferrados ó poder 'deste mundo' calquer outro humano.
Ós que ocupan os cumes das sociedades e grupos en virtude de herdanzas biolóxicas ou de eleccions restrinxidas; Deixade de empregar eses escanos para proclama-la igualdade dos homes, e unha mofa demasidao grande como para non sentirse un humillado. Cada día que pasades na vosa posición hai outra presoa que coida que a igualdade entre os homes non depende do que fai (o seu traballo, a súa visión, o seu libre albedrio) senon de como se poda aproveitar dos demais... e contribuides a tódalas desgracias que percorren o planeta.
Neste día das peticions dos inocentes quero facervos chega-lo meu mais profundo anceiro de que as vosas mentes se iluminen e sigade-lo recto camiño polo que vos conduza a expersión libre e soberana dos grupos de persoas ós que, por tan diversas vías, mantendes en estados de represión.
A tí Hugo, que estás a piques de remata-la túa transformación a "dictador" só podo indicarche que, por desgracia, ó único xeito de demostraren que non o eres é deixando que caduquen os anos que a constitución que tí mesmo promulgache e que outra persoa elexida polo pobo venezuelano acade o goberno do pais. Isto non quere dicir que as partes mais populares das reformas que querías implantar se desboten; seguramente si as plantexas nun referendum aparte acadarían unha victoria sen paliativos.
O señor ese de Pakistán, ó de Quenia, ó de Corea do norte, ó comandante Fidel, e a tódolos dictatores en xeral; non deixdes de vixia-las vosas contas en Suiza, que coa crise financieira do 'lixodrillo' (lixo+ladrillo) nunca se sabe... E pode que ises aforriños que contanta sangue están tinguidos desaparezan por arte de maxia. Que a morte non vos pille sen xulgar mais iso sí, coa rectitude que vos non aplicastes no exercicio do poder, só coa verdade e sen xustificacions finalistas.
Á tódolos hipócritas que se ven mais altos porque a súa mente elexiu o camiño de creer no que non se ve para poder soportar a realidade da propia desaparición ó morrer; non nos culpedes ós demais por se-lo dabondo lúcidos como adopta-las nosas própias decisions ó respecto e non confundades o voso medo á morte coa capacidade de xulgar ás actuacions dos demais no plano etico/moral cando, na realidade, estandes tan aferrados ó poder 'deste mundo' calquer outro humano.
Ós que ocupan os cumes das sociedades e grupos en virtude de herdanzas biolóxicas ou de eleccions restrinxidas; Deixade de empregar eses escanos para proclama-la igualdade dos homes, e unha mofa demasidao grande como para non sentirse un humillado. Cada día que pasades na vosa posición hai outra presoa que coida que a igualdade entre os homes non depende do que fai (o seu traballo, a súa visión, o seu libre albedrio) senon de como se poda aproveitar dos demais... e contribuides a tódalas desgracias que percorren o planeta.
¿U-la a rexeneración D?
OUUUUuuuu Bueno, non sei como me sairá este post nun día coma o de hoxe mais vendo as novas luctuosas, que por fin o Sr. Presidente do goberno acusa recibo do meu escrito (ver imaxe), que o tema do sistema electoral semella interesar e, sobor de todo, vendo que nesta ocasión os politicos teñen esquecido totalmente a promesa de "Rexeneración democrática" pois dame por escribir...
O certo é que hai 4 anos no único no que ZP e Rajoy non concordaban ren era na necesidade de anova-la democracia da nosa sociedade. Tras 4 anos dunha dura disciplina pactista e tra-lo fracaso da manobra europea primeiramente posta en evidencia polos tribunais en España para logo fracasar nos referendums Francés e Holandés os azos de ZP e os seus ideólogos diluíronse e non trascende cara ó público ninguha iniciativa neste eido.
A suposta ideoloxía democrática do P$o€ descompúxose no xogo do poder de tal xeito que, como dixo o estudante de 'Leons por años': A política ten como único obxectivo a conservación do poder... E agora nin sequera se quere falar de como se regula o tema do 'voto CERA' garantindo ó mesmo tempo limpeza e dereito a votar.
No tema das liberdades públicas se ten voltado para atrás nalgún eido como o demostra a incautación de publicacions por divulgar debuxos e a comprobación de que a xustiza é un poder público ó servizo de diversos grupos de interese e das diferentes visions das persoas que obstentan dito poder.
Do financiamento dos partidos escoitouse un clamoroso silencio e da reforma do senado para convertilo en cámara de representación autonómica aconteceu o que sempre na política: desapareceu.
Non estamos como estabamos, estamos peor porque o verdadeiro pacto entre PP e P$o€ existe no eido da política para manter este bipartidismo de facto...
O certo é que hai 4 anos no único no que ZP e Rajoy non concordaban ren era na necesidade de anova-la democracia da nosa sociedade. Tras 4 anos dunha dura disciplina pactista e tra-lo fracaso da manobra europea primeiramente posta en evidencia polos tribunais en España para logo fracasar nos referendums Francés e Holandés os azos de ZP e os seus ideólogos diluíronse e non trascende cara ó público ninguha iniciativa neste eido.
A suposta ideoloxía democrática do P$o€ descompúxose no xogo do poder de tal xeito que, como dixo o estudante de 'Leons por años': A política ten como único obxectivo a conservación do poder... E agora nin sequera se quere falar de como se regula o tema do 'voto CERA' garantindo ó mesmo tempo limpeza e dereito a votar.
No tema das liberdades públicas se ten voltado para atrás nalgún eido como o demostra a incautación de publicacions por divulgar debuxos e a comprobación de que a xustiza é un poder público ó servizo de diversos grupos de interese e das diferentes visions das persoas que obstentan dito poder.
Do financiamento dos partidos escoitouse un clamoroso silencio e da reforma do senado para convertilo en cámara de representación autonómica aconteceu o que sempre na política: desapareceu.
Non estamos como estabamos, estamos peor porque o verdadeiro pacto entre PP e P$o€ existe no eido da política para manter este bipartidismo de facto...
O cancro do hiperbeneficio
OUUUUuuuu Aproveitando que Chuza! sufriu unha especie de dejavú vou facer un comentario que xa hai moito que teño no caletre tanto que, de feito, non sei si o terei xa escrito mais como a nova ven ó caso pois...
A nova.
O regulador monetario español (que xa pouco regula) ven de enviar un sinal ás caixas de aforros para que non manifesten incrementos nos beneficios mais aló do 10% senon que empreguen esa maior renda en tomar provisions contra a mais que posible desfeita no mercado das inmobiliarias e o incremento da morosidade entre os clientes que teñen (temos) un creto hipotecario.
Indo por partes; primeiro se demostra o xa coñecido de que as entidades que fan prestamos hipotecarios son as que menos desexan que a xente non pague porque eles sí que non queren os pisos para nada polo que existe unha falla de mercado; isto é alguén vaille sobrar algo que non quere...
As caixas de aforros teñen algo predido o seu papel 'social' cando se adican a competir no mercado dos cretos hipotecarios e invisten ó mesmo tempo nas empresas do sector; mais ben semellan ter unha "dirección comprometida" cuns cantos amiguetes...
Tercerio. Os reguladores i os economistas recoñecen que se poden "apañar" en parte os beneficios que se fan públicos cada ano.
O HIPERBENEFICIO
O que a min, lego da economimetría, me ten atribulado é o feito de que ó redor dos servizos que prestan as administracions se faga o falaz debate dos impostos empecinandose uns e outros en temas como a rebaixa de impostos ás empresas, a eliminación de impostos sobre grandes masas monetarias e a igualdade na tarifa impositiva.
En troques a min me ven ó caletre que os impostos deben seguir o ritmo da marcha económica de tal xeito que nas épocas de vacas fracas unha disminución de impostos permita "respirar" as empresas que realmente teñen problemas e nos ciclos alcistas unha suba de impostos faga de reeequilibrio entre os que se aproveitan de informacions e contactos para acadar incrementos de beneficios moi por riba do crecemento xeral da economía contribuindo así a 'enfriar' azos expansionistas.
Un imposto sobre o "incremento de beneficio" que grave ós cartos que superen ó incremento de PIB nun 10% a maiores do que xa lle correspondería (p.ex. en troques de paga-lo 18 pois o 25), e progresivamente (para 25% de hiperbeneficio un 35 de impostos etc.). Poderíase aplicar cecais non como un imposto senon como unha "obriga de depósito" algo que asegure que a empresa que acada ese 'hiperbeneficio' non marcha cos cartos na seguinte onda descendente senon que lle sirva ás administracions para proporcionarenlles as axudas neses ciclos restrictivos. Así remataría a sensación que temos moitos cidadans de que as empresas non 'comparten' nas vacas gordas e que logo hai que por entre todos para que non se afundan nas vacas fracas.
Ó cabo, si incluo esto no tag lerias é porque realmente se trata dunha 'constante mental' que me preocupa. As caixas de aforros naceron como ferramenta financieira de redistribución social e como apoio para as administracions que as participan e gobernan mais xa hai moito que se comportan coma empresas financieiras que só percuran beneficio cos clientes normais e danlle esas 'oportunidades' só ós amigos.
A nova.
O regulador monetario español (que xa pouco regula) ven de enviar un sinal ás caixas de aforros para que non manifesten incrementos nos beneficios mais aló do 10% senon que empreguen esa maior renda en tomar provisions contra a mais que posible desfeita no mercado das inmobiliarias e o incremento da morosidade entre os clientes que teñen (temos) un creto hipotecario.
Indo por partes; primeiro se demostra o xa coñecido de que as entidades que fan prestamos hipotecarios son as que menos desexan que a xente non pague porque eles sí que non queren os pisos para nada polo que existe unha falla de mercado; isto é alguén vaille sobrar algo que non quere...
As caixas de aforros teñen algo predido o seu papel 'social' cando se adican a competir no mercado dos cretos hipotecarios e invisten ó mesmo tempo nas empresas do sector; mais ben semellan ter unha "dirección comprometida" cuns cantos amiguetes...
Tercerio. Os reguladores i os economistas recoñecen que se poden "apañar" en parte os beneficios que se fan públicos cada ano.
O HIPERBENEFICIO
O que a min, lego da economimetría, me ten atribulado é o feito de que ó redor dos servizos que prestan as administracions se faga o falaz debate dos impostos empecinandose uns e outros en temas como a rebaixa de impostos ás empresas, a eliminación de impostos sobre grandes masas monetarias e a igualdade na tarifa impositiva.
En troques a min me ven ó caletre que os impostos deben seguir o ritmo da marcha económica de tal xeito que nas épocas de vacas fracas unha disminución de impostos permita "respirar" as empresas que realmente teñen problemas e nos ciclos alcistas unha suba de impostos faga de reeequilibrio entre os que se aproveitan de informacions e contactos para acadar incrementos de beneficios moi por riba do crecemento xeral da economía contribuindo así a 'enfriar' azos expansionistas.
Un imposto sobre o "incremento de beneficio" que grave ós cartos que superen ó incremento de PIB nun 10% a maiores do que xa lle correspondería (p.ex. en troques de paga-lo 18 pois o 25), e progresivamente (para 25% de hiperbeneficio un 35 de impostos etc.). Poderíase aplicar cecais non como un imposto senon como unha "obriga de depósito" algo que asegure que a empresa que acada ese 'hiperbeneficio' non marcha cos cartos na seguinte onda descendente senon que lle sirva ás administracions para proporcionarenlles as axudas neses ciclos restrictivos. Así remataría a sensación que temos moitos cidadans de que as empresas non 'comparten' nas vacas gordas e que logo hai que por entre todos para que non se afundan nas vacas fracas.
Ó cabo, si incluo esto no tag lerias é porque realmente se trata dunha 'constante mental' que me preocupa. As caixas de aforros naceron como ferramenta financieira de redistribución social e como apoio para as administracions que as participan e gobernan mais xa hai moito que se comportan coma empresas financieiras que só percuran beneficio cos clientes normais e danlle esas 'oportunidades' só ós amigos.
O día do xuizo
OUUUUuuuu Onte o nivel de stress chegou a "escatro" e non sabía como facer unha nota para estes 'entrañados' días (entrañados porque todos en occidente levamos nas entrañas o que estes días significan por pura aprendizaxe condicionada).
Debera ter sido un día magnifico para mín, mais pasou como un día atribulado cheo de pensamentos que pouco podía imaxinar eu o día que fora, por fin, ó xuizo polo roubo da mochila...
Onte cobrei parte do que a sentencia ditaminou, o valor do "roubado" e mais unha indemnización. Quedan aínda os intereses dos dous anos dende que iniciei a carreira xurisdiccional primeiro en Ponferrada, logo en Madrid e finalmente en Barcelona.
No vídeo que enlazo poño a versión corta dun programa da TV3 de cataluña sobor dos estravíos de bagaxes nos aeroportos feito co galo da "crise do Prat" de Xullo. Subireino todo pero ó meu KANLEPALLEIRO.
Ó cabo, eu que falo sempre de todo e mal desta volta non me podo queixar demasiado; eu soiño me presentei no xulgado cun escrito e un montón de copias (Dos billetes, das cintas de facturación da equipaxe, as facturas do que tiña, os faxes i escritos intercambiados co servizo de atención ó cliente...) e me fun poñendo as pilas ata chegar ó xuizo que era a verdadeira meta. Gañeino e coidei que a compañia recurriría e xa remataría a leria para min, mais non, resulta que aínda debendo realizar unha chea de trámites o certo é que a sentencia foi firme.
Tiven que solicita-la execución e estar pendente de recoller eu o exhorto co mandamento de pago, igual que agora vou ter que estar atento ó tema da liquidación de interese; mais iso non é problema cando o que se reclama é xustiza.
Debera ter sido un día magnifico para mín, mais pasou como un día atribulado cheo de pensamentos que pouco podía imaxinar eu o día que fora, por fin, ó xuizo polo roubo da mochila...
Onte cobrei parte do que a sentencia ditaminou, o valor do "roubado" e mais unha indemnización. Quedan aínda os intereses dos dous anos dende que iniciei a carreira xurisdiccional primeiro en Ponferrada, logo en Madrid e finalmente en Barcelona.
No vídeo que enlazo poño a versión corta dun programa da TV3 de cataluña sobor dos estravíos de bagaxes nos aeroportos feito co galo da "crise do Prat" de Xullo. Subireino todo pero ó meu KANLEPALLEIRO.
Ó cabo, eu que falo sempre de todo e mal desta volta non me podo queixar demasiado; eu soiño me presentei no xulgado cun escrito e un montón de copias (Dos billetes, das cintas de facturación da equipaxe, as facturas do que tiña, os faxes i escritos intercambiados co servizo de atención ó cliente...) e me fun poñendo as pilas ata chegar ó xuizo que era a verdadeira meta. Gañeino e coidei que a compañia recurriría e xa remataría a leria para min, mais non, resulta que aínda debendo realizar unha chea de trámites o certo é que a sentencia foi firme.
Tiven que solicita-la execución e estar pendente de recoller eu o exhorto co mandamento de pago, igual que agora vou ter que estar atento ó tema da liquidación de interese; mais iso non é problema cando o que se reclama é xustiza.
De remate
OUUUUuuuu... Tal e como se me plantexan os temas pode que non volte a escribir ata o ano que ven así que agora vouvos sinalar esa chea de intencions que non soio cumplir...
Non me fallar por exceso, non te-lo defecto de non fallar.
Non saber esquecer, deixar de lembrar.
Reflexionar na alegría e actuar na tristeza.
Para os legos: Imaxe dun TAC ("escaner") no que se vé un corte transversal do torax dun doente que leva no peto dereito da camisa un paquete de tabaco (ó que lle falta un cigarillo) sinalado pola frecha "Etiology" e que ten unha masa no pulmón esquerdo; seguramente un cancro avanzado sinalado pola frecha "End efect"
Entre dúas luadas marchou unha estrela nen a mais brilante nen a mais senlleira,
marchou nun solpor de lume nunha tarde frieira,
foise sen poder dicir cada unha das verbas da súa leria
Chegou e xa partira, partiu e aínda non chegara.
Non me fallar por exceso, non te-lo defecto de non fallar.
Non saber esquecer, deixar de lembrar.
Reflexionar na alegría e actuar na tristeza.
Para os legos: Imaxe dun TAC ("escaner") no que se vé un corte transversal do torax dun doente que leva no peto dereito da camisa un paquete de tabaco (ó que lle falta un cigarillo) sinalado pola frecha "Etiology" e que ten unha masa no pulmón esquerdo; seguramente un cancro avanzado sinalado pola frecha "End efect"
Entre dúas luadas marchou unha estrela nen a mais brilante nen a mais senlleira,
marchou nun solpor de lume nunha tarde frieira,
foise sen poder dicir cada unha das verbas da súa leria
Chegou e xa partira, partiu e aínda non chegara.
Postos a cobrar...
OUUUUuuuu Haberá que ter coidado agora cando se leven folios en branco nunha carpeta; pode que algun autor branco, negro ou gris che quera cobra-lo imposto da chantaxe intelectual porque es capaz de ter ideas.
Manda nabiza; agora é a dereita a que quere retira-lo canon que ela puxo e a esquerda a que o quere ampliar no canto de oporse... E mentras paga por tod@s nós o "clavo" do canon das bibliotecas: Canto se 'progresa no nome de EUROPA'.
Claro que pagar por pagar teremos que acabar pagando por respirar e farase progresivamente; os que facemos deporte teremos que pagar mais... ou tamén ahí diran que "somos todos iguais, poren uns mais iguais ca outros"?.
Ó cabo; terei que escribir tódolos folios que teño para 'reciclar' non vaia ser que veña a SGAE.
Manda nabiza; agora é a dereita a que quere retira-lo canon que ela puxo e a esquerda a que o quere ampliar no canto de oporse... E mentras paga por tod@s nós o "clavo" do canon das bibliotecas: Canto se 'progresa no nome de EUROPA'.
Claro que pagar por pagar teremos que acabar pagando por respirar e farase progresivamente; os que facemos deporte teremos que pagar mais... ou tamén ahí diran que "somos todos iguais, poren uns mais iguais ca outros"?.
Ó cabo; terei que escribir tódolos folios que teño para 'reciclar' non vaia ser que veña a SGAE.
O mesmo problema, dúas facianas
OUUUUuuuu... Cometín o erro de tentar dar un 'flash' sobre o que realmente se está a xogar no cimeiro de Bali chuzando unha nova e linkando outras 3 para non pasa-lo choio de facer unha entrada que sei que non vai ler ningúen porque aportar non aporta ren.
Mais como son así de sentidiño e vin que algúen se molestou pois díxenme:"hala, agora hai que deixa-la peli para mais tarde e a escribir".
Plantexo: No cimeiro que a ONU organizou en Bali deberíanse negocia-los acordos que substitúan ó "protocolo de Kyoto" e posibiliten xa non a disminución da producción de CO2 senon o estancamento da súa producción.
Enredo: Como era de supoñer os paises que aínda non "disfrutan" do noso nivel de desenrolo entenden, non sen falta de razón, que teñen dereito a percorre-lo mesmo camiño ca nós no que atíngue a producción de enerxía de fontes non renovabeis e a emitir CO2 segundo as súas necesidades malia que alí sobre sol ou vento; entre outras cousas porque esas tecnoloxías lles resultan moi caras de implantar e de escaso rendemento para as súas proxeccions de crecemento.
E ahí cando entra os argumento cientistas do 'troco climático' ou, para seren mais exactos, da influencia das actividades humanas (directa ou indirectamente) nas variacions naturais dos parámetros climáticos. Unha teoría que existe e ten argumentos convincentes dende os anos 70 mais que ata o de agora fora tomada de "cogna" polas clases dirixentes.
Sei que o que vou plasmar non me creará simpatías mais é como o penso; por unha banda vexo que agora o tema do 'troco climático' é unha moda mais da sociedade consumista e vexo que non hai unha verdadeira acción á posible raiz do problema mais aló de tentar vendernos o que nos teñen que vender empaquetadiño nun envoltorio verde. É un "greenwashing" político ben dirixido por quen sabe que o negocio petroleiro remata e quer colocar en primeiro plano as alternativas que só admiten un tipo de producción industrial que manteña nas súas mans o 'oligopolio' enexético.
Non é tanto a presenza de voces e argumentos contrarios á tendencia xeral o que me fai pensar así; iso é o normal no mundo cientifico, a teoría da relatividade segue a ser controvertida nalguns aspectos e non pasa ren... o que me alarma son as voces que queren proclamar esta teoría como dogma (teño lido que coma delicto penalble) algo que é o culmen do anticientismo.
A contaminación por CO2 é un feito incotestabel e o seu efecto sobre o complexo sistema climático e o resultado de todo elo un enigma que non desmerece un grande esforzo investigador e preventivo; é por elo que acadar acordos en Balí é importánte tanto no plano da emisión de CO2 como das alternativas para a producción enerxética cara ó futuro.
Os estados europeos deben seguir percurando a reducción do consumo enerxético, a producción de enerxía menos contaminante e a "independencia" enerxética... e nesas entra en xogo, outra volta, o tema nuclear. Xa sinalei un estudo asisado do Instituto "Elcano" sobor do engano de pensar que a alternativa "atom" é a mellor para a independencia enerxética por múltiples motivos; pero o tema volta a estar na campaña política e todos sabemos xa por onde se decanta cada partido (PP, P$O€).
Un argumento a prol do que digo é que semella que o tema da contaminación só debe ser atendido no canto de afectaren ó clima, ou seña, no que respecta á emisión de CO2 e que; pola contra, no resto de contaminacions (das augas, da terra, dos xenes...) as alarmas dos mesmos investigadores que sinalan os perigos da aceleración antropoxénica dos trocos do clima non son atendidas sen tan sequera comentadas.
Segue sen atacarse o tema FUNDAMENTAL de que vivimos unha sociedade no que paga mais a pena tirar algo tras un primeiro uso e mercar outro producto que producir e mercar útiles e elementos con mais vida funcional. Segue a despreciarse a creación de zonas de conservación ABSOLUTA do medioambiente e o mantemento da diversidade da vida como garante ante problemas actuais e futuros. Pérmitense novos desenrolos xenéticos e tecnolóxicos sen probas sólidas sobre os seus efectos a medio prazo e sen coñecementos amplos sobre os seus mecanismos de actuación... Mais agora o CO2 é o único que conta; imos cegados polas bucinas dos medios mentras nalguns despechos no alto dos rañaceos rien...
Mais como son así de sentidiño e vin que algúen se molestou pois díxenme:"hala, agora hai que deixa-la peli para mais tarde e a escribir".
Plantexo: No cimeiro que a ONU organizou en Bali deberíanse negocia-los acordos que substitúan ó "protocolo de Kyoto" e posibiliten xa non a disminución da producción de CO2 senon o estancamento da súa producción.
Enredo: Como era de supoñer os paises que aínda non "disfrutan" do noso nivel de desenrolo entenden, non sen falta de razón, que teñen dereito a percorre-lo mesmo camiño ca nós no que atíngue a producción de enerxía de fontes non renovabeis e a emitir CO2 segundo as súas necesidades malia que alí sobre sol ou vento; entre outras cousas porque esas tecnoloxías lles resultan moi caras de implantar e de escaso rendemento para as súas proxeccions de crecemento.
E ahí cando entra os argumento cientistas do 'troco climático' ou, para seren mais exactos, da influencia das actividades humanas (directa ou indirectamente) nas variacions naturais dos parámetros climáticos. Unha teoría que existe e ten argumentos convincentes dende os anos 70 mais que ata o de agora fora tomada de "cogna" polas clases dirixentes.
Sei que o que vou plasmar non me creará simpatías mais é como o penso; por unha banda vexo que agora o tema do 'troco climático' é unha moda mais da sociedade consumista e vexo que non hai unha verdadeira acción á posible raiz do problema mais aló de tentar vendernos o que nos teñen que vender empaquetadiño nun envoltorio verde. É un "greenwashing" político ben dirixido por quen sabe que o negocio petroleiro remata e quer colocar en primeiro plano as alternativas que só admiten un tipo de producción industrial que manteña nas súas mans o 'oligopolio' enexético.
Non é tanto a presenza de voces e argumentos contrarios á tendencia xeral o que me fai pensar así; iso é o normal no mundo cientifico, a teoría da relatividade segue a ser controvertida nalguns aspectos e non pasa ren... o que me alarma son as voces que queren proclamar esta teoría como dogma (teño lido que coma delicto penalble) algo que é o culmen do anticientismo.
A contaminación por CO2 é un feito incotestabel e o seu efecto sobre o complexo sistema climático e o resultado de todo elo un enigma que non desmerece un grande esforzo investigador e preventivo; é por elo que acadar acordos en Balí é importánte tanto no plano da emisión de CO2 como das alternativas para a producción enerxética cara ó futuro.
Os estados europeos deben seguir percurando a reducción do consumo enerxético, a producción de enerxía menos contaminante e a "independencia" enerxética... e nesas entra en xogo, outra volta, o tema nuclear. Xa sinalei un estudo asisado do Instituto "Elcano" sobor do engano de pensar que a alternativa "atom" é a mellor para a independencia enerxética por múltiples motivos; pero o tema volta a estar na campaña política e todos sabemos xa por onde se decanta cada partido (PP, P$O€).
Un argumento a prol do que digo é que semella que o tema da contaminación só debe ser atendido no canto de afectaren ó clima, ou seña, no que respecta á emisión de CO2 e que; pola contra, no resto de contaminacions (das augas, da terra, dos xenes...) as alarmas dos mesmos investigadores que sinalan os perigos da aceleración antropoxénica dos trocos do clima non son atendidas sen tan sequera comentadas.
Segue sen atacarse o tema FUNDAMENTAL de que vivimos unha sociedade no que paga mais a pena tirar algo tras un primeiro uso e mercar outro producto que producir e mercar útiles e elementos con mais vida funcional. Segue a despreciarse a creación de zonas de conservación ABSOLUTA do medioambiente e o mantemento da diversidade da vida como garante ante problemas actuais e futuros. Pérmitense novos desenrolos xenéticos e tecnolóxicos sen probas sólidas sobre os seus efectos a medio prazo e sen coñecementos amplos sobre os seus mecanismos de actuación... Mais agora o CO2 é o único que conta; imos cegados polas bucinas dos medios mentras nalguns despechos no alto dos rañaceos rien...
A terceira vitima
OUUUUuuuu... Tráxicamente a morte voltou a domeñar e as verbas que a outros lles brotan a borbotons da bucinas que levan na boca non as fan facer calar nen van callar na consciencia dos dementes que, maidia a leva, din que fan un favor afogando ás gorxas da grande maioría de galeg@s que berramos: PAZ.
O meu escaso número de conexions neuronais non me permite alviscar como se pode facer unha nación grande de verdade sobre unha morea de cadáveres, sobre ameazas e o terror.
Hai duas persoas mais mortas no sanguento percorrido que, xa non sei dende cando, ven tentando matar á súa terceira vítima: O sentido común. Eu, por sorte, non coñezo outro conflito armado mais ca iste; mais tampouco lembro de ningún conflito desta índole que se resolvese sen DIALOGO.
Póren para que iste se produza e se poda argumentar que ningúen se pode arrogar eternamente a vontade de "la mayoría" sen consultar a isa maioría. Antes de poderen plantexar que 30 anos de incapacidade decisoria sobre os aspectos básicos da organización política na que se asenta a nosa sociedade son dabondo para considerar que nos atopamos nunha "ditadura documentada" é preciso renúnciar ás mesmas erroneas ferramentas que colleron en 1936 para calar á vontade dunha maioría e facer valer o criterio de que o único IRRENUNCIABLE é que sexan @s cidadans quen decidan.
O meu escaso número de conexions neuronais non me permite alviscar como se pode facer unha nación grande de verdade sobre unha morea de cadáveres, sobre ameazas e o terror.
Hai duas persoas mais mortas no sanguento percorrido que, xa non sei dende cando, ven tentando matar á súa terceira vítima: O sentido común. Eu, por sorte, non coñezo outro conflito armado mais ca iste; mais tampouco lembro de ningún conflito desta índole que se resolvese sen DIALOGO.
Póren para que iste se produza e se poda argumentar que ningúen se pode arrogar eternamente a vontade de "la mayoría" sen consultar a isa maioría. Antes de poderen plantexar que 30 anos de incapacidade decisoria sobre os aspectos básicos da organización política na que se asenta a nosa sociedade son dabondo para considerar que nos atopamos nunha "ditadura documentada" é preciso renúnciar ás mesmas erroneas ferramentas que colleron en 1936 para calar á vontade dunha maioría e facer valer o criterio de que o único IRRENUNCIABLE é que sexan @s cidadans quen decidan.
Eu nascin nunha ribeira do Arauca...
OUUUUuuuu... O pobo venezuelano tivo a ocasión de votar nun referendum e decidiu que NON; 6 horas dempois de pecharen a votación o proto-dictador Chavez felicitou ós seus opositores polo triunfo e manifestou a súa intención de seguiren tentando a reforma constitucional que el promove.
Eses son DATOS. Logo cada quen se pode descolgar por donde queira...
Que si se quería perpetuar no poder, pois eiqui temos un xefe de estado nomeado por un DICTADOR golpista que non concorre a eleccions. Chavez incluia a reelección continuada do presidente da república o que quer dicir que, como neste caso, podería perde-lo cargo si o pobo venezuelano o dicidise.
Que a súa linguaxe é ameazadora, que non sabe comportarse nos foros internacionais, que o simbolismo que arrastra é de tempos pretéritos, que mezcla a imaxe romántica do libertador cos conceptos da revolución social... pois si; é un proto-dictador pero alí tiveron ocasión de votar nun referendum de revocación e mais en dúas eleccions e saiu reforzado. De defectos coma eses ou peores temos moitos exemplos na política ibérica: Un xefe de estado (non elexido nin revocable) que manda calar a outro nun foro internacional, un xefe de goberno que non facía outra cousa que lembra-los felices tempos do "pan e traballo", maquiavelicos manipuladores dos medios que van trocando de apoios ó son das enquisas e; cousa curiosa, a prohibición dos referendums ou, ainda peor, a convocatoria monopolistica dun ó estilo "esto ou o barranco".
Queda por ver como acepta Chavez en realidade o resultado; de momento ten sido mais democrático que outros que os tiveron peores e levan 4 anos de insidias a bombo e platillo dos seus medios afins...
O debate ó redor desto ten diversos niveis e conviría analizalos separadamente.
O nivel persoal: a persoaxe de Chavez causa sensacions contradictorias; moitos o vemos como a figura do proto-lider populista encumiado ó poder polo pobo mais pobre que agarda del a miragre que o saque da pobreza 'repartindo' e non mellorando... cos comportamentos xa comentados e con atitudes extravagantes mais tamén, hai que dicilo, cun punto de vista claro en moitas esferas.
A economía: Venezuela é o paradigma de pais rico empobrecido que quer culpar ós demais do que lle acontece e sermpre está a toma-las mesmas medidas contra 'os que nos rouban'; os meus pais xa pasaron por unha situación similar no final da anterior dictadura venezuelana antes de que eu nacera (alí). O que non se preguntan en Venezuela é quen é que ten os cartos venezuelanos na Suiza ou en Florida.
A politica: a "revolución bolivariana" semella quedaren polo de agora en 'Chavismo'; pode que este resultado permita aclarar pronto si o secuestro das forzas de esquerda pola figura deste home rematará e permitirá un movimento democrático e social de ampla base dentro dunha economía non colectivizada.
É certo, mantén boas relacions coa Cuba e con Fidel ó que dí ter por modelo...mais Fidel non convoca referendums nen eleccions con libre concorrencia.
Polo de pronto o referendum en Venezuela voltou a ser limpo, o resultado pode ter collido a moitos por sorpresa porque a prensa ibérica tiña moi machacado o tema do 'apaño' e resultou que non mais, claro, non rectificarán. En troques, na Rusia Putinista as eleccions SON unha fraude recoñecida mais os medios calan e falan de claro resultado a prol dun home que emprega tácticas mais insidiosas que organizaren "equipos" nos barrios do pais; este envía ás forzas especiais ou a axentes de paisano a 'resolver' as diferencias que teñan os seus disidentes.
Eses son DATOS. Logo cada quen se pode descolgar por donde queira...
Que si se quería perpetuar no poder, pois eiqui temos un xefe de estado nomeado por un DICTADOR golpista que non concorre a eleccions. Chavez incluia a reelección continuada do presidente da república o que quer dicir que, como neste caso, podería perde-lo cargo si o pobo venezuelano o dicidise.
Que a súa linguaxe é ameazadora, que non sabe comportarse nos foros internacionais, que o simbolismo que arrastra é de tempos pretéritos, que mezcla a imaxe romántica do libertador cos conceptos da revolución social... pois si; é un proto-dictador pero alí tiveron ocasión de votar nun referendum de revocación e mais en dúas eleccions e saiu reforzado. De defectos coma eses ou peores temos moitos exemplos na política ibérica: Un xefe de estado (non elexido nin revocable) que manda calar a outro nun foro internacional, un xefe de goberno que non facía outra cousa que lembra-los felices tempos do "pan e traballo", maquiavelicos manipuladores dos medios que van trocando de apoios ó son das enquisas e; cousa curiosa, a prohibición dos referendums ou, ainda peor, a convocatoria monopolistica dun ó estilo "esto ou o barranco".
Queda por ver como acepta Chavez en realidade o resultado; de momento ten sido mais democrático que outros que os tiveron peores e levan 4 anos de insidias a bombo e platillo dos seus medios afins...
O debate ó redor desto ten diversos niveis e conviría analizalos separadamente.
O nivel persoal: a persoaxe de Chavez causa sensacions contradictorias; moitos o vemos como a figura do proto-lider populista encumiado ó poder polo pobo mais pobre que agarda del a miragre que o saque da pobreza 'repartindo' e non mellorando... cos comportamentos xa comentados e con atitudes extravagantes mais tamén, hai que dicilo, cun punto de vista claro en moitas esferas.
A economía: Venezuela é o paradigma de pais rico empobrecido que quer culpar ós demais do que lle acontece e sermpre está a toma-las mesmas medidas contra 'os que nos rouban'; os meus pais xa pasaron por unha situación similar no final da anterior dictadura venezuelana antes de que eu nacera (alí). O que non se preguntan en Venezuela é quen é que ten os cartos venezuelanos na Suiza ou en Florida.
A politica: a "revolución bolivariana" semella quedaren polo de agora en 'Chavismo'; pode que este resultado permita aclarar pronto si o secuestro das forzas de esquerda pola figura deste home rematará e permitirá un movimento democrático e social de ampla base dentro dunha economía non colectivizada.
É certo, mantén boas relacions coa Cuba e con Fidel ó que dí ter por modelo...mais Fidel non convoca referendums nen eleccions con libre concorrencia.
Polo de pronto o referendum en Venezuela voltou a ser limpo, o resultado pode ter collido a moitos por sorpresa porque a prensa ibérica tiña moi machacado o tema do 'apaño' e resultou que non mais, claro, non rectificarán. En troques, na Rusia Putinista as eleccions SON unha fraude recoñecida mais os medios calan e falan de claro resultado a prol dun home que emprega tácticas mais insidiosas que organizaren "equipos" nos barrios do pais; este envía ás forzas especiais ou a axentes de paisano a 'resolver' as diferencias que teñan os seus disidentes.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)